استفاده از امکانات IMAP روی جی‌میل

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: اشاره:
اگرچه یاهو هم اكنون امکان استفاده از IMAP را روی سرویس رایگان ایمیلش فراهم کرده، اما مثل همیشه یاهو و مایکروسافت چند قدم عقب‌تر از گوگل و پیشرو‌های وب هستند. اگر حساب جی‌میل داشته‌باشید، می‌توانید پاکیزه و رایگان از امکانات IMAP روی جی‌میل استفاده کنید.

روزهایی را که ایمیل رایگان یاهو و هات‌میل یک موهبت بزرگ و هیجان‌انگیز به شمار می‌رفت، به یاد دارید؟ ظرفیت چهار مگابایتی یاهو و دو مگابایتی هات‌میل را چه‌طور؟ به ياد داريد كه عده‌اي هات‌میل را با وجود امکانات کم و ظرفیت پایین‌ترش ترجیح می‌دادند، زيرا همان موقع از POP پشتیبانی می‌کرد و می‌شد ایمیل‌های هات‌میل را با ایمیل کلاینت‌هایی مانند آوت‌لوک دریافت کرد و فرستاد؟ اگر گوگل وارد عرصه ایمیل نشده‌بود، چه بسا که اکنون ایمیل و اینترنت هم سرنوشتی مانند ویندوز و نرم‌افزارهای مایکروسافت می‌یافت. ایمیل چنان امکان متداولی پيدا كرده و به گونه‌اي با زندگی آنلاین ما درآمیخته که شاید فراموش کنیم فناوری‌های زیرساختی آن در طول این مدت (و در‌واقع بسیار پیش از آن) تکامل یافته‌اند و امکانات بسیار متنوعی اکنون در دسترس ما است که ممکن است به دليل ناآگاهی از وجود داشتن‌شان از آن‌ها بی‌بهره بمانیم، در حالی که شاید برخی از مشکل‌های متداول ما یا میل‌باکس‌مان را حل کنند. منظورم در این‌جا به سادگی پروتکل IMAP است و چیزهایی که فراروی‌ ما می‌نهد.

اگرچه یاهو هم اكنون امکان استفاده از IMAP را روی سرویس رایگان ایمیلش فراهم کرده، اما مثل همیشه یاهو و مایکروسافت چند قدم عقب‌تر از گوگل و پیشرو‌های وب هستند. اگر حساب جی‌میل داشته‌باشید، می‌توانید پاکیزه و رایگان از امکانات IMAP روی جی‌میل استفاده کنید. کمترین فایده IMAP آن است که امکان تهیه نسخه پشتیبان، اتصال به چند نرم‌افزار کلاینت و مدیریت بسیار دقیق‌تر میل‌باکس را در اختیار شما مي‌گذارد و با استفاده از میل‌کلاینت‌هایی مانند تاندربرد می‌توانید تقریباً هر کاری را با حساب جی‌میل خود انجام دهید. البته هر حساب ایمیل دیگری هم که از IMAP پشتیبانی کند، همین امکانات را در اختیارتان می‌نهد، با کمی تفاوت در جزئیات که به تنظیم‌های سوی سرور بستگی دارد. بیایید ببینیم IMAP چیست و چه اهمیتی دارد.

وب‌میل و کلاینت‌های میل
برای دسترسی به یک حساب ایمیل به طور معمول دو راه وجود دارد: یکی (روشی که امروزه متداول‌تر است)، استفاده از یک رابط کاربری تحت وب است که Webmail خوانده می‌شود. وب‌میل به این مفهوم است که نرم‌افزار رابط کاربر با حساب ایمیل، به شکل یک برنامه وبی و در مرورگر اجرا می‌شود. به‌احتمال برای همه ما وب‌میل نخستین تجربه نرم‌افزارهای وبی بوده و نیز در میان همه نرم‌افزارهای تحت وب امروزی بیشترین استفاده را از آن مي‌كنيم. تقریباً همه سرویس‌های مشهور رایگان و غیررایگان ایمیل، وب‌میل را به عنوان نخستین گزینه پیش روی شما قرار می‌دهند و معمولاً هنگامی که سخن از امکانات تازه یا دگرگونی‌های خدمات یک سرویس ایمیل می‌شود، بیشتر صحبت درباره رابط وب‌میل آن است، مانند هنگامی که یاهو توانست نرم‌افزار وب‌میل خود را (که آن را به‌طورمعمول به سادگی «ایمیل یاهو» می‌خوانیم) به AJAX مجهز کند و یک قدم به جی‌میل نزدیک‌تر شود.

