سرمقاله

واضح آرشیو وب فارسی:آفرينش: سرمقاله
حلقه مفقوده ايران و الجزاير

آفريقا امروز در معادلات جهاني داراي جايگاه بسيار مهمي است، نه از اين بابت كه كشورهاي عضو قاره سياه داراي قدرت نظامي و يا اقتصادي بالقوه و يا بالفعلي باشند، بلكه مي توان قدرت آنها را در بعد سياسي مشاهده كرد كه در مجامع جهاني و نقاطي كه راي گيري در آن اهميت دارد، تاثيرگذارند.
از سوي ديگرمنابع زميني و بازار خوب آفريقا به عنوان يك هدف مهم اقتصادي بسياري از كشورها محسوب مي شود، و اين موضوع باعث شده كه خيلي از كشورهاي اروپايي و آمريكايي اين كشور را بعنوان يكي از اهداف استراتژيك خود تعيين كنند.بگونه اي كه هم اكنون كشورهاي غربي از جمله آمريكا، ايتاليا، اسپانيا، فرانسه و كانادا از جمله عمده ترين شركاي تجاري الجزاير به شمار مي روند.
در ميان كشورهاي آسيايي تنها چين توانسته بعد از مدت ها پاي خود را در اين كشور محكم كند.اين كشور توانست با سرمايه گذاري در آفريقا خود را آرام آرام وارد عرصه بين المللي كند.
هند هم از معدود كشور هاي آسيايي است كه خواستار حضور جدي در آفريقا است.هندي ها كه از موسسين جنبش غيرمتعهدها به شمار مي روند، در طول دوران توسعه اقتصادي خود، به كشورهاي، آفريقايي نظر ويژه اي داشته، به خصوص آنكه بسياري از هنديهاي مهاجر هم در كشورهاي شرقي آفريقا و كشورهاي مستعمره انگليس زندگي مي كنند.
با توجه به آنچه در مورد چين و هند به عنوان قدرت هاي نوظهور اشاره شد، مي توان امروز نگاه ايراني را هم در اين مورد تعريف كرد ، خاصه اينكه الجزاير در مقايسه با ديگر كشورها هميشه ارتباط خوب و برادارانه اي با ايران داشته است.
بطوري كه الجزاير قبل از انقلاب و در دهه 70 ميلادي در حل اختلافات بين ايران و عراق نقش مهمي را ايفا كرد به نحوي كه با ميانجيگري «هواري بومدين» رئيس جمهور اين كشور عهدنامه 1975 الجزاير پا به عرصه وجود نهاد و به مناقشات چند ساله ايران و عراق پايان داد.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي در ايران، روابط تهران و الجزيره از وضعيت خوبي برخوردار بود و اين كشور براي دومين بار در حل بحران اشغال لانه جاسوسي آمريكا بين ايران و ايالات متحده نقش مهمي ايفا كرد كه با امضاي موافقتنامه الجزاير اين بحران نيز خاتمه يافت.
روابط خوب دو كشور (ايران و الجزاير) دستخوش اتفاقاتي شد و در پي وقوع شرايط خاص در الجزاير از سال 1369 شمسي و در پي وارد كردن اتهاماتي از سوي دولت الجزاير به جمهوري اسلامي ايران مبني بر حمايت از اسلام گرايان و دخالت در امور داخلي اين كشور، روابط تهران و الجزيره از سال 1372 به طور يكجانبه و از ناحيه دولت الجزاير قطع شد.
سردي روابط ادامه يافت تا اينكه با روي كار آمدن «عبدالعزيز بوتفليقه» به رياست جمهوري اين كشور رفته رفته يخ هاي روابط شروع به آب شدن و وي تمايل خود را براي بهبود روابط با جمهوري اسلامي ايران اعلام كرد.
اولين ديدار روساي جمهور دو كشور در حاشيه اجلاس هزاره سازمان ملل در شهريور 1379 و در نيويورك صورت پذيرفت و دو طرف با صدور بيانيه اي بر از سرگيري روابط سياسي در سطح سفير تاكيد كردند و در زمستان همان سال سفارتخانه هاي دو كشور بازگشايي شد.
