کودکان و پرخاشگری : روانشناسی کودک

واضح آرشیو وب فارسی:آشپز آنلاین: سلام دوستان

پرخاشگری در کودکان

یکی از دلایل عمده ای که باعث پرخاشگری و گاه حتی فراتر رفته و تبدیل به شکستن هنجار ها و بزهکاری می گردد سرزنش و نکوهش های بسیار والدین در دوران کودکی و نوجوانی می باشد.

سرزنش هایی که در انتها باعث از بین رفتن اعتماد بنفس کودکان نسبت به عملکرد خود می گردد و بهمین منظور دائم تلاش می کنند تا بجای برآورد و بیان خواسته های خود به خواسته های دیگران توجه کنند چون آموخته اند که عملکرد ایشان اغلب مورد سرزنش و نکوهش قرار گرفته و ناگزیر برای بدست آوردن نوازش از جانب والدین و نزدیکان خود می بایست اینگونه عمل کنند.

متاسفانه این عملکرد والدین در بسیاری مواقع با شکست روبرو می گردد زیرا هنگا میکه کودک کاری مورد انتظار را انجام می دهند، ولی نوازش دریافت نمی کند احساس می کند که به او خیانت شده است. بهمین دلیل بعدها او دچار مشکل شده و راه حل را در گرفتن انتقام با شکستن هنجارها و یا پرخاشگر می گردد. در اینجا نمونه هایی از این موضوع در زیر ارائه شده است.

از :www.samiraeslamieh.blogfa.com/.

درمان‌ پرخاشگری در کودکان
-----------------------------------

با کودکان پرخاشگر چگونه رفتار کنيم؟

براي‌ درمان‌ پرخاشگري‌ در كودكان‌ اولين‌ گام‌ اينست‌ كه‌ نوع‌ پرخاشگري‌ آنها را به‌ صورت‌ موردي‌ برطرف‌ نماييم.

۱- در مورد كودك‌ پرخاشگري‌ كه‌ الگو پذيري‌ عامل‌ اين‌ گونه‌ رفتار او بوده، بايد روي‌ الگوي‌ كودك‌ كار كرد و راه‌هاي‌ ديگري‌ جز پرخاشگري‌ را به‌ آن‌ الگو آموخت.

۲- اگر پرخاشگري‌ در اثر ناكامي‌ به‌ وجود آمده‌ باشد، بايستي‌ كودك‌ ناكام‌ را در رسيدن‌ به‌ اهداف‌ مطلوب‌ و دوست‌ داشتني‌ كمك‌ كنيم.

۳- در مواردي‌ كه‌ علت‌ پرخاشگري‌ اضطراب‌ است، بايد از نگراني‌ دروني‌ و اضطراب‌ كودك‌ مطلع‌ شويم.
از :
http://www.samiraeslamieh.blogfa.com/

سلام شبنم جون
دستت درد نکنه وبلاگ خوبی معرفی کردی.

پرخاشگري نوجوانان

«دلم مي‌خواهد مثل بمب بتركم و همه چيز را خراب كنم تا از شرخيلي‌ها راحت شوم» اين جمله شيما دانش‌آموز 13ساله‌اي است كه در كلاس دوم راهنمايي درس مي‌خواند.

او تازه پا به دوران حساس نوجواني گذاشته است. نوجواني برزخ ميان كودكي و بزرگسالي است. نوجواني دوره‌اي انتقالي است كه طي آن فرد فضاي روحي كودكي را ترك مي‌كند و وارد مرحله ديگري مي‌شود.

در اين مرحله نوجوان علاوه بر اينكه با تغييرات بيولوژيكي، شناختي و رشد جنسي روبه‌رو است، بايستي خود را با انتظارات والدين، مدرسه و گروه همسالان كه با سرعت تغيير مي‌كنند،‌سازگار كند.

