تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836097271
بدو بدو بدو دل بده
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > موسیقی - سمیه قاضی‌زاده آنچه کم است شادی است. قطعا اگر این درد دیروز نباشد، دغدغه امروز هست. این روزها که همه شبکه‌های خاصی را نگاه می‌کنند و قطعات پربهای ساسی مانکن به عنوان قر و قمیش‌دارترین قطعات موسیقی باب شده‌اند، می‌شود شادی را در موسیقی با هزار و یک چیز تجربه کرد و البته شاد نشد. شادی در موسیقی به خصوص موسیقی ایرانی از آن تیغ‌های دو لبه‌ای است که باید خیلی مواظب باشی تا از یک طرفش نیفتی. خیلی راحت‌تر است که جلف بخوانی و قردار تا اینکه بخواهی فقط دقایقی شنونده‌هایت را شاد کنی. آن هم نه با کلماتی که فقط امروز می‌شنویشان و مد روزند بلکه با کلماتی که نه تنها اصیلند که رنگ و بوی خاطره دارند تک‌تکشان. حالا این شادی ماندگار و پرنمک را می‌شود در آلبوم «صدای تهرون» مرتضی احمدی جستجو کرد. آلبومی از ضربی‌خوانی‌های احمدی که استاد این کار است و حالا داغ داغ به دست ما رسیده است. مرتضی احمدی که برای عشقش به تهران هزار و یک دلیل دارد، از انگشت‌شماران ضربی‌خوانی تهرانی است که اولا هنوز در قید حیات است و فعال و از سوی دیگر خبره واقعی این کار است. حتما بعد از اینکه قطعات این آلبوم را گوش کنید یاد همین قطعات با صدای چندین و چند خواننده اینور آبی و آنور آبی دیگر می‌افتید، اما در همان لحظه‌ای که یادشان می‌افتید حتما تفاوت را هم حس خواهید کرد. عمده‌ترین تفاوت اجرای این قطعات با اجرای احمدی با اجراهای دیگر همین آثار توسط خوانندگان دیگر در این است که احمدی اصلا سعی نمی‌کند که دوز قر و قمیش قطعات را بیشتر از آن نمک و لطفی که باید داشته باشد بالا ببرد. هدف از ضربی‌خوانی‌هایش تنها شاد شدن لحظه‌ای نیست. به همین دلیل است که از تعویض ریتم در یک قطعه اجتناب می‌کند تا بی‌خودی حال و هوای قطعه را هم عوض نکرده باشد. «صدای طهرون» 13 ترک دارد. در واقع 12 قطعه موسیقی دارد که اسم‌هایشان هم خنده روی لب می‌آورد و شادت می‌کند مثل «زن می‌گیرم»، «هوو» یا «حمومی!» تعداد قطعات ضبط شده البته خیلی بیشتر از این حرف‌ها بوده اما به هر حال جای شکرش باقی است که همین 12 تا مجوز ارشاد را گرفته‌اند. خاطره‌بازی و یادآوری گذشته از آن چیزهایی است که خیلی‌ها آرزوی داشتنش را دارند، خیلی‌ها سعی در درآوردن ادایش دارند، اما هنرش از آن چیزهایی است که این روزها خیلی نایاب‌تر از این حرف‌هاست که فکر کنید. هنری که مرتضی احمدی عزیزمان دارد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 631]
-
گوناگون
پربازدیدترینها