شبح افراط گرايي در غزه

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: شبح افراط گرايي در غزه
اولريكه پوتز / ترجمه؛ محمدعلي فيروزآبادي

طي سال گذشته منطقه فلسطين شاهد بروز پديده جديد و نوظهوري در اردوگاه ها و شهرهاي فلسطيني شده است كه تمايل قابل توجهي به القاعده دارند. برخي معتقدند القاعده در حالي كه با فشار زيادي در عراق مواجه است سرريز نيروها و تداركات خود را به مناطق فلسطيني هدايت كرده است. درگيري سال گذشته در اردوگاه لبناني نهرالبارد يك مورد از اين فعاليت ها بود. بسياري از علماي فلسطيني تفسير سلفي ها را از دين نمي پذيرند و آنان را تاييد نمي كنند، با اين حال اقبال طيف هايي از مردم به سوي اين گروه پديده يي قابل توجه است. گزارش فوق مروري بر مواضع و شرايط سياسي اين جريان افراطي در غزه است؛ جرياني كه از فرط تندروي، حماس را نه تنها قبول ندارد، بلكه نماينده اسلام امريكايي مي داند. از سوي ديگر حماس نيز سوءظن بسيار شديدي به سلفي ها دارد. اين مطلب از آنجا داراي اهميت است كه عمق مشكلات حماس را در غزه نشان مي دهد. مشكلات بيروني اين جريان را مي دانيم و اين بخش از مشكلات دروني است.

---

مدتي طول مي كشد تا زمان و مكان ملاقات با «ابو مصطفي» مشخص شود، زيرا هر نقطه يي مشخص مي شود، ظاهراً لو مي رود. عاقبت پس از چند ساعت كه راننده بي هدف به دور شهر غزه مي گردد با وي تماس گرفته مي شود. از آنجايي كه در كنار ساحل افراد زيادي در حال آمد و شد هستند و ملاقات به چشم نمي آيد پس مكان ملاقات در كنار ساحل تعيين مي شود اما چيزي نمي گذرد كه متوجه مي شويم اين استدلال كاملاً بي پايه است. زيرا غير از آن مردي كه خود را ابومصطفي مي نامد تقريباً هيچ كس در كنار ساحل غزه به چشم نمي خورد. او با پايي كه تا ران گچ گرفته شده است و با دو عصايي كه زير بغل دارد به زحمت در آن ساحل شني راه مي رود. لباس محلي پاكستاني وي هم در اينجا لباسي غريب است يعني همان پيراهن گشادي كه تا روي زانو مي رسد و البته قدم زدن با عصا را هم مشكل تر مي كند. بالاخره روي يك صندلي پلاستيكي مي نشيند و با صدايي آرام به ميهمان خود خوشامد مي گويد؛«صلح بر تو باد.»

اين روزها افراد زيادي خواهان گفت وگو با ابومصطفي هستند و به گفته خودش روزانه نزديك به 10 ملاقات دارد. دليل اصلي اين ملاقات هم اين است كه ابومصطفي به اصطلاح كليد ايدئولوژي را در دست دارد كه اين روزها در غزه طرفداران زيادي دارد و شور و غوغايي به پا مي كند يعني همان ايده سلفي هاي جهادگرا. سلفيه يكي از شاخه هاي راديكال اهل سنت به حساب مي آيد. ابومصطفي كه خود به نوعي رهبر اين حركت نوپا به شمار مي آيد، مي گويد؛«ما هواداران مان را در مساجد و خانه هاي شخصي مخفيانه ملاقات مي كنيم.» او ادعا مي كند اين گروه سلفي به غير از زنان و كودكان، بيش از پنج هزار هوادار مرد در غزه دارد.

ابومصطفي كه خود 33 ساله و پدر دو فرزند است، مي گويد؛«هنوز به خوبي سازماندهي نشده ايم اما آماده تشكيل شبكه هستيم.» نتيجه كار بايد جنبشي قدرتمند باشد و به همين خاطر است كه طرفداران اين گروه تمرين جنگ مسلحانه مي كنند و آموزش افراطي گري و استراتژي هاي مختلف را مي بينند؛«اگر اسلحه در دسترس نبود پس رحم و مروت لزومي نخواهد داشت.» رابطي كه خود عضو پيكارجوي يكي از سازمان هاي شبه نظامي مسلح است قبل از ملاقات با ابومصطفي هشدار داد؛«او مرد بسيار خطرناكي است.»

