واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي
يكي از مسائلي كه در تمامي جوامع و در زمانهاي مختلف وجود داشته و دارد، آسيبهاي اجتماعي است كه در هر جامعهاي (با توجه به شرايط) براي مقابله، كنترل و كاهش آن اقدامات متعددي صورت گرفته و ميگيرد. هدف كلي پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي در ميان دانشآموزان افزايش آگاهي به منظور كنترل و كاهش آن است.
پيشگيري داراي سه سطح است:
1ـ پيشگيري نوع اول؛ هدف ارائه اطلاعات و ارتقاي آگاهي دانشآموزان براي جلوگيري از گرايش آنان به آسيب يا آسيبهاي اجتماعي است كه از اهميت بسيار بالايي برخوردار است. در اين سطح برنامهها به دو شكل ارائه ميشود:
الف) برنامههاي پيشگيري همگاني يا گسترده كه شامل همه دانشآموزان يا تعداد زيادي از آنان ميشود يا مثل آموزش پيشگيري از اعتياد، پيشگيري از كودك آزاري و...
ب) برنامههاي پيشگيري ويژه يا منتخب، شامل دانشآموزاني است كه در معرض آسيب يا خطر هستند، مثل دانشآموزان داراي والدين معتاد .
2ـ پيشگيري نوع دوم؛ هدف ارائه خدمات تخصصي در كوتاهترين زمان به بهترين شكل به دانشآموزان است كه دچار آسيب يا آسيبهاي اجتماعي شدهاند، به گونهاي كه در آن شرايط ادامه زندگي سالم و مستقل بدون ملاحظه افراد متخصص براي آنان ميسر نيست. مداخله در اين سطح ميتواند زمان ادامه مشكل را كم كرده و ميزان آسيب وارده به دانشآموزان، خانواده آنان و جامعه را كاهش دهد؛ مثل كمك به دانشآموزان معتاد براي ترك اعتياد يا كمك به دانشآموزاني كه مورد آزار قرار ميگيرند.
3ـ پيشگيري نوع سوم؛ هدف ارائه خدمات تخصصي و پيگيري دانشآموزاني است كه دچار آسيبهاي اجتماعي شده و مرحله درمان يا سطح دو را با موفقيت پشت سر گذاشتهاند تا بتوانند به زندگي سالم و مستقل خود ادامه دهند. در واقع بازتواني و قادرسازي آنان به اين روش صورت ميگيرد.
روشهاي پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي
انتخاب روش مناسب براي ارائه برنامههاي پيشگيري بسيار مهم است. در انتخاب روشها به چند نكته بايد توجه شود:
الف) روشها بايد جذاب باشند.
ب) روشها بايد متناسب با محتواي آموزشي باشند .
ج) روشها بايد با توجه به شرايط خاص دانشآموزان انتخاب شوند.
د) روشها بايد مشاركت دانشآموزان و اولياي مدرسه را در پي داشته باشند.
از جمله روشهاي پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي عبارتاند از:
1ـ بحث گروهي در زمينه مشكل يا نياز خاص با حضور معلمان و دانشآموزان.
2ـ بحث گروهي والدين، اولياي مدرسه و دانشآموزان با يكديگر.
3ـ پخش فيلمهاي آموزشي كوتاه در زمينه آسيبهاي اجتماعي و تحليل آن فيلمها با مشاركت دانشآموزان و اولياي مدرسه.
4ـ اجراي نمايش و تئاتر توسط دانشآموزان در زمينه آسيبهاي اجتماعي و تحليل آنها، مشاركت دانشآموزان و اولياي مدرسه.
5 ـ برگزاري مسابقات متعدد در زمينه آسيبهاي اجتماعي از قبيل نقاشي، كاريكاتور و...
6 ـ تهيه و تدوين بروشورهاي آموزشي توسط اولياي مدرسه و توزيع بين دانشآموزان.
7ـ برگزاري جشنوارههاي متنوع، شاد و جذاب با هدف ارائه اطلاعات در زمينه آموزش پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي.
8 ـ برگزاري اردوهاي كوتاهمدت با هدف ارائه اطلاعات در زمينه پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي.
9ـ آموزش مستقيم كلاسي.
10ـ برگزاري كارگاههاي آموزش براي دانشآموزان در زمينه پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي و آموزش مهارتهاي زندگي.
11ـ تهيه و تدوين كتابچههاي آموزش در اين زمينه و توزيع بين دانشآموزان.
12ـ پخش تيزرهاي آموزش در مدارس.
13ـ استفاده از هنرمندان و ورزشكاران رشتههاي مختلف در مدارس براي ارائه اطلاعاتي در زمينه پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي.
14ـ درج اطلاعات مفيد آموزشي در كتب تحصيلي دانشآموزان در اين زمينه.
15ـ تقويت و گسترش برنامههاي ورزشي در مدارس و ارائه خدمات مشاورهاي به دانشآموزان.
در امر پيشگيري از آسيبهاي اجتماعي، علاوه بر شناخت عوامل زمينهساز بروز آسيبهاي اجتماعي به عواملي كه ميتوانند زمينه تقويت دانشآموزان را براي مقابله با مشكلات افزايش دهند، بايد توجه شوند. از جمله آنها ميتوان از آموزش مهارتهاي زندگي (مهارتهاي مقابلهاي) به دانشآموزان نام برد. فراموش نشود كه در برنامههاي پيشگيري مؤثر، فعاليت اصلي تقويت اصول مهارتهاي زندگي است.
گردآوري: شكرانه زارعي
سه شنبه 22 مرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]