جدال نابرابر دوربين هاي ديجيتال و آنالوگ ؛ مي خواهم زنده بمانم

واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: جدال نابرابر دوربين هاي ديجيتال و آنالوگ ؛ مي خواهم زنده بمانم
جدال آنالوگ ها و ديجيتال هاي راه يافته به زندگي خصوصي انسان در حوزه هاي مختلف جريان دارد و شايد تا سال هاي سال نيز ادامه داشته باشد.

جواد زارعي- گويي دوربين هاي عكاسي ديجيتال دوباره متولد شده و جايگاه خود را دوباره يافته اند. هرچند اين موجودات مدت هاست كه در ميان نوع بشر حضور دارند و با خصوصيات اخلاقي فرزند انسان به خوبي آشنا هستند، اما روزي نيست كه رنگ و لعاب عوض نكنند و با شكل و شمايلي جديد ظاهر نشوند. از پانزده ، شانزده سال پيش كه دوربين هاي عكاسي ديجيتال به صورت تجاري توليد شده و بازاري براي خود دست و پا كردند، مخالفت هاي سنت گرايان نيز با شدت و حدت بيشتري ابراز شد. هر چه توليد مدل هاي ديجيتالي افزايش يافت مخالفت ها نيز فزوني گرفت؛ تا اينكه سه، چهار سال پيش سازندگان دوربين هاي عكاسي ديجيتال توانستند از مرز مگاپيكسلي رزولوشن تصويري دوربين هاي آنالوگ بگذرند و يكي از بزرگ ترين ضعف هاي خود را از ميان بردارند. البته مخالفت ها عميق تر از اين بود كه عبور ديجيتال سازان از حد مگاپيكسلي دوربين هاي آنالوگ بدان پايان بخشد.
جدال آنالوگ ها و ديجيتال هاي راه يافته به زندگي خصوصي انسان در حوزه هاي مختلف جريان دارد و شايد تا سال هاي سال نيز ادامه داشته باشد. به طور خلاصه مي توان ادعا كرد كه اختلافات اين چنيني در زمينه تكنولوژي و محصولات رايج در جوامع ريشه در اختلافات فلسفي و نوع نگرش فلاسفه به دنيا دارد كه صف بندي كنوني در دنياي علم و استفاده از تكنولوژي از آن نشأت گرفته است. سنت گراها، مدرنيست ها و اهالي پست مدرنيسم در اين حوزه اختلاف نظرهاي جديد و اساسي با يكديگر دارند. كمي به عقب تر هرچه به ذهن و حافظه خود فشار وارد مي كنم كه عقب تر، يعني حوالي دهه شصت شمسي را به ياد بياورم كه مردمان آن روزگار چگونه لحظه ها را ثبت مي كردند، حاصل ايت يادآوري از سه حالت فراتر نمي رود: اول؛ دوربين هايي كه در مراسم خانوادگي در دست پسرخاله هاي خود مي ديدم و در گردش هاي خانوادگي به طور معمول يكي از آنها را به شخصه يا با همكاري يكي از آشنايان هم سن و سال خود به باد فنا مي دادم. البته هفته بعدش يكي ديگر از همان را صحيح و سالم مي ديديم و باز هم همان ماجرا تكرار مي شد! دوم؛ دوربين هاي مورد استفاده در عكاسي ها بود كه جناب عكاس باشي محله ما با آن اخلاق بي نظير و هنر كم يابش! تصور مي كرد از ادري هيپرن و همفري بوگارت عكس مي گيرد. سوم؛ دوربين هايي بود كه لنز آن به تصور آن روزگار ما گاهي يكي دو متر درازا داشت و در مراسم رسمي و سخنراني هاي رايج آن دوران يا از گردن آويزان بود يا مدام چليك و چليك مي كرد و آرزوي دست زدن بدان براي سال ها در دل ما خانه كرده بود.
تمامي دوربين هاي آن روزگار از فيلم نگاتيو استفاده مي كردند. دوربين هاي عكاسي ديجيتال به طور جدي در ميانه

" تعبيري مي توان گفت كه دوربين هاي عكاسي ديجيتال تنها بر بعد كمي عكاسي تاثير دارند و در راستاي غناي هنر عكاسي قدمي برنداشته اند. ... "

