گزارش رونمايي كتاب /عبدالحسين نوشين قرباني اهداف حزب توده شد

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: گزارش رونمايي كتاب /عبدالحسين نوشين قرباني اهداف حزب توده شد
كتاب "يادنامه عبدالحسين نوشين" عصر ديروز با حضور نصرت كريمي - مولف - و جمع زيادي از اهالي هنر و ادبيات در كتابفروشي بدرقه جاويدان رونمايي شد.

به گزارش خبرنگار مهر، علي دهباشي - مجري برنامه - نشست را با روخواني چكيده اي از مقدمه كتاب و انگيزه نگارش آن آغاز كرد.

دهباشي گفت: سنگ اول شروع نگارش اين كتاب به سال 57 و بين نصرت كريمي و تقي ميناب گذاشته شد كه طي سال هاي متمادي و با گذر حوادثي چون مرگ ميناب، اين مهم به تاخير افتاده بود.

وي در ادامه به اين نكته اشاره كرد كه اگر هنوز پس از 37سال از مرگ عبدالحسين نوشين، نام او فراموش نشده به خاطر گذاشتن پايه هاي تئاتر علمي در ايران و همتي است كه او بر سر شكل گيري تئاتر نوين در ايران گذاشت.

نوشين هنرمند، نوشين سياستمدار

سردبير مجله بخارا ادامه داد: تا پيش از انتشار اين كتاب از نوشين جز تصوير محوي در خاطرات پراكنده موجود نبود اما كتاب "يادنامه عبدالحسين نوشين" با رفع اين ابهام ها و درآوردن چهره نوشين از غبار زمان، برگ زريني به تاريخ نمايش ايران اضافه كرده است.

به گفته وي، نوشين هنرمند خلاقي بود كه در زمان خودش به پيروي از روح والا و عدالتخواهش، جذب تنها حزب و گروه سياسي معترض آن زمان شد اما بعدتر مواضع متفاوتي يافت و در اواخر زندگي ترديدهايي به مواضع صرفا سياسي اين دوره از زندگي خود پيدا كرد.

هنر به خودي خود بالاترين حزب براي هنرمند است

سپس قطب الدين صادقي - كارگردان تئاتر - كتاب "يادنامه عبدالحسين نوشين" را شناسنامه اي براي تئاتر ايران دانست و گفت: اين كتاب معلوم مي كند كه تئاتر علمي و واقعي در ايران از كجا آغاز مي شود.

وي اضافه كرد: نوشين با اقتباس ها و ترجمه هاي ارزشمند و تلاش خستگي ناپذير، تئاتر را از ميانه جامعه ايراني آن زمان بركشيد و براي آن جايگاهي درخور تعريف كرد. نوشين را در دو حوزه مي توان تعريف كرد. نخست، هنرمندي كه با اتكا به تحصيلات عالي در فرانسه، تقيد به نظم تئاتري واقعي، دقت تكنيكي در كار با عوامل و بازيگران، تعلق به مفاهيم عميق و ارادت به نويسندگان بزرگ جهان تئاتر، دانش وسيع و اخلاق مثال زدمي خود موفق شده فضايي تئاتري بيافريند كه در پرتو آن جمع بزرگي از هنرمندان بتوانند زير عنوان و تعريف جديدي با نام تئاتر فعاليت كنند.

صادقي تصريح كرد: او انسان والايي بود كه تنفر كوتوله ها را بر مي انگيخت. كوتوله ها دوست ندارند آدم شاخص را ببينند و همين نكته دليل اصلي مستعجل بودن زندگي نوشين بود.

وي ادامه داد: وجه دوم به آفت زندگي نوشين يعني همين درگير شدن او با حواشي زندگي هنرمندانه و گرفتاري اش با حزب توده ارتباط دارد. توفيق جهاني انقلاب اكتبر 1917 در آن زمان باعث شد تا نوشين تحت تاثير فضاي غالب به سمت حزب توده رفته و اجازه بدهد كه اين حزب از احساسات او سوءاستفاده كند.

