به مناسبت ميلاد منجي موعود / 2 ظهور؛ وعده خوش خدا براي مومنان

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: به مناسبت ميلاد منجي موعود / 2 ظهور؛ وعده خوش خدا براي مومنان
گروه گزارش: از زماني كه افلاطون، ايده مدينه فاضله را به عرصه انديشه و فكر تزريق كرد تا قرن‌ها بعد كه اين انديشه به صورت «آرمان‌شهر» در آثار فيلسوفان بعدي تجلي يافت‌، تصويرهاي گوناگوني از آن ارايه شد، تصويرهايي كه بازتاب انديشه‌هاي بشر ستم‌كشيده‌اي است كه با پروراندن چنين انديشه‌هايي خود را تسلّي مي‌دهد و تلخي‌هاي حال را به اميد رسيدن به خوشي‌هاي آينده مي‌پذيرد.
در بخش نخست اين گزارش آمد كه اعتقاد به منجي در آخرالزمان و پايان جهان در ميان همه اديان حتي و آئين‌هاي غير توحيدي ريشه‌دارد، اعتقاد به مسيح، داوود، فرزند داوود، شيلو، سوشيانت، ماشيح، ميتريا و ... و اگر چه هر كدام به نامي او را صدا مي‌زنند اما همه در اعماق انديشه و فكرشان انتظار او را مي‌كشند تا بشر را از جنون مدرنيته تهي از معنويت نجات بخشد. در بخش اول همچنين به منجي از ديدگاه يهوديان پرداخته شد، بخش دوم اين گزارش به بررسي منجي موعود در ساير اديان توحيدي و غير توحيدي مي‌پردازد.

منجي‌گرايي در انديشه مسيحيان

مسيحيان به وجود مصلح موعود در پايان جهان عقيده دارند و مي‌گويند: او در آخر زمان ظهور خواهد كرد در انجيل آمده است: «اين شخص پسر ابراهيم است زيرا كه پسر انسان آمده است تا گمشده را بجويد و نجات بخشد كه ملكوت خدا مي‌بايد در همان زمان ظهور كند». (انجيل لوقا- باب 19 بندهاي 8-13)

پيروان اين آئين درباره زمان ظهور نيز عقيده دارند: «اما از آن روز و ساعت هيچ كس اطلاع ندارد حتي ملائكه آسمان جز پدر من و بس ليكن چنان كه ايام نوح بود ظهور پسر انسان نيز چنان خواهد بود... لهذا شما نيز حاضر باشيد، زيرا در ساعتي كه گمان نبريد پسر انسان مي آيد». (انجيل متي باب 24 صفحه هاي 36-30-44 و انجيل موقس چاپ 13 بندهاي 32-33- 35)؛ در انجيل مرقس باب ‪ ۱۳‬نيز چنين آمده است كه پس بر حذر باشيد و بيدار شده و دعا كنيد، زيرا كه نمي‌دانيد كه آن وقت كي مي‌شود.

مسيحي مذهبان در ظهور منجى به شخصى به نام روح راستى يا پسر انسان معتقدند. آنها عقيده دارند كه اين رهبر موعود، عيسى‌بن مريم (ع) است كه به دست يهود كشته شد. خداى متعال، وى را زنده كند و از ميان مردم برانگيزاند و به آسمانش برد و در آخر دنيا وى را مى‌فرستد تا توسط آن، وعده‌اش را تحقق بخشد.

اعتقاد به منجى بزرگ جهانى و اشتياق به ظهور يك رهبر آسمانى در ميان نصارا، آنچنان اصيل و ريشه‌دار است كه در طول تاريخ اين ملت، مدعيان زيادى پيدا شده‌اند كه خود را به دروغ مسيح موعود معرفى كرده‌اند و تنها طى دو قرن 18 و 19 در انگلستان بالغ بر 6 تن به نام مسيح موعود ظهور كرده‌اند و اغتشاش‌هايى را هم دامن زده‌اند كه پاره‌اى از آنان نيز به كيفر رسيدند.

