داشتن آموزش مهارت های ارتباطی و حمایت های روانی با آسیب دیدگان سوا

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: در رویاروی با آسیب دیدگان سوانح هوایی بازماندگان را آنچنان تحت تاثیر قرارمی دهد که روند مقابله و سازگاری افراد را با سانحه مشکل می سازد. افراد مصیبت دیده از سوانح هوایی برای سازگاری با شرایط بحرانی بعد از سانحه و از سر گرفتن فعالیت های عادی خود، نیازمند حمایت های روانی - اجتماعی هستند . این خدمات حمایتی می تواند به افراد برای مقابله با بحران های روحی و روانی کمک نماید.
اگر بحران به صورت حل نشده باقی بماند اثرات روانی و عاطفی جبران ناپذیری بر ساختار شخصیتی افراد وارد می کند که ممکن است تا پنج و یا شش سال ادامه یابد.
** تاثیرات روانی سوانح هوایی
خسارات روحی بازماندگان سوانح هوایی به مراتب بیشتراز خسارات مالی و جانی آن است.به طورمثال سانحه سقوط هواپیما و بالگرد یکی ازمخرب ترین و خانمان سوزترین حوادث هوایی است، که تنها در قرن بیستم بیش از هزاران انسان را به کام مرگ فرو برده است.
حوادث و سوانح ناشی از سقوط هواپیمای مسافربری خسارات روحی جبران ناپذیری را بر پیکره بازماندگان از سانحه وارد می سازد، اغلب انسان ها در اثر شوک روحی حاصل از این نوع سوانح دقیقا نمی دانند که چه اتفاقی برای آنها رخ داده است و مدام علت آن را از افراد دیگر جویا می شوند .
انسان های بسیاری در اثر وقوع سانحه هوایی خانواده، دوستان و بستگان یا به عبارتی منابع مالی و عاطفی خود را از دست می دهند، سانحه دیدگان با از دست دادن خانواده و آشنایان خود تمام این مفاهیم و معانی را به یک باره از دست می دهند.
آنها بعد از وقوع این نوع سوانح نیاز به مراقبت، حمایت و آگاهی دارند.
اما شدت این واکنش های روحی در برخی افراد بسته به نوع شخصیت آنها و عمق مصیبت وارده بیشتر است.
** شوک سوانح ناشی از سوانح هوایی
درابتدا باید گفت که چنین سوانحی ،شوک بزرگی به روان افراد بازمانده وارد می آورد و کارکرد عادی روح و روان آنان را به کل مختل می کند و کنترل فرد را بر رفتار خود، دیگران و محیط اطراف به طرز چشمگیری کاهش می دهد.
چنین حالتی در فرد به چند دلیل ایجاد می شود:
سانحه ای مثل سقوط هواپیمای مسافربری که موجب از دست دادن بستگان فرد می شود، در حقیقت واقعه ای با شدت و عواقب وخیم بسیار است که در مدتی بسیار کوتاه رخ می دهد. مسئله زمان کوتاه و شدت واقعه تاثیری کاری بر کارکرد روان دارد.
نکته مهم دیگر این است که چنین پیش آمدی به شکل ناگهانی و غیرقابل پیش بینی رخ می دهد و فرد را به شدت غافلگیر می کند. چنین اتفاقاتی تاثیر خود را بر تمامی سیستم ( روحی و بدنی ) بر جای می گذارد.
مراحل شوک به این ترتیب است که سانحه دیدگان سوانح هوایی ابتدا دچار شوک روحی می شوند، ترس تمام وجود آنها را فرا می گیرد وبا ناباوری به محیط اطراف خود نگاه می کنند .برخی از آنها دچار اختلالات مربوط به خواب و کابوس های شبانه می شوند ؟ بعضی مدام وقایع گذشته را در ذهن خود مرور می کنند و برخی به گذشته برمی گردند و احساس می کنند سانحه همچنان ادامه دارد.
این افراد برای رسیدن به یک تعادل نسبی سعی می کنند از چیزهایی که یادآور آن لحظات است دوری کنند.در مورد سانحه مطلقا صحبت نمی کنند؟ از قرار گرفتن در معرض بوها و صداهای موجود در فضای سانحه خودداری می کنند و از مصاحبت با افرادی که آنها را به یاد روزهای تلخ سانحه می اندازند، امتناع می ورزند.
همچنین مشاهده می شود که این افراد از انواع دردهای فیزیکی هم شکایت می کنند، اما زمانی که به پزشکان مراجعه می کنند هیچ علائم و نشانه ای در بدن آنها مشاهده نمی شود. با وقوع سانحه ای مثل سقوط هواپیما رفتار کودکان نیز تغییر می کند نسبت به روزهای عادی بی قرارتر، زودرنج تر و پرخاشگرتر و ساکت تر می شوند. در تمام لحظات دوست دارند درکنار والدین باشند،از بی خوابی رنج می برند و در برخی موارد نیز عادت های کودکی مانند شب ادراری و مکیدن انگشتان مجددا در آنها نمود پیدا می کند.
