نگاه يكجانبه واشنگتن به عماد مغنيه

واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: نگاه يكجانبه واشنگتن به عماد مغنيه
بخش پاياني

نوام چامسكي*

ترجمه؛ چشم انداز ايران

عماد مغنيه در 13 فوريه 2008 كشته شد. روزنامه فايننشال تايمز مرگ او را اجراي عدالت در مورد مهم ترين فرد تحت تعقيب ايالات متحده توصيف كرد و او را خطرناك ترين تهديد براي امنيت «دنيا» خواند.تعريف و اصطلاح فوق، در قاموس و واژه نامه انگليسي- امريكايي و طبق قانون حاكم بر گفتار آنان كه «دنيا» را معادل گروه سياستمداران مستقر در واشنگتن و لندن (و افرادي كه در موضوعات به خصوصي موافق و همراه آنان هستند) مي داند، كاملاً دقيق و گوياست. نوام چامسكي از اين ديدگاه به بررسي پيامدهاي ترور مغنيه مي پردازد.

---

ايالات متحده عماد مغنيه را متهم شماره يك و مسوول هر دو انفجار انتحاري ويرانگر انجام گرفته به وسيله كاميون بمب گذاري شده در سال 1983 مي داند كه هدف آن اقامتگاه تفنگداران دريايي ايالات متحده و چتربازان فرانسوي در لبنان بود و 241 تفنگدار دريايي و 58 چترباز را به كام مرگ فرستاد و همچنين قبل از آن حمله به سفارت ايالات متحده در بيروت با 63 كشته كه به دليل برگزاري جلسه يي با حضور مقامات سيا در همان موقع ضربه يي جدي به شمار مي رفت.

با اين حال، فايننشال تايمز حمله يادشده به اقامتگاه تفنگداران دريايي امريكا را به جهاد اسلامي نسبت داد و نه حزب الله. فاوض جرجيس يكي از كارشناسان آگاه به جنبش هاي جهادي و مسائل لبنان، در اين زمينه نوشته است كه گروهي ناشناخته موسوم به جهاد اسلامي مسووليت آن انفجار را بر عهده گرفته بود.

صدايي با زبان عربي قديمي از همه امريكايي ها خواسته بود يا لبنان را ترك كنند يا آماده مرگ باشند. ادعا شده است كه در آن زمان، مغنيه رهبري جهاد اسلامي را بر عهده داشته است، اما تا جايي كه من مي دانم، شواهد و مدارك چنداني براي اثبات اين موضوع وجود ندارد.

نظرخواهي در سطح دنيا در اين باره انجام نشده است، اما امكان اين هست كه احتمالاً در تروريستي تلقي كردن چنين حمله يي كه عليه پايگاه نظامي يك كشور واقع در كشوري خارجي صورت گرفته است، بي ميلي و ترديد بسياري از سوي اكثريت افراد ابراز شود و تنها درصد ناچيزي حمله مذكور را نامشروع و قابل نكوهش بدانند. به ويژه كه ايالات متحده و فرانسه در آن مقطع به حملات هوايي و دريايي سنگيني بر ضد لبنان مي پرداختند و از كمك و پشتيباني مهم و تعيين كننده ايالات متحده در اشغال لبنان توسط اسرائيل در 1982 كه به كشته شدن 20 هزار نفر و ويراني جنوب لبنان و بخش اعظم بيروت انجاميد نيز زمان زيادي نمي گذشت.

سرانجام با شدت گرفتن اعتراضات و مخالفت هاي بين المللي به ويژه پس از فاجعه كشتار در صبرا و شتيلا، پرزيدنت ريگان ناچار شد به عمليات نظامي مذكور پايان دهد.

در ايالات متحده امريكا، اشغال لبنان توسط اسرائيل به عنوان واكنشي نسبت به حملات سازمان آزاديبخش فلسطين (PLO) از پايگاه هايش در لبنان به شمال اسرائيل توصيف و تعبير مي شود، و بدين گونه شراكت و دخالت تاثيرگذار و تعيين كننده ما در اين جنايات جنگي جدي و وحشتناك، طبيعي و منطقي جلوه داده مي شود.

واقعيت امر آن است كه پيش از آن، صرف نظر از حملات مكرر و اكثراً خونبار اسرائيل كه به هدف تحريك سازمان آزاديبخش فلسطين و واداشتن آن به نشان دادن واكنشي - كه اسرائيل بتواند از آن به عنوان پيش زمينه و بهانه يي براي طرح از پيش برنامه ريزي شده اش براي حمله و اشغال لبنان بهره گيرد - صورت مي گرفت، در مجموع به مدت يك سال آرامشي نسبي در مرز با لبنان حكمفرما بود. حتي در آن زمان هم، مقامات و رهبران اسرائيل تلاشي براي پنهان كردن هدف اصلي خود نمي كردند و به صراحت آن را كه عبارت بود از تامين سپر حفاظتي براي ادامه تسلط اسرائيل بر كرانه باختري و در اشغال نگاه داشتن آن، بر زبان مي آوردند.

جالب است بدانيم تنها خطا و ايراد عمده موجود در كتاب جيمي كارتر با عنوان «فلسطين؛ صلح، نه تبعيض نژادي»1 تكرار همين شعار تبليغاتي سفسطه آميزي است كه ادعا مي كند حملات سازمان آزاديبخش فلسطين (PLO) از داخل خاك لبنان به اسرائيل، تنها انگيزه و علت اصلي لشگركشي اسرائيل به خاك لبنان و اشغال آن بوده است.

