رييس انجمن مددكاري اجتماعي: نبايد با بزرگ‌نمايي، فرار دختران را به گردن خانواده‌ها انداخت فرار عاطفي و ذهني بين اعضاي بسياري از خانواده‌ها وجود دارد

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: رييس انجمن مددكاري اجتماعي: نبايد با بزرگ‌نمايي، فرار دختران را به گردن خانواده‌ها انداخت فرار عاطفي و ذهني بين اعضاي بسياري از خانواده‌ها وجود دارد

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: آسيب‌هاي اجتماعي

رييس انجمن مددكاري اجتماعي ايران، با بيان اين كه آمار دقيقي در مورد «فرار دختران از خانه» وجود ندارد، گفت: بخش قابل توجهي از خانواده‌ها، فرار دختران خود از منزل را كتمان و با عنوان گمشده از آن ياد مي‌كنند، بنابراين براي رسيدگي به اين نوع آسيب، نيازمند فرهنگ‌سازي هستيم تا خانواده‌ها اين مسأله را از حالت تابو خارج كنند.

دكتر زاهدي اصل در گفت‌وگو با خبرنگار «اجتماعي» ايسنا، با بيان اين كه خانواده در فرار دختران نقش معلولي دارد، افزود: با قرار دادن نوك پيكان به سمت خانواده، خانواده مقصر اصلي فرار معرفي مي‌شود، در حالي كه خانواده در اين قضيه معلول است و علت و ريشه جاي ديگري است و همين امر باعث نگراني شده است.

وي با اشاره به اين كه خانواده‌اي كه درست شكل نگرفته، انسجام لازم را ندارد و از سوي ديگر در مسايل اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي جامعه اثرگذار است، ادامه داد: نمي‌توان با بزرگ نمايي، تقصيرها را به گردن خانواده‌اي انداخت كه خود در تامين معاش زندگي مشكل دارد و يا خلق و خوي اعضاي آن خانواده، با يكديگر سازگار نيست. چنانچه نتوان با ارائه آگاهي، شرايط مطلوب زندگي براي خانواده را فراهم كرد، مقصر اصلي خانواده‌اي معرفي مي‌شود كه شرايط نامطلوبي دارد و دختر آن‌ها فرار كرده و به دامن فحشاء افتاده است.

رييس انجمن مددكاري اجتماعي ايران، در مورد آمارهاي ارائه شده‌اي چون به دامان فساد افتادن دختران فراري، 48 ساعت پس از خروج از منزل نيز اظهار كرد: اين موضوع، مساله‌اي نيست كه بتوان براي آن ساعت دقيق عنوان كرد؛ ممكن است، دختري يك هفته پس از خروج از منزل به گونه‌اي خود را جمع و جور كند و يا در جايي پناه بگيرد كه دچار آسيب نشود، اما به طور متوسط، اگر ظرف دو روز به داد اين دختران نرسيم و مركز خدمات اجتماعي براي آن‌ها وجود نداشته باشد، اسير باندها مي‌شوند و در معرض آسيب قرار مي‌گيرند.

زاهدي اصل در ادامه در مورد سن فرار دختران از خانه، تصريح كرد: بر اساس تعريف سازمان بهزيستي، دختر فراري به كساني اطلاق مي‌شود كه در سنين كمتر از 18 سال، بدون اطلاع خانواده، با اراده خود و تحت شرايطي كه نمي‌توانند فضاي موجود را تحمل كنند و يا آن كه شرايط بيرون از خانه به ظاهر براي آن‌ها مطلوب‌تر است، اقدام به فرار كنند. بنابراين يكي از مهم‌ترين ويژگي‌هاي دختران فراري اين است كه در سنين كمتر از 18 سال قرار دارند. بنابراين دختراني كه بيشتر از 18 سال سن دارند و به سن قانوني رسيده‌اند، معمولا در تعريف دختران فراري جاي نمي‌گيرند، چرا كه از نظر عقلاني به سني رسيده‌اند كه بتوانند، خود را ساماندهي كنند.

به گفته رييس انجمن مددكاري اجتماعي ايران، آمار دقيقي از اين كه فرار دختران در كداميك از شهرها كمتر و در كدام شهرها بيشتر است، وجود ندارد، اما در شهرهاي بزرگي همچون تهران و يا شهرهاي زيارتي چون قم و مشهد كه جز شهرهاي مهاجرپذير هستند، مجموعه آسيب‌هاي اجتماعي بيشتر است.

وي ادامه داد: فقر اقتصادي، فرهنگي و عاطفي از عوامل موثر در فرار دختران است و نمي‌توان مرز مشخصي براي هر يك از اين عوامل به عنوان عامل دخيل در فرار مشخص كرد.

زاهدي اصل با تاكيد بر اين كه در بسياري از خانواده‌ها، فرار دختران به صورت عيني اتفاق نمي‌افتد؛ اما فرار عاطفي و يا ذهني بين اعضاي خانواده وجود دارد، گفت: در چنين خانواده‌هايي، اعضاي خانواده شايد به دليل سنت‌ها، يكديگر را تحمل مي‌كنند، اما با هم بيگانه‌اند.

به گفته رييس انجمن مددكاري اجتماعي ايران، عامل « دوست» در فرار از منزل، بسيار تعيين‌كننده است و تمامي بررسي‌ها نشان داده، درصد قابل توجهي از كساني كه فرار كرده‌اند، تحت تاثير افكار دوستان نااهلي قرار گرفته‌اند كه خود چندين بار فرار را تجربه كرده‌اند.

وي با تاكيد بر عوامل موثري چون وجود فرد معتاد در خانواده، اختلافات خانوادگي، ناپدري و غيره در فرار دختران، اظهار كرد: تكيه بر يك عامل در اين موضوع غلط است و مجموعه‌اي از عوامل و شرايط بستر را براي فرار از خانه فراهم مي‌كند و سرانجام يك عامل مثل خشونت و كتك، عامل نهايي براي فرار فرد مي‌شود.

انتهاي پيام
يکشنبه 30 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 292]