اين عده به ادعاي خود خواهان زندگي ساده و خداپسندانه يي هستند كه در آن همه چيز را عقيده تعيين مي كند و زندگي روزمره بر اساس مذهب جريان دارد. به عبارت بهتر آنها روياي بنيادگرايانه يي از دنياي بهتر دارند؛ دنيايي كه همه امور آن بر پايه تعاليم سلفيه است. در نگاه اول عقايد اين گروه تفاوت زيادي با عقايد ديگر فرقه هاي به اصطلاح آرمان شهري ندارد و نوع نگاه آنها نسبت به جنگ مقدس هم همان است زيرا ابومصطفي و مردانش نيز براي تحقق روياي خود حاضر به كشتن بي گناهان هستند.

ابومصطفي با ريشي كه تا سينه اش مي رسد، مي گويد؛«توجه كنيد كه سه امكان وجود خواهد داشت؛ عده يي به اسلام خواهند پيوست و آنهايي كه نمي خواهند اين مساله را بپذيرند مي توانند تحت حكومت اسلام زندگي كرده و از آزادي زيادي برخوردار باشند.» امكان سوم از نظر ابومصطفي كافراني هستند كه بار ديگر خواهان به دست گرفتن قدرت مي شوند و در اين صورت كار به جنگ مي كشد؛«در اين صورت بايد بجنگيم به مانند برادران مان در يازدهم سپتامبر.»

بر پايه برداشت ابومصطفي، آن حملات به نيويورك و واشنگتن پاسخي بود كه به خاطر تحقير اسلام از سوي غرب به غربي ها داده شد؛«اگر در نقطه يي از دنيا به يك مسلمان حمله شود بايد مقابله به مثل كرد و اين مقابله به مثل مي تواند در جاي ديگري صورت بگيرد.» به گفته ابومصطفي، سلفي ها مردمان صلح طلبي هستند اما اگر مورد حمله قرار گيرند به همان اندازه جنگجو مي شوند.

اين رهبر سلفي هاي غزه مي گويد؛«ما دقيقاً احساس القاعده را داريم و در انديشه آنها شريك هستيم.» و وقتي از او مي پرسم كه آيا با سازمان القاعده ارتباطي داريد پاسخي سر بالا مي دهد؛«اين هم يك امكان است.» اما در برابر اين سوال كه آيا افراد غيربومي و خارجي هم در ميان شبه نظاميان سلفي غزه وجود دارند يا نه، جوابي نمي دهد.

حماس سوءظن شديدي به سلفي ها دارد و از همين روست كه ابومصطفي تمايل چنداني براي صحبت با روزنامه نگاران ندارد، زيرا اين كار مستلزم به اصطلاح از سايه درآمدن است.اينكه ابومصطفي آن هم پس از مدت ها ترديد حاضر به گفت وگو با اشپيگل آنلاين شده است به گفته خودش به خاطر قدرداني از آلماني ها است. او با صدايي آرام و به زبان آلماني فصيح مي گويد؛«من به آلماني ها خيلي مديونم.»

ابومصطفي فارغ التحصيل دانشگاه زاربروكن آلمان است و مدت هفت سال (تا سال 2000) در آن شهر زندگي و در رشته حقوق تحصيل مي كرده و يك زندگي كاملاً معمولي دانشجويي را سپري كرده است. در دوران دانشجويي در يك شركت حمل ونقل كار مي كرده و با همسايگان آلماني اش هم روابط خوبي داشته است. او مي گويد؛«دلم براي آلمان تنگ مي شود.» اين دلتنگي چنان است كه گاه پاي كامپيوتر مي نشيند و از طريق گوگل ارث خيابان هاي شهر محل اقامت خود در آلمان را مي بيند.

ابومصطفي اذعان دارد كه در آلمان همواره از سوي مردم با خوشرويي پذيرفته شده و البته همواره تحمل همسايگي با كساني كه پوشش درستي نداشته و به ديسكو مي رفته اند براي او دشوار بوده است زيرا به گفته خودش اين نوع رفتار با عقايد او همخواني ندارد؛« ما سعي مي كنيم كه آنها ايمان بياورند.»

به عقيده ابومصطفي آلمان به دليل حمايت از اسرائيل و شركت در اشغال افغانستان يكي از اهداف حتمي برادران ديني او به شمار مي آيد؛«آلماني ها بايد احتمال حمله را جدي تر بگيرند.» البته او شخصاً به هيچ عنوان در فكر جنگ با آلمان نيست زيرا؛«آلمان كشور دوم من است.»