استفاده کردن از وب‌میل امکان آسان و مفیدی است، زيرا هر کجا باشید و به کامپیوتری با یک ارتباط اینترنتی و یک مرورگر وب دسترسی داشته‌باشید، می‌توانید به حساب ایمیل‌ خود وارد شوید و به خواندن و فرستادن ایمیل بپردازید. با افزایش ظرفیت حساب‌های ایمیل رایگان و گسترش امکاناتی که در اختیار کاربران می‌نهند (مانند امکان گفت‌وگوی متنی یا حتی صوتی و تصویری با دوستانتان)، استفاده از وب‌میل اکنون بسیار ساده‌تر از گذشته شده است و حتی می‌توان گفت تجربه‌ای دلپذیر به شمار می‌رود. شاید این باعث شود بپنداریم که استفاده از نرم‌افزارهای کلاینت ایمیل رومیزی (مانند تاندربرد و ویندوز میل) اکنون دیگر توجیه‌پذیر نیست، زيرا نه ضرورتی برای آن‌ها وجود دارد و نه انگیزه‌ای. در گذشته یک دلیل مهم برای استفاده از این‌گونه نرم‌افزارها، محدود بودن حجم فضای جعبه ایمیل بود که حساب‌های ایمیل رایگان در اختیار كاربران می‌گذاشتند. اکنون با نامحدود‌شدن ظرفیت برخی حساب‌های ایمیل رایگان (مانند یاهو) و افزایش بسیار زیاد برخی دیگر (مانند جیمیل)، آن دلیل کم‌رنگ شده‌است. البته این به طور کامل درست نیست. شاید شما هم اكنون یک حساب جی‌میل داشته‌باشید که چند سالی است به کار می‌برید و ظرفیت باقی‌مانده‌اش به آستانه هشداردهنده‌ای رسیده‌باشد و شما هم نمي‌خواهيد ایمیل‌های گذشته را پاک کنید. دلیل متداول دیگر برای استفاده از کلاینت‌های رومیزی ایمیل، استفاده از حساب‌های ایمیل سازمانی است که ظرفیت و خدمات محدودی دارند و تکیه كردن به رابط وب‌میل آن‌ها چندان منطقی یا جذاب به نظر نمی‌رسد.

انگیزه‌های اصلی استفاده كردن از یک (یا چند) کلاینت ایمیل رومیزی بیشتر به نوع عادت‌های رفتاری کاربر در کار کردن با ایمیل و وب مربوط می‌شوند. ممکن است شما نیز مانند برخی کاربران دیگر بخواهید مکاتبه‌های ایمیلی‌تان را از وبگردی جدا نگه دارید تا نظم بیشتری به کارتان بدهید. همچنین به احتمال بسیار، شما نیز دست‌کم دو یا سه حساب ایمیل دارید که می‌خواهید به هر کدام دست‌کم روزی یک بار سر بزنید و شاید حوصله یا فرصت بارگذاری چند صفحه وب‌میل جداگانه را نداشته‌باشید، به‌خصوص اگر سرعت اینترنت پایین باشد. یک دلیل دیگر برای استفاده از چنین نرم‌افزارهایی، یکپارچه کردن ایمیل با کامپیوتر شخصی‌تان است. فرض کنید می‌خواهید فایلی را جایی در کامپیوترتان بیابید و برای کسی با ایمیل بفرستید. اگر از نرم‌افزاری مانند تاندربرد استفاده كنيد، این کار به سادگی با کلیک راست کردن روی فایل و انتخاب كردن گزینه فرستادن با ایمیل از فهرستی که گشوده می‌شود، انجام می‌پذیرد. همچنین وقتی که می‌خواهید یک صفحه وب را برای کسی بفرستید. فقط کلیک راست کنید! اگر از کامپیوترتان روزمره برای فعالیت حرفه‌ای سازمانی استفاده می‌کنید، چنین موقعیت‌هایی ممکن است چندین بار در روز پیش آیند و در این صورت، به‌احتمال استفاده‌كردن از میل کلاینت رومیزی برای شما مفید و دلپذیر خواهدبود. افزون بر این‌ها، میل‌کلاینت‌های برتر بازار همگی یک تقویم کاری بسیار غنی را نیز در اختیارتان می‌نهند که البته اکنون با امکان مشابهش در سرویس‌هایی مانند جی‌میل پهلو می‌زند، اما شاید نخواهید گوگل برنامه‌های شما را بداند!

