ورزش - از اميد تا افسوس

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: ورزش - از اميد تا افسوس

ورزش - از اميد تا افسوس

ماني راهبر :«نه، باور نمي‌كنم. فكر مي‌كنم اين يك شايعه است. وقتي ببينم رضازاده در پكن نيست. آن وقت باور مي‌كنم كه خداحافظي كرده...» واكنش ويكتور شرباتيس وزنه‌بردار فوق‌سنگين لتوني كه در سال 2007 و در غياب رضازاده مدال طلاي جهان را به‌دست آورد مشابه واكنش بسياري از مردم ايران است كه هنوز خداحافظي غيرمنتظره و ناگهاني قوي‌ترين مرد جهان از صحنه رقابت‌ها را باور نكرده‌اند.

اما حقيقت مثل پتك بر سر همه فرود آمده و چيزي جز افسوس در ذهن مردم نيست. حسين‌رضازاده به دليل مشكلات جسماني خصوصا بالا رفتن قند خون قادر به تكرار ركوردهاي پيشين خود نيست و از ادامه تمرينات بر حذر داشته شده است. به اين ترتيب فدراسيون وزنه‌برداري 27 روز پيش از روزي كه قرار بود در سومين المپيك عمرش روي صحنه برود از عرصه قهرماني خداحافظي كرد. بي‌شك بدون حضور رضازاده بخش عمده‌اي از هيجان پيكار فوق‌سنگين‌هاي جهان از دست خواهد رفت.
جانشين
هركول ايران دو روزي است كه به بمب خبري ورزش ايران تبديل شده و بازتاب‌هاي بسياري در پي شنيدن خبر خداحافظي رضازاده بروز كرده است. رضازاده كه چند روز قبل در گفت‌وگو با خبرگزاري ايسنا از درد و رنج شديدش در تمرينات صحبت كرده بود نهايتا تن به قضاي روزگار داد و از حضور در المپيك انصراف داد. پزشكان پنج ماه قبل به من توصيه كردند كه ورزش حرفه‌اي را كنار بگذارم، اما انگيزه كسب سومين مدال طلاي المپيك به قدري قوي بود كه خواستم تا آخرين لحظه براي حضور در المپيك بجنگم. مي‌خواستم بعد از المپيك كنار بروم اما پزشكان تاكيد كردند كه استرس و فشار بيش از حد منجر به پارگي رگ‌هاي من مي‌شود. بنابراين براي المپيك كنار رفتم تا ديگران جاي من را بگيرند.» اين جمله كمي با بغض همراه مي‌شود وقتي رضازاده مي‌گويد: «مطمئن هستم كه ابوالفضل (پسرش) بتواند ركوردهايم را بكشند. من آرزو مي‌كنم كه او بتواند اين كار را انجام دهد. خودم مربي‌اش خواهم شد و تمام تلاشم را مي‌كنم كه روزي جايگزين من شود.» اما واكنش جانشين رضازاده به اين خبر نيز جالب است. رشيد شريفي قهرمان آسيا در سال 2008 با اعتماد به نفس ويژه‌اي مي‌گويد: «سعي مي‌كنم عنوان‌هايي كه رضازاده در دو دوره پيشين بازي‌هاي المپيك به دست آورده را در پكن كسب كنم.» او درباره خداحافظي رضازاده مي‌گويد: «درست است كه وداع رضازاده از وزنه‌برداري خبر تلخي است اما از اينكه فرصت به من رسيده تا بتوانم خودم را در المپيك نشان دهم، خوشحالم. از رفتن رضازاده ناراحت شدم اما انگيزه‌اي مضاعف پيدا كرده‌ام تا بتوانم در المپيك جانشين شايسته‌اي براي قوي‌ترين مرد جهان باشم. اميدوارم در پكن مدال كسب كنم.» رشيد شريفي در اردوي اردبيل ركورد 200 كيلوگرم در يك ضرب و 240 كيلوگرم در دوضرب را كسب كرده كه اگر همين حدنصاب را در المپيك تكرار كند شانس زيادي براي كسب مدال خواهد داشت اما او دوهفته‌اي است كه از ناحيه مچ پا آسيب ديده و روند تمريناتش كمي تغيير كرده است.
پرده آخر