عده‌اي از روان شناسان معتقدند نوجواني دوره «توفان و فشار» است در حالي‌كه عده ديگري مي‌گويند نوجواني الزاما زمان توفان و فشار شديد نيست. اين‌كه ‌نوجواني تا چه حد توفاني و پرفشار باشد بستگي زيادي به تقاضاها و انتظارات در حال تغيير والدين، همسالان، مدرسه و جامعه و فرهنگي دارد كه نوجوان در آن زندگي مي‌كند.
به نظر مي‌رسد يكي از ويژگي‌هاي دوران نوجواني احساس خشم و رفتار پرخاشگرانه باشد. منظور از پرخاشگري، رفتار منفي‌اي است كه باعث آ‌سيب‌هاي عاطفي، رواني و جسماني به خود، ديگران يا اشيا و حيوانات مي‌شود.
مكتب‌هاي گوناگوني روان‌شناسي، درباره خشم، نظرات متفاوتي ارائه داده‌اند. از ديدگاه روانكاوان يا روان تحليل‌گران ابراز خشم به تخليه هيجاني و كاهش هيجان مي‌انجامد.

در پرخاشگري مستقيم آسيب زدن به ديگران به صورت آشكار و علني است مثل كتك زدن برادر كوچكتر، اما فرد در پرخاشگري غيرمستقيم مثل مسخره كردن، شايعه درست كردن درباره ديگران و... به شكلي موذيانه به ديگران آسيب‌هاي رواني و عاطفي وارد مي‌كند.

در پرخاشگري خصمانه، هدف اوليه پرخاشگر آسيب وارد كردن به ديگران است زيرا فرد پرخاشگر از درد و رنجي كه براي قرباني ايجاد مي‌شود، لذت مي‌برد.

اما در پرخاشگري وسيله‌اي فرد براي به دست آوردن چيزي كه مي‌خواهد، پرخاشگري مي‌كند. مثلا نوجواني كه با دادوفرياد و فحش از والدين خود پول مي‌گيرد يا از خانه بيرون مي‌رود تا با دوستانش باشد.

با اين همه، نبايد فراموش كنيم كه احساس خشم و ابراز آن گاهي مي‌تواند مفيد باشد؛ مثلا ابراز خشم در برابر بي‌انصافي ديگران ممكن است آنها را به تجديدنظر در رفتارشان وادار سازد. همچنين ابراز خشم مي‌تواند از افسردگي جلوگيري كند و گاهي باعث مي‌شود فرد از بي‌حالي و سستي‌ رها شود و بتواند براي پيشرفت كار خود و برداشتن قدم‌هاي مثبت انرژي بيشتري به دست آورد.

تحقيقات نشان مي‌دهد كه پرخاشگري مستقيم در پسران و پرخاشگري غيرمستقيم در دختران رايج‌ترين گونه پرخاشگري است. يعني پسران تمايل دارند از طريق پرخاشگري بدني و كلامي به ديگران آسيب برسانند و دختران بيشتر پرخاشگري ارتباطي دارند.

مواردي كه سبب ساز خشم مي‌شود :
تجاوز به مالكيت فرد: يعني زماني كه كسي بدون اجازه و با زور و قلدري و يا پنهاني وسايل ومتعلقات نوجوان را برمي‌دارد و در امور شخصي وي دخالت مي‌كند.

تحقيركردن: مانند تمسخر كردن،‌ بي‌احترامي كردن، فحش و ناسزا گفتن و...

حمله فيزيكي: مانند
هل‌دادن، كتك زدن، پرت‌كردن شيء و فشار دادن.

طرد كردن: وقتي نوجوان توسط فرد يا گروهي طرد مي‌شود و يا به جمع ساير همسالانش پذيرفته نمي‌شود.
اصرار و پافشاري براي انجام كاري: زماني كه نوجوان مايل نيست كاري را انجام دهد ولي والدين و اطرافيان وي با اصرار و زور او را مجبور به انجام كاري مي‌كنند.