در کنار این‌ها، امنیت نیز یک انگیزه مهم برای استفاده از میل‌کلاینت‌های رومیزی است. هرچند بیشتر سرویس‌های ایمیل اکنون از تدبیرهای امنیتی گوناگون، از جمله ارتباط رمزنگاری شده و ایمن https استفاده می‌کنند، همچنين خطرهایی مانند افشا شدن رمز عبور یک کاربر از راه بدافزارهایی که روی سیستم یا مرورگر او قرار گرفته‌اند، وجود دارد.

همچنین، در گذشته یک دلیل مهم برای استفاده نکردن از کلاینت‌های رومیزی، استفاده كردن آن‌ها از پروتکل POP برای دریافت كردن ایمیل‌ها بود که ممکن بود به پاک شدن ایمیل‌ها از روی سرور بیانجامد و به این ترتیب، کاربر نمی‌توانست در صورت نیاز با استفاده از یک مرورگر وب به ایمیل‌های گذشته‌اش دسترسی یابد و نیز در صورت آسیب دیدن آرشیو ایمیل‌هایش روی کامپیوتر خود، ایمیل‌های پیشین را به کلی از دست می‌داد (البته در صورتی که نسخه پشتیبان تهیه نكرده بود). به طورمعمول گزینه باقی گذاشتن ایمیل‌ها روی سرور هم وجود داشت، اما هنگامی که ظرفیت میل‌باکس محدود بود، استفاده کردن از آن‌ چندان عملی نبود.حال بیایید ببینیم پروتکل‌های دریافت کردن و فرستادن ایمیل، چه امکاناتی در اختیار کاربران می‌نهند.

پروتکل‌ها: از اداره پست تا اینترنت
ایمیل از وب قدیمی‌تر است. پیش از آن که وب و مرورگرهایش در آغاز دهه 1990 پدیدار شوند، و حتی پیش از پیدایش اینترنت، ایمیل از سال‌های آغازین دهه 1970 در آرپانت به وجود آمده بود و به کار می‌رفت و نخستین استاندارد برای رمزگذاری ایمیل در سال 1973 به ثبت رسید. بر این اساس، ایمیل‌کلاینت‌ها نیز تاریخی طولانی‌تر از مرورگرهای وب دارند. در نخستین سال‌های پیدایش ایمیل، کاربران ماشین‌هایی که ارتباط TCP/IP داشتند، می‌توانستند پیام‌های خود را روی سرور چک کنند. چند سالی گذشت (شاید بیش از یک دهه) تا اندیشه نرم‌افزارهای کلاینت که پیام‌ها را از روی سرور به ماشین کاربر منتقل کنند، مطرح و پیاده‌سازی شود.

