تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804610748
توقیع ابوالحسین محمد بن جعفر اسدى *
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: توقیع ابوالحسین محمد بن جعفر اسدى *مرحوم شیخ صدوق - رحمة الله علیه - در كتاب «كمال الدین» از محمدبن جعفر اسدى - رضى الله عنه - روایت نموده كه مىگفت: «در ضمن جواب مسائلى كه من از حضرت صاحب الزمان - صلوات الله علیه - پرسیده بودم و محمدبن عثمان - قدس الله روحه - براى من فرستاد، چنین مرقوم بود: «اما آنچه كه از نماز خواندن وقت طلوع خورشید و وقت غروبش پرسیدهاى، اگر آن گونه كه مردم مىگویند، باشد كه: خورشید از میان دو شاخ شیطان طلوع كرده و در میان دو شاخ شیطان غروب مىكند، پس هیچ چیزى بهتر از نماز، دماغ شیطان را به خاك نمى‌مالد؛ پس نماز را به پا دار و دماغ شیطان را به خاك بمال.اما این كه پرسیدهاى چیزى وقف ما شده باشد، اگر صاحبش محتاج به آن باشد آیا مىتواند در آن تصرف كند یا نه؟ جواب این است كه: اگر آن شىء وقف شده هنوز تسلیم متولى نشده، صاحب ملك اختیار دارد كه آن را از وقف بودن بیرون كند و آن را تملك نماید؛ ولى اگر تسلیم متولى وقف شده باشد، صاحب آن نمى‌تواند تصرف كند، خواه محتاج به آن باشد یا بىنیاز از آن باشد.و اما این كه پرسیدهاى كسانى در اموال ما كه در دست آنهاست، بدون اجازه ما تصرف مىكنند و استفاده آن را براى خود حلال مىدانند، هر كس این كار را بكند ملعون است؛ و ما روز قیامت از وى باز خواست مىكنیم. پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: هر كس آنچه را كه پیش عترت من حرام است حلال بداند، به زبان هر پیغمبرى ملعون است؛ پس هر كس حق ما را تضییع كند از جمله ستمگران محسوب است و مشمول لعنت پروردگار خواهد بود چنان كه خداوند فرمود: «الا لعنة الله على الظالمین.»(1)و اما این كه پرسیدهاى از بچهاى كه ختنه شده و بعد از آن مجدداً غلاف و پوشش آلت او رشد كند، آیا بار دوم هم باید ختنه شود یا نه؟ جواب این است كه واجب است دوباره ختنه شود، چون زمین از بول انسان ختنه نشده چهل روز به سوى خدا ضجه مىكشد.و اما این كه پرسیدهاى شخصى نماز مىگزارد و آتش و تصویر و چراغ روشن مقابل وى قرار دارد، آیا نمازش صحیح است یا نه؟ و مردم پیش از تو در این مورد اختلاف داشتهاند، جواب این است كه: اگر نمازگزار از اولاد یت پرستان و آتش پرستان نباشد، جایز است ولى اگر از اولاد بت‌پرستان و آتش‌پرستان باشد، جایز نیست رو به روى آنها نماز بخواند.و اما این كه پرسیدهاى املاكى براى شما وقف شده، آیا جایز است كسى آن را آباد كند و بعد از كسر مخارجى كه خرج كرده بقیه درآمد آن را به ناحیه ما بفرستد، و این كار را به خاطر ثواب بردن و تقرب به سوى ما متحمل شود؟ جواب این است كه : هیچ كس حق ندارد در مال كسى بدون اجازه صاحبش تصرف كند، پس چگونه جایز است كسى در مال ما تصرف كند؟ هر كس بدون اجازه ما این كار را بكند، آنچه را كه بر وى حرام بوده حلال دانسته، و هر كس بدون اجازه، چیزى از اموال ما را بخورد، مثل این است كه آتش مىخورد و به زودى به آتش جهنم خواهد افتاد.و اما این كه پرسیدهاى شخصى املاكى را براى ما وقف مىكند و بعد از وقف، به دست كسى مىسپارد تا آن را آباد كند و مخارج خویش و زمین را از درآمد آن بردارد و بقیه را به ناحیه ما بفرستد، آیا جایز است؟ این كارها براى كسى كه از طرف واقف تعیین شده، جایز است؛ ولیكن براى غیر آن جایز نیست.و اما این كه پرسیدهاى رهگذرى از كنار درختانى كه به ما وقف شده، عبور مىكند و از میوه آن مىخورد، آیا براى او حلال است یا نه؟ جواب این است كه : خوردن آن براى رهگذر حلال و بردن آن حرام مىباشد.(2)پی‌نوشت‌ها:* در زمان نواب بزرگوار امام زمان (عج) عدهاى از مردم موثق بودند، كه از طرف نواب توقیعاتى براى آنها مىرسید، یكى از آنها ابوالحسین محمدبن جعفر اسدى بود (الغیبه، ص 415). یكى از وكلاى حضرت در منطقه رى بود. صالح بن ابى صالح مىگوید: در سال 290 هجرى عدهاى از من خواستند كه چیزى را به عنوان مال امام از آنها بپذیرم ولى نپذیرفتم نامهاى نوشتم و كسب تكلیف كردم جوابى براى من آمد كه: محمدبن جعفر اسدى در رى است مال به او تحویل داده شود كه او از موثقین ماست. اسدى در ماه ربیع الثانى سال 312 در حالى كه مردم او را به عدالت مىشناختند، بدون تغییر عقیده به جهان باقى شتافت. (الغیبه، ص 415 و 416).1- سوره هود، آیه 18.2- كمال الدین، ج 2، ص 520، حدیث 49/ احتجاج طبرسى، ج 2، ص 479 /بحارالانوار، ج 53، ص 182 روایة 11.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 348]
-
گوناگون
پربازدیدترینها