حال مي‌خواهيم به اين سؤال مهم كه گهگاه والدين از خود مي‌پرسند جواب دهيم؛ «چرا فرزند نوجوانم پرخاشگري مي‌كند؟ با او چه كار كنم؟ آيا بايد او را تنبيه كنم و سرجايش بنشانم يا اينكه صبر كنم و كوتاه بيايم به اين اميد كه به مرور خوب مي‌شود؟»

در مطالعه‌اي طولي(هيرسمن و همكاران، 1984) ميزان پرخاشگري تعدادي كودك در زمان‌هاي مختلف و طي سال‌هاي متمادي( از 8سال تا 30سال) اندازه‌گيري شد. نتايج تحقيق نشان داد كودكاني كه در 8سالگي از سوي همسالانشان به عنوان پرخاشگر معرفي شده بودند در سال‌هاي بعد نيز توسط ديگران به عنوان پرخاشگر معرفي مي‌شدند.
اين افراد از كودكي تمايل داشتند كه خود و ديگران را به عنوان پرخاشگر به حساب آورند و دنيا را يك مكان پرخاشگرانه در نظر مي‌گرفتند. آنهايي كه در سن 8سالگي به عنوان پرخاشگرانه‌ترين افراد معرفي شده بودند به احتمال زياد در بزرگسالي سه مرتبه بيشتر با پليس سروكار داشتند.

بيشتر آنها در سن 30سالگي به زندان و دادگاه رفته بودند و با همسر و كودكان خود رفتارهاي پرخاشگرانه‌اي داشتند. با در نظر گرفتن اين تحقيق و تحقيقات مشابه ديگر، روان‌شناسان بر لزوم مداخله و اصلاح رفتار پرخاشگرانه نوجوانان تاكيد دارند و عوامل چندي را براي پرخاشگري دوران نوجواني مهم مي‌دانند.

يكي از دلايل پرخاشگري نوجوانان پسر افزايش ترشح هورمون تستوسترون(معروف به هورمون پرخاشگري) در دوران بلوغ است. با افزايش ترشح اين هورمون، نوجوان دچار برانگيختگي‌هاي جنسي مي‌شود كه ناتواني در ارضاء اين برانگيختگي مي‌تواند منجر به پرخاشگري شود. پايين بودن قند خون به عنوان يك عامل خصومت و تمايلات پرخاشگرانه عمل مي‌كند.

از ديگر عوامل مهم رفتار پرخاشگرانه، اعمال شيوه‌هاي تربيتي مستبدانه و پرخاشگرانه در خانواده است. اگر نوجواني پرخاشگري مي‌كند قبل از آنكه به او بپردازيد به والدين وي و نوع تربيتي كه در خانواده از ابتداي تولد به او اعمال شده است بنگريد.

پدر يا مادري كه در خانواده پرخاشگري مي‌كند، سرمشقي براي نوجوان خود مي‌شود، نوجوان با مشاهده و تقليد رفتار پرخاشگرانه والدين، پرخاشگري را ياد مي‌گيرد و از آن براي غلبه بر ناكامي‌ها و كنار آمدن با موقعيت‌هاي سخت زندگي، استفاده مي‌كند.

والديني كه از شيو‌ه‌هاي تربيتي مستبدانه مثل تنبيه بدني، دستورات مستقيم بدون توجيه كردن آنها ( تو بايد اين كار را انجام دهي چون من مي‌خواهم)، تهديد(اگر اين كار را انجام ندهي از بيرون رفتن خبري نيست) و محروميت (حق نداري دوستت را به خانه بياوري چون من از او خوشم نمي‌آيد) استفاده مي‌كنند، احتمال پرخاشگري فرزند خود را افزايش مي‌دهند.

همچنين در اين خانواده‌ها روابط صميمانه بين اعضا كمرنگ است، افراد خانواده احساس محبت و علاقه خود را به‌صورت كلامي و غيركلامي به يكديگر نشان نمي‌دهند، در نتيجه احساس طرد شدن و دوست داشتني نبودن تا حد زيادي رفتار پرخاشگرانه را افزايش مي‌دهد.

معمولاً والدين در چنين خانواده‌هايي، در پاداش و تنبيه رفتارهاي نوجوانشان، طريقه ثابتي ندارند يعني وقتي والدين در حالت رواني خوبي هستند رفتارهاي پرخاشگرانه را به شكل‌هاي گوناگون (توجه كردن و يا برآورده كردن خواسته نوجوان) تقويت مي‌كنند و زماني كه والدين در حالت رواني خوبي نبوده و حوصله ندارند، همان رفتار نوجوان را تنبيه و سرزنش مي‌كنند. از اين‌رو شدت تنبيه به عمل و رفتار پرخاشگرانه نوجوان ارتباط چنداني ندارد بلكه نوع احساسات والدين شدت آن را معين مي‌كند.

