به مناسبت ولادت حضرت علي اكبر

واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: به مناسبت ولادت حضرت علي اكبر
حضرت علي اكبر (ع)، فرزند حسين بن علي بن ابيطالب(ع) و ليلي بنت ابي مرة بن عروة بن مسعود ثقفي در اوايل خلافت عثمان بن عفان، يازدهم شعبان سال 33 هجري قمري در مدينه به دنيا آمد و در سن 28 سالگي در كربلا به شهادت رسيد.

از نظر وجاهت و زيبايي، ملاحت و دلربايي، شبيه‌ترين مردم به رسول خدا (ص) بود. همچنين داراي صورت و سيرتى جذاب و طبع بلند، منظره مليح، داراى ادب و تربيت بى‌نظير، و پيوسته با خضوع و خشوع و با صلابت و بزرگوار بود.
علي اكبر همچنين داراي صداي خوشي بود، به گونه‌اي كه گاهي كه اباعبداللّه الحسين(ع) براي صوت قرآن جدّ عزيزش دلتنگ مي‏شد، به علي مي‏فرمود: «علي جان! برايم قرآن بخوان تا از آن لذت و بهره برم.»

او در ويژگى‌هاى معنوى و فضايل علمى و اخلاقي، رشد جسمى و اجتماعى و كمالات روحى و مناقب نفسانى و سجاياى ملكوتى در ميان تمام بنى‌هاشم و ياران پدر بزرگوارش امام حسين بن علي(ع) كم نظير بود. اين روحيه قوي و صفات شايسته، چنان ابهت و عظمت به علي اكبر داده بود كه افزون بر دوستان، دشمنان اهل بيت نيز به برتري‏هايش اعتقاد و اعتماد داشتند و اعتراف مي‏كردند.

روزي معاويه از اطرافيانش پرسيد: چه كسي در اين زمان براي خلافت مسلمانان بر ديگران برتري دارد و براي حكمراني بر مردم از ديگران سزاوارتر است؟ اطرافيان متملق به ستايش خليفه پرداختند و او را لايق اين منصب معرفي كردند. ولي معاويه گفت: نه چنين نيست؛ «اولي الناس بهذا الامرعلي بن الحسين بن علي، جدّه رسول اللّه و فيه شجاعة بني‏هاشم و سخاه بني اميه و رهو ثقيف»: شايسته‏ترين افراد براي امر حكومت، علي اكبر فرزند حسين است كه جدّش رسول خداست و شجاعت بني‏هاشم، سخاوت بني‌اميه و زيبايي قبيله ثقيف را در خود جمع كرده است.

شجاعت و دلاورى على اكبر و رزم آورى و بصيرت دينى و سياسى او، در سفر كربلا به ويژه در روز عاشورا تجلى كرد. از ميان خاندان هاشمي، نخستين كسي كه در كارزار كربلا به ميدان شتافت، علي اكبر بود. همچنين زماني كه امام حسين بن علي(ع) از منزلگاه «قصر بنى مقاتل» گذشت و خوابي به او دست داد و پس از بيدارى «انا لله و انا اليه راجعون» گفت و خداوند را حمد كرد. وقتي على اكبر سبب اين حمد و استرجاع را پرسيد، حضرت فرمود: در خواب ديدم سوارى مى‏گويد: اين كاروان به سوى مرگ مى‏رود. علي اكبر پرسيد: مگر ما بر حق نيستيم؟ امام فرمود: چرا. علي اكبر عرض كرد: فاننا اذن لا نبالى ان نموت محقين؛ پس باكى از مرگ در راه حق نداريم.

در پايان خوب است راجع به اين‌كه آيا حضرت على اكبر(ع) داراى خانواده و فرزندانى بوده است يا نه، مطلبي گفته شود كه با توجه به زيارتنامه‌هاي حضرت به نظر مي‌رسد كه ايشان نيز داراي اهل و عيال بوده‌اند.

زيارت نامه ايشان عبارت است از: صلى الله عليك و على عترتك و اهل بيتك و آبائك و ابنائك. همچنين سفارش امام صادق (ع) به ابو حمزه ثمالى كه فرمود: چون به قبر حضرت رسيدي، ضع خدك على القبر! و قل: صلى الله عليك يا ابا الحسن! كه با توجه به اين فراز، ايشان فرزندى به نام حسن داشته است.

به علاوه بنا بر برخى روايات، نظير روايت «احمد بن نصر بزنطي»، حضرت على اكبر(ع)، ام ولد (كنيز) داشته است و از او صاحب فرزند بوده است.
هرچند برخى از علماى انساب تصريح كرده‌اند كه از آن بزرگوار اولادى نمانده و نسل امام حسين (ع) تنها از طريق امام چهارم حضرت سجاد(ع) ادامه پيدا كرده است.
چهارشنبه 23 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تابناک]

[مشاهده در: www.tabnak.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 191]