ايست قلبي و تنفسي

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: منظور از ايست قلبي حالتي است که ضربان قلب کاملاً از بين مي رود و منظور از ايست تنفسي از کار افتادن تنفس خود به خودي در فرد است. اين حالات مي تواند به دنبال سکته قلبي، شوک، خونريزي هاي بسيار شديد، گير کردن اجسام خارجي در خلق، غرق شدگي، برق گرفتگي و ... رخ دهد. ايست تنفسي اوليه ظرف دقايقي کوتاه باعث ايست قلبي مي شود و ايست قلبي اوليه نيز به سرعت به ايست تنفسي مي انجامد.

حداکثر زمان انجام عمليات احياي قلبي – ريوي در منابع علمي مختلف، گوناگون ذکرشده ؛ اما مدت زماني بين 30 تا 45 دقيقه زماني مناسب به نظر مي رسد که پس از اين مدت اگر عمليات احياء موفق به نجات مصدوم يا بيمار نگرديد مي توان از ادامه عمليات خودداري نمود.

بيشترين شانس براي زنده ماندن ارگان هاي حياتي بدن خصوصاً مغز در صورت ايست قلبي و تنفسي 3 الي 4 دقيقه است و در اين فرصت بايد سريعاً اقدامات اوليه براي مصدوم انجام شود.

اقدامات اوليه

احياي قلبي – ريوي (CPR)

همان گونه که ذکر شد چنانچه پس از وقوع ايست قلبي تنفسي در کمتر از 4 دقيقه به فرد مصدوم رسيدگي شود و عمليات احياء وي شروع گردد شانس زنده ماندن وي بالا خواهد رفت. قبل از شروع عمليات احياي قلبي – ريوي بايد مطمئن شد آيا فرد واقعاً دچار ايست قلبي – ريوي شده است يا خير، چرا که انجام عمليات احياي قلبي – ريوي بر روي فردي که دچار ايست قلبي نشده باشد، مي تواند منجر به ايست قلبي و مرگ وي شود و انجام ماساژ قلبي و دادن تنفس مصنوعي صرفاً در مواردي بايد انجام شود که يا ايست کامل قلبي و تنفسي صورت گرفته باشد و يا وضعيت ضربان قلب و تنفس به گونه اي مختل باشد که باعث اختلال و افت شديد هوشياري، بي هوشي مصدوم، کبودي صورت و لب ها و بروز اختلال شديد در علائم حياتي شده باشد و با ادامه حيات وي منافات داشته باشد. جهت اطمينان از ايست تنفسي با مشاهده حرکات تنفسي قفسه سينه مي توان به وجود تنفس در مصدوم پي برد و يا مي توان گوش يا گونه خود را نزديک دهان وي قرار داد تا صداي تنفس وي را شنيده، يا جريان آن را حس کرد و يا از گرفتن شيشه ساعت يا آينه کوچک جلوي دهان و بيني مصدوم استفاده کرد تا بخارات خارج شده از دهان مصدوم مشخص شود.

سپس نبض بيمار بررسي مي شود. بهترين محل لمس نبض در بچه هاي کوچک نبض شريان راني است که در ناحيه کشاله ران لمس مي شود و يا شريان بازويي ؛ و بهترين محل نبض در بچه هاي بزرگتر (بالاي يک سال) و بالغين نبض گردني است که در ناحيه گردن و پشت ناي قرار دارد. لمس نبض بايد با دو انگشت نشانه و مياني صورت گيرد.در صورتي که هيچ گونه نبضي احساس نشود و يا مصدوم تنفس خود به خودي نداشته باشد، عمليات احياء بايد مطابق دستور ذيل انجام شود:

1- بيمار را به پشت بخوابانيد و او را صدا بزنيد و به آرامي تکان دهيد تا پاسخ به تحريک مشخص شود.

2- اگر بيمار بدون پاسخ باشد راه هاي تنفسي او را کنترل کنيد. چنانچه راه تنفسي بسته است با کمک انگشت راه تنفسي وي را باز کنيد و چنانچه راه تنفسي باز است ولي بيمار نفس نمي کشد تنفس مصنوعي را شروع کنيد.

3- در صورتي که از صدمه نديدن مهره هاي گردني مصدوم مطمئن هستيد، گردن مصدوم را به جلو و سر او را به عقب خم نماييد تا مسير راه هوايي مصدوم در بهترين و مستقيم ترين وضعيت واقع شود و چانه مصدوم را بالا و جلو بياوريد.در صورت صدمه ديدن مهره هاي گردني بدون حرکت دادن به سر و گردن مصدوم با قرار دادن شست ها روي چانه فک پاييني مصدوم را به سمت جلو و بالا آوريد تا ضمن باز شدن دهان ، مسير راه هوايي نيز مستقيم قرار گيرد.

4 - دو تنفس مناسب دهان به دهان به وي بدهيد.

5- نبض ها را لمس نماييد. اگر ضربان نبض ها لمس شود بايد به تنفس مصنوعي ادامه داد و اگر لمس نشود، ماساژ قلبي بايد شروع شود.

