پایانی با شکوه برای داستانی بی‌فروغ!

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک:
[تصویر: Prince%20of%20Persia%20The%20Forgotten%20Sands_1447.jpg]

Prince of Persia: The Forgotten Sands
سازنده: UbiSoft Montreal - Quebec
ناشر: UbiSoft
سبک: اکشن ماجرایی
پلت‌فرم: PC - Xbox360 - PS3 - Wii - PSP - DS
تاریخ انتشار: منتشر شد
شاهزاده ایرانی: شن های فراموش شده بازی تقریبا کامل و کم نقصی است که در سبک خود شکوهی دست نیافتنی را برای این سری به ارمغان آورده است. سازندگان این بازی با بهره گیری از ابزار مناسب و ذکاوت تحسین برانگیزی شما را به فکر وا می دارند و در نقطه ی عطف یا چالش برانگیزترین هنجار بازی یعنی پریدن و راه رفتن روی دیوار ، شادی به یادماندنی را به شما هدیه می کنند. سعی می کنم در رابطه با خوبی ها و بدی های بازی سر راست و بی شیله پیله سخن بگویم و بیشتر به حواشی آن بپردازم تا این نقد، واقعا انتقادی باشد به سوتی های مکرر تاریخی – فرهنگی و ناکارآمدی به اصطلاح متخصصان یوبی سافت. پس از همین الان صابون متفاوت بودن این نوشته با سایر نقدهای این بازی را به دلتان بزنید و به قدیمی بودن نقد اعتراض نکنید!!!

همه ی ما می دانیم که ایرانیان از آغاز تا کنون یکتاپرست بوده اند. آن گاه که پندار ، گفتار و کردار نیک شعار ایرانیان قدیم بوده و به این اصول اعتقادی ، پایبند بوده اند حاکم شهر آزاد (که همچنان نمی دانیم این شهر بر اساس کدامیک از شهر های ایران قدیم شبیه سازی شده است!) در پی حمله ی قومی کشور گشا برای مقابله با آن تصمیم می گیرد که به شمشیر سلیمان دست یابد و به وسیله ی قدرت و عظمت این شمشیر جادویی ، دشمنان را سرکوب کند. در این راستا شن های زمان آزاد می شوند و می شود قوز بالا قوز! حالا اگر مشکلاتی را هم که عفریت برای Malik (که تا جایی که می دانم همان مالک خودمان است و نامی با ریشه ی عربی است) درست می کند را هم به آن وقایع اضافه کنیم که دیگر هیچ!

داستان بازی با تمام نقاط کور فرهنگی و تاریخی که در بردارد و معلوم است که زیاد بر آن کار نشده اما در ولتاژ بسیار ضعیفی شما را به ادامه ی بازی و انجام سکوبازی های دشوار تحریک می کند. باز جای شکرش باقی است. در خلال این داستان ضعیف با شخصیت پردازی نسبتاً خوبی روبرو می شویم. همه چیز در راستای داستان شکل می گیرد اما بسیار ناگهانی و بی ارتباط. مثلا Malik در خلال مقاومت در برابر قوم مهاجم خود را تشنه ی قدرت می یابد که تصادفا ظاهری شبیه به باطن خود دارد. شاهزاده نیز که به بچه های این دوره زمانه می ماند و قلبی پاک دارد و به فکر همنوعان خود است و از هرگونه خشونت بی مورد پرهیز می کند ظاهری بس غربی دارد و لباسی پرزرق و برق ، تا جایی که صورت او ما را یاد بازیگران هالیوود می اندازد. همین جا نکته ای مهم وجود دارد که سوال بزرگی را مطرح می کند و آن نکته این است:

شاهزاده اسم ندارد ، مالک را هیچ وقت برادر نمی خواند ، خویی کاملا متفاوت با وی دارد و چهره اش به غربی ها می ماند. از طرفی نه تنها فارسی صحبت نمی کند بلکه بر خلاف برادرش فارسی هم نمی فهمد تا جایی که در مبارزه با غولآخر بازی هم آن دختر (پری ، جن و یا هر چیز) به ظاهر پارس (راضی) حرفهای غولآخر را برایش ترجمه می کند. در حالی که مالک با سرداران و محافظان خود فارسی صحبت می کند. همچنین در خلال رفتار او می توان نا آشنا بودن با محیط سرزمین پارس و عناصر اسطوره ای ایران همچون اهورا ، سلیمان ، عفریت و یا حتی مقدس بودن آب را دریافت. اما سؤالی که مطرح می شود چیست؟
آیا شاهزاده از غرب آمده است؟ آمده است که ایران و ایرانی را نجات دهد؟

از همه ی تفاسیر فوق می توان به پارسی بودن شاهزاده ی بی نام شک کرد. نه خیلی واضح می توان گفت آری و نه خیلی قاطع می توان گفت نه. این شیطنت یوبی حاصل همین نیمچه شخصیت پردازی کاراکتر شخصیت بازی است که البته این بار تصادفا درست نشده.
نکته ی دیگر این که آیا تا به حال با خود فکر کرده اید که چرا این راضیه که معلوم نیست انس است یا جن و پریزاد چرا سیاهپوست است؟ آن هم به این غلظت؟ با کمی تحقیق می توان دریافت که ایرانیان پوست های سبزه ی روشن داشته اند اما تا قبل از اختلاط با نژاد عرب سیاهپوست نداشته ایم!
از اشتباه دیگر یوبی سافت یعنی فارسی حرف زدن غولآخرها و آدم بدها که بگذریم می رسیم به جلوه های بصری بازی.

