رابطه انتظارات والدين و لجبازى كودك

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: رابطه انتظارات والدين و لجبازى كودك
يك روانپزشك اظهار داشت: تربيت فرزند يكى از وظايف دشوار والدين بوده كه اين مهم نيازمند فراگيرى دانش و مهارت و لازمه آن صبر و بردبارى است. دكتر امير رضا چمنى گفت: والدين در مسير پرورش فرزند با مشكلات هيجانى و رفتارى كودكان مواجه هستند كه يكى از مشكلات شايع پرخاشگرى كودكان است. وى درخصوص متفاوت بودن علل پرخاشگرى در كودكان گفت: يكى از علل مهم پرخاشگرى مربوط به روند رشد طبيعى كودك مى باشد. به عبارتى در مقطع دوره نوپايى كه در سنين ۲ تا۳ سالگى است كودك نياز به استقلال طلبى دارد و امكان دارد بعضى از رفتارهاى كودك به صورت لجبازى ظاهر شود. معمولا در اين دوره رفتارهاى منفى كودك بيشتر مى شود و قبل از بله گفتن، نه گفتن را ياد مى گيرد و اگر اين رفتار طبيعى درست مديريت نشود به پرخاشگرى منجر مى شود. دكتر چمنى افزود: گاهى پرخاشگرى كودك به منظور جلب توجه اوست. در بعضى موارد پرخاشگرى به دليل تقليد و الگوبردارى از همسالان، پدر، مادر و برنامه هاى تلويزيونى بوده و از سوى ديگرعلل پرخاشگرى، خستگى، بى خوابى و گرسنگى است. وى، همچنين پرخاشگرى در دوره نوجوانى را به دليل هويت طلبى آنها دانست و افزود: در اين دوره نوجوان در جستجوى استقلال فكرى و روانى است و نگاهش به زندگى تغيير مى كند و ممكن است برخلاف ميل خانواده رفتارهايى به مانند پوشش لباس، فرم آرايش مو و غيره انجام دهد.دكتر چمنى پرخاشگرى در نوجوانى را در بعضى مواقع ناشى از اختلالات روحى و روانى نوجوانان دانست و گفت: كم توجهى، پرتحركى، حواس پرتى و لجبازى، انجام رفتارهاى پرخطر از علائم اين اختلالات است. وى، دومين اختلال را اضطراب و افسردگى دانست و گفت: نوجوانان در اين حالت بهانه گير، عصبانى و تحريك پذير هستند. وى با بيان اين كه سومين اختلال، لجبازى و ناسازگارى كودكان يا اختلال سلوك ناميده مى شود، افزود: در اين اختلال نوجوان به حقوق ديگران تجاوز كرده و با والدين مشاجره شديد دارد كه گاه والدين در شكل گيرى و تثبيت اين رفتارها نقش به سزايى دارند. دكتر چمنى درباره خطاهاى والدين به ايسنا گفت: يكى از اين خطاها دادن پاداش هاى اتفاقى به رفتار بد كودكان است. اين پاداش ممكن است به صورت يك لبخند و يا دادن اسباب بازى به كودك براى رفع مشكلات باشد. وى ادامه داد: دومين خطاى والدين باج دان به كودك براى رسيدن به خواسته هاى غيرمنطقى اش است و اين به خاطر نداشتن حوصله و يا قاطعيت والدين در آرام كردن كودك به وسيله والدين است. اين روانپزشك آخرين خطا را نوع دستور دادن و امر و نهى كردن به كودكان نام برد و افزود: اگر دستورات والدين زياد باشد احتمال سرپيچى و لجبازى بيشتر است. گاهى دستورات بسيار سخت و فراتر از سن كودك است. در واقع انتظارات غيرواقع بينانه باعث تشديد لجبازى كودك مى شود. همچنين برخى از دستورات مبهم و در زمان غيرمناسب صورت مى گيرد.اين متخصص اعصاب و روان يادآور شد: يكى از دلايل لجبازى كودك پيام هاى غيركلامى متضادى است كه اطرافيان درباره يك رفتار انجام مى دهند. مثلا هنگامى كه كودك ناسزا مى گويد، مادر اخم مى كند، پدر لبخند مى زند و مادر بزرگ سكوت مى كند. اين روانپزشك در پايان عامل ديگر را تنبيه هاى غيرموثر والدين دانست و گفت: وقتى كودك احساس مى كند تهديدها جدى و عملى نيست به لجبازى ادامه مى دهد.
دوشنبه 7 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 188]