دهه نود ميلادي وارد بازار شدند و به سرعت هم در جامعه نفوذ كردند. اين دوربين ها اندكي بعد به سه دسته دوربين هاي فيلم برداري ديجيتال، دوربين هاي عكاسي ديجيتال و وب كم ها تقسيم شدند. در همين ايام بود كه شاهد رواج سريع دو پديده فوق العاده كامپيوترهاي شخصي (PC) و اينترنت در جوامع بوديم. پس از جنگ و در ميانه سال هاي بازسازي، جامعه ايراني سعي كرد كه از اين قافله عقب نماند و با چشمان بسته در مسير ديجيتاليزه كردن تمام شئونات زندگي خود گام برداشت. اندكي بعد بود كه فيلم نگاتيو از دوربين هاي عكاسي رخت بربست. براي قاطبه مردم و سازندگان دوربين هاي جديد اتفاقات خوشايندي در حال وقوع بود، از اين منظر كه مي شد براي نگاتيو هزينه اي در نظر نگرفت و تا بدان جا كه حافظه ها اجازه مي داد عكاسي و در حافظه كامپيوتر ذخيره كرد و باز دوباره عكاسي كرد. اندكي بعد حافظه هاي قابل حملي به نام CompactFlash در اختيار مردم قرار گرفت كه از وابستگي دوربين داران ديجيتال به كامپيوترها مي كاست. جدال اصلي اتفاقات فوق الذكر سرآغازي بود براي دوربين هاي ديجيتال كه مي توان آن را از دو جنبه مورد بررسي قرار داد: اول؛ در دوربين هاي ديجيتالي قطعه جديدي به نام حسگر (Digital Sensor) جايگزين نگاتيو شده بود. تفاوت اين دو محدود به هزينه نبود. در دوربين هاي آنالوگ كه از فيلم هاي نگاتيو استفاده مي كرد، نور ورودي به بدنه دوربين، بر فيلم نگاتيو قرار گرفته در پشت شاتر اثر شيميايي مي گذاشت و لحظه اي را براي سال ها ثبت و نگه داري مي كرد. در واقع نور لحظه ثبت تصوير به صورت مستقيم بر روي قطعه ذخيره سازي (فيلم نگاتيو) ثبت مي شود. اما فيلم نگاتيو از دوربين هاي عكاسي ديجيتال حذف شده بود و حسگرهاي نوري وظيفه آن را برعهده گرفته بودند. شايد بتوان گفت كه بزرگ ترين تفاوت بين دوربين هاي آنالوگ و عموزاده هاي ديجيتال آنها به همين نكته مربوط مي شود كه در نسل جديد دوربين ها، عمليات ثبت تصاوير به صورت فيزيكي صورت مي گيرد.
بدين صورت كه نور ورودي به بدنه دوربين با سلول هاي حساس به رنگ حسگر برخورد كرده و اثري الكتريكي ايجاد مي كند كه به صورت ولتاژهاي مشخصي (صفر و يك) در حافظه الكترونيكي دوربين ذخيره مي شوند. در واقع حسگر نوري دوربين ما نقش واسطه را بين لحظه واقعي ثبت تصوير و محل ذخيره سازي آن (چيپ حافظه) ايفا مي كند. حسگر نوري دوربين هاي جديد در كمتر از صدم ثانيه مي تواند خود را براي ثبت تصوير بعدي آماده كرده و اين عمليات مي تواند براي هزاران بار تكرار شود. از ديد سنت گرايان اين حوزه، كاركرد شيميايي بر تغييرات فيزيكي ارجحيت داشته و نزديكي بيشتري با اصالت دارد، در حالي كه در دنياي ديجيتال براي دست يابي به نهايت سرعت مجبور به صرف نظر كردن از بسياري نكات اساسي مي شوند. بحث و جدل بر سر اين موضوع در برخي مراكز آموزشي هنر عكاسي داغ داغ است. دوم؛ ديجيتاليته از پيامدهاي مدرنيته است و هم اكنون به يكي از ستون هاي آن تبديل شده است. سرعت نيز از نتايج مدرنيسم است و طبيعي است كه افزايش سرعت ثبت لحظه ها يكي از دغدغه هاي سازندگان دوربين هاي عكاسي ديجيتالي باشد. اينجا دو تكته اهميت دارد، يكي اين كه استفاده از دوربين هاي ديجيتال موجب كاهش اهميت لحظه ها يا به قولي ديگر فراموش كردن تقدس لحظه ها مي شود، چرا كه فيلم نگاتيو محدوديت هايي را در ثبت تصوير موجب مي شود كه عكاس را به سوي دقت و تمركز رهنمون مي شود؛ به

" اين گونه بود كه نسل جديدي از دوربين هاي حرفه اي موسوم به DSLR متولد شدند كه مطابق با قوانين دوربين هاي آنالوگ ساخته شده اند، با اين تفاوت كه از امكانات ديجيتالي هم بهره مي برند. ... "