كليساي اوليه نيز به تبيين رجعت و نجات‌بخشي مسيح، علاقه فراواني داشت. اين اعتقاد تا قرن سوم ميلادي به شدت ادامه داشت، ولي از زمان امپراتوري كنستانتين و كم شدن سختي‌ها و مصيبت‌هاي مسيحيان (قرن چهارم ميلادي)، بازگشت و ظهور مسيح كم‌كم به فراموشي سپرده شد البته در دهه‌هاي اخير در كليساها دوباره بر اين حقيقت تأكيد مي‌شود و اگر چه در مواردي هنوز غفلت‌ها و مخالفت‌هايي وجود دارد، ولي علاقه به اين آموزه كتاب مقدس رو به افزايش است و روزانه ميليون‌ها مسيحي دين‌دار اين دعا را زمزمه مي‌كنند كه «آمين، بيا اي خداوند عيسي».

اهميت اين آموزه در مسيحيت

كتاب مقدس، به موضوع نجات و بازگشت دوباره مسيح اهميت فرواني مي‌دهد. رجعت مسيح، در عهد جديد بيش از 300 بار آمده است و چندين باب كامل به اين موضوع اختصاص دارد. هنري تيسن نويسنده كتاب«الهيات مسيحي» در اين زمينه مي‌نويسد: درك صحيح رجعت مسيح، كليد كتاب مقدس مي‌باشد. بدون درك صحيح رجعت مسيح، نخواهيم توانست بسياري از تعاليم و آيين‌هاي مقدس و وعده‌ها و نمونه‌هاي كتاب مقدس را درك نماييم. مثلاً اين‌كه مسيح هم پيامبر، هم كاهن و هم پادشاه است، بدون درك رجعت قابل فهم نيست.(سايت باشگاه انديشه)

در آيات زيادي، مسيحيان تشويق شده‌اند كه براي بازگشت مسيح آماده باشند و از اين حقيقت تسلي پيدا كنند و ضعيفان را براي اين حقيقت تقويت نمايند، سختي‌ها را تحمل كنند و اعتماد خود را حفظ نمايند؛ زيرا خداوند به زودي مراجعت خواهد كرد و براي منتظران خود بركت و اجر و پاداش خواهد آورد.

مراحل ظهور منجي در آئين مسيح

براساس آموزه‌هاي كتاب مقدس، رخدادهاي آخرالزمان و بازگشت مسيح براي نجات‌بخشي، در چندين مرحله انجام مي‌پذيرد:

1. رجعت اوليه مسيح يا آمدن مسيح به آسمان: اين مرحله شامل ربودن كليسا (مؤمنان) و بردن آنان به آسمان است. در يك چشم به هم زدن، به صورت ناگهاني و بدون آگاهي قبلي، حضرت عيسي(ع)، آنهايي را كه آماده بازگشت او هستند، مي‌ربايد و به آسمان مي‌برد تا با كمك آنان به آماده كردن اوضاع و از ميان بردن موانع ظهور بپردازد. موانعي كه ممكن است دولت‌هاي بشري يا شيطان باشند كه از آن با عنوان بي‌دين، دجال، ضد مسيح و قانون‌شكن ياد شده است.

2. دوران مصيبت عظيم:

پس از مرحله اول ظهور مسيح و پيش از مرحله دوم آن، دوران مصيبت بسيار شديدي پيش‌گويي شده است. در اين دوره كه بنابر برخي اشاره‌ها هفت سال طول خواهد كشيد چنان زمان سخت و تنگي خواهد شد كه از هنگام پيدايش امت‌ها تا بدين روز، همانندي نداشته است.

هنري تيسن با استفاده از آموزه‌هاي كتاب مقدس، اين دوران را چنين ترسيم مي‌كند: وقتي كليسا ربوده شود، ديگر نمك و نور در جهان نخواهد بود. مدت كوتاهي پس از ربوده شدن كليسا، تا زماني كه مردم به سوي خداوند بازگشت نكرده‌اند، بر روي زمين هيچ موجود نجات يافته‌اي وجود نخواهد داشت.