يكي از دلايل تكرار رفتار پرخاشگرانه اين است كه نوجوان به اين نتيجه مي‌رسد كه نه‌تنها رفتار پرخاشگرانه‌اش منجر به پيامد بدي نمي‌شود بلكه تقويت هم مي‌شود. مثلاً والدين گاهي چون حوصله سر و صدا و داد و فريادهاي نوجوان خود را ندارند يا از رفتارهاي پرخاشگرانه او مي‌ترسند، هنگام بروز رفتار پرخاشگرانه از سوي نوجوان سريع او را به خواسته‌اش مي‌رسانند تا او را آرام كنند، در نتيجه نوجوان ياد مي‌گيرد براي رسيدن به خواسته‌اش پرخاشگري كند.

گاهي هم نوجوان تنها براي جلب توجه والدين به خود و قراردادن خود در كانون توجه خانواده پرخاشگري مي‌كند و والدين نيز بدون آنكه متوجه باشند با توجه به او (توجه مثبت مثل دلسوزي كردن) او را به خواسته‌اش مي‌رسانند و به اين ترتيب احتمال اينكه در دفعات بعد براي جلب توجه والدين، پرخاشگري كند را افزايش مي‌دهند. از طرف ديگر تصوري كه نوجوان از پدر و مادرش در اين سن دارد با گذشته تفاوت پيدا مي‌كند او در گذشته نظر بهتري نسبت به پدر و مادر و خانواده خود داشته اما اكنون متوجه اشتباهات و نقايص آنها مي‌شود و همين مسئله در نوجوانان ايجاد بحران مي‌كند و باعث ناسازگاري نوجوان با والدين و نپذيرفتن خواسته‌هاي آنها مي‌شود. ارزش‌هاي والدين به تدريج برايش كم‌رنگ مي‌شود و نسبت به اين ارزش‌ها دچار شك و ترديد مي‌شود و حتي گاه آنها را آشكارا تحقير مي‌كند.

سن بحراني
دوران نوجواني، دوران جدايي از خانواده و پيوستن به گروه همسال است. اگر دوستان و افرادي كه نوجوان در بيرون از خانه با آنها دوستي مي‌كند، افرادي پرخاشگر و زورگو باشند، احتمال اينكه نوجوان نيز پرخاشگر شود افزايش مي‌يابد.چون نوجوان مجبور است براي پذيرفته شدن در گروه دوستان خود، ارزش‌ها و قوانين آنها را بپذيرد و مشابه آنها رفتار كند.جوان پرخاشگر به‌خاطر رفتار پرخاشگرانه و زورگويي به ديگران مخصوصاً همسالان، از سوي همسالان خود طرد مي‌شود و درنتيجه اين طرد شدن، وي از همسالان خود جدا مانده و فرصت‌هاي يادگيري زيادي را كه ممكن است مهارت‌هاي اجتماعي او را بهبود بخشند، از دست مي‌دهد.

به نظر‌ مي‌رسد اگر افرادي كه نوجوان درصدد كسب تاييد آنهاست، افرادي باشند كه خود به ارزش‌هاي اخلاقي و انساني از جمله همدلي با ديگران، توجه به حقوق ديگران، خوش‌خلقي و... پايبند نباشند، يا اينكه اگر اطرافيان نوجوان را مجبور به رعايت ارزش‌ها كنند و يا وي را به دليل عدم رعايت ارزش‌ها تنبيه و تحقير كنند، نوجوان نيز در خود نيازي براي رعايت اين ارزش‌ها نمي‌بيند و يا اين ارزش‌هاي تحميلي برايش تبديل به ضد ارزش شده و از آنها گريزان مي‌شود.

http://www.hamshahrionline.ir/News/?id=55152

- محدودیت هایی برای کنترل پرخاشگری وضع کنید و آنها را به اطلاع کودک برسانید.

2- مدل های پرخاشگری را به حداقل برسانید.

می توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:
الف) ساعاتی را که کودک فیلم های خشونت آمیز تلویزیونی می بیند، محدود کنید.

ب) فیلم ها، تصاویر و روزنامه کودک را به دقت انتخاب کنید.

ج) الگوهایی را در اختیار کودک بگذارید که پرخاشگرانه نباشند.

همکاری، مسئولیت و پیگیری مسائل مورد علاقه را با دادن مسئولیت به کودکان تشویق کنید.ح)همراه کودک برنامه ای تلویزیونی را ببینید و صحنه پرخاشگرانه آن را تفسیر کنید.

3- همدلی را افزایش دهید. آگاهی کودک را نسبت به رنجی که بر اثر پرخاشگری او در افراد یا حیوانات به وجود می آید، افزایش دهید.

4- رفتارهایی را که مغایر با رفتار پرخاشگرانه است، تقویت کنید.

5- به جای کودک پرخاشگر، به کودکی که به وی پرخاش شده توجه کنید.

6- نحوه ی ارتباط کودک را با افرادی که با او زندگی می کنند، مورد بررسی قرار دهید.

7- اگر قرار است کودک به دلیل رفتار خشونت آمیزش تنبیه شود، بهتر است به طریقی باشد که منجر به حمله انتقامی و تلافی جویانه از طرف کودک نشود.

8- فرصت تخلیه هیجانات را برای کودک فراهم کنید.

9- مباحث گروهی یا خانوادگی را که تأکید بر همکاری با دیگران دارد، به کار گیرید.

10- همکاری، مسئولیت و پیگیری مسائل مورد علاقه را با دادن مسئولیت به کودکان تشویق کنید.

11- برای مهارِ رفتار کودکان، فنون محروم سازی ممکن است تا حدودی مفید واقع شود. بنابراین رفتارهای پسندیده را به وضوح تشریح کنید و پاداش ها و کیفرهای آنها را بیان نمایید.

12- فعالیت های ساعتی او را در صورت امکان با شرکت کودکی دیگر طراحی کنید.

13- از تنبیهات بدنی پرهیز کنید.

14- علت رفتار پرخاشگرانه وی را بیابید.

15- ثبت وقایع روزانه، بازی درمانی، بازی های جالب، جمله سازی و گوش دادن فعال ممکن است به عنوان کمکی در جهت درک کودکان خشن به کار گرفته شود.

16- به کودک بفهمانید که با هر رفتار خشونت آمیز، خود را از شما بیشتر دور می کند.

17- از کودک پرخاشگر بخواهید الگوی مطلوبی برای خود بیابد و فهرستی از رفتارهای الگو را در کوتاه مدت اجرا نماید.

18- با کودک قرارداد رفتاری ببندید تا برای رفتارهای مطلوبش جایزه دریافت کند و نتیجه اعمال نامطلوبش را ببیند.

منبع : زن روز

اگرچه والدین امروزی از نظر تحصیلات و اطلاعات در مقایسه با گذشته نمونه اند ولی هنوز پرسش های زیادی وجود دارد.
وقتی
بچه ای همیشه از سرویس مدرسه جامی ماند، یا هر چه دلش می خواهد می پوشد و
گوشش به حرف کسی بدهکار نیست، شما به عنوان مادر یا پدر چه باید بکنید؟
راهکارهایی که اینجا مطرح می شود در مورد بعضی از بچه ها جواب می دهد و در
مورد بعضی ها هم نه. بعد از مطالعه مطلب از میان راهکارها یکی را انتخاب
کنید و به مرحله عمل برسانید البته با صبر و حوصله، و انتظار نداشته باشید
خیلی زود جواب بگیرید چه بسا روشهایی هستند که در برابر آنها ابتدا کودک
حالت تدافعی به خود می گیرد و بدتر می شود اما به مرور زمان به حالت عادی
برمی گردد. مطمئن باشید فقط فرزند شما مشکل ندارد بلکه همه بچه ها با
والدین در روشهای تربیتی مشکل دارند. با توجه به اینکه همه افراد یک جور
نیستند و موقعیت ها نیز منحصر به فرد است پس برای حل مشکل یک راه حل قطعی و
مستقل وجود نخواهد داشت.
گاهی
شما به عنوان مادر یا پدر راه حلی بهتر از کارشناسان پیدا می کنید. جلوی
کودکی که در خیابان گریه می کرد و مادرش دست او را می کشید و با خود می برد
ایستادم و گفتم: «ببخشید، دخترتان چرا گریه می کند؟!»
«به
خدا دیگر خسته شدم. هر چه را که می بیند می گوید برایم بخر. من چطوری به
او بفهمانم که پول ندارم.» خانم دیگری که خود را صبوری معرفی می کرد گفت:
«من سعی می کنم با بچه هایم زیاد حرف بزنم و آنها هم خوب حرفهای مرا می
فهمند و مشکل زیادی ندارم. البته هیچ بچه ای نیست که مشکل نداشته باشد.»

