واضح آرشیو وب فارسی:مهر: گزارش تحليلي مهر/مسئله هسته اي بعد از مذاكرات ژنو ؛ تقابل واقع گرايي با مطلق گرايي
خبرگزاري مهر - گروه انرژي هسته اي: با فرض موفقيت نسبي ديپلماسي هسته اي كشورمان تا مرحله فعلي، موفقيت مهم و اصلي دستگاه سياست خارجي كشورمان تداوم " مدل نسبي ديالوگ با غرب" و عبور از نگاه مطلق آمريكايي در موضوع هسته اي است.
به گزارش مهر، بعد از پايان مذاكرات ايران و گروه 1+5 كه اواخر ماه جولاي در ژنو برگزار شد، تا زمان حاضر كه دو هفته از پايان مذاكرات فوق مي گذرد، سپهر پرونده هسته اي ايران شاهد چند سرفصل و مدل ديالوگ بين طرفين بوده كه مي توان اين مدل- سرفصل ها را چنين طبقه بندي و بيان كرد:
1- تاكيد گروه 1+5 و به خصوص آمريكا براي تعيين ضرب الاجل دو هفته اي پاسخ ايران و عقب نشيني تلويحي آمريكا از اين ايده، بخاطر مخالفت اروپا با ايده "ضرب الاجل" .
2- تلاش همه جانبه غرب براي تعريف پاسخ ايران در دو قالب" بلي يا خير" به بسته پيشنهادي 1+5 كه اين مدل تاكنون با همراهي اروپا و آمريكا مواجه شده است.
3-تكرار معني دار تهديد نظامي عليه ايران از سوي رژيم صهيونيستي.
4 - تاكيد ايران بر اصل مذاكره و عدم عقب نشيني از خطوط قرمز هسته اي و سخنان اخير رهبر معظم انقلاب كه بازتاب هاي فراواني در رسانه هاي جهان داشت.
5-تماس خاوير سولانا براي "مذاكره مجدد" با دكتر جليلي.
6-رايزني آماده سازي فضا از سوي آمريكا در شوراي امنيت براي وضع "تحريم هاي سخت" عليه ايران.
درهمين حال و در جريان آخرين تحولات مربوط، يك ديپلمات اروپايي در گفتگو با فايننشال تايمز پيش بيني كرد كه پاسخ ايران به بسته پيشنهادي گروه 1+5 " بين يك بله ملايم و خير ملايم" است.
با نگاهي به تحولات فوق مي توان چنين گفت كه واقع گرايي نسبي اروپا در قبال ماهيت پرونده هسته اي ايران باعث شده كه اروپايي ها نقش "زمان" را براي ايجاد زمينه هاي تفاهم بين ايران و غرب را بطور جدي درنظر بگيرند، بديهي است كه جزو شرايط طبيعي هرگونه مذاكره و تفاهم ، در نظرگرفتن معقول و منطقي عنصر زمان است.
اما اين در حالي است كه آمريكايي ها با اين رويكرد كه بايد فرصت و زمان به اصطلاح "وقت كشي" را از ايران بگيرند، به مديريت شرايط مشغول هستند و به نظر مي رسد اين تفاوت در تعريف "عنصر زمان" از سوي اروپا و آمريكا، سرمنشاء تحولات بعدي خواهد شد.
رژيم صهيونيستي نيز با قرار گرفتن در موقعيت تهديد نظامي و موضعي يك پله راديكال تر از آمريكا، عملا كاركردي شبيه " كاتاليزور" و "تسريع كننده" در نگاه آمريكايي به موضوع هسته اي ايران پيدا كرده است و سعي مي كند با هياهوهاي تبيلغاتي-رسانه ايي اروپايي ها را به سمت ديپلماسي سخت عليه ايران سوق دهد.
اما از سوي ديگر اكنون مي توان گفت يكي از مصادبق تقابل نگاه غرب و ايران در موضوع هسته اي در اين نكته نهفته است كه غرب براي "تحميل نوعي مدل مطلق در ديالوگ هسته اي" با ايران كوشش مي كند ولي در برابر اين رويكرد، جمهوري اسلامي ايران قدرت ديپلماسي خود را براي جا انداختن "مدل نسبي در ديالوگ با غرب" به كار گرفته است.
به گزارش مهر، با فرض موفقيت نسبي ديپلماسي هسته اي كشورمان تا مرحله فعلي ، موفقيت اصلي دستگاه سياست خارجي كشورمان تداوم " مدل نسبي ديالوگ با غرب" و عبور از نگاه مطلق آمريكايي در موضوع هسته اي است، هرچند كه تداوم اين سياست با دشواري ها و مشكلات زيادي مواجه است، اما دادن اين اطمينان و اعتماد به طرف هاي اروپايي كه جمهوري اسلامي ايران در پي يك "تفاهم پايدار" با "چشم اندازي بلند مدت" با اروپا مي باشد، مي تواند نگاه آمريكايي-اسرائيلي به معادله هسته اي ايران را كمرنگ و منزوي كند.
بديهي است كه درايت و تدبير اروپا در برابر نگاه آمريكايي-اسرائيلي به موضوع هسته اي و مرز بندي مشخص با اين نگاه، يكي از شروط اصلي تفاهم با ايران است.
دوشنبه 14 مرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 112]