واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: هلو، مفيد براي پوست
ميوة «هلو» به فارسي «هلو» و «شفتالو»، در شمال ايران در گيلان «اشتالودار» و در كتابهاي سنتي «خوخ» ناميده ميشود. اين ميوه به فرانسوي Peche و به انگليسي peach گفته ميشود.
ميوة هلو شيرين و در برخي ارقام ترش و شيرين است.
در هر يك صد گرم از گوشت لذيذ ميوة هلو مواد زير وجود دارد:
آب حدود 88 گرم، هيدراتهاي كربن 9 گرم، كلسيم 9 ميليگرم، پتاسيم 200 ميليگرم، آهن 5/0 ميليگرم، ويتامينA، 1330 واحد بينالمللي، ويتامين C 7 ميليگرم، تيامين 02/0 ميليگرم، رايبو فلاوين 05/0 ميليگرم، نياسين 1 ميليگرم و به علاوه داراي حدود يك درصد اسيدهاي آزاد مانند سيتريك اسيد، ماليك اسيد، وينيك اسيد و... است. در هلو مقدار قابل ملاحظهاي منيزيوم وجود دارد.
خواص ـ كاربرد
خواص و كاربرد دارويي هلو در مناطق خاور دور: از مغز هستة هلو و گل و برگ و حتي پوست ريشة درخت هلو درطب سنتي استفاده ميشود.
مغز هستة آن مسهل است، خون را تصفيه ميكند، سرفه را تسكين ميدهد براي روماتيسم مفيد است به علاوه در موارد وجود فشار خون براي كاهش فشار خون، درد شكم و كمخوني تجويز ميشود. توجه شود كه مصرف زايد بر حد مجاز و درازمدت و مداوم مغز هستة هلو به علت وجود آميگدالين و اسيد سيانيدريك كه آزاد ميشود خطرناك است و مسموميت ايجاد ميكند بنابراني بايد خوردن آن از نظر مقدار و مورد، طبق نظر پزشك باشد. حداقل هفت نفر از اطباي سنتي معروف دنيا اظهار عقيده كردهاند كه گل هلو ملين است.
استوارت معتقد است كه قسمت سفيد داخل پوست ريشة درخت هلو به عنوان پيشگيري در مواقع شيوع بيماريها مفيد است و براي معالجة يرقان داروي مفيد و مؤثري است. به علاوه آرامبخش است و مانند برگهاي آن حشرهكش است.
جوشاندة آن به صورت شستوشو براي رفع خارش مصرف ميشود.
جوشاندة برگهاي آن در استعمال خارجي براي بيماريهاي پوست و در استعمال داخلي براي بيماريهاي مجاري ادرار، سنگ كليه، ورم مثانه و سياهسرفه نافع است.
ميوة هلو محرك معده است و براي رفع التهاب و خارش پوست مفيد و ضدكمي ويتامين C و A است.
هلو از نظر طبيعت طبق نظر حكماي طب سنتي سرد و تر است. هلو ملين است، تشنگي را تسكين ميدهد، غليان خون و صفرا را فرو مينشاند، براي رفع بد بويي دهان نافع است. در مزاجهاي گرم اشتها ميآورد. هلو براي سرد مزاجان و مرطوبيها مضر است. همچنين براي اعصاب نيز مضر است.
هلوي كاردي دير هضم، قابض و نفاخ است، خصوصاً خام و خشك كردة آن يعني برگه هلوي كاردي خيلي ديرهضم است. خوردن 60 گرم از آب برگ و شكوفة هلو به تنهايي يا توأم باشكر براي كشتن كرم معده و كرم كدو بسيار مؤثر است.
روغن مغز هستة هلو براي درد گوش، كري و باز كردن گرفتگيهاي مجاري گوش نافع است.
اگر هستة هلو را در آتش بيندازند تا بسوزد، سپس مغز هسته را بيرون آورده و بسايند و روي زخمهايي كه بر بدن اطفال و بر پشت گوش آنهاست بمالند بسيار مؤثر است.
شليل: گونة ديگري از هلو، شليل ناميده ميشود. از نظر خواص شبيه هلو است.
شليل به به فرانسوي Nectarine و Brugnon و به انگليسي Nectarine و Smooht peach گفته ميشود.
تاكنون به صورت بومي و خودرو در ايران ديده نشده است و تكثير آن از طريق پيوند آن انجام ميگيرد.
در هر يك صد گرم قسمت قابل خوردن ميوة شليل خام مواد زير موجود است:
آب 81 درصد، هيدراتهاي كربن 17 درصد، كلسيم 4 ميلي گرم، فسفر 24 ميليگرم، آهن 5/0 ميليگرم، سديم 6 ميليگرم، پتاسيم 294 ميليگرم، ويتامين A 1650 واحد بينالمللي و ويتامين C 13 ميليگرم.
ـ هلو، ملين است و تشنگي را تسكين ميدهد
ـ روغن مغز هسته هلو براي درد گوش و باز كردن گرفتگيهاي مجاري گوش نافع است.
معارف گياهي ـ حسين ميرحيدر
شنبه 29 تير 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 498]