3. بازگشت ثانويه مسيح و سلطنت هزارساله او بر زمين:

برابر آموزه‌هاي كتاب مقدس، هنگامي‌كه سال‌هاي مصيبت بي‌سابقه، به پايان خود نزديك شود، روح‌هايي از دهان اژدها و از دهان وحش و از دهان نبي كاذب بيرون مي‌آيند و بر پادشاهان ربع مسكون زمين خروج مي‌كنند تا ايشان را براي جنگ عظيم در «حارمجدون» فراهم آورند. آنان جمع مي‌شوند تا «اورشليم» را تصرف كنند و يهوديان و فلسطين را به اسارت درآورند.[30] ولي وقتي به پيروزي نزديك شده‌اند، مسيح با لشكريان خود از آسمان نزول خواهد كرد و در جنگ نهايي، پس از غلبه بر آنان، پيشوايانشان، گرفتار و به درياچه آتش افكنده خواهند شد. اين دوره، هزارسال به طول مي‌انجامد و مسيح فرمان‌رواي جهاني پرستش خواهد شد و عدل و انصاف كامل در جهان برپا خواهد گشت.

موعود مصلح در آئين زرتشت

ايرانيان باستان معتقد بودند كه: «گرزا سپه» قهرمان تاريخى آنان زنده است و در «كابل» خوابيده، و صد هزار فرشته او را پاسبانى مى كنند تا روزى كه بيدار شود و قيام كند و جهان را اصلاح نمايد. گروهى ديگر از ايرانيان مى پنداشتند كه: «كيخسرو» پس از تنظيم كشور و استوار ساختن شالوده فرمانروايى، ديهيم پادشاهى به فرزند خود داد و به كوهستان رفت و در آنجا آرميده تا روزى ظاهر شود و اهريمنان را از گيتى براند. در هزاره گرايي زردشتيان، انتظار ظهور سه منجي از نسل زردشت مطرح است. اين اصلاح طلبان، يكي پس از ديگري جهان را پر از داد خواهند كرد. هوشيدر، هزار سال پس از زردشت، هوشيدر ماه دو هزار سال پس از وي و سوشيانس سه هزار سال پس از صاحب اوستا خواهد آمد و با ظهور او جهان پايان خواهد يافت.(پايگاه اينترنتي كتابخانه طهور)

در كتاب زند از كتب مقدسه زردشتيان درباره عاقبت جهان به اين صورت بحث شده است: « آنگاه از طرف اهورا افراد به ايزدان ياري‌ مي‌رسد، پيروزي بزرگ از آن ايزدان مي‌شود و اهريمنان را منقرض مي‌سازند. بعد از پيروزي ايزدان و برانداختن تبار اهريمنان، عالم كيهان، به سعادت اصلي خود رسيده، بني آدم بر تخت نيكبختي خواهند نشست ...»

به موجب مقررات آئين زرتشت هر هزار سال از دختري باكره از نطفه زرتشت نجات دهنده‌اي نمايان مي‌شود، در هزاره سوم يعني آخرين دوره (سوشيانت) ظهور مي‌كند، مردگان زنده مي‌شوند؛ حوادث آسماني موجب ذوب شدن فلزات در دل كوه‌ها مي‌شود؛ فلز ذوب شده براي مؤمنين شير سرد و براي دشمنان دين، دردناك است، مردم بدكار و شياطين نابود مي‌شوند، نيكوكاران به آب زندگي جاويد مي‌رسند. طبق مدركي سوشيانت و بنا بر سند ديگر شخص زرتشت خودش آئين مزدا را تكريم و تقديس مي‌كند؛ كرگ لينگر مي‌نويسد: در دين زرتشت مفهوم بزرگي وجود دارد كه نه در آئين مصريان قديم ديده مي‌شود و نه در انديشه‌هاي هندو و آن اين است كه جهان داراي تاريخ است و از قانون تحول پيروي مي‌كند، وضع فعلي جهان را به مرحله نهائي رهبري مي‌كند، همه نيروها در كار خود بايد به آن راه بروند، در نظر زرتشت دنيا از برنامه استمرار تاريخ پيروي مي‌كند و ميدان جنگ است، مبارزه‌اي پر شور، نيروها را مقابل يكديگر قرار داده است و اين امر واجب است و نتيجه آن تكامل مردم با تقوي و بهره‌مندي از زندگي جاويدان است.(سايت تبيان همدان)

ديدگاه زبور درباره منجي موعود

قران كريم تعبيري را در سوره انبياء آيه 105 از زبور نقل مي‌كند كه در زبور فعلي عيناً موجود است. قرآن كريم مي‌فرمايد: علاوه بر ذكر(تورات)در زبور نيز نوشتيم كه بندگان صالح من وارث زمين خواهند شد.

