نيويورك تايمز: استفاده وسيع از شكنجه در جنگ با تروريسم

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: نيويورك تايمز: استفاده وسيع از شكنجه در جنگ با تروريسم
تهران / واحد مركزي خبر / سياسي 1387/05/13

به نوشته نيويورك تايمز در دولت بوش يك گروه كوچك اما قدرتمند براي طراحي شكنجه مخفيانه زندانيان در جنگ با تروريسيم به رهبري ديك چني وجود دارد.
اين روزنامه در شماره امروز خود در اينترنت در مطلبي به قلم الن برينكلي نوشت چند ساعت پس از حمله به مركز تجارت جهاني و پنتاگون در يازده سپتامبر دو هزارو يك ديك چني در اصل فرماندهي عمليات امنيت ملي دولت فدرال امريكا را بر عهده گرفت. او به سرعت به دو عقيده ديرينه واكنش نشان داد، اينكه: خطرات بزرگي كه پيش روي امريكاست تقريبا هر پاسخي، قانوني يا غير قانوني، را توجيه
مي كند و اينكه رياست جمهوري بايد اختياراتش را ( كه طي سالهاي پس از جنگ ويتنام و رسوايي واترگيت تضعيف شد ) به نحو وسيعي گسترش دهد.جرج بوش با وجود اشتياقش اغلب طراح فعالي براي پاسخ به ترور نبود.غريزه او شدت عمل و جسارت در پاسخ به چالش ها بود و ستيزه جويي چني به راحتي با تمايلات رئيس جمهور سازگاري داشت.
با توجه به حملات يازده سپتامبر و نگراني از حمله با سياه زخم،‌ هيچ كسي نمي توانست تصوري از بدترين و حساب شده ترين تلاش هايي كه براي جلوگيري از ان به عمل مي ايد نداشته باشد.
همانطور كه جين ماير از نويسندگان مجله نيويوركر دركتاب " طرف تاريك" مي گويد، انچه تقريبا به سرعت "‌جنگ با تروريسم" ناميده شد به سرعت و به طور مهار نشدني به برخي از دهشتناك ترين تاكتيك هايي تبديل شد كه دولت امريكا تاكنون اتخاذ كرده است.
جنگ عراق اشكارترين و اشناترين نتيجه شدت عمل كوركورانه دولت جديد امريكا بود اما ماير به داستان متفاوت و حداقل به همان اندازه هولناك مي پردازد: توسل وسيع به شكنجه به عنوان ابزاري محوري در جنگ با تروريسم و دفاع شديد و لجوجانه از شكنجه بر ضد مخالفان قدرتمند از داخل دولت امريكا و فراسوي ان.
موارد افشا شده از شكنجه هولناك -مهمترين انها تصاوير زننده از زندانيان عراقي در زندان ابوغريب بغداد كه درسال دو هزارو چهار فاش شد-درسطح وسيعي در جهان محكوم شد و رئيس جمهور گفت ان رفتارها كار تعدادي افراد بد بود كه مجازت خواهند شد. اما تاكتيك هايي كه رئيس جمهور تقبيح كرد دقيقا همان هايي بود كه مجوز انها را در شبكه فزاينده زندانهاي سري در سراسر جهان داده و ترويج كرده بود.
هدف از پاسخ دولت بوش به رسوايي ابوغريب توقف ان رفتارها نبود بلكه تلاش براي مخفي كردن موثرتر ان بود. هيچ كسي نمي داند چند نفر در ان مكانهاي سري زنداني شده و مورد ازار روحي قرار مي گيرند گرچه تعداد انها احتمالا به هزاران نفر مي رسد. همچنين هيچ كسي نمي داند چه تعداد زنداني در حبس مرده اند و اطلاعات محكمي درباره تعداد زندانياني كه توسط امريكا به دولت هاي ديگري ، عمدتا در خاورميانه، تحويل داده شده اند كه پليس مخفي انها بدون هيچ عواقب حقوقي زندانيان را مورد شكنجه قرار مي دهند وجود ندارد.
اين رژيم وسيع شكنجه و وحشت كه به نام جنگ با تروريسم اعمال مي شود عمدتا بر اين عقيده ناازموده معدود رهبران عالي رتبه در واشنگتن مبتني است كه شكنجه ابزاري موثر براي بيرون كشيدن اطلاعات با ارزش است.
اما ماير در كتاب خود به طور مستند مي گويد، شواهد چنداني درباره درست بودن اين فرض وجود ندارد و شواهد زيادي از منابع متعدد(ازجمله ارتش امريكا و اف بي اي ) حاكي از ان است كه شكنجه در واقع يكي از روش هاي كسب اطلاعات است .
طراحان اين شبكه زندانهاي سري و شكنجه هاي مخفيانه يك گروه كوچك اما قدرتمند در داخل دولت بوش بودند . ديك چني در مركز اين تلاش است اما بسياري از ان عمليات را به ديگران واگذاركرده است.از ديگر افرادي كه در ايجاد و حمايت از اين راهبردهاي مخفي نقش محوري داشتند عبارتند از،ديويد ادينگتون،جان هو،جرج تنت،ويليام هاينز و البرتو گونزالس.
جرج بوش با تشويق چني -يا ادينگتون-كنوانسيون هاي ژنو را بي اعتبار كرد و قرار احضار زنداني به دادگاه را در مورد مظنونان به اقدامات تروريستي به حال تعليق در اورد بدين ترتيب دو مانع عمده در برابر شكنجه را برداشت.ديگران براي تضعيف كنوانسيون بين المللي هزارو نهصدو هشتاد و چهار بر ضد شكنجه تلاش كردند كه با رهبري امريكا اولين تعريف صريح از شكنجه را ارائه داده بود.ماير در كتاب خود توصيف به ويژه هولناكي از جيمز مايكل،‌روانشناس نظامي سابق، ارائه مي دهد كه سيا را با يك برنامه نظامي سري اشناكرد كه در دهه هزارو نهصدو پنجاه به منظور تعليم پرسنل در معرض خطر به مقاومت در برابر شكنجه طراحي شده بود.
از همان ابتدا مقاومتي قوي در برابر رژيم شكنجه وجود داشت.تا اواخر سال دوهزارو پنج كساني كه از رژيم شكنجه دفاع مي كردند ديگر هدف اصلي شان حمايت از كسب اطلاعات باارزش نبود بلكه با وجود شواهدي درباره بي نتيجه بودن ان صرفا براي حفظ ان تلاش مي كردند چون بيم داشتند كه در صورت توقف ان مورد پيگرد قرار گيرند .
هيچ پايان خوبي براي اين داستان نكبت بار و شرم اور وجود ندارد.با وجود فشارهاي فزاينده، تصميم ديوان عالي براي به چالش كشيدن سياست بازداشت و افشاگري هاي فزاينده درباره برنامه اي كه براي جهان تكان دهنده بود، شواهدي از جمع شدن اردوگاههاي سري و برنامه هاي شكنجه وجود ندارد.
يکشنبه 13 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 306]