یادتان باشد مشکلات یک شبه حل نمی شود.
اگر
کودکی کاری را تا به حال انجام نمی داد اما حالا یک بار حتی از روی اکراه
انجام می دهد او را خیلی تشویق کنید زیرا این نشانه یک پیشرفت واقعی است.
به جای مأیوس شدن از دست نیافتن به انتظارات زیاد خود، از پیشرفت های کوچک و
تدریجی کودکتان خوشحال باشید. شما و همسرتان باید در مورد مشکلتان صحبت
کنید و هر دو تصمیم به اصلاح اخلاق فرزندتان بگیرید. اگر حرفی می زنید هر
دو با هم توافق داشته باشید، طبق تجربه، والدین خیلی زود خسته می شوند و
بچه ها این را می دانند. اگر والدین مقاوم نباشند بچه ها به خواسته های
آنها احترام نمی گذارند و خود را موظف به انجام وظایف محوله نمی دانند.
سعی
کنید رفتار عمومی فرزندتان را با دید مثبت نگاه کنید. برخی رفتارهای او از
دید شما آزاردهنده است. پس از همه رفتارهای او ناراضی نباشید. وقتی روی یک
خصوصیت ناپسند او کار می کنید و در حال اصلاح آن هستید به او اطمینان دهید
که دوستش دارید. هرگز تحسین را در مورد کودکان، کم ارزش تلقی نکنید. کودک
در هر مرحله سنی که باشد تمایل شدیدی دارد که والدینش او را بپسندند. تربیت
در نظر بعضی از والدین فقط تنبیه است ولی واژه تربیت درواقع به معنای
تعلیم و پرورش، شامل مجموعه ای از روشهای مثبت و منفی است. تربیت صحیح آن
است که وقتی فرزند شما نیم نگاهی به شما می اندازد تا مطمئن شود عملی که
انجام داده درست است یا غلط، به او توجه کنید یا وقتی در حال تلفن زدن
کودکتان می خواهد مکالمه شما را قطع کند و با شما صحبت کند. تربیت صحیح آن
است که به او توجه نکنید. اما اگر دیدید که تصمیم گرفت منتظر تمام شدن
مکالمه شما شود، بهتر است به او توجه کنید و نگاهی مهربان به او بیندازید.
وقتی
کودکی روی موضوع خاصی پافشاری دارد به او بگویید که قصد لجبازی دارد و شما
به آن اهمیت نمی دهید. از آن دسته والدینی نباشیم که وقتی از کودکمان عمل
خوبی سر زد آن را به سادگی و بدیهی تلقی کنیم و هیچ واکنشی نشان ندهیم ولی
برعکس هر وقت عمل بدی از او سر زد تمام اشتباهاتش را به رخ او بکشیم.
انتقاد همراه با تشویق نتایج بهتری به بار می آورد. کودک می خواهد که شما
به او توجه کنید. اگر دیدگاه شما منفی باشد او از راه های منفی به هدفش می
رسد اما اگر شما روی نکات مثبت تمرکز کنید در مقابل، رفتارهای خوب بیشتری
دریافت خواهید کرد زیرا در این حالت کودک با رفتارهای مثبت سعی در جلب توجه
شما خواهد داشت.
رفتار
کودک را تحسین کنید نه شخصیت او را. همچنان که وقتی از او انتقاد می کنید
شخصیت او را زیر سؤال نبرید. به جای این که به او بگوییم خیلی بچه بدی هستی
می توان گفت: «من از طرز حرف زدن تو خوشم نمی آید.»
مؤثرترین
راه برای آموزش رفتار خوب ، شکل دادن رفتار با تحسین است. این روش تربیتی
باید به طور مداوم استفاده شود تا رضایت شما را از رفتارهای جدید فرزندتان
نشان دهد. خیلی خوب است یادداشتی از کارهای روزانه کودک تهیه کنید و در
انتهای روز این یادداشت را به او نشان دهید. این کار روش خوبی برای صحبت