صادقي در ادامه گفت: هنر به خودي خود بالاترين حزب براي يك هنرمند است. تمام بلايي كه بر سر نوشين آمد به خاطر همين آلوده شدنش به چيزي غير از هنرش بود كه همين مسئله هم او را به حاشيه كشيد و حيف از آدمي كه طي 10سال چنين تاثير عميقي در تئاتر مملكتش گذاشت ولي اين طور قرباني اهداف يك حزب خاص شد.

جاي كريمي در سينماي ايران خالي است

قطب الدين صادقي در ادامه جاي خود را به فرهاد آييش سپرد كه در ابتداي حرفش با گفتن اينكه كاملا غيرمنتظره به جايگاه دعوت شده و در ضمن كتاب را هم نخوانده و تنها براي ابراز ارادت به نصرت كريمي به جلسه آمده، از صحبت در مورد كتاب خودداري كرد و به سخن درباره مولف كتاب پرداخت و گفت: جاي نصرت كريمي در سينماي امروز ايران خالي است. او صاحب سينمايي است كه مي توانست در عين ايراني بودن مدرن هم باشد.

آييش هم مانند صادقي با بيان اينكه كتاب "يادنامه عبدالحسين نوشين" براي ما روشن مي كند كه تئاتر ايران دقيقا از كجا حياتش را آغاز كرده چنين ادامه داد: در دهه هاي اخير اوضاع تئاتر ايران به حدي متلاطم و آينده اش به قدري مبهم بوده كه هيچ كس نمي توانست هيچ حدسي درباره فرجام آن بزند. با چاپ اين كتاب ما حداقل مي دانيم از كجا شروع كرده ايم.

سنت استادي و شاگردي رو به فراموشي است

سپس هوشنگ مرادي كرماني با تعريف خاطراتي كوتاه گفت: در زماني كه من از كرمان به اينجا آمدم هنوز سنت حسنه استادي و شاگرد پروري رواج داشت و آقاي كريمي اين سنت را كه از استادان خود مانند نوشين فرا گرفته بودند به ما منتقل كردند. او اين خاصيت را داشت كه شاگردان خوبي تربيت كند و آنها را هيچ وقت فراموش نمي كرد و در همه حال از شاگردان خود حمايت مي كرد. متاسفانه امروز اين سنت در محيط كارهنري در حال فراموشي است.

وقت و انرژي به اندازه چهار فيلم بلند

علي دهباشي در ادامه با خواندن خاطره حسين توكل از مرگ نوشين در شوروي، از نصرت كريمي خواست تا در جايگاه قرار بگيرد. كريمي با ياد گذشته گفت: قديم تر كه فيلم مي ساختم از زماني كه قلم روي كاغذ مي گذاشتم تا زمان اكرانش يك سال طول مي كشيد. شروع تا پايان اين كتاب به اندازه 4 فيلم بلند وقتم را گرفت ولي ارزشش را داشت. فكرش را هم محمد عمويي - پسر عمويي مدير تئاتر پارس - با نشان دادن عكس هاي تئاترهاي قديم كه نگه داشته بودند، دوباره به سرم انداختند. چهارسال طول كشيد تا دوباره آدم ها را پيدا كردم و از آنها در تمام دنيا خواستم تا برايم بنويسند چون به نظر همه جاي اين كتاب خالي بوده است.

در اين مراسم هنرمنداني چون رامبد جوان، پوري بنايي، رضا بنفشه خواه و... هم حضور داشتند.

"يادنامه عبدالحسين نوشين" مجموعه اي از خاطرات چهره هاي آشنا و بعضا از ياد رفته تئاتر و هنر ايران از عبدالحسين نوشين است. چهره هايي كه از پرويز ناتل خانلري تا حميد سمندريان، بهرام بيضايي، بزرگ علوي، احسان طبري، اصغر بيچاره، محمود دولت ابادي و توران مهرزاد در ميان آنها هستند و همگي در مقالاتي به قلم خود، تكه هايي را از چهره و زندگي نوشين كه نزد آنها بوده بازگو كرده اند. اين كتاب در 2200 نسخه و توسط نشر نامك و نشر بدرقه جاويدان به چاپ رسيده است.
شنبه 19 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 359]