جاده پايان نداشت و اوهمچنان مي‌دويد.. نمي‌دانم پدر،هيچوقت ذره‌ذره آب‌شدن مادررا درزير لگدهايت ديدي؟! معضل فرار دختران درگفت‌وگوي ايسنا با مسوولان و كارشناسان

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: جاده پايان نداشت و اوهمچنان مي‌دويد.. نمي‌دانم پدر،هيچوقت ذره‌ذره آب‌شدن مادررا درزير لگدهايت ديدي؟! معضل فرار دختران درگفت‌وگوي ايسنا با مسوولان و كارشناسان

خبرگزاري دانشجويان ايران - مشهد
سرويس: شهرستان‌ها

قدم‌هايش را روي آسفالت مي‌كشيد، برايش فرقي نمي‌كرد بالا را نگاه كند يا پايين را، هر دو سياه بود! گاهي مي‌ايستاد و گاهي بي‌اختيار مي‌دويد؛ جاده پاياني نداشت.

تصوير خشن پدر حالا برايش مهربان شده بود، محبت را در چشم‌هاي هميشه قرمزش مي‌ديد، قرمزي بدنش ديگر درد نمي‌كرد و او را ياد گل‌هاي خانه‌شان مي‌انداخت.

مي‌خواست به گوشه‌اي پناه ببرد، اما شهر گوشه نداشت همه جا تاريك بود و تنها روشنايي شهر، چراغ ماشين‌هايي بود كه برايش بوق مي‌زدند!

جاده پايان نداشت و او همچنان مي‌دويد...

به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، منطقه خراسان، پديده "فرار از منزل"، يك معضل اجتماعي، خانوادگي و فردي است كه سلامت خانواده‌ها و جامعه را تهديد مي‌كند و متاسفانه در تمام جوامع و تمام زمان‌ها وجود داشته و دارد.

نوجوان با فرار از خانه عصيان خود را عليه پدر و مادر نشان مي‌دهند و اين اتفاق زماني رخ مي‌دهد كه رفتار والدين بسيار مقتدرانه و محيط خانواده براي نوجوان تحمل‌ناپذير و زجرآور مي‌شود.

براي ديدن سرانجام فرار از خانه و صحبت با چند دختر فراري به دادگاه مي‌روم.

اينجا اول و آخر بي‌سرانجامي است، پله‌هاي سرد دادگاه را كه بالا مي‌روم، الهام را مي‌بينم. از خانه فرار كرده و منتظر آينده‌اي است كه اگر نخواهد مسير بازگشت را طي كند، ديگران آن‌ را رقم خواهند زد.

حرف‌هايش تلخ است اما سعي مي‌كند آن را در لبخندي پنهان كند، دوست دارد خودش را با روياهاي شيريني كه براي خود ساخته، دلگرم كند؛ اما خود نيز بهتر از هر حرف نصيحت‌گونه‌اي مي‌داند كه خانه‌اي كه براي خود ساخته پوشالي است و چون قماربازي مي‌ماند كه تنها اميدش به آخرين مهره است.

الهام مي‌گويد: حامد با من ازدواج مي‌كند، اين را در چشمانش خواندم فقط به او بگو من اينجا هستم تا دنبالم بيايد.

اما حامد مي‌داند كه او اينجاست ولي...

ايجاد استقلال فكري و شخصيتي دختران در دوران بلوغ مهمترين نيازي است تا آنها بتوانند در مقابل مسائل و بحران‌هايي كه در جامعه با آن مواجه مي‌شوند به درستي تصميم بگيرند و عمل كنند.

معاون اجتماعي سابق اداره‌كل بهزيستي خراسان‌رضوي:

ايجاد آگاهي و آموزش در زمينه عواقب پس از فرار، دختران را از ترك خانه بازمي‌دارد

رمضانعلي قادري، معاون اجتماعي سابق اداره كل بهزيستي خراسان رضوي در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، منطقه خراسان، با بيان اين كه عواملي مانند اعتياد، طلاق، تك‌والدي و خشونت‌ والدين از مهم‌ترين دلايل فرار فرزندان از خانه است، گفت: فقر و مشكلات اقتصادي به عنوان مهم‌ترين دلايل فرار محسوب مي‌شوند و گاه دختران به اميد آينده‌اي بهتر و زندگي بدون دغدغه مشكلات اقتصادي، محيط خانه را ترك مي‌كنند.

