سنگینی گوش و کم شنوایی در کودکان

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: بررسي علل كم شنوايي در كودكان

يكي از عوامل مهم معلوليت و اختلال در ارتباطات اجتماعي كاهش شنوايي است. تكلم ناقص مي‌تواند از علائم نقص شنوايي پنهان در كودك باشد و طبق آمارهاي ارائه شده از هر 1000 كودك يك نفر با كاهش شنوايي حسي ‌ عصبي متولد مي‌شود.

دكتر علي‌اصغر پيوندي ، جراح و متخصص گوش، حلق و بيني و سروگردن با بيان اين كه كاهش شنوايي بيشتر در سنين بالا رخ مي‌دهد، در گفتگو با جام‌جم مي‌گويد: تقريبا 4درصد افراد زير 45 سال دچار درجات متفاوتي از كاهش شنوايي هستند كه با افزايش سن بيشتر مي‌شود.

به گفته اين عضو هيات علمي دانشگاه فقط 4 2 درصد كودكان دچار كاهش شنوايي هستندكه از اين تعداد يك سوم موارد به علت حادثه‌اي قبل يا در حين تولد است.

وي در مورد اهميت كم شنوايي مي‌افزايد: كودكي كه دچار كم‌شنوايي مي‌شود دچار كاهش رشد مغزي و مشكل در تكلم و متعاقب آن عدم برقراري روابط مناسب اجتماعي مي‌شود.
دكتر پيوندي با اشاره به اين كه كاهش شنوايي در كودكان به چهار نوع خفيف، متوسط، شديد و كري كامل تقسيم مي‌شود، خاطرنشان مي‌كند: شايع‌ترين علت كري متوسط تا شديد در كودكان اختلال ژنتيكي (حدود 50درصد موارد) و سپس مننژيت است (10درصد موارد) كه مقام دوم را داراست.

اين پزشك جراح كاهش شنوايي را به دو دسته انتقالي و حسي عصبي تقسيم مي‌كند و ابراز مي‌كند: در كاهش شنوايي انتقالي اشكال در مجراي گوش، در پرده گوش و يا در استخوانچه‌ها و دريچه بيضي است و در كاهش شنوايي حسي عصبي اشكال در گوش داخلي، حلزون ، عصب شنوايي و مركز شنوايي است.

دكتر پيوندي، شايع‌ترين علت كاهش شنوايي انتقالي در كودكان را «اوتيت مياني» ذكر كرده و اذعان مي‌كند: در اغلب مواقع اين كاهش شنوايي با درمان مناسب گذرا و موقتي است كه در صورت بروز عوارضي مانند لابيرنتيت چركي، آبسه مغزي و مننژيت كاهش شنوايي حسي عصبي نيز وجود خواهد داشت.

به گفته اين پزشك متخصص، در ميان اوتيت‌ها، اوتيت سروز يكي از شايع‌ترين علل كم شنوايي در كودكان دبستاني و كودكستاني است كه باجمع شدن مايع در گوش مياني باعث كم شنوايي انتقالي مي‌شود و براي جلوگيري از پيشرفت اين بيماري خارج كردن اين مايع از گوش مياني از نظر شنوايي اهميت شاياني دارد.

وي علت اين بيماري را انسداد شيپوراستاش دانسته و آن را شايع‌ترين علت سنگيني گوش دركودكان مي‌داند كه علايم آن شامل كاهش شنوايي و گوش درد است ولي چون حال عمومي كودك خوب است والدين خيلي دير متوجه آن مي‌شوند.

دكتر پيوندي سخت شدن پرده صماخ، چسندگي در گوش مياني و عدم حركت استخوانچه‌ها، فرورفتگي پرده گوش و ايجاد كلستئاتوم را از عوارض ناشي از عدم درمان ذكر مي‌كند.

وي با اشاره به اين كه اوتيت حاد مياني در كودكان شايع‌تر از بزرگسالان است، مهم‌ترين علت بروز آن در كودكان را بزرگ شدن لوزه سوم و عفونت ذكر كرده و مي‌گويد: اگر پرده صماخ پاره شود به مدت كوتاهي چرك و خون از گوش خارج شده و درد گوش تخفيف پيدا مي‌كند كه درمان آن شامل استراحت، پني‌سيلين و مشتقات آن به همراه مسكن است.

اين عضو هيات علمي دانشگاه درخصوص انسداد مادرزادي يادآور مي‌شود.

در اين بيماري ممكن است مجراي گوش ايجاد نشده و يا به صورت ناقص تشكيل شود كه معمولا انسداد يكطرفه بوده و گوش ديگر سالم است به همين جهت اين افراد از نظر شنوايي و گويايي مشكلي ندارند ولي در انسداد مجراي گوش به علل غيرمادرزادي، سرومن (جرم)، جسم خارجي، تورم پوست مجرا از دلايل اصلي اين بيماري است كه در كودكان جسم خارجي يكي از شايع‌ترين موارد است كه با رفع انسداد درصورتي كه پرده گوش و گوش مياني سالم باشد، شنوايي به حالت اول برمي‌گردد.

دكتر پيوندي، درخصوص كاهش شنوايي حسي ‌ عصبي در كودكان اذعان مي‌كند: اين بيماري نادرتر از نوع انتقالي است و به دوران حاملگي، وضعيت زايمان و بيماري‌هاي دوران نوزادي ارتباط دارد و معمولا دوطرفه است و تشخيص زودهنگام اين بيماري از نظر مشكلات گفتاري اهميت فراوان دارد. اين پزشك جراح علل كاهش شنوايي حسي عصبي در كودكان را ناشي از كري ارثي به تنهايي يا همراه با هنجاري‌هاي ديگر، كري مادرزادي، كري ناشي از ضربه (صدمات هنگام تولد)،‌ عفونت‌ها و كم‌كاري غده تيروئيد مي‌داند.

فاكتورهاي خطر

طبق گفته اين عضو هيات علمي دانشگاه موارد ذيل مناسب حال كودك سالم است كه در صورت عدم وجود چنين رفتاري بايد به پزشك متخصص مراجعه كرد.

2 ماهگي: به صدا گوش داده و خنده اجتماعي مي‌كند.

4 ماهگي: به صداي خشن و آرام پاسخ متفاوت داده و از جيغ كشيدن لذت مي‌برد.

8 ماهگي: با صدا كردن اسمش فعاليت خود را متوقف و صداها را تقليد مي‌كند.

10 ماهگي: با دقت حركات مختلف را تقليد و اولين كلمات را ادا مي‌كند.

12 ماهگي: با حركات به تقاضاهاي مختلف پاسخ داده و افراد خانواده را با نام مي‌شناسد.

وي در ادامه يادآور مي‌شود، اگر كودك در 2 سالگي قادر به تكلم نباشد و در 3 سالگي تكلمي نامفهوم داشته باشد و قادر به بيان جملات نباشد، بايد توسط پزشك متخصص مورد معاينه قرار گيرد.

دكتر پيوندي تصريح مي‌كند: آرام و بلند صحبت كردن كودكان، دستپاچگي به هنگام صحبت و عدم روان صحبت كردن در 5 سالگي مي‌تواند از عوارض كم شنوايي باشد كه بايد والدين به اين مساله توجه كافي داشته باشند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 672]