محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826597450
خمسه ؛ بیست سال بعد از بیدار
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تلویزیون - علیرضا خمسه امسال در سریال نوروزی «پایتخت» به کارگردانی سیروس مقدم حضور دارد و به قول خودش اساسا یک بازیگر نوروزی است. روزنامه جام جم در مورد بازیگری با وی گفت و گویی انجام داده که قسمت هایی از آن را می خوانیم. وی در مورد بازیش در سریال نوروزی امسال می گوید:راستش هر ساله در ایام نوروز من در سریال‌های تلویزیونی حضور دارم و اساسا من بازیگر نوروزی‌ام که اگر طی سال هم به دلایلی در مجموعه‌های تلویزیونی حضور نداشته باشم دست‌کم ایام نوروز در سریال‌های تلویزیونی دیده می‌شوم. چون حال و هوای نوروز می‌طلبد برنامه و سریال‌هایی که برای این ایام تهیه و تدارک دیده می‌شوند، مفرح و شاد باشند و به همین دلیل به خاطر سوابق و تجربه‌ای که در کار طنز بویژه در مدیوم تلویزیون داشته‌ام از من دعوت به همکاری می‌شود. خمسه در مورد بازی جدی اش در فیلم بیست کاهانی معتقد است ؛ در آن کار با توجه به نوع قصه و شخصیت‌پردازی‌هایی که داشت می‌طلبید بازی تلخ و جدی‌ای داشته باشم. به هر حال بازیگری شغل و حرفه ماست و من به عنوان یک بازیگر باید بتوانم در نقش‌ها و شخصیتهای متفاوت بازی کنم و قابلیت‌های خود را نشان دهم. اساسا هر بازیگری دوست دارد نقش‌ها و ژانرهای مختلفی را تجربه کند. ضمن اینکه در کار طنز هم لایه‌هایی از تلخی و سیاهی دیده می‌شود. این بستگی به ذائقه تماشاگر دارد و این ذائقه بشدت قابلیت تغییر و تنوع‌پذیری دارد. همان طوری که تهیه و تولید غذاهای جدید می‌تواند ذائقه‌های تازه‌ای برای انسان به وجود بیاورد، کالاهای فرهنگی هم می‌توانند منبع و مرجع ایجاد ذائقه‌های جدید در مخاطبان باشند. متاسفانه سال‌هاست کمدی‌های تلویزیونی با بهره‌گیری از تعریف که کمدی یعنی خنداندن تماشاگر یا کمدی یعنی جملات بامزه گفتن، بیشتر به سمت و سوی کمدی کلامی و فانتزی سوق پیدا کرده‌اند. در انواع و اقسام کمدی از همه دشوارتر و البته جذاب‌تر، کمدی موقعیت است که تلویزیون کمتر در ساخت این نوع از کمدی موفق بوده است. وی در مورد خلق شخصیتهای ماندگار می گوید:اگر این اتفاق بیفتد خیلی خوب است، اما از تلویزیون نباید توقع داشت که حتما شخصیتهای به یاد ماندنی در فیلم و سریال‌هایش خلق کند. با این حال اگر رسانه‌ای مثل تلویزیون بتواند سریال‌های ماندگاری خلق کند که در حافظه تماشاگر ثبت شود باید خوشحال بود.البته این اتفاق در تلویزیون ما بارها رخ داده است، مثلا سریال‌هایی مثل هزاردستان یا امام‌علی(ع) از بسیاری از فیلم‌های سینمایی بهتر بوده و خاطره آن تا سال‌های سال در ذهن تماشاگر زنده است. این مساله مثل این می‌ماند که از همسایه‌ات توقع نداری جای برادرت را بگیرد، اما اگر همسایه‌ای مثل یک برادر بود باعث خوشبختی است. همین هوشیار و بیدار نمونه‌ای از کارهای ماندگار تلویزیونی است. به طوری که من در این 20 سال در فیلم و سریال‌های مختلفی حضور پیدا کردم، اما هنوز هم بسیاری از مردم مرا بیدار خطاب می‌کنند. در حوزه تولید آثار نمایشی، از سینما توقع بیشتری نسبت به تلویزیون می‌رود که آثار ماندگارتری تولید کند. تلویزیون بیشتر برای مصرف روزانه مخاطبان کار می‌کند. خمسه، در مورد نقش آموزش با استعداد ذاتی در بازیگری می گوید:تاکنون من به تحقیق یا مطالعه دقیقی در این زمینه برنخورده‌ام که چند درصد بازیگری ذاتی یا اکتسابی است. آنچه مسلم است این که درخشش هنر بازیگری ناشی از استعداد ذاتی، آموزش و تجربه است. اینکه می‌گویند هنر پرقنداقی است به این اشاره دارد که مردم عامه اعتقاد دارند هنر ذاتی و مادرزادی است، اما در این میان نقش آموزش که افزایش دانش، بینش و توانایی افراد است چه می‌شود؟ آیا براحتی می‌توان این نقش را فراموش کرد؟ مخالفان این دیدگاه معتقدند هیچ آموزشگاه و دانشگاهی نمی‌تواند از یک شخص بی‌استعداد بازیگر بسازد. بسیارند دانش‌آموختگانی که قادر به ایفای نقش درخشانی نشده‌اند. از طرف دیگر، هستند افرادی که به طور ذاتی بازیگرند، اما از علم این هنر بهره‌ای نبرده‌اند. اساس این علم بر این واقعیت استوار است که بازیگر باید به 3 دانش مهم مسلط شود: دانش بدن، یعنی بازیگر باید بیاموزد که چگونه بر ارگانیسم خویش مسلط شود. دانش دیگر بر گرفته از روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و تاریخ و فرهنگ است. مگر بازیگر بدون این دانش قادر است به خلق شخصیتی باورپذیر و تاثیرگذار بپردازد؟ و بالاخره دانش تربیت روح، هدف آموزش بازیگری است که به صورت درس‌هایی ارائه می‌شود مثل تمرکز روی احساساتی که وجود ندارد، ولی ابداع می‌شود و به تصور در می‌آید و تخیل نام می‌گیرد یا پرورش حافظه حواس و خاطره عواطف که خمیرمایه اصلی بازیگری است و بالاخره سومین درس، چگونگی عمل نمایشی است که پایان پروسه یا فرآیند آموزش است. 52201
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 335]
-
گوناگون
پربازدیدترینها