وي با تاكيد بر عوامل اجتماعي به عنوان عوامل زمينه‌ساز فرار، تصريح كرد: تهاجم فرهنگي و ارتباطات اينترنتي، آشنايي‌هاي نامشروع را به وجود مي‌آورد كه عواقب آن گاه دختران را در شرايط رواني قرار مي‌دهد كه خود را ناگزير به فرار مي‌بينند.

وي بر عدم اجبار خانواده‌ها بر ازدواج دخترانشان با فرد موردنظر آنها تاكيد و اظهار كرد: راه‌هاي قانوني وجود دارد كه دختران مي‌توانند از طريق آن از ازدواج اجباري جلوگيري كنند و فرار تنها راه نيست.

معاون اجتماعي سابق بهزيستي خراسان‌رضوي هشدار داد: بيان اطلاعات شخصي و خانوادگي و دادن عكس‌هاي خصوصي به افراد غريبه گاه زمينه تهديدهايي را به وجود مي‌آورد و به دنبال آن ترس از برخورد خانواده، آن‌ها را مجبور به فرار مي‌كند.

وي در ادامه، گروه‌ها و باندهاي جذب دختران را از ساير عوامل زمينه‌ساز فرار عنوان و خاطرنشان كرد: باندها و گروه‌ها با شيوه‌هاي مختلف چون دادن وعده‌هاي طلايي و پوچ براي زندگي فرد و فرار از سختي‌ها و همچنين بزرگ جلوه دادن مشكلات دختران سعي در ترغيب آنها براي فرار دارند.

قادري در زمينه اهداف اين باندها و گروه‌ها عنوان كرد: سوءاستفاده از دختران، مسائل جنسي، قاچاق مواد مخدر و ساقي‌گري و قاچاق دختران به خارج از كشور مهمترين مقاصد اين گروه‌ها محسوب مي‌شود.

اين كارشناس مسائل اجتماعي، فرار از مدرسه را زمينه‌ساز فرار از منزل خواند و اظهار كرد: افت تحصيلي و ترك تحصيل، بازخواست دختران از سوي والدين و ترس از برخورد آنها زمينه آسيب‌هاي ديگر اجتماعي چون فرار را فراهم مي‌كند.

وي در ادامه گفت: مشكلات ذهني و رواني و عقب‌ماندگي ذهني نيز در دختران فراري ديده مي‌شود.

قادري با تاكيد بر اين كه فرار بالذات جرم نيست، تصريح كرد: پيامدهاي سوء آن يكي از آسيب‌هاي خانوادگي و اجتماعي است كه بهداشت رواني فرد و جامعه را تحت تاثير قرار مي‌دهد.

اين كارشناس مسائل اجتماعي تصريح كرد: ايجاد آگاهي و آموزش در زمينه عواقب پس از فرار، دختران را از ترك خانه بازمي‌دارد.

وي يكي از فعاليت‌هاي مركز ساماندهي آسيب‌ديدگان اجتماعي بهزيستي را، نگه‌داري و مراقبت از دختران بي‌سرپرست خواند و افزود: خانه سلامت يكي از مراكز نگه‌داري دختران بي‌سرپرست و همچنين دختراني محسوب مي‌شود كه امكان بازگشت به خانه را ندارند.

معاون اجتماعي سابق بهزيستي خراسان رضوي در ادامه در بيان خدمات اين مركز با اشاره به خدمات روانشناختي، افزود: در اين مركز دختران تحت پوشش قرار گرفته، به مسائل و مشكلات آن‌ها رسيدگي مي‌شود.

وي، پرداخت كمك هزينه تحصيلي، ايجاد زمينه‌هاي شغلي و مساعدت‌هايي در زمينه ازدواج دختران را از جمله خدماتي دانست كه بهزيستي براي دختران در نظر گرفته است.

قادري همچنين خانه زنان توس را از ديگر مراكز نگه‌داري زنان خواند و افزود: در اين مركز 150 نفر نگه‌داري مي‌شوند كه براي بازگشت به خانه آماده مي‌شوند.

وي تصريح كرد: بيشتر اين دختران به خانواده‌هايشان بازگردانده مي‌شوند، اما همچنان تحت پوشش خدمات بهزيستي باقي مي‌مانند.

