الگوهايي فقط بر روي كاغذ

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: گزارش «جام جم» به بهانه برگزاري سومين جشنواره لباس «زنان سرزمين من» الگوهايي فقط بر روي كاغذ
جام جم آنلاين: جشنواره «زنان سرزمين من» در حالي براي سومين بار به نيمه رسيد كه مجريان آن در پي اشاعه الگوهاي ملي اسلامي لباس براي زنان هستند، اما با وجود گذشت 3‌سال هنوز توليدكنندگان و طراحان حاضر به استفاده از اين الگوها نشده‌اند؛ چرا كه معتقدند تقاضا براي استفاده از اين الگوها در بازار ناچيز است.

به گزارش خبرنگار جام‌جم، جشنواره زنان سرزمين من طي 3 دوره برگزاري همراه با شوي زنده لباس به دنبال ارائه الگوهاي جديد لباس مطابق با استانداردهاي ملي و ديني در جامعه است.

برگزاري اين جشنواره را مي‌توان ادامه سياست‌هاي دولت و مجلس براي ارائه طرح لباس ملي دانست كه اولين بار توسط رهبر معظم انقلاب در سفر سال 1364 ايشان به استان همدان مطرح شد؛ اما تصميم‌گيري روي طرح لباس ملي تا سال 1384 به نتيجه نرسيد و با مسكوت‌گذاشتن اين طرح و دوري از ارائه الگوي لباس متحدالشكل و يكنواخت براي زنان، دولت و مجلس به فكر ارائه راهكارهاي نويني افتادند.

جشنواره زنان سرزمين من، از سال 85 تاكنون مدعي فرهنگسازي براي استفاده از الگوهاي بومي براي لباس زنان است.

فرحناز قندفروش، دبير جشنواره زنان سرزمين من در‌اين‌باره مي‌گويد: قصد داريم دامنه تنوع لباس را گسترش دهيم تا چشم‌ها به مدهاي جديد لباس عادت كنند، تنها در اين صورت زنان متقاضي خريد اين گونه لباس‌ها خواهند بود.

اين بهانه براي برپايي جشنواره سالانه زنان سرزمين من در حالي مطرح مي‌شود كه نگار سميعي 23 ساله يكي از بازديدكنندگان نمايشگاه حاضر به استفاده از لباس‌هاي عرضه شده در اماكن عمومي نيست و مي‌گويد: اين لباس‌ها آنقدر توي چشم است كه اگر بپوشيم، همه آدم را نگاه مي‌كنند و فكر مي‌كنم اول بايد عده‌اي كه اين الگوها را تبليغ مي‌كنند، اين لباس‌ها را بپوشند تا ديگران الگو بگيرند.

اما دبير جشنواره نظر ديگري دارد و معتقد است كه 200 طرح براي شوي زنده لباس از ميان 2000 طرح ارسال شده به دبيرخانه جشنواره انتخاب شده و داراي استانداردهايي است كه قابليت توليد انبوه را دارد و موسسه غيردولتي زنان سرزمين من با حمايت استانداري توانسته شماري از اين طرح‌ها را به توليد انبوه برساند.

به نظر مي‌رسد، فراگيري و توليد انبوه طرح‌هاي مورد نظر وي چندان چشمگير نبوده و واكنش زنان حاضر در شوي زنده لباس گواه آن است.

از نظر بعضي بازديدكنندگان، چادرهاي عرضه‌شده در اين شوي لباس از وجهه زنان چادري مي‌كاهد و نمي‌تواند براي خيابان‌هاي شهري مثل تهران مناسب باشد، چه برسد به شهرستان‌هاي كوچك‌تر كه البته اين امر نشانه ناتواني در فرهنگ‌سازي براي اين لباس‌ها بوده است.