ظهور اینترنت بود که ایمیل را به ابزار نیرومندی تبدیل كرد، سپس با ظهور وب، رابط‌های وب‌میل پیدا شدند. ظرفیت ذخیره‌سازی سرورها و سرعت ارتباط اینترنتی در آن زمان پایین بود (متوسط سرعت دسترسی اینترنت در آغاز دهه 1990 حدود سرعت ارتباط‌های دایل‌آپ بود) و از همین روی نیاز به نرم‌افزارهای کلاینت ایمیل بیشتر حس می‌شد، نیازی که ممکن است شما هم‌اکنون حس كنيد! این نرم‌افزارها نیز به نوبه خود نیاز به پروتکل ارتباطی مشخصی برای گفت‌وگو با سرورها داشتند. دو پروتکل ارتباطی عمده که از همان زمان نیز مورد استفاده بوده‌اند، POP و IMAP هستند. POP (سرنام Post Office Protocol) کمی پیش‌تر از IMAP ایجاد شد (در سال 1984) و در نخستین گزارش توصیف فنی آن (RFC 918) تأکید به طورعمده بر سادگی این پروتکل بود. این گزارش تنها شش صفحه بود و از آن زمان تا سال 1996 که آخرین نسخه توصیف فنی نسخه سوم POP (معروف به POP3) منتشر شد، این پروتکل راه تکاملی خود را پیمود. POP3 پروتکل غالب در سرورهایی است که از POP برای تحویل دادن پیام‌ها به کاربران استفاده می‌کنند. پیشنهادهایی برای نسخه بعدی آن( POP4) نیز ارائه شد، اما توسعه آن متوقف ماند، شاید به این دلیل که گزینه بهتری (IMAP) وجود داشت و هدف از ارائه پیشنهاد POP4 نیز آن بود که توانایی‌های POP را به همتای تواناترش، یعنی IMAP نزدیک سازد. پس به جای بررسی ویژگی‌های POP3 به سراغ IMAP می‌رویم و هر جا توانایی‌هایی دارد که در POP3 موجود نیست، به آن برتری اشاره می‌کنیم.

IMAP (سرنام Internet Message Access Protocol) در سال 1986 توسط مارک کریسپین ارائه شد. بر خلاف POP که در آن زمان دو سال قدمت داشت و پروتکلی برای دریافت كردن ایمیل‌ها از سرور بود، IMAP به عنوان یک پروتکل remote mailbox ارائه شد، یعنی دسترسی به میل‌باکس نخستین هدف IMAP بود، نه لزوماً منتقل کردن همه محتوای آن به کامپیوتر کاربر. IMAP نیز در طول یک دهه پس از آن رشد كرد و نسخه‌ای از آن که اکنون به گستردگی استفاده مي‌شود، IMAP4rev1 است که بازبینی نخست ویرایش چهارم آن محسوب می‌شود و در سال 1996 ارائه شد. پس چنان که می‌بینیم، استانداردهای فنی بیش از یک دهه است که هم برای POP و هم برای IMAP تثبیت شده‌اند و این که گاهی گفته می‌شود IMAP فناوری تازه‌تری نسبت به POP است، چندان به واقعیت نزدیک نیست. امروزه، بیشتر بحث بر سر آن است که کدام سرویس‌‌دهنده ایمیل هر یک از این دو امکان را در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

برای دریافت یا مرور‌کردن ایمیل‌ها با یک حساب ایمیل با پروتکل IMAP، کاربران با نرم‌افزار کلاینت خود (که البته باید از IMAP پشتیبانی کند) به سرور ایمیل وصل می‌شوند. بر‌خلاف شیوه POP که کلاینت بلافاصله آغاز به دریافت كردن همه ایمیل‌های تازه و ضمیمه‌های آن‌ها از سرور می‌کند، در این‌جا ابتدا فهرستی از ایمیل‌های تازه را دریافت كرده و نمایش می‌دهد. همچنین اگر پیش از آنلاین شدن تغییری در میل‌باکس خود داده‌باشید، این تغییرها با وضعیت میل‌باکس شما روی سرور هماهنگ می‌شوند. این كار به ویژه برای حالتی که از چندین ابزار مختلف برای بررسي کردن ایمیل استفاده می‌کنید بسیار مفید است. فرض کنید ایمیل خود را با چند وسیله مختلف، مانند دو یا سه کامپیوتر مختلف ویک تلفن همراه بررسي می‌کنید و البته دریافت ایمیل‌تان با IMAP است (فرستادن ایمیل از کلاینت به سرور همواره با پروتکل SMTP است). حال اگر برای نمونه، ایمیل‌تان را هنگامی که در راه هستید روی تلفن همراه بررسي کرده باشید و به عنوان مثال، تعدادی از ایمیل‌های تازه را خوانده‌باشید و احیاناً یکی دو ایمیل نیز فرستاده باشید، وقتی به مقصد برسید و روی کامپیوتری کلاینت ایمیل‌تان را بگشایید، همه این تغییرها به طور خودکار روزآمدسازی می‌شوند، یعنی وضعیت ایمیل‌های خوانده‌شده را به شکل read می‌بینید و ایمیل‌های خوانده ‌نشده را unread و نیز ایمیل‌هایی که فرستاده‌اید به پوشه Sent در کامپیوترتان افزوده می‌شوند. این به دليل برچسب‌های مختلفی است که در پروتکل IMAP به ایمیل‌ها نسبت داده‌می‌شود که نگه‌داری و هماهنگ‌سازی این اطلاعات را ممکن می‌کنند. چنین امکانی با POP وجود ندارد.