قادري افزود: مشاوره درماني، خدمات روانشناختي مانند ارائه مشاوره براي فرد و خانواده، ايجاد اشتغال و ارائه وام براي رهن و اجاره منزل، مجموعه خدماتي است كه مراكز بهزيستي به اين افراد ارائه مي‌دهند.

معاون اجتماعي سابق بهزيستي خراسان رضوي، شماره تلفن 123 را بخش فعال حوزه آسيب‌هاي اجتماعي خواند و افزود: دختراني كه در زمينه‌هاي اجتماعي و خانوادگي مشكل دارند مي‌توانند با اين شماره تماس بگيرند و بهزيستي از اين طريق مشكلات اجتماعي خانواده‌ها را تحت پوشش قرار مي‌دهد.

پدر! نمي‌دانم مستي شبانه‌ات اجازه نگاه كردن به چشمان منتظر مرا مي‌داد؟ آن روزها نگاهم به در بود تا تو بيايي و من برايت چايي داغ بريزم و تو مي‌آمدي و من داغي چاي را در تمام بدنم احساس مي‌كردم.

نمي‌دانم! پدر هيچ وقت دانستي چهار ديواري كوچك خانه‌ها هر چند كوچك و تاريك مي‌توانست بهشتي باشد اگر روزي پر از دود نمي‌شد.

نمي‌دانم! پدر هيچ وقت ذره‌ذره آب شدن مادر را در زير لگدهايت ديدي!!؟؟ آن روزها كه التماس مي‌كرد و من را از تو مي‌خواست.

فرياد اشك‌هايم را چطور آن روز كه آمدي و گفتي ديگر مادر نمي‌آيد؛ نه پدر! تو اشك‌هايم را نديدي چون من در زير پتو گريه كردم تا مبادا تو ببيني و تهديدت را عملي كني و من از مردن مي‌ترسيدم.

پدر من تو را مي‌خواهم؛ تو كه مي‌خندي و وقتي مي‌آيي از صداي قهقهه‌ات فرار نمي‌كنم و خانه كوچكمان را و مادر را و من تنها خانه را پناهگاه خود مي‌دانم.

پدر من اينجا هستم، خانه سلامت؛ جايي براي زندگي، پناهي براي خوب ماندن و سرپناهي براي شب‌هاي بي‌پناهم و هنوز هم منتظرم تا تو بيايي و به من لبخند بزني كه من در اينجا همه چيز دارم مگر گرمي دستان تو...

مدير مركز نگه‌داري دختران خانه سلامت مشهد:

دختران اغلب به‌دليل نامساعد بودن شرايط و ناملايمات محيط زندگي در خانه سلامت نگه‌داري مي‌شوند

در صورت داشتن خانواده، دختران مي‌توانند به تنهايي از مركز خارج شده، به ديدار آن‌ها بروند

همچنين محبوبه ايزي، مدير مركز نگهداري دختران خانه سلامت مشهد، در گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا - منطقه خراسان - بيان كرد: اعتياد، طلاق والدين، ازدواج مجدد و عدم قبول دختران توسط همسر، پدر يا مادر، باعث جدا شدن آن‌ها از محيط خانه مي‌شود.

وي ادامه داد: دختران اغلب به دليل نامساعد بودن شرايط زندگي و ناملايمات محيط زندگي‌شان در خانه سلامت نگه‌داري مي‌شوند.

وي ضمن اشاره به بي‌سرپرست يا بدسرپرست بودن اكثر دختران خانه سلامت، گفت: فوت والدين و عدم قبول آن‌ها توسط سرپرست دوم يا زنداني بودن سرپرست خانواده، دختران را وادار به ورود به اين مراكز مي‌كند.

ايزي در ادامه به آسيب‌ها و مشكلاتي كه دختران در خانه داشتند، اشاره و تصريح كرد: سختي‌هاي زندگي گاه دختران را وادار به فرار مي‌كند و آن‌ها پس از مدتي به دليل بي‌پناهي به بهزيستي مراجعه مي‌كنند.

مدير خانه سلامت مشهد ضمن اشاره به كودك‌آزاري به عنوان يكي از دلايل دور شدن دختران از محيط خانه، اظهار داشت: برخورد فيزيكي و آزار جسمي از سوي والدين خصوصا پدر، واكنش‌هايي را از سوي دختران به همراه دارد كه يكي از آن‌ها فرار است.

