نگاهي به افق هاي جديد در صنعت ساخت لنز چشماني از جنس چشمان سوپرمن

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: نگاهي به افق هاي جديد در صنعت ساخت لنز چشماني از جنس چشمان سوپرمن
ترجمه؛ نسترن صائبي

حتماً فيلم هايي مثل ترميناتور يا Resident Evil را ديده ايد كه يكي از شخصيت ها از چشم هوشمند خاصي بهره مي برد كه به او امكان مي دهد محيط اطراف را آناليز كند و حتي مثل يك دوربين فيلمبرداري روي هدف خود زوم كند و آن را از نزديك ببيند. اگر فكر مي كنيد اين لنزهاي زيستي (Bionic Lense) تنها به فيلم هاي علمي -تخيلي تعلق دارد، اشتباه مي كنيد. دانشمندان تاكنون در اين زمينه به دستاوردهاي چشمگيري رسيده اند.

«بابك پرويز» استاديار ايراني مهندسي الكترونيك دانشگاه واشنگتن روي نانوفناوري زيستي، توليدات نانو و سيستم هاي مكانيكي ريزالكترونيكي كار مي كند. او با استفاده از تكنيك هاي ريزتوليد و نانوفناوري، دستگاه هاي كوچك ولي كارآمدي مي سازد و آنها را طي فرآيند Self-Assembly با شيشه يا پليمر ادغام مي كند.

«پرويز» از لنز استفاده مي كند اما هنوز لنزهايي را كه خود او در آزمايشگاه به وجود آورده، امتحان نكرده است. «پرويز» لنزهايي ساخته كه حاوي مدارهاي الكترونيكي و ديودهاي LED هستند. اين لنزها مي توانند در عين اندازه بسيار كوچك شان به يك نمايشگر شخصي تمام و كمال تبديل شوند.لنزهاي الكترونيكي از پليمر شفاف انعطاف پذير ساخته مي شوند و مدارهاي الكترونيكي روي آن سوار مي شود. پروفسور «پرويز» بر اين باور است كه اندازه كنوني صفحات نمايشگر موبايل و كامپيوتر، روند كوچك شدن نمايشگرها را به تعويق مي اندازد.

اندازه صفحه نمايشگر يكي از دلايل عمده يي است كه تا به امروز، اندازه نمايشگر موبايل ها، لپ تاپ ها، PDAها و ابزار اينچنيني تغيير چنداني نكرده است. اما اگر صفحه نمايش را در يك لنز بگنجانيم، مي توانيم محدوديت هاي فيزيكي دستگاه هاي قابل حمل را به طور چشمگيري كاهش دهيم.پروفسور «پرويز» نشان داده است چگونه مدارهاي پربازده حاوي LEDهاي ريز مي توانند به لايه هاي نازك، شفاف و انعطاف پذير پلاستيك تبديل شوند. اين مدارها شامل لايه هاي فلزي هستند كه تنها چند نانومتر ضخامت دارند و با LEDهايي پيوند مي خورند كه يك سوم ميلي متر طول دارند.

نمونه اوليه اين لنزهاي الكترونيكي هنوز جاي كار دارد. به گفته «پرويز» هدف اصلي در توليد لنزهاي الكترونيكي چند ماه ديگر محقق مي شود.وي مي گويد؛ «ما براي انتقال نيرو به دنبال دو راه متفاوت هستيم. يكي از اين راه ها، انتقال نيرو از طريق فركانس راديويي است كه به اين منظور، به نوعي گيرنده روي لنز احتياج داريم تا اطلاعات را ارسال كنيم. اما راه ديگر، استفاده از سلول هاي خورشيدي است كه نور را به انرژي تبديل مي كند.»