کودکان حاضر و شاهد در سوانح هوایی ممکن است در آینده دچار ترس های متعددی از قبیل ترس از مدرسه،حیوانات ، تاریکی واماکن محصورشوند. البته این واکنش ها در هنگام وقوع سوانح هوایی یا اعلام اخبار مربوط به آن کاملا طبیعی است و اکثر افراد با گذشت یک ماه به حال طبیعی باز می گردند، با این حال با وجود طبیعی بودن این حالات افراد آسیب دیده ناخودآگاه نگران می شوند و احساس می کنند دیوانه شده اند . در این موارد این افراد حتما باید با یک روان پزشک مشورت کرد تا اقدامات لازم جهت آنها انجام گیرد.
برای ارتباط با افراد آسیب در سوانح هوایی موارد زیر باید مورد توجه قرار گیرد:
‪- ۱‬شرایطی را فراهم آوریم تا افراد آسیب دیده بتوانند احساسات و عواطف مثبت یا منفی خود را بروز دهند. تشویق کردن افراد به صحبت در مورد واقعه پیش آمده باعث تخلیه هیجانی می شود و از مزمن شدن بحران جلوگیری می کند.
‪- ۲‬اعتقادات و بیانات و احساسات فرد را مورد سئوال قرار ندهیم ، حتی اگر این بیانات واقع بینانه نباشد.
‪- ۳‬به صحبت های افراد آسیب دیده به دقت گوش داده و درخواست هایی را که از ما دارند یادداشت نماییم.
‪- ۴‬به فرد آسیب دیده کمک کنیم تا شناخت درست و درک صحیحی از حادثه به دست آورده و افکار اشتباه درباره خود، متوفی و دیگران را شناسایی کرده و در جهت تغییر آنها اقدام نماید.
‪- ۵‬تلاش کنیم تا افراد حس نمایند سوانح هوایی از حوادث خاص است و اتفاق خیلی نادری رخ نداده است .
مثال : بیان سقوط هواپیمای حامل خبرنگاران ،مقامات رده بالای نظامی و دولتی که در سایر نقاط دنیا اتفاق افتاده است.
‪- ۶‬شرایطی را فراهم کنیم تا افراد آسیب دیده بتوانند از حمایت های عاطفی یکدیگر برخوردار شوند زیرا با این کار حس همبستگی گروهی را فراهم آورده ایم ، از این رو سعی شود که افراد در منطقه خود مورد حمایت های اجتماعی قرار گیرند.
‪- ۷‬شرایطی را فراهم آوریم تا افراد آسیب دیده بتوانند انتظارات ، تخیلات و خیال بافی های خود را بروز دهند.
‪- ۸‬نگرش های منفی آسیب دیدگان نسبت به خود، محیط و آینده را تغییر دهیم تا فرد خود و محیط را آسیب پذیر نداند و بتواند تصورات مبهم نسبت به آینده را اصلاح نماید.
‪- ۹‬مقدمات فعالیت های جسمی نظیر ورزش ، بازی و فعالیت های بدنی را برای آسیب دیدگان فراهم آوریم.
‪-۱۰‬حتی الامکان از افراد در مورد خود ، خانواده و اتفاقاتی که رخ داده است ، سئوال کنیم.
‪- ۱۱‬برای آرام کردن فرد و دوری از رنج ، داروهای آرام بخش را توصیه ننماییم ، زیرا عبور از مرحله بحران با لمس درد و رنج بهتر صورت می گیرد.
‪- ۱۲‬به بازماندگان این فرصت داده شود تا در مراسم سوگواری عزیزانشان شرکت نمایند . این امر به سازگاری بهتر فرد با موقعیت بحران کمک می نماید ‪- ۱۳‬شرایطی را فراهم آوریم تا افراد بتوانند از طریق دعا و نیایش ارتباطات معنوی خود را تقویت نمایند و به آرامش روحی برسند.
‪- ۱۴‬به منظور تخلیه هیجانات افراد، می توان آنها را تشویق نمود تا احساسات خود را نسبت به فرد متوفی به صورت نامه ، شعر، نقاشی و یا داستان ابراز نمایند.
‪- ۱۵‬در برخورد با صحبت های قالبی یا کلیشه ای آسیب دیدگان ( مثل افکار و احساسات تکرارشونده ) سعی کنیم حاشیه برویم و یا گریز بزنیم.
‪- ۱۶‬خاطر نشان کنیم که احتمال بروز علائمی مثل افسردگی ، اضطراب و خشم در آینده قابل پیش بینی است این امر افراد را برای رویارویی با مشکلات بعدی آماده می سازد.
‪- ۱۷‬از توانمندی های آسیب دیدگان برای کمک به خود و دیگران استفاده کنیم ‪- ۱۸‬با استفاده از جملات و کلمات مناسب می توانیم احساسات همدلانه خود را نسبت به فرد سوگوار ابراز نماییم.
‪- ۱۹‬افراد آسیب دیده را در جریان وقایع و اخبار مربوط به حادثه قرار دهیم.
‪- ۲۰‬سعی کنیم نگرش بازماندگانی را که به نوعی خود را مقصر یا گنهکار قلمداد می کنند، تغییر دهیم

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 285]