وي در زمينه دختران خانه سلامت با اشاره به اين نكته كه زمينه فرار و دور شدن از خانواده را والدين ايجاد مي‌كنند، اظهار داشت: زماني كه دختران احساس كنند پناهگاهي از طرف خانواده خود ندارند، از خانه دور شده، پناهگاه ديگري در خارج از خانه مي‌جويند.

ايزي ضمن اشاره به مشاوران و مددكاران مركز بيان كرد: تمام تلاش مشاوران مركز، بازگرداندن دختران به خانواده‌هايشان است.

وي افزود: خانواده‌هايي كه به هر دليل توانايي نگه‌داري فرزندانشان را ندارند، آن‌ها را به اين مكان آورده و به ملاقات آن‌ها مي‌آيند.

مدير مركز نگه‌داري دختران خانه سلامت مشهد با بيان اين‌ كه دختران اين مركز به آساني اجازه خروج دارند، بيان كرد: در صورت داشتن خانواده، دختران مي‌توانند به تنهايي از مركز خارج شده و به ديدار آن‌ها بروند.

وي افزود: گاه خانواده‌هاي پدري يا مادري سرپرستي دختران را برعهده مي‌گيرند كه در اين صورت نظارت ما بر آن‌ها همچنان وجود دارد.

ايزي همچنين ارائه كمك‌هاي مالي و اقتصادي را از ساير خدمات خانه سلامت خواند و افزود: زماني كه سرپرست دوم به عنوان مثال پدربزرگ و مادربزرگ به دليل فقر اقتصادي قادر به نگهداري دختران نباشند مراكز بهزيستي هزينه‌هاي آن‌ها را عهده‌دار مي‌شوند و كمك‌هاي مالي اين مراكز پس از بازگشت دختران به خانواده‌هايشان نيز همچنان وجود دارد.

مدير مركز نگه‌داري دختران خانه سلامت مشهد، سن اين دختران را بين 14 تا 20 سال اعلام و تصريح كرد: اميد به آينده و داشتن زندگي مناسب، روياي همه دختران اين مركز است.

وي مركز را حامي دختران خواند و افزود: ارائه تسهيلات آموزشي و اجراي برنامه‌هاي فرهنگي از جمله فعاليت‌هايي است كه مركز براي دختران در نظر گرفته است.

ايزي با اشاره به تسهيلات كمك آموزشي، تصريح كرد: ايجاد زمينه براي ادامه تحصيلات دانشگاهي از برنامه‌هاي حمايتي خانه سلامت محسوب مي‌شود و گردش‌هاي جمعي در سطح شهر هم از جمله برنامه‌هاي تفريحي و ورزشي است.

مدير مركز قرنطينه و بازپروري زنان آسيب‌ديده مشهد:

مشكلات روحي و رواني، روابط نامشروع و تحريكات محيط و جامعه از عوامل زمينه‌ساز فرار است

زماني كه خانواده‌ها حاضر به پذيرش دخترانشان شوند، دادگاه حكم ترخيص آن‌ها را صادر مي‌كند

در اين رابطه زهره سليماني، مدير مركز قرنطينه و بازپروري زنان آسيب‌ديده مشهد(مركز 10 دي) به خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، منطقه خراسان، گفت: مشكلات روحي و رواني، روابط نامشروع و تحريكات محيط و جامعه از عوامل زمينه‌ساز فرار است و نمي‌توان تنها خانواده‌ها را در اين زمينه مقصر دانست.

وي مدت اقامت دختران و زنان را در اين مركز حدود 20 روز خواند و تصريح كرد: انتقال زنان به ساير مراكز يا تحويل به خانواده پس از گذراندن اين دوره و بر اساس تشخيص دادگاه صورت مي‌گيرد.

سليماني ضمن اشاره به مركز شبانه‌روزي، خانه زنان توس و ساير مراكز نگهداري زنان، بيان كرد: بعضي از افراد به دليل بعضي مشكلات روحي و رواني به مراكز درماني منتقل و تحت درمان پزشك يا روانپزشك قرار مي‌گيرند.

وي در زمينه خدمات مشاوره و مددكاري اين مركز تصريح كرد: حل مشكلات و تعارضات شخصي زنان و تماس و مشاوره با خانواده آن‌ها از اقداماتي است كه تيم روانشناس، مددكار، روانكاو و روانپزشك مركز ارائه مي‌دهند.