گاهی دیدن گرد و غبار به این زیبایی شما را به فکر فرو می برد که این سازنده ها که توانسته اند پویایی مکان ها را با این غلظت نمایش دهند چرا بر روی بافت ها کار نکرده اند که حداقل فلز از آجر و چوب از گچ متمایز باشد؟ اگر همه ی این عناصر را یک رنگ ساخته بودند که دیگر تشخیصشان غیر ممکن بود! پاره شدن پارچه قرمز ها را یادتان بیاورید ؛ آیا کامل پاره می شدند؟
در زمینه ی گرافیک بازی با این که از عنوان دیگر یوبی یعنی فرقه ی اساسین پایین تر قرار می گیرد اما از شماره ی قبلی خود بهتر است. نورپردازی بسیار خوب ، اعمال افکت ها و جلوه های زیبا در هنگام استفاده از قدرت ها و شیوه ی حرکت کاراکترها و ... هم از نکات مثبت گرافیک بازی است. اما یکی از عناصری که همیشه در ارزیابی جلوه های بصری یک بازی اهمیت زیادی دارد طراحی محیطی است که بازی در آن جریان دارد. (به عنوان نمونه ی موفق طراحی محیط می توان بازی های بتمن : تیمارستان آرکهام و یا متال گیر سالید 4 را مثال زد) از نظر فنی و محتوای سکو بازی این محیط حرف ندارد ؛ اما از لحاظ هنری هیچ حرفی برای گفتن ندارد!

به عنوان مثال بارها و بارها در طول مراحل مختلف بازی از آغاز تا انتها به نقوش اسلیمی (اسلیم ممال کلمه ی اسلام) بر می خوریم. جای تعجب دارد چراکه نقش های اسلیمی گرچه قبل از ورود اسلام به ایران هم در معماری پارسی ها وجود داشته و کلا اطلاق واژه ی اسلیمی به این نقوش اشتباه است اما همه ی ما می دانیم که اوج شکوه و جلال نقش های اسلیمی معماری ایران مخصوصا با رنگ بندی فیروزه ای مربوط به دوران صفویّه است. حال آن که بازی در انتها ادعا می کند که این وقایع ساختگی حدود 1800 سال پیش یعنی 210 سال پس از میلاد مسیح رخ داده اند.
حال این تناقض حاصل کدام تحقیق است ؟ نمی دانیم!

در بخش صداگذاری بازی به غیر از صداپیشگی شخصیت ها و آن دوبله ی مسخره ، بقیه ی صداها ، اعم از صداهای جانبی و افکت ها و همچنین موسیقی فوق العاده اند و انصافا نسبت به شماره های قبلی پیشرفت شایانی کرده است. تا جایی که بازی حفظ تم پارسی خود را مدیون همین موسیقی عالی است.
اما پایان بازی ...
زیباترین ، بهترین ، جالب ترین ، هیجان انگیزترین و ... و ... و... ! هر چه بگویم کم است. این جاست که هنر سازنده معلوم می شود. خلق این گونه مراحل از هر تیمی بر نمی آید. همه چیز در حال خراب شدن و شما میان آسمان و زمین مشغول سکوبازی و کلیدزنی. حقا که از ال کلاسیکو هم هیجان انگیز تر است!!! اگر چه مبارزه آخر می توانست بهتر باشد و مفصّل تر ولی فراموش نکنیم که سبک بازی چیز دیگری است و ما نباید اکشن های خفن از آن انتظار داشته باشیم پس همین الان بدون اغماض می توان صفت عالی را به این پایان غم انگیز نسبت داد.

اما پایان نقدبازی ... !
همه ی تلاش سازندگان برای دور کردن قهرمان بازی از سرزمین پارس را می توان بی نتیجه خواند البته که ان شاءا... از روی غرض نبوده و سهل انگاری و ندانم کاری مسبب آن است اما به فرض محال هم که تصور کنیم از قصد باشد و سعی در تخریب فرهنگ ما شده است (از یوبی هیچ کاری بعید نیست) باید خطاب به آنان گفت ، فرهنگ پارسی بسیار غنی تر از آن است که با چند کلمه انگلیسی ، قیافه ی هالیوودی ، نام های عربی ، نقش های اسلیمی ، سیاهپوست کردن راضیه و فارسی حرف زدن شیطان و دشمنان پول پرستی که به گنج دست یافته اند و ... بتوان آن را مغلوب کرد...
داستان : 5.5
گرافیک : 7.5
صداگذاری و موسیقی : 8.5
گیم پلی : 9.5
ارزش : 8

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 409]