کردن در مورد وقایع هر روز است و با این کار هر دوی شما احساس خوبی خواهید
داشت.
هر
چند وقت یک بار مخصوصاً در روزهایی که یادداشت پر از کارهای خوب می شود او
را تشویق کنید یا هر چه که دوست دارد برایش تهیه کنید و عنوان کنید که این
جایزه کارهای خوب است. اگر دیدید تعریف های شما را نادیده می گیرد ولی
بعداً در رفتار خود آن را تکرار می کند دریابید که ستایش مؤثر بوده است.
همیشه از یک شیوه برای انتقاد استفاده نکنید مثلاً یک بار یادداشتی را در
کیفش بگذارید و از یک رفتار بدش شکایت کنید.
یکی
دیگر از راه های مؤثر در برطرف کردن رفتارهای آزاردهنده نادیده گرفتن
آنهاست. در این روش احساس می کنید که درواقع کاری برای بهبود وضعیت انجام
نمی دهید اما بعداً درمی یابید که با نادیده گرفتن، رفتار ناشایست ترک می
شود. برخی از والدین، این روش را دوست دارند و می توانند به طور مؤثری از
آن استفاده کنند اما برای برخی به علت پایین بودن ظرفیتشان، این روش فقط
فشار روانی و تنش را زیاد می کند. اگر شما هم چنین احساسی داشتید از این
راه صرفنظر کنید. اگر تصمیم گرفتید که در مورد یک رفتار از روش نادیده
گرفتن سنجیده استفاده کنید به هیچ وجه به آن واکنش نشان ندهید. چه زبانی و
چه غیرزبانی. وقتی کودک همان رفتار را انجام می دهد با حرکات صورت به او
اشاره نکرده، حتی نگاهش نکنید. وانمود کنید که متوجه او نیستید. می توانید
اتاق را ترک کنید یا رویتان را به سمت دیگری برگردانید تا وقتی که او به
عملش ادامه می دهد شما نیز این روش را ادامه دهید. این خود نوعی توجه است.
به او لبخند نزنید. زیرا این عمل او را جسورتر می کند . فقط آن قدر به
کارتان مشغول شوید که به نظر آید به هیچ چیز در اطرافتان توجه ندارید.
گاهی
می توانید در حضور کودک دیگر، از رفتار مثبت آن کودک ستایش کنید. این کار
ممکن است به تقلید کودک شما از کودک خوش اخلاق بینجامد. سعی کنید عصبانی
نشوید! زیرا عصبانیت به احساس بدی می انجامد . به علاوه هیچگاه تسلیم
نشوید. اگر قبل از ناهار گفتید که خوراکی نمی دهم باید صبر کنی موقع ناهار
شود و اگر او گریه و زاری سرداد اصلاً به او اهمیت ندهید و محکم بگویید قبل
از غذا خوراکی نمی دهم. هر چند که او سماجت کند. اگر کوتاه بیایید کودک
یاد می گیرد که با گریه حرفش را به کرسی بنشاند و دیگر برای حرفهای شما
اهمیتی قائل نیست.
همیشه
به قولتان عمل کنید. یک کودک مخصوصاً اگر خیلی کوچک باشد به تکمیل نشدن یا
به تأخیر افتادن پاداش وعده داده شده بسیار حساس است. کاری را که از عهده
انجامش برنمی آیید تعهد نکنید. وقتی قول چیزی را دادید پای آن بایستید. سعی
کنید مشکلات فرزندتان را یکی یکی حل کنید نه اینکه همه را یک جا از او
بخواهید. مثلاً اول مشکل مسواک زدن و بعد مشکل وقت خوابش را حل کنید. کودک
را به تنبیهی که آن را انجام نمی دهید تهدید نکنید. تهدید های پوچ و
ناپایدار به رفتارهای نادرستی می انجامد که تثبیت شده و در برابر تغییر