وي تصريح كرد: زماني كه خانواده‌ها حاضر به پذيرش آن‌ها شوند، دادگاه بدون توجه به مدت اقامت آن‌ها در مركز حكم ترخيص آن‌ها را صادر مي‌كند.

وي تمام تلاش مددكاران مركز را ايجاد آمادگي در خانواده‌ها براي پذيرش دخترانشان عنوان كرد و ادامه داد: بعضي خانواده‌ها به دليل عقايد و آداب و رسوم خود و همچنين ترس از آبرو حاضر به قبول فرزندانشان نيستند.

وي با بيان اينكه اكثر دختران پس از فرار پشيمان مي‌شوند اما با اين وجود براي چندمين بار اقدام به فرار مي‌كنند، تصريح كرد: 20 تا 30 درصد اين افراد براي چندمين بار اقدام به فرار كرده‌اند و در اين موارد نمي‌توان خانواده را مقصر دانست.

وي، فرار مكرر، تماس‌هاي خلاف عرف و مسائل اخلاقي را از ساير دلايل عدم پذيرش توسط خانواده دانست و افزود: در اين موارد روانشناسان با خانواده‌ها صحبت و سعي در ايجاد آمادگي براي پذيرش فرزندانشان مي‌كنند و در غير اين صورت آن‌ها را به مراكز دائمي منتقل مي‌كنند.

سليماني، همچنين به فشارهاي روحي و رواني كه در خانواده‌ها بر روي آن‌ها وجود دارد، اشاره كرد و گفت: فرار از نظر آن‌ها واكنشي منفي است كه به سرعت برنامه‌ريزي مي‌شود و عواقب ناخوشايند و غيرقابل جبراني را براي آن‌ها به وجود مي‌آورد.

وي راضي نبودن از همسر و ازدواج اجباري را از ساير دلايل فرار دانست و عنوان كرد: مشكلات روحي و رواني ناشي از اين گونه ازدواج‌ها باعث مي‌شود كه تحمل محيط خانه سخت و افراد را مجبور به فرار كند.

وي با بيان اين كه مراقبت‌هاي مشاوران مركز بر زنان پس از تحويل آن‌ها به خانواده‌هايشان نيز وجود دارد، افزود: بازديد از منزل آن‌ها و ارائه خدمات مشاوره‌اي و حمايت‌هاي اقتصادي از جمله اين اقدامات است.

وي مددجويان مركز را به طور متوسط 60 تا 70 نفر در ماه خواند و خاطرنشان كرد: هدف مركز بررسي پرونده شخصيتي، بهداشتي و اخلاقي اين افراد است.

سليماني مددجويان مركز را افراد آسيب‌ديده اجتماعي، بزهكاران، مجرمان و معتادان دانست و گفت: اين افراد توسط كلانتري يا نيروي انتظامي در مكان‌هاي مختلف شهر دستگير و براي مدت كوتاهي در اين مركز نگه‌داري مي‌شوند.

وي در رابطه با خدمات پزشكي و درماني ترك اعتياد عنوان كرد: برخي از زنان آسيب‌ديده معتاد، به صورت خود معرف و براي ترك وارد مركز مي‌شوند ولي اكثر زنان و دختران در حال ولگردي، سرقت، خريد و فروش مواد و فحشا دستگير شده‌اند و اين دلايل از پيامدهاي ناشي از فرار است كه دختران براي گذران زندگي و بقا دست به اين اقدامات زده و پس از مدتي پشيمان مي‌شوند.

يك روانشناس:

متاسفانه بعضي دختران به فرار و ولگردي عادت مي‌كنند

اعظم عرفانيان، روانشناس مركز قرنطينه و بازپروري مركز 10 دي نيز به خبرنگار ايسنا، منطقه خراسان، گفت: اختلالات شخصيتي و شخصيت‌هاي ضد اجتماعي از جمله مشكلات مددجويان اين مركز است.

وي آن‌ها را تنها بيمار اجتماعي خواند و تصريح كرد: اين زنان مددجوياني هستند كه ما سعي در درمان و بهبود وضعيت آنان داريم.

عرفانيان ارتباط با جنس مخالف را اغلب ناشي از ناآگاهي آن‌ها از عواقب اين ارتباط خواند و افزود: بايد اين مشكل به نوعي در خانواده‌ها اصلاح شود و خانواده‌ها به فرزندانشان مهارت‌هاي زندگي را بياموزند.

