راز شب کريسمس

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: تقل از مجله رویداد هفته(شماره های قدیمی)

خيلي سالها پيش و در واقع قرن ها قبل ، در روزگار بعد از ميلاد مسيح ، در يک شب سرد زمستاني پيرمردي از کنار کلبه خانواده فقير و تنگدستي که در برآورده کردن نيازهاي اوليه زندگيشان مانده بودند ، رد مي شد . پيرمرد متوجه تنگدستي اين خانواده و محروميت آنها از مواهب زندگي شد . آن شب برفي ، شب تولد حضرت مسيح (ع) بود و پدر خانواده نتوانسته بود به مناسبت آن شب سور وسات معمولي يک جشن کوچک را براي خانواده اش ترتيب دهد تا شب شادي براي بچه هايش بوجود آورد.. پيرمرد متاثر از اين موضوع متوجه درخت کاج شکسته جنب کلبه شد و تصميم گرفت براي شادي دل کودکان اين خانواده کاري کند ، پس تمام شاخ و برگ هاي اين کاج شکسته را با شکلات و شيريني تزيين کرد و از آن جا رفت. آن خانواده فقير متوجه اين هديه شدند و آن را هديه اي از سوي مسيح مقدس دانستند.

آن پيرمرد بعدها در آيين ها و مراسم سال نومسيحي جاي پيدا کرد و براي بچه ها هديه مي آورد. همان که اکنون به بابا نوئل معروف است. اين ماجرا را که يکي از دوستان مسيحي ارمني تعريف مي کرد ، روشن مي سازد که چرا پيروان مسيح (ع) همه ساله در شب آغاز سال نو ميلادي درخت کاجي را با چراغ هايي تزيين مي کنند. چراغ هايي که يادآور شکلات و شيريني هايي باشند که دل کودکان بي بضاعت را در شب سال نو شاد مي کند. در قرون وسطي اين درخت را درخت زندگي مي ناميدند زيرا هميشه سرسبز است و از سويي ديگر نماد زندگي و روشنايي بود. در آن دوران باور داشتند که سن نيکلاس ، مسيحي بلند مرتبه اي که حامي کودکان بود ، وظيفه توزيع هداياي کريسمس بابانوئل را داشت و از بام خانه اي به بام خانه ديگر مي رفت و از راه لوله بخاري وارد خانه ها مي شد و جوراب هاي رنگي کودکان که برلبه شومينه ديواري و شاخه هاي درخت آويزان بود را پر از هديه و شيريني جات مي کرد.

تا قرن نوزدهم اين هدايا محدودتر و بيشتر اسباب بازي ، يک دست لباس يا روبان سر بود. در کشورهاي اسکانديناوي مردم طبق يک افسانه قديمي در شب ميلاد مسيح يک قطعه هيزم را آتش مي زدند تا مشکلات و گرفتاريهايشان با سوزاندن اين هيزم از بين بروند. درخت کاج در سالهاي نخست توسط سيب هاي سرخ ، گل ، روبان و شمع تزيين مي شد. نام بابا نوئل نيز توسط دکتر مور ، نويسنده قصه هاي کودکان براين شخصيت گذارده شد و جايگزين نام سن نيکلاس گرديد.

مسيحيان ايران که از فرقه گريگوري و منشعب از مسيحيت شرق هستند ، 6 روز بعد از آغاز سال نو ميلادي را روز تولد و تعميد حضرت مسيح (ع) مي دانند در حالي که کاتوليک هاي رومي 6 روز قبل از آن يعني 25 دسامبر را به اين عنوان مي شناسند. مسيحيان ايران از شب سال نو ، کاج را تزيين کرده و آيين هاي ديگري به جا مي آورند و از روز ششم ديد و بازديدها را آغاز مي کنند و کاج تزيين شده را تا آخر بازديدها نگه مي دارند. آنها در شب ششم در خوراک خود از خوردن گوشت قرمز امتناع مي کنند و ضمنا جشن کريسمس را برگزار نمي کنند.

اولين جشن کريسمس برطبق يک تقويم رومي در 25 دسامبر 336 سال پس از ميلاد مسيح برگزار شد و اين بعد از آن بود که مسيحيت در اواخر دهه نخست سده سوم ميلادي به عنوان دين رسمي امپراطوري روم شناخته شد و از آن جايي که روميان باستان جشن هاي ويژه اي را براي الهه روشنايي ، انتهاي فصل شخم وامثال آن برگزار مي کردند ، به برگزاري اين جشن نيز مبادرت ورزيدند و سنت آن را بنا نهادند. در 1100 ميلادي ، کريسمس به عنوان مهمترين جشن مذهبي اروپاييان درآمد و سن نيکلاس سمبلي از تبادل هدايا در بسياري از کشورهاي اروپایی شد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 309]