حالا بیایید به میانه راه بازگردیم، زمانی که شاید شما در اتوبوس نشسته‌اید (یا ایستاده‌اید!) و مشغول دریافت کردن ایمیل‌ها روی موبایل خود هستید. به طور معمول، سرعت ارتباط اینترنتی روی دستگاه‌های موبایل کمتر از ارتباط‌های کابلی یا شبکه‌های بی‌سیم محلی است، حتی روی شبکه‌های 3G و 4G. حالا فرض کنید ایمیل مهمی دریافت می‌کنید که یک فایل چند مگابایتی هم به آن ضمیمه شده است. شما می‌خواهید ایمیل را بخوانید، اما نمی‌خواهید فایل ضمیمه را در اتوبوس و روی موبایل‌ خود دریافت کنید. چه باید بکنید؟ در‌واقع هیچ. با IMAP فایل ضمیمه فقط هنگامی دانلود می‌شود که شما بخواهید آن را بگشایید. شما از وجود داشتنش آگاه می‌شوید، اما لازم نیست آن را درجا دریافت کنید. این نیز یک برتری مهم IMAP بر POP است. ساختار هر پیام ایمیل اغلب با استانداردی به نام MIME (سرنام Multipurpose Internet Mail Extensions) تعریف مي‌شود که یک سازه درختی را تعریف می‌کند. MIME در‌واقع‌گستراننده غنای ساختاری ایمیل است، به این مفهوم که یک پیام ایمیل ممکن است محتوای متن، فایل‌های ضمیمه، عنوان و چیزهای دیگر باشد، به جای آن که تنها از یک قطعه متن ساده تشکیل شده‌باشد. IMAP به جای آن که هر ایمیل را تنها به شکل یک قطعه داده ببیند و یک‌جا منتقل كند، ساختار درونی آن را که با MIME تعریف شده به رسمیت می‌شناسد و به کاربر امکان آن را می‌دهد که به هر یک از این قطعه‌ها جداگانه دسترسی یابد، بی‌ آن که لازم باشد همه قطعه‌های دیگر نیز دریافت شوند.

افزون بر این‌ها، اگر چند کاربر بخواهند به طور همزمان به یک حساب ایمیل مشترک دسترسی یابند (که در هر حال ایده خوبی نیست!) IMAP امکان آن را در اختیارشان قرار می‌دهد. البته، این قابلیت به عنوان یک ایراد نسبی برای IMAP نیز شناخته شده که باعث پیچیده شدن بیش از حد آن شده‌است، زيرا تغییرهایی که هر کاربر در پیام‌ها و برچسب‌های آن‌ها می‌دهد باید بلافاصله در نرم‌افزار کلاینت کاربران دیگر مشخص شود و پتانسیل بالایی برای پیچیده شدن چنین موقعیت‌هایی وجود دارد.

باز هم به درون اتوبوس برگردیم. حالا شما تصمیم می‌گیرید به دنبال پیام مشخصی بگردید که دو ماه قبل برای‌ شما فرستاده شده تا قطعه‌ای از آن را با پیامی که تازه دریافت کرده‌اید، مقایسه كنيد. اگر ارتباط شما با سرور بر پایه POP باشد، جست‌وجوی شما به پیام‌هایی محدود است که روی موبایل‌تان ذخیره کرده‌اید و نیز توان پردازشی مورد نیاز برای جست‌وجو نیز باید توسط گوشی بینوای شما فراهم شود. اما با IMAP یک‌راست به سرور وصل می‌شوید و فقط کلید جست‌وجو را به سرور می‌فرستید. جست‌وجو روی سرور انجام شده و نتیجه به شما فرستاده می‌شود. لازم است به یاد آوریم که امکان انجام دادن این کارها با یک سرویس وب‌میل نیز امكان‌پذير بود، اما در آن حالت نمی‌توانستید از مزیت‌های نرم‌افزارهای کلاینت روی چند ماشین مختلف استفاده کنید و ارتباط‌تان با میل باکس نیز یا از راه مرورگر یا فقط از راه نرم‌افزارهای اختصاصی آن میل‌باکس می‌بود (که اساساً همان کار مرورگر را می‌کنند).