در مزمور27 آمده است: «اي خدا، احكام خود را به ملك‌زاده عطا فرما تا آنكه قوم تو را به عدالت و فقراي تو را به انصاف حكم نمايد. به قوم كوه‌ها سلامت و كويرها عدالت برساند. ‌فقيران تو را حكم نمايد و ظالم را بشكند... در روزهايش صديقان شكوفه خواهند نمود...بلكه تمامي ملوك به او كرنش خواهند نمود و تمامي امم او را بندگي خواهند كرد زيرا كه قفير را وقتي فرياد مي‌كند و مسكيني كه نصرت‌كننده ندارد خلاصي خواهد داد.»

هندوئيسم و انديشه انتظار

پيروان هندوئيسم مانند ديگر اديان در اصل قيام نجات بخش انسان‏ها هيچ ترديدي روا نمي‏دارند و در كتاب‏هاي گوناگون خود با صراحت از آن سخن به ميان مي‏آورند. در كتاب جوك ـ يكي از كتب هنديان ـ در رابطه با ويژگي‏هاي مصلح چنين آمده است: «سر انجام دنيا به كسي برمي‏گردد كه خدا را دوست دارد و از بندگان خاص او باشد و نام او فرخنده و خجسته باشد. » و در جاي ديگر «شاكموني» پيامبر هندوها در كتاب خود نسبت منجي را به سيد خلايق مي‏رساند و ثمره قيام وي را خاطر نشان مي‏سازد: «پادشاهي دنيا به فرزند سيد خلايق دو جهان كشن بزرگوار تمام شود. او كسي باشد كه بر كوه‏هاي مشرق و مغرب دنيا حكم براند و بر ابرها سوار شود و دين خدا يك دين شود و دين خدا زنده گردد. »

جالب آن‏جا است كه هندوئيسم اگر چه به رفق، مدارا، فردگرايي و گريز از اجتماع مشهور است، اما در زمينه قيام آخرالزمان، از واژه‏هايي چون شمشير، هلاكت شريران و... سود مي‏برد. هندوها رهبر آخرالزمان را با نام كلكي و يكي از جلوه‏هاي دهگانه خداي حفظ كننده (ويشنو Vishnu) مي‏دانند و وي را اين گونه ترسيم مي‏كنند: «اين مظهر ويشنو در انقضاي كلي يا عصر آهن سوار بر اسبي سفيد، در حالي كه شمشير برهنه درخشاني به صورت ستاره دنباله‏دار در دست دارد، ظاهر مي‏شود و شريران را هلاك مي‏سازد و خلقت را از نو تجديد و پاكي را رجعت مي‏دهد.»

هندوئيسم به همين ميزان پيشگويي بسنده كرده و به هيچ عنوان در صدد مغلوب‌سازي انديشه‏هاي رقيب برنيامده، از هندوئيسم يك انديشه غالب و پيروز نمي‏سازد و آن را به صورت ديني جهان شمول كه طاقتِ بر دوش كشيدن حكومت جهاني را دارد، معرفي نمي‏كند.

در كتاب باسك از كتب مقدسه هنديان چنين آمده: «دو دنيا تمام شود به پادشاهي عادلي در آخر زمان كه پيشواي ملائك و پريان و آدميان باشد و حق و راستي با او باشد و آنچه در درياها و زمين‌ها و از آسمان‌ها پنهان باشد همه را به دست آورد.

