به مناسبت 26 رجب وفات حضرت ابوطالب(ع)حامى نبوت، پدر ولايت

واضح آرشیو وب فارسی:رسالت: به مناسبت 26 رجب وفات حضرت ابوطالب(ع)حامى نبوت، پدر ولايت
به شهادت تاريخ، حضرت ابوطالب عليه السلام قسمت اعظم از عمر شريف خود را در راه دفاع از پيامبر بزرگ اسلام صلى الله عليه وآله گذرانيده و در اين مسير خشم و غضب كفار را به جان خريد.‌

طعنه‌ ‌ها را پذيرفت، رنجها و سختيهاى شعب ابوطالب كه در واقع نوعى تحريم سياسى اقتصادى و فرهنگى قريش بر عليه پيامبر بزرگوار اسلام صلى الله عليه وآله بود را تحمل نمود.‌

در مواضع مختلف با گفتارهاى خود به نثر و شعر، حمايت خود را از پيامبر اكرم (ص) اعلام داشت.‌

فرزندان خود، اميرالمومنين علي(ع) و جعفر را به ايمان به پيامبر اكرم(ص) و قبول اسلام و همراهى و دفاع از آن حضرت امر مى فرمود.‌

در آخرين لحظات زندگى نيز فرزندان و خاندان خود را به حمايت و پشتيبانى از پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وصيت و سفارش نمود.‌

رسول خدا (ص) در رحلت او كه با رحلت حضرت خديجه (س) فاصله چندانى نداشت، آنچنان اندوهگين مى شود كه آن سال را عام الحزن “سال اندوه” نام مى نهد.‌

نمونه اى از فضائل و مناقب حضرت ابوطالب در احاديث

در كتب شيعه و سني، احاديث بسيارى درباره شخصيت و عظمت و بخصوص ايمان و توحيد حضرت ابوطالب عليه السلام موجود است كه هر شخص با انصافى را بر آن مى دارد كه به اين امر روشن و آشكار اعتراف كند.‌

علامه امينى رحمه الله در كتاب ارزنده الغدير جلد 7 و 8، با استفاده از كتب معتبره اهل سنت، احاديث و شواهد بسيار زيادى را در اين زمينه نقل مى كند كه به عنوان نمونه توجه خوانندگان گرامى را به چند حديث جلب مى نماييم: ‌

1‌- ‌‌ ‌اميرالمومنين(ع) فرمودند: به خدا سوگند نه پدرم حضرت ابوطالب و نه عبدالمطلب و نه هاشم و نه عبد مناف، هيچكدام بتى را نپرستيدند. به آن حضرت عرض كردند: پس چه چيزى را مى پرستيدند؟ فرمودند: آنها هميشه به طرف كعبه و بردين حضرت ابراهيم عليه السلام نماز مى گذاردند و به دين آن حضرت معتقد بودند.‌

2‌- روزى اميرالمومنين(ع) در رحبه (محلى در كوفه) نشسته بودند و جماعتى از مردم در اطراف آن حضرت اجتماع كرده بودند. شخصى از جاى برخاسته و گفت: شما در اين مقامات رفيع و منزلت منيع جاى داريد و حال آنكه پدرت در آتش جهنم گرفتار عذاب است؟‌

حضرت فرمودند: ساكت شو، خدا دهانت را بشكند، سوگند به آن خدايى كه حضرت محمد صلى الله عليه وآله را بحق به پيامبرى مبعوث فرمود، اگر پدرم در حق جميع گنهكاران روى زمين شفاعت كند، خداوند شفاعت آن بزرگوار را در حق آنان قبول مى كند و همه آنها را به شفاعت پدرم داخل بهشت مى كند. آيا پدر من در آتش جهنم معذب باشد در حالى كه پسرش قسمت كننده بهشت و جهنم است؟

سوگند به آن خدايى كه حضرت محمد(ص) را بحق به پيامبرى مبعوث فرمود، در روز قيامت نور حضرت ابوطالب(ع) همه انوار خلايق را خاموش مى كند مگر پنج نور را 1 - نور پيامبر اكرم(ص) 2 - نور من 3 - نور حضرت فاطمه زهرا(س) 4 - نور امام حسن و امام حسين(ع)5 - نور امامان از فرزندان امام حسين(ع.)‌

آگاه باش! نور حضرت ابوطالب(ع) از نور ما اهل بيت است كه خداوند متعال آن نور را دوهزار سال قبل از خلقت آدم خلق كرده است.‌

3‌- امام صادق (ع) فرمودند: ان ابا طالب من رفقاء النبيين و الصديقين و الشهداء والصالحين و حسن اولئك رفيقا “همانا حضرت ابوطالب(ع)، از رفقا و همنشينان پيامبران و صديقين و شهدا و صالحين مى باشد و چه خوب همنشينانى هستند.”‌

امام صادق عليه السلام فرمودند: “والله ان ايمان ابى طالب لو وضع فى كفه ميزان و وضع ايمان هذا الخلق فى كفه ميزان، لرجح ايمان ابى طالب على ايمانهم”‌

به خدا سوگند، اگر ايمان حضرت ابوطالب را در كفه اى از ترازو قرار دهند و ايمان اين خلق را در كفه ديگر ترازو، به تحقيق ايمان حضرت ابوطالب بر ايمان آنها برترى خواهد داشت.‌

حضرت على بن موسى الرضا(ع) در پاسخ نامه جناب عبدالعظيم حسنى كه از آن حضرت درباره ايمان حضرت ابوطالب سوال كرده بود فرمودند:‌

‌” اما بعد، فانك ان شككت فى ايمان ابى طالب، كان مصيرك الى النار”‌

‌”به نام خداوند بخشنده مهربان، اما بعد اگر تو در ايمان حضرت ابوطالب عليه السلام شك كنى جايگاه تو در آتش جهنم خواهد بود.”‌
جمعه 4 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: رسالت]

[مشاهده در: www.resalat-news.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 169]