مقاوم تر می شوند.
یکی
از مشکلات بزرگ مادران مسواک زدن بچه هاست. اگر شما به طور مرتب دندان های
خود را مسواک بزنید او نیز مشتاق خواهد شد تا چنین کند. مدت ها قبل از این
که کودک واقعاً بتواند دندانش را مسواک بزند، به او مسواک بدهید. بگذارید
با مسواک و خمیردندان و دندانهایش بازی کند. اگر دیدید باز هم به طرف مسواک
نمی رود با کلمات و جملات زیبا در موقع مسواک زدن این کار را برای او لذت
بخش کنید. حتی می توانید با دندانپزشک برای انگیزه دادن به کودک مشاوره
کنید. همیشه به کودک بفهمانید که دقیقاً چه انتظاری از او دارید و به جای
اینکه شخصیتش را مورد انتقاد قرار دهید اعمالش را مورد انتقاد قرار دهید.
به
او نگویید «دست و پا جلفتی هستی» بگویید: «وقتی که شلوار و لباست را روی
زمین می بینم خیلی ناراحت می شوم.» به او برچسب نزنید. چون او زودباور می
کند که واقعاً این طور است. معمولاً در نظر والدین کارهای منزل کارهایی
کوچک و تکراری هستند که همیشه در خانه انجام می گیرند ولی در نظر بچه ها
این کارها بسیار مشکل و ناخوشایندند. صرفنظر از این که این کارها چقدر بی
اهمیت اند، به ویژه در هنگامی که انجام آنها مستلزم یادآوری های مکرر وبحث
طولانی باشد می تواند آرامش منزل را برهم بریزد.
یکی
از شکایات والدین، بی مسئولیت بودن کودکان است. کارهایی که بردوش آنها
گذاشته می شود انجام نمی دهند حتی با چند بار تذکر هم تن به انجام آن نمی
دهند. خلاصه نافرمان و گستاخ می شوند. سعی کنید مسئولیت دادن را در کودکان
زود شروع کنید و با افزایش سن وظایف او را تغییر دهید و وقتی از وظایفش
سرباز زد از تدابیر منفی استفاده کنید.
مثلاً
او را از اسباب بازی مورد علاقه اش محروم کنید یا پول توجیبی اش را کم
کنید یا مثلاً وقتی لباسش را در سبد لباسهای کثیف نمی گذارد لباسهایش را
نشویید و بگویید: «چون لباسهایت در سبد نبود، من آنها را ندیدم.»
دیگر
از مشکلات مادران شب اداری کودکان است. اکثر کودکان در حدود تا سالگی
رختخواب خود را خیس نمی کنند. قطع شب ادراری یک روند پیشرفت طبیعی است که
نشان دهنده تکامل مثانه کودک در نگه داشتن ادرار و ایجاد تحریکات ادراری
است. خیس کردن اتفاقی در کودکان بزرگتر انتظار می رود و نباید آن را جدی
تلقی کرد. هرگز به علت شب ادراری کودک را مسخره و شرم زده نکنید. این کار
نه تنها به او کمکی نمی کند به ایجاد مشکلات جدی احساسی و روانی می انجامد.
در حدود درصد از کودکان ساله و درصد از کوکان ساله رختخوابشان را خیس نمی
کنند مگر گاه و بیگاه، ولی عده بسیار کمی تا زمان بلوغ یا حتی بزرگسالی هم
شب ادراری دارند. اگرچه نباید کودک را به خاطر شب ادراری مسخره کرد اما
نباید آن را نادیده گرفت.

مطالب دیگر در سایت:
http://www.bartarkala.com

ببخشيد موضوع اين تايپيك همسر اما از كودك صحبت شده ؟؟؟

va

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آشپز آنلاین]

[مشاهده در: www.ashpazonline.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 864]