پس از آن عبدالعزير بوتفليقه در سال 1382 به تهران سفر و سيد محمد خاتمي نيز يك سال بعد از الجزيره ديدن كرد ومرداد سال گذشته نيز محمود احمدي نژاد سفري به الجزاير داشت و در سه روز گذشته نيز تهران ميزبان بوتفليقه بود.
با توجه به روابط دو كشور چين و هند، ايران داراي ويژگي هايي است كه اين دو كشورهيچ كدام داراي آن نيستند و ايران مي تواند بر اساس آن سياست خود را در قاره آفريقا تعريف كند.
اول آنكه با توجه به سابقه دو كشور و ماهيت ضد امپرياليستي آنها، از مهمترين ابعاد روابط دو كشور مي توان استمرار و گسترش روابط همه جانبه مشترك براي مقابله با زياده خواهي هاي غرب در قبال آنها باشد. مواضع حق طلبانه الجزاير در پرونده هسته اي ايران و نيز حمايت تهران از الجزاير در برابر تحركات خصمانه غرب و آمريكا كه به بحران هاي امنيتي و سياسي در اين كشور منجر شده بود از نمونه هاي اين روابط استراتژيك و راهبردي است.دوم اينكه الجزيره و تهران به دليل اشتراكات عمده به ويژه داشتن ديدگاه مشترك در مورد مسائل جهان اسلام و تحولات منطقه اي و بين المللي و از جمله همسويي مواضع در قبال ملت مظلوم فلسطين و محكوم كردن جنايات رژيم صهيونيستي، مي توانند نقش مهمي را در راستاي منافع جهان اسلام و مقابله با توطئه دشمنان ايفا كنند. امروزه ايران در حال تبديل شدن به مركزيت و محوريت ژئوپلتيك جهان اسلام و مركزيت كشورهاي آسياي غربي است، و امروز شاهد شكل گيري مركزيت عمده آفريقا هستيم كه ايجاد ارتباط ميان دو كشور عضو آثار مثبت براي كشورهاي اسلامي و روابط دو جانبه ايران و الجزاير خواهد داشت. و سوم آنكه ايران و الجزاير به دليل واقع شدن در دو قاره آسيا و آفريقا و موقعيت استراتژيك آنها به دليل قرار گرفتن در دو منطقه مهم خليج فارس و مديترانه از ظرفيت هاي بسيار بالايي براي ارتقاي مناسبات و ايفاي نقش كليدي در تحولات منطقه اي و بين المللي برخوردارند. همه آنها نيز داراي منابع غني و موقعيت مناسب راهبردي هستند و كشور ايران و الجزاير به دليل دارا بودن منابع نفت و گاز و عضويت در سازمان اوپك مي توانند و بايد در تحولات بازار جهاني انرژي تاثير بيشتري داشته باشند.
امروزه اشتراك نظر ايران و الجزاير در موضوعات مهم منطقه اي و بين المللي مي تواند راهي براي گسترش روابط دو كشور باشد. هند و چين كشورهاي مسلماني نبودند كه بتوانند از نظر ايدئولوژي مردم كشورهاي اسلامي آفريقا را جذب كنند، در حالي كه ايران اين ويژگي مهم را دارا بوده و از اين رو به سادگي مي تواند با اين كشورها ارتباطات سياسي و معنوي برقرار كند. از سوي ديگر با توجه به نقش الجزاير در سازمان هاي بين المللي از جمله سازمان كنفرانس اسلامي، گروه نم، اتحاديه كشورهاي مديترانه و سازمان وحدت آفريقا باعث شده ايران به ايجاد روابط با الجزاير اهميت خاصي قائل شود.
سه شنبه 22 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آفرينش]

[مشاهده در: www.afarineshdaily.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 135]