بيان ديگر سرعت با دقت در دنياي انسان ها رابطه معكوس دارد و افزايش يكي ناگزير از كاهش ديگري است. دومي اين است كه با حضور دوربين هاي عكاسي ديجيتال لزوما تصاوير هنري يا زيباتري ثبت نمي شود، بلكه تعداد تصاويري كه در دنيا ثبت مي شوند افزايش خواهد يافت. به تعبيري مي توان گفت كه دوربين هاي عكاسي ديجيتال تنها بر بعد كمي عكاسي تاثير دارند و در راستاي غناي هنر عكاسي قدمي برنداشته اند. اين دومي البته مخالفان جدي و فراواني دارد كه مدعي هستند كه اتفاقا امروز هنر عكاسي بيشتر مورد توجه قرار گرفته كه عكاسان سنت زده حاضر به پذيرش آن نيستند! و اما بعد سنت گرايان در اين حوزه چشم انداز مناسبي متصور نيستند، چرا كه تكنولوژي جديد محصولاتي را در اختيار نوع بشر قرار داده كه پيش از اين با زحمت، هزينه و محدوديت هاي بسياري همراه بوده و دسترسي بدان براي عموم قابل تصور نبود. اغلب اين افراد اعتقاد دارند كه امكان ثبت سريع صدا، تصوير و اطلاعات ديگر هرچند مزاياي بسياري داشته، اما بيش از حد پا در حريم خصوصي افراد گذاشته است. ديجيتاليزه شدن جامعه موجب افزايش سرعت در ثبت، تبادل و نگه داري وقايع و اطلاعات شده كه به سرعت در حال خارج شدن از كنترل است. در نقطه مقابل اين دسته، مدرنيست ها هستند كه اعتقاد دارند با آموزش و ارتقاي سطح فرهنگ عامه مي توان از تبعات سوء احتمالي جلوگيري كرد. رجعت به گذشته سازندگان دوربين هاي عكاسي ديجيتال به خوبي مي دانستند كه حق در زمينه هاي كيفيت تفكيكي نقاط (روزولوشن تصويري)، كيفيت رنگ ها، اختلاف بين موضوع مشاهده و تصوير ثبت شده و چند مورد ديگر با سنت گرايان است. براي رفع مشكل اول تلاش فراواني صورت گرفت تا از حسگرهاي بزرگ تري استفاده كنند كه تصاويري با كيفيت 12.4 ميليون پيكسل فيلم هاي نگاتيو ثبت شوند. اين موضوع به دلايلي با مشكلات عديده اي همراه بود كه در نهايت با استفاده از حسگرهاي توسعه يافته CMOS شركت Canon و بعدها با تغييراتي در حسگرهاي CCD شركت هاي Nikon و Sony مرتفع شد. هم اكنون برخي دوربين هاي حرفه اي مي توانند تصاويري با كيفيت 34 ميليون پيكسل را ثبت كنند. مشكل دوم نيز كه به كيفيت رنگ ها مربوط مي شود با تغييراتي در حسگرها حل شد.
به گزارش هموطن آنلاين، بدين صورت كه حسگرهاي NMOS قديمي كنار گذاشته شدند و مشخص شد كه در دوربين هايي كه دقت بيش از 12 ميليون پيكسل دارند استفاده ازحسگرهاي CMOS اصلاح شده كاراتر است. و بالاخره مشكل سوم هم با رجعت به گذشته رفع شد. سازندگان محصولات ديجيتال تمايل بسياري دارند كه حركت هاي مكانيكي را از سيستم ها حذف كنند. بسياري از خرابي ها و كاهش طول عمر محصولات به علت حركت هاي مكانيكي است. در دوربين هاي ديجيتال، نور ورودي به بدنه اثري بر روي حسگر نوري مي گذارد كه نتيجه آن بر روي نمايشگر LCD پشت دوربين يا در منظره ياب (Viewfinder) نمايش داده مي شود. بزرگ ترين مشكل اين نوع دوربين ها اين است كه تصوير ثبت شده با تصويري كه عكاس انتخاب كرده، متفاوت است. براي رفع اين مشكل لازم بود به گذشته نگاهي دوباره شود. سازندگان پذيرفتند كه بايد به برخي قوانين دوربين هاي آنالوگ احترام گذاشته و از همان شيوه ها استفاده كنند.
اين گونه بود كه نسل جديدي از دوربين هاي حرفه اي موسوم به DSLR متولد شدند كه مطابق با قوانين دوربين هاي آنالوگ ساخته شده اند، با اين تفاوت كه از امكانات ديجيتالي هم بهره مي برند. و آخر اينكه رجعت هاي مداوم راهبران دنياي ديجيتالي، بحث هاي مختلفي را با اين موضوع پديد آورده كه چرا مدرنيست ها علاقه دارند تمام دستاوردهاي سنت گرايان را ناديده بگيرند. گاهي بازگشت به گذشته امري لازم است كه اگر مدرنيست ها دست از لجاجت بردارند، بسياري از مشكلات كنوني را هم را رفع خواهد كرد.
سه شنبه 1 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هموطن سلام]

[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 253]