محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804104884
فردا آخرين امتحانش است
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: روزنامه تهران امروز: شيماشهرابي:ترم هفتم هم تمام ميشود. مارال جعفري نه رتبه يك كنكور است نه مدال المپياد دارد اما اطرافيانش او را به عنوان يك دختر موفق مي‌شناسند. مي‌گويد: «موفقيت يعني اينكه در مسيري كه انتخاب مي‌كني آن‌قدر موفق باشي و دوستش داشته باشي كه اگر قرار باشد انتخاب ديگري هم صورت گيرد باز همان راه گزينه‌ات باشد.»در اتاقي پر از كتاب و جزوه‌هاي قطور روبه‌رويش مي‌نشينم تا برايم از موفقيت بگويد. گاه نگاهي به كتاب بزرگي كه جلويش باز است مي‌اندازد و از دلشوره‌هايش براي امتحان فردا مي‌گويد. مارال جعفري نه رتبه يك كنكور است نه مدال المپياد دارد اما اطرافيانش او را به عنوان يك دختر موفق مي‌شناسند. مي‌گويد: «موفقيت يعني اينكه در مسيري كه انتخاب مي‌كني آن‌قدر موفق باشي و دوستش داشته باشي كه اگر قرار باشد انتخاب ديگري هم صورت گيرد باز همان راه گزينه‌ات باشد.» اگرچه زماني كه مي‌خواسته رشته‌اش را انتخاب كند كمي شك داشته اما اين روزها در بيست‌ويك سالگي از انتخاب روزهاي گذشته‌اش راضي است. مي‌گويد: «رتبه‌ام صدوچهل بود. دستم در انتخاب رشته باز بود اما نمي‌دانستم بايد چه رشته‌اي را انتخاب كنم. پدرم اصرار داشت، پزشكي بخوانم اما مي‌دانستم پزشكي خواندن خيلي سخت است.» بالاخره تصميم آخر را خودش مي‌گيرد و دندانپزشكي را انتخاب مي‌كند و اين روزها دانشجوي دانشگاه تهران است. وقتي مي‌پرسم به نظر خودت آدم موفقي هستي؟ بدون لحظه‌اي مكث مي‌گويد: «بله» براي اثبات حرفش به تعريفش از موفقيت برمي‌گردد و با خنده مي‌گويد: «البته اعتماد به نفس هم در موفقيت، نقش مهمي دارد!» ظاهرش معمولي است. . مي‌گويد: «از اين كه روي ظاهر افراد قضاوت شود خيلي بدم مي‌آيد براي همين موضوع گاهي خودم را تنبيه مي‌كنم و از خريدن لباس مارك‌دار يا گرانقيمت صرفنظر مي‌كنم. دوست دارم ديگران درباره‌ام با توجه به رفتارم قضاوت كنند نه اين كه تنها ظاهرم را در نظر بگيرند.» اين جملات را كه مي‌گويد مدام تاكيد مي‌كند كه قصد شعار دادن ندارد و عقيده‌اش را بيان مي‌كند. دندان‌هايش را در دوران دانشجويي ارتودنسي كرده، مي‌گويد: «قبل از اينكه اين رشته را بخوانم از دندانپزشكي وحشت داشتم. شايد به خاطر همين ترس هم كلي از دندان‌هايم خراب شد.» چطور توانستي شغلي را كه از آن وحشت داشتي براي آينده‌ات انتخاب كني؟ اين را من مي‌پرسم. مي‌خندد و در جوابم مي‌گويد: «قورباغه را قورت بده!» بعد جريان انتخاب رشته‌اش را توضيح مي‌دهد. از بچگي، عاشق كارهاي هنري بودم. گرافيك را دوست داشتم اما دلم مي‌خواست رشته تحصيلي‌ام چيز ديگري باشد و گرافيك هم ياد بگيرم. غير از گرافيك به رشته ديگري هم علاقه نداشتم. البته اعتراف مي‌كند كه وقتي دندانپزشكي را انتخاب كرده به ويزيت‌هايي كه دندانپزشكان از مريض‌ها دريافت مي‌كرده‌اند هم توجه داشته. «راستش يكي از دلايل انتخابم اقتصادي بود. دندانپزشكي در جامعه ما از شغل‌هاي پردرآمد است. من هم مي‌خواستم در رشته‌اي تحصيل كنم كه هم بازار كار داشته باشد وهم درآمد.» اما در كسوت كسي كه دارد از درآمد آينده‌اش تعريف مي‌كند، بلافاصله مي‌گويد: «الان متوجه مي‌شوم كه چرا حق ويزيت دندانپزشكان آن‌قدر بالاست، هم موادي كه مصرف ميشود خيلي گران است و هم شغل پرزحمتي است. بيشتر دندانپزشكان به خاطر شغل‌شان مشكلات كمر و مفصل پيدا مي‌كنند.» مارال جعفري اين روزها از انتخابش راضي است، مي‌گويد: «وقتي وارد كارهاي عملي رشته‌ام شدم فهميدم كه دندانپزشكي تركيبي از علم و هنر است و من اشتباه انتخاب نكرده‌ام.» از وضعيت دانشگاه راضي نيست البته مي‌گويد: «شايد هم خودمان تنبل شده‌ايم ديگر مثل سال كنكور درس نمي‌خوانيم اما دانشگاه خيلي شبيه مدرسه است و هيچ شباهتي با تصويري كه از دانشگاه در ذهنم بود نداشت.» البته محيط دانشگاه را دوست دارد و دلش مي‌خواهد بعد از گرفتن تخصص به درجه استادي برسد و تدريس كند اما هربار راجع به آينده‌اش مي‌پرسم مي‌گويد: «نمي‌توانم حدس بزنم چه پيش مي‌آيد. دوست دارم تخصص بگيرم، تدريس كنم اما همه اين كارها خيلي سخت است. براي گرفتن تخصص بايد مثل روزهاي كنكور درس بخوانم، يعني از صبح تا شب تا هر وقت كه مغزم بفهمد.» با همه اين حرف‌ها دوست ندارد كه ديگران فكر كنند خيلي درس مي‌خواند «همكلاسي‌هايي دارم كه از من خيلي بيشتر درس مي‌خوانند.» گرچه درس‌هايش خيلي زياد است اما از اين كه لابه‌لاي درس‌هايش رمان بخواند لذت مي‌برد. «البته اكثر رمان‌ها را نصفه مي‌خوانم و گاهي بين نيمه اول و دوم كتاب چند ماه وقفه مي‌افتد.» مدام سراغ فيلم‌هاي جشنواره را مي‌گيرد و مي‌گويد: «چند تا از فيلم‌ها را حتما مي‌بينم چون امسال اولين سالي است كه وقتي امتحاناتم تمام ميشود هنوز جشنواره تمام نشده.» موقع خداحافظي نگاهم به كتابخانه‌اش مي‌افتد كتاب‌هايي كه يا روي جلدشان عكس دندان دارد يا عنوان‌شان مربوط به دندان است. انگار دندانم درد مي‌گيرد!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 422]
-
گوناگون
پربازدیدترینها