يادداشتفرهنگ و هنر نيازمند مديريت اقتصادي است

واضح آرشیو وب فارسی:موج: يادداشتفرهنگ و هنر نيازمند مديريت اقتصادي است
خبرگزاري موج - گروه اقتصاد فرهنگ .
نيوشا روزبان
مديريت اقتصادي از بدنه صنعتي هر كشوري جدا نيست، زيرا توسعه صنعتي مديريت بهينه از منابع محدود مي خواهد. در اين راستا چنين مديريتي از اهميت بالايي برخوردار بوده و مسئولان رده بالاي دولتي تلاش مي كنند تا مديران بخش‌هاي مختلف صنعتي خود را به گونه‌اي انتخاب كنند تا بتوانند علاوه بر مسئوليت خود، مدير اقتصادي موفقي نيز باشند.
در واقع زماني كه يك مدير دولتي و يا خصوصي به علم مديريت اقتصادي اشراف كامل داشته باشد، مي تواند با توجه به اعتباري كه براي بخش او در نظر گرفته مي شود، بهترين روش‌ها را براي تخصيص اعتبار مورد نظر انتخاب كند، اين امر سبب مي‌شود تا بخش مربوطه به پيشرفت قابل توجهي در همه زمينه‌ها دست يابد.
اما آيا چنين مديريتي در بخش فرهنگ و هنر كشور وجود دارد يا خير؟ آيا لزوم وجود مديريت اقتصادي در اين حوزه احساس شده است؟ اين سوالي است كه جواب هاي مختلفي را مي تواند دربرگيرد.
مهم اين است كه وجود چنين مديريتي در فرهنگ و هنر كشور به همان اندازه كه در بخش هاي صنعتي و اقتصادي كشور لازم است، الزاميست، اين در حالي است كه نبود مديريت اقتصادي كارآمد در بخش هاي فرهنگي و هنري از جمله سينما و تئاتر، سبب شده تا بخش‌ خصوصي حضور كمرنگ‌تري در اين عرصه داشته باشد.
اگر مديران و متوليان دولتي در عرصه فرهنگ و هنر در كنار معاونين و مشاورين خود، بتوانند از مشاوره يك كارشناس در حوزه اقتصاد و مديريت اقتصادي استفاده كنند، بسياري از مشكلات مالي و اعتباري اين حوزه برطرف خواهد شد.
در سينما با توجه به آنكه گيشه و فروش آن حرف اول را در بازگشت سرمايه مي‌زند و سرمايه‌گذار بخش خصوصي در سينما فعال تر از حوزه‌هاي ديگر فرهنگ و هنر است، به طور كاملاً طبيعي يك تهيه كننده يك مدير اقتصادي موفق نيز خواهد بود، در غير اين صورت تهيه كننده سينما، حتي نمي‌تواند سرمايه اوليه خود را از فروش گيشه بدست آورد، به هر حال بخش خصوصي به دليل آنكه به طور مستقيم سرمايه شخصي خود را وارد چرخه اقتصادي سينما مي‌كند و تلاش مي كند تا با نگاهي كاملاً اقتصادي دست به توليد يك اثر درخور مخاطب و سينماي كشور بزند، تا نه تنها بتواند مخاطب مورد نظر را به سينما جذب كند، بلكه بتواند سليقه مخاطبان سينما را بالا برده و تاثير مثبتي در عرصه سينما داشته باشد.
خوشبختانه حضور بخش خصوصي در سينما توانسته به مديريت اقتصادي در اين عرصه معنا و مفهومي قابل قبول ببخشد، اما در تئاتر به گونه اي ديگر است.
تئاتر به دليل آنكه هنر بسيار گراني است، از ابتدا با حمايت دولت به فعاليت پرداخته است، البته حمايت دولتي و ارائه يارانه‌هاي مختلف به اين هنر سبب شده تا كارگردانان تئاتر كمتر به گيشه و فروش توجه كنند، همين امر سبب شده تا بخش خصوصي نيز علاقه چنداني به حضور در اين هنر متفاوت نداشته باشد.
بسياري از كارگردانان و توليدكنندگان تئاتر براين باورند كه با توجه به موقعيت نامناسب تئاتر كشور در بخش‌هاي مختلف از جمله مشكل پرداختي‌ها به بازيگران، پايين بودن دستمزد عوامل تئاتر، نبود اعتبار لازم براي توليد تئاتر و .... وجود مديريت اقتصادي لازمه تئاتر كشور است.
هنرمندان تئاتر اين را مي دانند كه مديريت اقتصادي تنها با حضور و فعاليت بخش خصوصي مي تواند معنا و مفهوم پيدا كند، از اين جهت بسيار علاقه‌مند هستند تا اصل 44 مبني بر خصوصي شدن، هرچه سريعتر در تئاتر اجرايي شود.
البته عده‌اي ديگر از هنرمندان تئاتر نيز اعتقاد دارند، كه تئاتر هرچه قدر هم كه بتواند از نظر اقتصادي از پس مشكلات خود برآيد، باز هم نيازمند حمايت هاي مادي دولت است، البته بخش خصوصي نيز بايد در كنار بخش دولتي فعال باشند.
در هر حال مديران و متوليان دولتي فرهنگ و هنر كشور بايد به خاطر داشته باشند، كه دنياي كنوني ما بر پايه اقتصاد مي گردد، به همين دليل بايد در همه مسائل مختلف از جمله و فرهنگ و هنر، اقتصاد را مد نظر قرار داده و برپايه آن برنامه ريزي مناسب را براي فرهنگ و هنر كشور انجام دهند.
با توجه به مشكلات متفاوتي كه در خصوص تخصيص اعتبار به بخش هاي مختلف فرهنگي وجود دارد، بايد تلاش كنيم تا در كنار مديران كارآمد دولتي در اين عرصه، مديريت اقتصادي مناسبي را نيز داشته باشيم، تا بتوانيم به نحو احسن مشكلات بودجه را با مديريتي مناسب برطرف كنيم.
دوشنبه 14 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: موج]

[مشاهده در: www.mojnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 206]