وي خانواده درماني را از جمله اقدامات مركز خواند و افزود: فرارهاي مكرر مشكلي است كه در اغلب دختران اين مركز وجود دارد و با وجود اين كه در اين موارد نمي‌توان تنها خانواده‌ها را مقصر دانست بايد به آن‌ها آموزش‌هاي لازم داده شود تا با دخترانشان كنار بيايند.

عرفانيان در ادامه مشكل ولگردي را از مسائلي خواند كه پس از فرارهاي مكرر به وجود مي‌آيد و افزود: اين دسته از دختران پس از مدتي به فرار و ولگردي عادت مي‌كنند و ديگر حاضر به بازگشت نيستند و در اين صورت ما با روان‌درماني سعي در حمايت آن‌ها و بازگشتشان به خانه داريم.

وي افزود: گاه آن‌ها افراد باهوشي هستند كه به دليل عدم وجود يك تكيه‌گاه در خانه دست به چنين واكنش‌هايي مي‌زنند.

رييس مركز مشاوره فرماندهي انتظامي خراسان‌رضوي:

گرايش به بزهكاري و اعتياد از جمله مسائلي است كه دختران پس از فرار با آن مواجه مي‌شوند

همچنين، سرهنگ محمد حسيني، رييس مركز مشاوره فرماندهي انتظامي خراسان‌رضوي با بيان اين كه تعارضات از سوي خانواده تاثير مستقيمي در فرار دختران دارد، تصريح كرد: طبق آمار به دست آمده 7/22 درصد دختران آزار جسمي و 3/6 درصد آن‌ها اعتياد و خشونت والدين را به عنوان مهمترين عامل فرار خود ذكر كرده‌اند.

وي 9/9 درصد دختران را داراي مشكلات ذهني و رواني خواند و به ايسنا، منطقه خراسان، گفت: گاه عامل فرار از سوي خود دختران بوده است و هميشه نمي‌توان خانواده را مقصر دانست.

وي با استناد به آمار 36/6 درصدي زناني كه ازدواج اجباري و عدم رضايت را علت فرار خوانده‌اند، گفت: ايجاد دواير مشاوره و مددكاري در كليه كلانتري‌ها به منظور خدمات مشاوره‌اي از جمله مشاوره ازدواج از جمله تدابير ناجا به منظور پيشگيري است.

سرهنگ حسيني دلايلي را كه منجر به ترك خانه و دوري از شرايط موجود از سوي دختران مي‌شود، در دختران شهرستاني بسيار متفاوت با دختران در كلان‌شهرها خواند و عنوان كرد: دختران شهرستان بيشتر به دليل فقر مادي، ممانعت خانواده‌ها از تحصيل و عدم امكانات آموزشي دست به فرار مي‌زنند در حالي كه دوستي با جنس مخالف، زياده‌خواهي و تجمل‌گرايي مهمترين عواملي است كه دختران در كلان‌شهرها به دليل آن دست به فرار مي‌زنند.

رييس مركز مشاوره فرماندهي انتظامي خراسان رضوي حضور اغلب دختران فراري را در كلان‌شهرها خواند و در بيان علل آن، گفت: دختران پس از فرار از خانه به عنوان مبدا، به جاي بزرگتر مي‌روند زيرا در شهر و روستاهاي كوچك تقريبا همه يكديگر را مي‌شناسند و اخبار و اطلاعات به سرعت پخش مي‌شود.

وي گرايش به بزهكاري و اعتياد را از جمله مسائلي خواند كه دختران پس از فرار با آن مواجه مي‌شوند و تصريح كرد: 4 درصد از دختران دستگير شده توسط پليس، به انواع مواد مخدر معتاد شده بودند.

سرهنگ حسيني با اعلام خطر در مورد باندهاي فسادي كه درصدد جذب دختران هستند، خاطرنشان كرد: 5 درصد دختران پس از فرار به صورت خواسته يا ناخواسته جذب اين باندها مي‌شوند.

وي بيان كرد: برخورد با دختران عضو باندهاي فساد توسط قوه قضاييه صورت مي‌گيرد و در صورتي كه در اين زمينه شكايتي داشته باشند به آن رسيدگي مي‌شود.