اما در كنار تمام اين تئوري ها، نبايد سازگاري زيستي را فراموش كرد. در واقع نگراني اصلي اين است كه مبادا فناوري هاي الكترونيكي كه در اين لنزها به كار مي رود، به چشم آسيب وارد كند. اگر از سلامتي چشم اطمينان حاصل شود، آنگاه ايده يك نمايشگر بي سيم همه جانبه روي لنز چشم، يك دستاورد محتمل خواهد بود كه كارايي فراواني خواهد داشت.هنگامي كه لنزهاي الكترونيكي به چشم هستند، در واقع مثل اين مي ماند كه چند تصوير را روي هم انداخته باشيد؛ يك تصوير، همان محيط اطراف است و تصوير ديگر آن چيزي است كه روي لنز ظاهر مي شود.اين نمايشگرهاي مجازي كاربردهاي زيادي دارند. براي مثال رانندگان يا خلبانان مي توانند سرعت يا ساير اطلاعات مربوط به خودرو و هواپيما را از طريق لنز مشاهده كنند. علاوه بر اين، صنعت بازي هاي كامپيوتري هم مي تواند با استفاده از لنزهاي الكترونيكي، بازيكنان را كاملاً وارد يك دنياي مجازي كند، بدون اينكه دامنه ديد آنها را محدود كند.يكي ديگر از موارد استفاده اين لنزها در امكانات ارتباطي است. اگر يكي از اين لنزها را به چشم داشته باشيد، مي توانيد در طول سفر در اينترنت به گشت و گذار بپردازيد، در حالي كه هيچ كس نمي بيند شما در حال انجام چه كاري هستيد.

پروفسور «پرويز» مي گويد؛ «با توسعه لنزهاي الكترونيكي، برنامه ها و نيازهايي هم به تبع آن شكل خواهد گرفت كه حتي فكرش را هم نمي كنيم. اما نخستين هدف ما ارائه فناوري پايه و اطمينان از امنيت آن است.»

گذاشتن و برداشتن لنز هاي الكترونيكي هيچ تفاوتي با لنز هاي معمولي ندارد. اين در حالي است كه مصرف كننده خيلي زود به آن عادت مي كند و به ندرت ممكن است احساس كند شيء خارجي روي چشمانش قرار گرفته است.ساخت اين لنز ها كار دشواري بوده است، چون موادي كه تماس آنها با بدن ضرري ندارد (مانند مواد آلي) بسيار ظريف هستند. اين در حالي است كه ساخت مدار هاي الكترونيكي، به مواد غيرآلي از جمله مواد شيميايي سمي يا موادي نياز دارد كه حرارت بالايي مي پذيرند و در نتيجه ممكن است به چشم آسيب برسانند.

محققان مدار لنز هاي الكترونيكي را از لايه هاي فلزي ساخته اند كه تنها چند نانومتر- تقريباً معادل يك صدم پهناي موي انسان- ضخامت دارند.از سوي ديگر پروفسور «جيمز ولفسون» استاد دانشگاه استون در بيرمنگام انگليس، به موفقيت لنز هاي الكترونيكي اميد چنداني ندارد.وي به اين نكته اشاره دارد كه يك لنز، حدود 14 ميلي متر طول دارد، در حالي كه طول مردمك چشم بين 4 تا 5 ميلي متر است كه در نتيجه، فضاي زيادي براي ورود يك وسيله الكترونيكي خارجي روي چشم نمي ماند كه حتي در اين صورت، ديد را دچار مشكل مي كند.

«ولفسون» مي گويد؛ «مشكل اصلي لنز هاي الكترونيكي، تعيين فاصله كانوني (فوكوس) است، چون لنز كاملاً به چشم چسبيده است. براي مثال گرد و غبار چشم را اذيت مي كند، اما شما آن را نمي بينيد چون خيلي نزديك به چشم است. اين امر در مورد تصاويري كه روي لنز به نمايش درمي آيد هم صدق مي كند.»

وي در ادامه مي افزايد؛ «لنز هاي الكترونيكي به فناوري نمايش پيشرفته يي نياز دارند كه اشيا را در فاصله يي دور نمايش دهند تا به اين ترتيب، چشم بتواند روي آنها فوكوس كند اما گمان نمي كنم چنين فناوري پيشرفته يي در لنز هاي كوچك بگنجد.»

«ولفسون» كه خود به ايده به كارگيري فناوري هاي الكترونيكي روي ابزار هاي بينايي علاقه دارد، پيشنهاد مي كند اين كار روي عينك صورت بگيرد، در حالي كه محصولاتي از اين دست به توليد رسيده است. به اعتقاد «ولفسون» عينك هم فضاي بيشتري دارد و هم مشكلات زيستي و خطر آفرين لنز را به همراه ندارد.

www.ScienceDaily.com
يکشنبه 13 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 132]