اگرچه گفته می‌شود که POP برای تهیه نسخه پشتیبان از ایمیل‌ها مفید است، در‌واقع IMAP امکانات بیشتری را برای این کار در اختیار شما قرار مي‌دهد. برای نمونه، فرض کنید یک حساب ایمیل سازمانی دارید که گنجایش آن کم است و می‌خواهید پیام‌های درون آن را روی کامپیوتر شخصی‌تان ذخیره كنيد. اگر این حساب از IMAP پشتیبانی كند، می‌توانید پیام‌های تازه را روی چند کامپیوتر که به طور متناوب به این حساب متصل می‌شوند، ذخیره كنيد (امکانی که با POP فقط برای یک کامپیوتر وجود دارد)، سپس به طور دوره‌ای پیام‌های قدیمی‌تر را از روی سرور پاک کنید. مشکلی که در این‌جا ممکن است رخ دهد، آن است که پس از پاک کردن پیام‌های قدیمی‌تر، نرم‌افزارهای کلاینت شما می‌خواهند خود را با وضعیت تازه سرور تطبیق دهند و آن‌ها نیز پیام‌های قدیمی را پاک خواهندكرد! چاره این مشکل به آسانی آن است که پیام‌های تازه را روی کامپیوترهای کلاینت، به پوشه‌های محلی بفرستید، نه به پوشه‌هایی که هر بار با سرور هماهنگ می‌شوند.

ارتباط کلاینت با میل‌باکس روی سرور در IMAP یک ارتباط زنده است، يعني هر‌گاه نرم‌افزار کلاینت باز و آنلاین باشد و تغییری در سرور رخ دهد، به عنوان مثال، ایمیل تازه‌ای دریافت شود، این تغییر تقریباً به صورت همزمان به کلاینت منتقل می‌شود. این بر‌خلاف شیوه POP است که روزآمدسازی کلاینت در فاصله‌های زمانی مشخص (به‌عنوان مثال، هر 10 دقیقه) انجام می‌شود.

ارتباط برقرار کردن میان حساب‌های کاربری مختلف نیز با IMAP بسیار آسان (و حتی لذت‌بخش!) است. به عنوان مثال، فرض کنید می‌خواهید هر ایمیلی که در حساب ایمیل سازمانی‌تان می‌گیرید، به یک حساب جی‌میل کپی شود. لازم نیست این کار را با تنظیم‌های روی سرور انجام دهید (تا مثلاً هر ایمیل تازه را به آدرس مشخصی فوروارد کند)، بلکه می‌توانید این کار را روی کامپیوتر خودتان و با یکی دو تنظیم ساده در نرم‌افزار کلاینتی که به کار می‌برید (مانند تاندربرد) انجام دهید.

به طور کلیIMAP ابزارهای بسیار متنوعی را در اختیار کاربر قرار می‌دهد که امکانات فراوانی برای طراحی شیوه کار کردن با حساب‌ها، تهیه كردن نسخه‌های پشتیبان، انتقال ایمیل‌ها و روش آرشیو کردن و جست‌وجوی محلی آنان فراهم می‌آورد، ضمن آن که مزیت‌های وب‌میل را برای کاربر محفوظ می‌دارد. از میان سه ارائه‌دهنده مطرح ایمیل رایگان، جی‌میل پشتیبانی کاملي از IMAP را ارائه می‌دهد. پشتیبانی یاهو از IMAP کمی پیچیده است و به نصب کردن نرم‌افزارهای کمکی روی کامپیوتر کاربر نیاز دارد. هات‌میل مایکروسافت نیز مانند بیشتر زمینه‌ها در سایه جی‌میل حرکت می‌کند و هنوز پشتیبانی مستقیم از IMAP را ارائه نمی‌کند، اگرچه روش‌هایی برای استفاده از IMAP روی هات‌میل با استفاده از نرم‌افزارهای ویژه‌ای ممکن است.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 294]