انتظار در آئين بودا

آيين بودايي يكي از شاخه‌هاي كيش هندويي است كه 560 سال پيش از ميلاد حضرت مسيح (ع) توسط گوتامابودا رواج يافت. آيين بودايي مذهبي فاقد خدواند است و پيروان اين آئين از سلسله نظريات فلسفي و عرفاني گوتاما بودا پيروي مي‌كنند.

بودا به پيروان خود تعليم داد كه فلاح و نجات آدمي در دست خود اوست و روح انساني با تلاش خويش مي‌تواند به مرحله كمال برسد و يگانه راه نجات، تسلط بر هواي نفس است. آيين بودا صدها ميليون پيرو در كشورهاي تايلند، بيرماني ، كامبوج، تبت، لائوس، دارد و نيمي از جمعيت چين و ژاپن اين آيين هستند در بسياري كشورها مذهب رسمي است؛ كتاب بودائيان پي تاكاس و داماپادا است. بودائيان هم به منجي موعود معتقدند. در آيين بودايي! ‌مسأله انتظار مطرح است و شخصيت مورد انتظار در اين آيين هم بوداي پنجم است.

مصلح موعود در اقوام گوناگون

«نژاد اسلاو بر اين عقيده بودند كه از مشرق زمين يك نفر برخيزد و تمام قبايل اسلاو را متّحد سازد و آنها را بر دنيا مسلّط گرداند. نژاد ژرمن معتقد بودند كه يك نفر فاتح از طوايف آنان قيام نمايد و «ژرمن» را بر دنيا حاكم گرداند.

برهمائيان از دير زمانى بر اين عقيده بودند كه در آخر زمان «ويشنو» ظهور نمايد و بر اسب سفيدى سوار شود و شمشير آتشين بر دست گرفته و مخالفين را خواهد كشت، و تمام دنيا «برهمن» گردد و به اين سعادت برسد.

ساكنان جزاير انگلستان، از چندين قرن پيش آرزومند و منتظرند كه: «ارتور» روزى از جزيره «آوالون» ظهور نمايد و نژاد «ساكسون» را در دنيا غالب گرداند و سعادت جهان نصيب آنها گردد.

اسن‌ها معتقدند كه پيشوايى در آخرالزمان ظهور كرده، دروازه‌هاى ملكوت آسمان را براى آدميان خواهد گشود. سلت‌ها مى‌گويند: پس از بروز آشوب‌هايى در جهان، «بوريان بور ويهيم» قيام كرده، دنيا را به تصرّف خود درخواهد آورد.

اقوام اسكانديناوى معتقدند كه براى مردم دنيا بلاهايى مى‌رسد، جنگ‌هاى جهانى اقوام را نابود مى‌سازد، آنگاه «اودين» با نيروى الهى ظهور كرده و بر همه چيره مى‌شود. اقوام آمريكاى مركزى معتقدند كه «كوتزلكوتل» نجات‌بخش جهان، پس از بروز حوادثى در جهان، پيروز خواهد شد.

چينى‌ها معتقدند كه «كرشنا» ظهور كرده، جهان را نجات مى‌دهد. در كتاب شاكموني از كتب معتبر و مقدس چينيان آمده است: «پادشاهي و دولت دنيا به فرزند سيد خلايق و در دو جهان كشن (در لغت هندي اسم پيامبر اسلام است) تمام شود و كسي باشد كه بر كوه‌هاي مشرق و مغرب عالم حكم براند و فرمان كند و بر ابرها سوار شود و ...»

و بالاخره گروهى از مصريان كه در حدود 3000 سال پيش از ميلاد، در شهر «ممفيس» زندگى مى‌كردند، معتقد بودند كه سلطانى در آخرالزمان با نيروى غيبى بر جهان مسلّط مى‌شود، اختلاف طبقاتى را از بين مى‌برد و مردم را به آرامش و آسايش مى‌رساند. گروهى ديگر از مصريان باستان معتقد بودند كه فرستاده خدا در آخرالزمان، در كنار خانه خدا پديدار گشته، جهان را تسخير مى‌كند.»(سايت اينترنتي موعود)

ادامه دارد...

گزارش از علي فرج‌زاده
يکشنبه 27 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 373]