رييس مركز مشاوره فرماندهي انتظامي خراسان رضوي كلانتري اطراف حرم مطهر را يكي از مهمترين مراكز بازداشت كننده دختران فراري خواند و افزود: اغلب اين دختران به دليل نداشتن محل اسكان به حرم و اطراف آن پناه مي‌برند كه توسط كلانتري اين منطقه بازداشت مي‌شوند.

وي ضمن تشكر از مردم، نقش آنان را در دستگيري اين دختران بسيار موثر خواند و اظهار داشت: 7 درصد از اين دختران تاكنون بر اساس اطلاعات مردمي و با كمك مردم دستگير شده‌اند.

سرهنگ حسيني مراكز شبانه‌روزي بهزيستي را از جمله مراكز نگه‌داري دختران فراري خواند و افزود: با وجود اينكه اين كه عده‌اي از دختران پس از انجام خدمات مشاوراي تمايل خود را به بازگشت به خانه اعلام مي‌دارند، عده‌اي نيز امتناع مي‌ورزند كه به مراكز شبانه‌روزي منتقل مي‌شوند.

يك قاضي دادگستري:

دادگاه با برخورد پدرانه و حمايتي سعي در بازگرداندن دختران فراري به خانه دارد

خانواده‌ها بايد اجازه صحبت را به فرزندانشان بدهند تا آن‌ها فرار را به عنوان آخرين راه انتخاب نكنند

سيدمحمد شمس، قاضي دادگستري استان خراسان رضوي نيز، در گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا، منطقه خراسان، در رابطه با پديده دختران فراري عنوان كرد: خانواده‌ها بايد اجازه صحبت را به فرزندانشان بدهند تا آن‌ها فرار را به عنوان آخرين راه خود انتخاب نكنند.

وي اعمال منافي عفت و رابطه نامشروع را مهمترين جرايمي خواند كه دختران به خاطر آن دستگير مي‌شوند و افزود: دختران پس از فرار براي اينكه مكاني براي ماندن داشته باشند به اين رابطه تن مي‌دهند.

قاضي شمس در ادامه با بيان اينكه دختران به جرم رابطه نامشروع به زندان نمي‌روند، افزود: سنگين‌ترين مجازاتي كه دادگاه براي آن‌ها در نظر مي‌گيرد حد و جريمه نقدي است كه با معرفي خانواده كمتر مي‌شود.

وي مدت دستگيري آن‌ها را 3 تا 10 روز پس از فرار اعلام كرد و گفت: اين دختران به دليل آنكه جايي براي ماندن ندارند، پس از مدتي توسط پليس دستگير مي‌شوند.

وي با اشاره به مراكز فساد، گردانندگان اين مراكز را به گرگ‌هايي تشبيه كرد كه درصدد جذب دختران هستند و افزود: اين افراد اغلب در پايانه‌هاي مسافربري به دنبال دختران هستند.

اين قاضي دادگستري برخورد دادگاه را به شكل مشاوره‌اي خواند و عنوان كرد: دادگاه با برخورد پدرانه و حمايتي سعي در بازگرداندن آن‌ها به خانه دارد.

وي افزود: پايين بودن سطح فرهنگي و اقتصادي، طلاق و از هم پاشيدگي خانواده‌ها و همچنين مشكلات ذهني و رواني، مهمترين دلايل فرار محسوب مي‌شود.

الهام! كاش زمان به جلو مي‌رفت و مي‌ديدي آن كس كه در چشمهايت مي‌گويد دوستت دارم دلش هواي چيز ديگري را دارد.

كاش فردا را از همين امروز مي‌ديدي تا خود را قرباني هوسراني آن‌هايي نكني كه كلام زهرآگين‌شان را در صداي شيوايشان پنهان كرده‌اند.

الهام جان! باور نمي‌كنم ساده باور كردنت را؛ و باور نمي‌كنم پناه بردنت به پناهي را كه هيچگاه پناه نبود.كاش باور كني زندگي هيچ‌گاه دكمه بازگشت ندارد و اگر هرچه سريع‌تر به عقب بازنگردي، چشمانت را بر آنچه ناديدني است باز مي‌كني.

يك جامعه‌شناس:

دختران بايد با والدين‌شان احساس دوستي كنند

دختران پس از فرار پشتوانه خود را از دست داده، اسير باندهاي خلاف مي‌شوند

يك جامعه‌شناس نيز در اين رابطه معتقد است: دختران آسيب‌پذيرترين قشر جامعه هستند و فرار را نوعي واكنش در مقابل مشكلات خود مي‌دانند.