6- جهت انجام ماساژ قلبي، دست چپ خود را به حالت ضربدر پشت دست ديگر گذاشته پاشنه دست راست را بر روي جناق سينه به اندازه دو بند انگشت بالاتر از محل دو شاخه شدن جناق قرار دهيد. آرنج ها نبايد خم شوند. به کمک وزن بدن فشار محکمي به قفسه سينه وارد کنيد تا جناق سينه به اندازه تقريبي 4 الي 5 سانتي متر به داخل برود. تعداد مفيد ماساژ قلبي بايد حدود 100-80 بار در دقيقه باشد و به ازاي هر 15 ماساژ قلبي 2 تنفس مصنوعي با روش دهان به دهان داده شود. در صورتي که فرد ديگري به امدادگر کمک مي کند بايد به ازاي هر 5 ماساژ قلبي يک تنفس مصنوعي داده شود. امروزه براساس نظر متخصصين و بسياري از مراجع علمي در عمليات احياي قلبي – ريوي دو نفره نيازي به قطع ماساژ قلبي براي انجام تنفس مصنوعي نيست و همزمان با انجام ماساژ قلب توسط يک فرد، فرد ديگر مي تواند تنفس مصنوعي را انجام دهد. بهترين محل لمس نبض در بچه هاي کوچک نبض شريان راني است که در ناحيه کشاله ران لمس مي شود و يا شريان بازويي ؛ و بهترين محل نبض در بچه هاي بزرگتر (بالاي يک سال) و بالغين نبض گردني است که در ناحيه گردن و پشت ناي قرار دارد. لمس نبض بايد با دو انگشت نشانه و مياني صورت گيرد.

در ضمن بنا به نظر ايشان در انجام عمل احياي قلبي – ريوي چه به شکل يک نفره و چه به شکل 2 نفره براي افراد زير 8 سال به ازاي هر 5 ماساژ قلبي يک تنفس مصنوعي لازم است (5 به 1).

7- پس از گذشت يک دقيقه عمليات را به مدت 4-5 ثانيه جهت لمس نبض گردني متوقف نماييد. اگر نبض لمس شود ماساژ قلبي را قطع نماييد و چنانچه تنفس هم برقرار شده باشد تنفس مصنوعي را متوقف کنيد. در صورت عدم لمس نبض و عدم برقراري تنفس خود به خودي ماساژ قلبي و تنفس مصنوعي را مجدداً شروع کنيد و هر 3 دقيقه يک بار عمليات را جهت لمس نبض ها به مدت 4-5 ثانيه متوقف نماييد.

در شيرخواران (زير يک سال) تنفس به روش «دهان» به «دهان و بيني» است يعني دهان امدادگر روي بيني و دهان کودک قرار مي گيرد. و تنفس مصنوعي با شدت و حجم ملايم تر از بالغين که باعث پارگي ريه کودک نشود انجام مي شود. در کودکان بالاي يک سال ، مانند بزرگسالان ، تنفس دهان به دهان انجام مي شود ولي با شدت و حجم ملايم و متوسط.

براي شيرخواران در هنگام ماساژ قلبي فقط از فشار روي جناق سينه با 2 انگشت اشاره و مياني استفاده مي شود و در کودکان بالاي يک سال فقط از فشار يک دست استفاده مي شود تا صدمه اي به قلب و ارگان هاي داخلي نرسد.

نکات مهم

1- فرد را نبايد روي سطح نرم مثل تشک يا تختخواب بخوابانيد ، بلکه سطح سختي مثل کف اتاق بهتر است.

2- در تنفس دهان به دهان بايد بيني مصدوم را با دو انگشت خود ببنديد تا هوايي که به ريه ها دميده مي شود مستقيماً از آن خارج نشود.

3- موقعيت سر و گردن را درست تنظيم کنيد.

4- طي عمليات احياء فردي را جهت تماس با اورژانس يا پزشک مأمور نماييد.بيشترين شانس براي زنده ماندن ارگان هاي حياتي بدن خصوصاً مغز در صورت ايست قلبي و تنفسي 3 الي 4 دقيقه است و در اين فرصت بايد سريعاً اقدامات اوليه براي مصدوم انجام شود.

5- بايد دهان شما با دهان مصدوم کاملاً مماس باشد تا هوايي از بين آنها خارج نشود. براي پيشگيري از انتقال بيماري ها در حين انجام تنفس مصنوعي مي توان از ماسک ويژه اين کار يا پارچه توري مناسب استفاده نمود.

6- عمليات احياء را تا زماني که فرد با تجربه يا پزشک بر بالين بيمار برسد و يا تا زماني که وي به درمانگاه منتقل شود ادامه دهيد .

7- چنانچه مصدوم مشکوک به ضايعه نخاعي است، سر را مختصري به عقب کشيده به آرامي کمي به عقب خم نماييد سپس تنفس مصنوعي و ماساژ قلبي را ادامه دهيد.

8- حداکثر زمان انجام عمليات احياي قلبي – ريوي در منابع علمي مختلف، گوناگون ذکرشده ؛ اما مدت زماني بين 30 تا 45 دقيقه زماني مناسب به نظر مي رسد که پس از اين مدت اگر عمليات احياء موفق به نجات مصدوم يا بيمار نگرديد مي توان از ادامه عمليات خودداري نمود.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 350]