افكار عمومي دنيا براي اولين بار در مارس 2007 نام سلفي هاي نوار غزه را شنيد. در آن زمان برادران ايماني ابومصطفي كه نام «سپاه اسلام» را بر خود گذاشته بودند و زيرمجموعه سلفي هاي غزه به شمار مي آمدند «آلن جانسون» خبرنگار بي بي سي را ربوده و او را چهار ماه اسير كردند. آنها در حالي كه كمربند انفجاري به جانسون بسته بودند از وي فيلمبرداري كرده و تهديد كردند كه او را خواهند كشت. از نظر ابومصطفي اين كار يك تاكتيك مشروع است؛ «مساله شخصي در كار نبود بلكه اين عمل پيامي به غرب بود كه مسلمانان اسير را بايد آزاد كند.» از ابومصطفي مي پرسيم كه آيا هنوز هم خبرنگاران خارجي در نوار غزه در خطر به سر مي برند؟ و او جواب مي دهد؛«در حال حاضر خير.»

زمان همان فاكتور اصلي است كه ابومصطفي و يارانش روي آن حساب مي كنند. آنها مي دانند كه هنوز هم بايد براي نبرد به خاطر تسلط بر جهان صبر كنند. او صادقانه مي گويد؛«صبر ما زياد است.» از قرار معلوم سلفي هاي غزه هنوز هم بايد در فكر كنار زدن يك دشمن ديگر باشند يعني حماس. حكومت حماس بر نوار غزه سلفي ها را به شدت محدود و در كنترل خود دارد. حماس مي داند كه پايه هاي حكومتش با خطرات زيادي روبه رو است و اين را هم مي داند كه اولترا راديكال ها در انتظار آن هستند كه جاي آنها را بر مسند قدرت اشغال كنند. ابومصطفي در مورد حماس مي گويد؛«آنها خائن هستند. اسلام حماس در مقابل اسلام ما قرار دارد.»

با اين حال ابومصطفي نمي خواهد لطف و مرحمت خود را از حماس دريغ كند؛«به آنها اين شانس را مي دهيم كه از راه غلطي كه پيش گرفته اند بازگردند.» و اگر حماس از اين شانس استفاده نكند؟ «در اين صورت با آنها مقابله مي كنيم.» با اين وجود ابومصطفي امكان درگيري هم رزمانش با جناح مسلح حماس را غيرمحتمل مي داند و مي گويد؛«نيازي به اين كار نخواهد بود، آنها به دست خودشان نابود خواهند شد.»

به گفته اين رهبر سلفي براي خيلي از مردم غزه حماس مترادف يك زندگي خوب و اسلامي بود اما بعد از قدرت گرفتن اين گروه در يك سال پيش، بسياري از مردم از آنها نااميد شدند؛«از ده نفري كه در روز براي نا م نويسي به سراغ من مي آيند، تعداد كمي در اردوگاه هاي حماس آموزش ديده اند. آنها مرداني قوي هستند كه براي ما اخبار داخلي حماس را مي آورند و اگر جنگ قدرت در بگيرد مي تواند براي ما بسيار سودمند باشد.» به عقيده ابومصطفي گناه اصلي حماس همان تلاش آنها براي جمع ميان اسلام و دموكراسي است؛«حماس اسلام امريكايي را نمايندگي مي كند...» البته اين مساله هم از نظر ابومصطفي مساله بدي نيست زيرا؛«از تعداد طرفداران آنها مانند يخ در مقابل آفتاب كاسته مي شود و در عوض بر تعداد ما افزوده مي شود.»

شكستگي پا و جاي جراحت روي دست راست ابومصطفي يادگار موشك هاي اسرائيلي است. در يكي از شب هاي ژانويه سال جاري ابومصطفي و يارانش موشكي به سوي اسرائيل شليك كردند و نيروهاي اسرائيلي هم با پرتاب يك موشك به آنها پاسخ دادند كه در اثر آن چهار نفر زخمي و يك نفر كشته شد. البته ابومصطفي طي اين هفت ماه با صبوري درد پا را تحمل كرده است.

ابومصطفي ادعا مي كند كه از مرگ هراسي ندارد زيرا براي متاع دنيوي نمي جنگد. او اميدوار است در جنگ در راه عقيده اش كشته شود. ابومصطفي قبل از بلند شدن از روي آن صندلي و حركت به سوي اتومبيل مي گويد؛«از طرف ديگر آرزو دارم كه عروسي دخترم را ببينم. شايد اگر او بتواند عروسي كند آنگاه من هم با خيال راحت به شهادت برسم.»

منبع؛ اشپيگل آنلاين
چهارشنبه 2 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]