يكي از زنان حاضر در شوي لباس مي‌گويد: قيمت اين لباس‌ها بسيار بالاست، ضمن اين‌كه خيلي از اين طرح‌ها مصداق مبارزه در طرح امنيت‌ اجتماعي است. او مي‌پرسد: آيا طراحان براي تبليغ اين لباس‌ها با گشت‌هاي ارشاد هماهنگ كرده‌اند؟

اما زهرا بسحاق طراح لباس هنگام بازديد از نمايشگاه مي‌گويد: لباس بايد متناسب با فصل و اندام افراد باشد. اين لباس‌ها خواسته بازار نيست، به همين دليل هم زنان تمايلي براي پوشيدن آنها ندارند. به عقيده وي ، متاسفانه الگوي لباس‌هاي غربي چنان در بازار جاي خود را باز كرده كه به اين سادگي نمي‌توان آن را كنار زد.

او پيشنهاد مي‌كند جشنواره بيشتر از ديدگاه‌هاي مختلف طراحان لباس استفاده كند و معيارهاي سطحي را مبنا قرار ندهد.

قندفروش، هماهنگي با فرهنگ بومي اسلامي، نوآوري، داشتن رنگ‌هاي شاد، راحتي و پوشيدگي را شاخص لباس مناسب مي‌داند و در برابر اين سوال كه جشنواره سالانه «زنان سرزمين من» با چه مقدار هزينه و از سوي كدام نهاد يا وزارتخانه برگزار مي‌شود، لحن خود را تغيير مي‌دهد و از رسانه‌هاي جمعي گله مي‌كند و مي‌گويد: با طرح چنين سوالاتي رسانه‌ها قصد سياسي كردن يك رويداد فرهنگي را دارند، اين جشنواره تنها حركت فرهنگي براي لباس زنان در جامعه است، با طرح چنين سوالاتي به آن ظلم نكنيد.

مشاور استاندار تهران در ادامه به ميزان هزينه صرف شده براي جشنواره اشاره‌اي نمي‌كند، اما مي‌گويد: وزارت امور خارجه در بخش بين‌الملل، آموزش و پرورش با ارائه مكان كانون پرورش فكري، شهرداري و صداوسيما در تبليغات و سازمان ملي جوانان با ما مشاركت داشته‌اند؛ البته اين جشنواره از طرف يك موسسه خصوصي (زنان سرزمين من)‌ برگزار شده و استانداري تهران تنها از ما حمايت كرده است.

اما هنوز صورت مساله اصلي جشنواره كه به‌رغم حمايت دولت در برپايي آن طرح‌ها در حد چند توليد محدود مانده و در سطح انبوه اشاعه پيدا نكرده است به نظر مي‌رسد هنوز سازمان هاي فرهنگي، صنعتي و اصناف جشنواره را در حد يك شوي سرگرمي مي‌دانند و آن را جدي نمي‌گيرند.

قندفروش در اين ميان به حلقه مفقوده‌اي اشاره مي‌كند كه علت اصلي اين ناكامي است و مي‌گويد: براساس طرح ساماندهي مد و لباس كه بتازگي آيين‌نامه‌اش ابلاغ شده مسووليت اصلي به عهده وزارت ارشاد است، اين طرح‌ها بايد به توليد برسد و در اين ميان وزارت بازرگاني و شوراي اصناف مسوول پيگيري و الزام توليدكنندگان هستند، نه ما.

با اين حال، هر چند هنوز طراحان و توليدكنندگان ملزم به استفاده از طرح‌هاي جديد لباس در شوي زنده جشنواره نيستند، اما بازديدكنندگان دغدغه ديگري هم دارند و مي‌پرسند با توجه به رنگ‌هاي تند و مدل‌هاي متنوع اين لباس‌ها كه به نوعي سنت‌شكني در فضاي پوشش جامعه قلمداد مي‌شود، آيا نيروي انتظامي با دستگا‌ه هاي فرهنگساز هماهنگ است تا با استفاده‌كنندگان اين پوشش‌ها برخورد نكند؟ مجريان جشنواره نه قول مي‌دهند و نه تضمين!
دوشنبه 31 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 172]