واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: آتشفشان فرانسوي
آندره ژيد كه در سال 1869 در خانوادهاي پروتستان در فرانسه به دنيا آمد تا زمان وفاتش يعني 1951 لحظهاي از تاليف و ايجاد آثار ماندني بازنماند.
در سن 11 سالگي پدر را از دست داد و از آن به بعد تحت تاثير مادري فوقالعاده مذهبي و سختگير قرار گرفت. رنج بيپدري از يك طرف و فشار مادري سختگير از طرف ديگر نوجواني او را تبديل به آتشفشان طغيان كرد. در مواقع مختلف هم خانواده را هم رسوم مذهبي را و هم نظام اجتماعي را نفي كرد.
در كتاب مائدههاي زميني كه نثري است شعرگونه لذتطلبي در مقابل رياضتكشي مادر قرار دارد. در كتاب دخمههاي واتيكان طغيان در برابر رسوم مذهبي بود يعني افشاي رياكاري اصحاب كليسا را بيپرده نشان داد. با سخنرانيهاي پرمحتواي خود درباره شخصيت و آثار نويسندگان غيرفرانسوي از قبيل داستايوفسكي، تاگور و پوشكين خواست عوالم ديگري را سواي عالم فرانسوي براي هموطنانش مجسم كند.
با اينكه به نظر ديگران فرد متلون و غيرقابل پيشبيني بود ولي در مواقع حساس كه افراد را در فشار و سختي ميديد به قصد كمك به آنان از پاي نمينشست. چنانچه در زمان جنگ بينالمللي اول، يعني 18-1914 تمام هموغمش متوجه نگهداري از پناهندگان طرفين متخاصم شد.
در حالي كه مردم كنگو و چاد دچار خشنترين سيستمهاي استعماري بودند طي مسافرتي طولاني به اين دو كشور محروم و فراموششده وضع رقتبار مردمان آنجا را با صراحت تمام توضيح داد؛ توضيحاتي كه در فرانسه غوغايي به پا كرد و دولت مجبور شد كميسيوني براي تحقيق در اين باره تشكيل دهد. گزارش كميسيون تحقيق نظريات آندره ژيد را تاييد كرد به طوري كه بعدها به تدريج دولت فرانسه آن نظريات را به اجرا درآورد.
براي شكستن نظام سياسي كشورش آندره ژيد هنگام وقوع انقلاب اكتبر 1917 سخت جانب كمونيسم و شوروي را گرفت به طوري كه حزب كمونيست فرانسه او را در رديف بزرگترين نويسندگان زمانه قلمداد كرد و كتاب دخمههاي واتيكان كه او براي مبارزه با جنبههاي ارتجاعي كليساي واتيكان نوشته بود به صورت پاورقي در روزنامه اومانيته (ارگان حزب كمونيست) به چاپ رساند.
او نويسندهاي ظريفالطبع و صاحبسبك بود و آثار فراوان به وجود آورد. آثار متعدد او نمونه يك نويسنده به تمام معنا واقف به اكثر مسائل زمانه خود بود، به همين جهت آندره مالرو او را مينامد.
جامعه نويسندگان معاصر ژيد متفقالقولاند كه ژيد در فاصله سالهاي 1920 تا 1935 اثرگذارترين نويسنده فرانسوي روي جوانان بوده است. به خاطر نزديكياي كه آندره ژيد با حزب كمونيست فرانسه و دولت شوروي از خود نشان داد شورويها به صورت يك ميهمان خاص و عاليقدر او و همراهانش را كه نويسندگان و متفكران چپ بودند براي يك ديدار طولاني از شوروي به كشورشان دعوت كردند و مجللترين پذيراييها را از او و همراهانش به عمل آوردند ولي از آنجا كه ژيد قبل از همه چيز خود را مرد مبارزه در راه آزادي ميدانست وقتي با امعان نظر در زندگي مردم شوروي و با استفاده از نظريات همراهانش اساس سيستم شوروي را رياكاري و مبتني بر تقلب و دروغ تشخيص داد، او هم نظير برتراند راسل ترجيح داد فورا پس از بازگشت از سفر، بيپرده آنچه را كه ديده بود و از زندگي واقعي مردم شوروي دريافت كرده بود به صورت كتابي منتشر كند كه اين كتاب هم هنگامهاي به پا كرد و انتقادات فراواني به بار آورد ولي آندره ژيد در كتاب دوم به همه انتقادات پاسخ داد. مطلب جالب اين است كه ژيد 16 سال پس از ديدار راسل از شوروي، چنانچه ملاحظه خواهيد كرد تقريبا به همان نتايجي رسيده است كه عالم و نويسنده انگليسي رسيده بود.
انتهاي خبر // روزنا - وب سايت اطلاع رساني اعتماد ملي//www.roozna.com
------------
------------
سه شنبه 1 مرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 102]