سازندگان فيلم مستند حسين رضازاده حالا بايد پرده آخر فيلم را تغيير دهند. آنها كه فكر مي‌كردند آخر شاهنامه خوش است و سكانس پاياني با برق سومين طلاي المپيك همراه خواهد بود حالا بايد به ذهنشان فشار بياورند كه اين فيلم را با چه سرانجامي به پايان ببرند. بي‌ترديد اين ماجرا دلمشغولي حسين رضازاده و هواداران او نيز هست. بي‌شك خداحافظي او در چنين شرايطي به هيچ‌وجه زيبنده «قوي‌ترين مرد جهان» نيست. آخرين ميداني كه رضازاده در آن حضور يافت مسابقات جهاني 2006 در دومينيكن بود و هركول ايران مسابقات 2007 را به دليل آسيب‌ديدگي زانو از دست داد و المپيك پكن را به عنوان مجال نهايي براي كسب سومين طلاي اين مسابقات و خداحافظي باشكوه در نظر گرفت اما خداحافظي غيرمترقبه او پاياني بر آرزوي هواداران بود.
وداع رضازاده با تاسف بسياري از جامعه وزنه‌برداري از جمله رقبايش، تاماش آيان رئيس فدراسيون جهاني و دوستانش در تيم‌ملي از جمله كوروش باقري همراه شد اما بعضي از نزديكان تيم‌ملي معتقدند مشكلات فعلي رضازاده ناشي از اتفاقات نامساعدي است كه در يك ساله اخير روي داده است. شايد اگر شخص رضازاده و فدراسيون وزنه‌برداري مديريت بهتري در اين زمينه به خرج مي‌دادند پايان خوشي براي رضازاده رقم زده مي‌شد. غيبت طولاني رضازاده از مسابقات رسمي، كاهش انگيزه‌هاي او براي رقابت، حضور در برنامه‌هاي تبليغاتي كه موج منفي بزرگي عليه او را به راه انداخت و به‌هم خوردن ريتم تمريني او از دلايل مهم كاهش آمادگي جسماني او تلقي مي‌شود و به اين ترتيب مردم ايران به عنوان محق‌ترين افراد در قبال پرورش چنين قهرماني، نمي‌توانند شاهد قدرت‌نمايي رضازاده در المپيك پكن باشند و از موفقيت ناشي از آن سر به آسمان بسايند. اگر نه براي حسين رضازاده كه سنگين‌ترين وزنه‌هاي عالم (213 كيلوگرم در يك ضرب و 263 كيلوگرم در دوضرب) را بالاي سر برده زير وزنه خنده‌هاي كودكانه‌اي سر داده، المپيك مي‌توانست به عنوان ايستگاه پاياني دوران پرشكوه قهرماني لقب بگيرد اينچنين است كه بزرگ‌ترين اميد در المپيك پكن به بزرگ‌ترين افسوس مبدل مي‌شود و چشمان رضازاده در برابر دوربين تلويزيون به اشك مي‌نشيند.
مشاور يا مربي
بهرام افشازاده رئيس پرتلاش و عاشق فدراسيون وزنه‌برداري براي آنكه روحيه حسين‌ رضازاده را حفظ كند به سرعت او را به عنوان مشاور عالي فدراسيون وزنه‌برداري منصوب كرد و وعده داد كه اتاق بغلي رياست فدراسيون را به رضازاده اختصاص خواهد داد. همچنين قرار شده كه رضازاده به منظور روحيه دادن به هم‌تيمي‌هايش راهي پكن شود و مسابقات را از نزديك ببيند. از قول مديركل تربيت‌بدني استان اردبيل هم شنيده شده كه رضازاده به زودي به عنوان مدير تيم‌هاي ملي معرفي خواهد شد. اينها هم تلاشي آشكار براي حفظ حسين‌ رضازاده در عرصه وزنه‌برداري و انتقال تجربيات كم‌نظير او به نسل آينده است. بي‌شك رضازاده با كسب شش مدال طلاي جهاني و المپيك از نوادر تاريخ ورزش ايران و جهان خواهد بود و حالا بايد ديد كه او در مقام مربي هم، توان تكرار اين حماسه بزرگ را دارد يا نه؟
سازمان ورزش و فدراسيون وزنه‌برداري بايد برنامه مشخصي براي استفاده از اين نابغه دنياي فولاد سرد داشته باشند وگرنه افسوس بزرگ پابرجا مي‌ماند و حكايت همچنان باقيست...
شنبه 5 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 147]