چگونه با دوستمان همدردي كنيم؟

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: چگونه با دوستمان همدردي كنيم؟
سيد علي طباطبايي

مشكلات براي همه پيش مي آيند و همه را آزمايش مي كنند. چه فردي كه با مشكل روبه رو مي شود و چه اطرافيان او. واقعاً اگر گرهي در كار يكي از دوستان شما بيفتد، واكنش شما چه خواهد بود؟ آيا او را تنها مي گذاريد؟ يا اينكه كنار او مي ايستيد تا اينكه او اين مشكل را پشت سر بگذارد؟ يا حتي به او كمك مي كنيد؟ مي گويند انسانها در شرايط سخت آزموده مي شوند و چهره حقيقي خود را نشان مي دهند. اينكه شما در چنين شرايطي چگونه برخورد كنيد و چه رفتارهايي را بروز دهيد تعيين كننده شخصيت شماست. آرزوي همه ماست كه بهترين دوست دنيا باشيم، اما متأسفانه اغلب ما هنگام مشكلات فقط براي دوستانمان دلسوزي مي كنيم، درحالي كه يك دوست خوب پا را يك قدم جلوتر گذاشته و با فرد دچار مشكل همدردي مي كند.
شايد براي شما اين پرسش مطرح شود كه مگر بين اين دو تفاوتي هم وجود دارد. در اصل دلسوزي تنها يك احساس است. يك احساس غم و اندوه و ناراحتي در قبال وضعيت طرف مقابل كه معمولا هم زودگذر است، اما همدردي يعني خود را جاي فرد دچار مشكل قرار دادن و تلاش براي يافتن راهي براي بهبود موقعيت. به عبارت ديگر دلسوزي نگاه به مشكل از دور است و همدردي احساس روبه رو شدن مستقيم با آن. به همين دليل هم احساس همدردي تا از بين رفتن عامل به وجود آورنده همراه ما مي ماند و هرگز با صرف مرور زمان از بين نمي رود.
به عنوان مثال وقتي يكي از دوستان شما در يكي از درسهاي خود تجديد مي شود واكنش شما چيست؟ افرادي كه دلسوزي مي كنند صرفاً نسبت به وضعيت دوستشان ابراز ناراحتي كرده و درباره علل ايجاد اين مشكل گمانه زني مي كنند و حتي دوست خودشان را مورد سرزنش قرار مي دهند، اما اگر فردي احساس همدردي كند مي كوشد با شنيدن حرفهاي دوستش علت اصلي اين واقعه را بيابد و براي حل آن كاري انجام دهد. همين دو برخورد در مورد مشكلات بزرگتر جامعه نيز وجود دارد و احساس همدردي كه ناشي از روحيه والاي انساني است مي تواند منشاء خير و بركت بسياري براي جامعه باشد. حالا سؤال اينجاست كه...
چگونه با دوستمان همدردي كنيم؟
گام نخست: شايد مهمترين اصل در همدردي شنيدن دلمشغولي هاي طرف مقابل باشد. پيش از اينكه بتوانيم براي حل كردن مشكلات ديگران برنامه ريزي كنيم، بايد اين مشكلات را بشناسيم و چه راهي بهتر از شنيدن درد دلهاي افراد. در ضمن حتي شنيدن درد دلهاي ديگران هم مي تواند باعث آرامش آنها شود. پس خود اين كار هم به نوعي كمك به آنهاست. براي يك شنونده خوب بودن لازم است كه اول يك شنونده دقيق باشيم. بايد به جزئيات توجه كرد. بايد طرف مقابل را از احساسات خودمان در قبال حرفهاي او آگاه كنيم تا به او نشان دهيم براي حرفهاي او ارزش قائليم. از همه مهمتر بايد سعي كنيم موقعيت او را درك كرده و خودمان را جاي او قرار دهيم.
گام دوم: بسيار مهم است كه به عنوان يك دوست هرگز قضاوت نكنيد. اين وظيفه شما نيست كه مقصر ماجرا را پيدا كنيد. حتي اگر مشكل به وجود آمده به دليل كارهاي خود فرد است و مقصر اصلي خود اوست، باز اين وظيفه شما نيست كه اين را به او بفهمانيد. كسي كه قصد همدردي كند به جاي جستجوي مجرم و مقصر به دنبال راه نجات و راه حل موضوع است. به جاي اينكه به سمت اين و آن اشاره كند و بر حرف خودش پافشاري بورزد، دستهاي خودش را براي حل مشكل و آرامش دادن به دوست به كار مي اندازد. هرگز فراموش نكنيد كه براي همدردي بايد خودتان را در موقعيت دوست خودتان قرار دهيد، پس از كرسي قضاوت پايين بياييد و كنار او و هم سطح او قرار بگيريد.
گام سوم: هميشه در انديشه يافتن راه حل باشيد. در تمام مسير به اين فكر باشيد كه چگونه مي توانيد از دغدغه دوستتان بكاهيد يا اينكه اصلا، مشكل او را برطرف كنيد. معمولاً وقتي انساني دچار معضل مي شود همزمان احساسات او را در بر مي گيرد و قادر نيست به درستي فكر كند. به عنوان يك دوست اين وظيفه شماست كه با پيشنهادهاي خود و راهنمايي هايتان به او كمك كنيد تا تصميمات صحيحي گرفته و در راستاي رفع مشكل تلاش كند.
گام چهارم: فداكاري همانند همدردي از خصوصيات انسانهاي والاست. پس اگر مي خواهيد با كسي همدردي كنيد بايد آماده باشيد كه در صورت لزوم فداكاري كنيد. بايد آماده باشيد تا چنانچه براي حل موضوع از دست شما كاري بر مي آيد از آن دريغ نورزيد. تلاش براي حل كردن مشكلات ديگران كار ساده اي نيست. بلند شدن هر فرد زمين خورده اي به كمك دست ياري يك دوست بسيار راحت تر خواهد بود. پس تلاش كنيد شما آن دست ياري دهنده باشيد.
گام پنجم: از دوستتان حمايت كنيد. گاهي وقتها تنها كمك براي فرد دچار مشكل حمايت است. شكستهاي زندگي مي تواند تاثير بدي روي اعتماد به نفس افراد بگذارد و در اين زمان است كه حضور يك حامي صادق و حاضر مي تواند بسيار كمك كننده باشد.
گام ششم: هرگز انتظار پاسخ از دوست خود نداشته باشيد. تلاشها و كمكهاي خودتان را وقف خوبيها كنيد. بدين ترتيب هم شيريني كارهاي شما دو چندان مي شود هم بلافاصله از شيريني نفس كمك به ديگران لذت خواهيد برد. اصلا به اين اميد يا انتظار نباشيد كه روزي تلاشهاي شما جبران شود، هر چند مطمئن باشيد هيچ كار نيكي بي پاسخ نخواهد ماند.
سه شنبه 15 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 3100]