محمدرضا برات‌نژاد، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، منطقه خراسان، گفت: اغلب دختران در اولين قدم‌ها پشيمان مي‌شوند اما ترس از برچسب‌هاي اجتماعي، نگاه جامعه و واكنش خانواده، مهمترين دلايل عدم بازگشت دختران پس از فرار به خانه است.

اين جامعه‌شناس و پژوهشگر با اشاره به نگاه متعصبانه و سنتي حاكم بر خانواده نسبت به دختران، گفت: دختران بعد از فرار با ترس از عكس‌العمل خانواده نسبت به طرد شدن، خود را در مقابل عمل انجام شده‌اي مي‌بينند كه از نظر آن‌ها برگشتن از آن ممكن نيست.

وي به نگاه عرفي جامعه به دختران فراري اشاره و تصريح كرد: ترس از برچسب بدنامي از سوي گروه‌هايي چون دوستان و آشنايان باعث مي‌شود كه آن‌ها نتوانند بدون واسطه به خانه برگردند.

برات‌نژاد مهمترين دليل فرار را تعارض والدين و فرزندان خواند و ادامه داد: ارتباط ضعيف دختران با والدين سبب مي‌شود كه والدين نتوانند ارزش‌هاي خود را به فرزندانشان منتقل كنند.

اين كارشناس امور اجتماعي در ادامه با بيان اينكه دختران بايد با والدينشان احساس دوستي كنند تا اسرارشان را با آن‌ها در ميان بگذارند، خاطرنشان كرد: ارزش‌هاي بيرون از خانه زماني دروني مي‌شود كه والدين در انتقال ارزش‌ها ناموفق عمل كنند.

وي ضمن تاكيد بر نقش خانواده در شكل‌گيري هويت فرزندان، افزود: مسائلي چون عدم تفاهم و ناسازگاري بين والدين و فرزندان زماني به وجود مي‌آيد كه والدين نتوانند بايدها و نبايدهاي فرهنگ و اجتماع خود را به درستي به فرزندانشان منتقل كنند.

برات‌نژاد بيشترين ميزان فرار را در خانواده‌هاي در حال مدرن شدن خواند و در ادامه گفت: در خانواده‌هاي سنتي و پايبند به ارزش‌ها، فرار كمتر اتفاق مي‌افتد.

وي تشريح كرد: دختران هنگامي كه جاذبه‌اي در محيط خانه پيدا نكنند به دنبال جاذبه‌هايي در بيرون از خانه مي‌گردند كه مي‌تواند مقدمه فرار را فراهم كند.

برات‌نژاد برقراري امنيت و آرامش در خانواده را، رويكردي پيشگيرانه خواند و عنوان كرد: زماني كه كانون آرامش در خانواده به دلايلي چون اعتياد، طلاق، تك‌سرپرستي يا بي‌سرپرستي از هم مي‌پاشد و دختران خانواده را محيطي امن و آرامي احساس نكنند، به بيرون پناه مي‌برند.

وي در خصوص پيامدهاي فرار از خانه گفت: جذب شدن به باندهاي فساد، بزهكاري، ارتباط نامشروع، قاچاق و ساقي‌گري مواد مخدر از جمله پيامدهاي فرار دختران از خانه است.

برات‌نژاد در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا، منطقه خراسان، در بيان آسيب‌هاي بعد از فرار، خاطرنشان كرد: دختران پس از فرار پشتوانه خود را از دست داده، ناچار اسير اين باندها مي‌شوند.

اين جامعه‌شناس در ادامه بيان كرد: باندها و گروه‌هايي نيز وجود دارند كه از هيچ قاعده و چارچوب رفتاري خاصي پيروي نمي‌كنند و جذب دختران فراري در آن‌ها با تبعات ذهني و رواني براي دختران همراه است.

وي در پايان مراكزي چون خانه عفاف را اقدامات پيشگيرانه‌اي براي ممانعت از فرار و جذب دختران در اين باندها دانست و افزود: حال كه واقعيتي چون فرار و دختر فراري در جامعه ما وجود دارد بايد به گونه‌اي منطقي با آن برخورد كرد تا از تبعات آن جلوگيري شود.

انتهاي پيام
دوشنبه 14 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 125]