آيا يک برخورد آسماني سبب مرگ عظيم شده است؟

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: نزديک ربع قرن است که زمين شناسان دريافته اند برخورد عظيمي در انقراض دايناسورها و تعداد زيادي از ديگر موجودات زمين در 65 ميليون سال پيش نقش داشته است (يا احتمالا دليل اصلي بوده است. ) .

-سر انجام اثر اين حادثه ، حفره اي با عرض 180 کيلومتر ، در پايينتر از جايي که امروزه شبه جزيره ياکاتان مکزيک است، کشف شد. 65 ميليون سال پيش ، برخورد متحول کننده يک شهاب سنگ يا يک دنباله دار، وضعيت آب و هوايدنيا را مختل کرد و بيشتر گياهان و جانداران زمين از جمله دايناسورها از بين رفتند.

اين نقاشي توسط Don Davis ، چند ثانيه بعد از اصابت را در شمال جايي که امروزه شبه جزيره ياکاتان مکزيک است نشان مي دهد. در طول سالها ، محققان در طول دوره هاي مختلف زمين شناسي به دنبال مدرکي بودند که برخورد و نابودي مقدار وسيعي از حيات را به يکديگر مربوط سازد. مهمترين آنها ، پايان فعاليت دوره پرميان و باير شدن زمين در 251 ميليون سال پيش بوده است: در يک نگاه اجمالي، 90 تا 95 درصد از موجودات از بين رفتند. هيچ توضيح کافي براي انقراض پرميان- تراسيک ، که مرگ عظيم ناميده مي شود، تا کنون مورد توجه قرار نگرفته است. امروزه ، هفت زمين شناس ، با هدايت Luann Becker (دانشگاه کاليفرنيا) ، ادعا مي کنند که شواهدي براي برخورد عظيم در حواشي شمال غرب استراليا يافته اند. در شماره 13 مي نشريه ScienceExpress ، آنها ادعا مي کنند که ارتفاع Bedout ، فلات گسترده اي که حالا به طور عميقي در زير رسوب کف دريا پوشانده شده، به راستي مرکز بالارفته از يک حفره برخورد، و از نظر اندازه قابل مقايسه با صخره بزرگ يوکاتان است. اين تفکر که Bedout ، يک محل برخورد است 8 سال پيش توسط زمين شناس نفت، John Gorter ، پيشنهاد شد. ولي اين نظر مورد توجه قرار نگرفت تا اينکه Becker و شريکش Robert J.Poreda (دانشگاه رچستر) ، قسمت دروني نمونه هاي استخراج شده از مرکز مرتفع Bedout را مورد بررسي قرار دادند. â€œ ما فورا متوجه شديم که اين يک سنگ آتش فشاني معمولي نيستâ€ Poreda در کنفرانس مطبوعاتي ديروز گزارش داد. بررسي دقيق تر ، وجود سنگهاي سخت و مذاب را آشکار کرد. مدرکي که اعضاي گروه را متقاعد کرد که Bedout واقعا توسط يک برخورد شکل گرفته است.

تاريخ ايزوتوپيک در سني بين 250.7 آ± 4.3 ميليون سال ، که مقداري نزديک به سن انقراض است، بدست آورده شده است. همينطور آنها شواهدي ذکر کرده اند از ذرات راديواکتيو موجود در جو( شامل خرده سنگهاي آسماني) ، حاصل ازتند بادهايي در آنتارکتيکا ، چين و ژاپن، که از ادعاي برخورد حمايت مي کنند. Poreda و Becker و همکارانشان مي گويند که کار زيادي لازم است تا اينکه Bedout بتواند اجبارا به انقراض مربوط شود، ولي قبلا ديگر متخصصان برخورد شروع به توضيح شک و ترديدهاي مختلف کرده اند. براي مثال ، Andrew Glikson ( دانشگاه بين المللي استراليا) ، وقتي يک هسته سوراخ شده Bedout را آزمايش کرد ، هيچ مدرکي پيدا نکرد که نشان دهد سنگ از يک برخورد حاصل شده است. متخصصان برخورد ديگري هم در شگفتند که چطور مرکز حفره بالا برنده اي با وجود اينکه هيچ يک از لبه هاي خارجي آن آشکار نيستند، توانسته باقي بماند. و هيچ کدام از لايه هاي مرزي پرميان-تراسيک وجود ايروديوم را نشان نميدهند، عنصر مشخصي که در پوسته زمين کمياب است اما در سنگهاي آسماني وجود دارد. کارشناس انقراض ، Douglas H. Erwin ( موزه بين المللي تاريخ طبيعي ) مدرکي پيدا کرد که Bedout را به مرگ عظيم شگفت انگيز مربوط کند ولي نتيجه اي نداشت.

او مي گويد: " لازم است که ما تاييد کنيم که اينها (حوادث) دقيقا در يک زمان اتفاق مي افتاده اند.â€ .علاوه بر اين ، خيلي از ديرينه شناسان به مقدار زيادي از مواد مذاب آتشفشاني جاري شده در جايي که امروزه سيبري است به عنوان دليلي براي انقراض پرميان- تراسيک اشاره مي کنند. آتش فشانها ، در حدود 2 ميليون کيلومتر مکعب از سنگهاي ذوب شده را فوران کرده اند که مساحتي به اندازه اروپا را مي پوشاند. فوران ، جو زمين را با مقدار کافي کربن دي اکسيد و گازهاي مهلک مسدود کرده، تا مانع اثرهاي گلخانه اي ناگهاني شود. اين تحول آب و هوايي ، باعث از بين رفتن سريع حيات حداکثر تا 160000 سال شده است.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 190]