كتاب مذكور به شدت مورد انتقاد و حمله قرار گرفت و به دنبال آن تلاشي گسترده و نااميدانه براي يافتن جملاتي كه احياناً ممكن بود مورد سوءتعبير قرار گيرند، صورت گرفت؛ اما در اين ميان، خطاي آشكار و واضح مذكور - در واقع تنها خطاي موجود در كتاب - از قلم افتاده و ناديده گرفته شد. البته اين موضوع اصلاً عجيب نيست، چون راه را براي دنبال كردن سياست مبتني بر فريبكاري و دروغ مصلحتي باز مي گذارد و بهانه و دليلي براي جعل واقعيت و سندسازي در اختيارمان قرار مي دهد.

قتل غيرعمد

اتهام ديگري كه به مغنيه نسبت داده شده است طراحي و برنامه ريزي انفجار سفارت اسرائيل در بوئنوس آيرس در 17 مارس 1992 است كه به كشته شدن 29 نفر انجاميد؛ انفجاري كه بنا به گزارش فايننشال تايمز، به تلافي ترور و قتل رهبر سابق حزب الله، عباس الموسوي در حمله هوايي اسرائيل به جنوب لبنان صورت گرفت. در رابطه با ترور مذكور نيازي به شواهد و مدارك نيست؛ اسرائيل با افتخار تمام مسووليت آن را بر عهده گرفت. شايد بقيه اين داستان به كل دنيا ارتباط پيدا كند.

موسوي در منتهي اليه شمال منطقه يي موسوم به «ناحيه امنيتي» كه اسرائيل به طور غيرقانوني در جنوب لبنان ايجاد كرده است، توسط هلي كوپترهاي ساخت امريكا كشته شد. او در مسير حركت به سوي صيدا و بازگشت از روستاي جبشيت جايي كه در يادبود يكي ديگر از روحانيان كشته شده توسط اسرائيل به سخنراني در آنجا پرداخته بود، مورد هدف قرار گرفت. در اين حمله ناجوانمردانه با هلي كوپتر، همسر و فرزند خردسال پنج ساله او نيز كشته شدند. هلي كوپترهاي اسرائيلي حتي پس از اين حمله، اتومبيلي كه قصد رساندن مجروحان باقي مانده از انفجار به بيمارستان را داشت نيز هدف قرار دادند.

پس از كشتار اين خانواده، بنا به اظهارات نخست وزير اسرائيل، رابين، در مجلس اسرائيل، كنست، «حزب الله قاعده بازي را تغيير داد». تا پيش از آن هرگز موشكي به شمال اسرائيل شليك نشده بود. تا آن هنگام، قاعده بازي اين گونه بود كه اسرائيل مجاز بود در هر نقطه يي از لبنان كه بخواهد و تشخيص دهد حملات مرگبار صورت دهد و حزب الله پاسخ و واكنش تلافي جويانه خود را فقط به درون ناحيه اشغال شده خاك لبنان توسط اسرائيل محدود مي كرد. حزب الله پس از مشاهده قتل عام فرمانده خود به همراه خانواد ه اش، تصميم گرفت در پاسخ به جنايات اسرائيل در لبنان، شمال اسرائيل را هدف حملات موشكي قرار دهد. اين عمل تروريستي آخري، مسلماً به هيچ روي قابل تحمل نيست، از اين رو رابين هجوم همه جانبه يي بر ضد لبنان تدارك ديد كه سبب آوارگي و بي خانمان شدن 500 هزار نفر و كشته شدن بيش از 100 نفر شد. حملات بي رحمانه اسرائيل به شمال لبنان نيز كشيده شد.در جنوب، 80 درصد ساكنان شهر طاير از آنجا گريخته و شهر نبطيه به شهر ارواح تبديل شد، دهكده جبشيت نيز بنا به گفته سخنگوي ارتش اسرائيل 70 درصد ويران شد، ضمن اينكه سخنگوي مذكور توضيح داد از ابتدا هدف اين بوده كه با توجه به اهميت دهكده مذكور براي جمعيت شيعه جنوب لبنان، آنجا را كاملاً نابود كنند.

بنابر توصيفي كه يكي از افسران عالي رتبه فرماندهي شمال اسرائيل از عمليات مذكور كرده است، هدف اصلي عبارت بود از «نابودي و ويراني مطلق و صد درصد روستاها و محو كامل آنها از روي زمين به گونه يي كه تا مدت ها موجود زنده يي در آنها و اطراف آنها سكونت نداشته باشد.»

احتمالاً جبشيت هدفي خاص و ويژه بوده است زيرا روستاي محل زندگي شيخ عبدالكريم عبيد بود كه سال ها پيش از آن توسط اسرائيلي ها ربوده و به درون اسرائيل برده شده بود. به گزارش خبرنگار بريتانيايي رابرت فيسك، «خانه عبيد به طور مستقيم هدف يك موشك هوا به زمين قرار گرفت و احتمالاً اسرائيلي ها به دنبال كشتن همسر و سه فرزندش بوده اند.» آن طور كه مارك نيكلسون در فايننشال تايمز مي نويسد، «آنهايي كه نتوانسته بودند بگريزند وحشت زده خود را مخفي مي كردند، زيرا كوچك ترين حركت و جنبشي چه در درون و چه بيرون از منازل شان ممكن بود توجه ديده بانان توپخانه اسرائيل را كه به شدت در حال گلوله باران اهداف مشخصي بودند، به خود جلب كند و خود و خانه هايشان را به تلي از خاك مبدل سازد.» شدت گلوله باران برخي روستاها به گونه يي بود كه گاهي در هر دقيقه 10 گلوله توپ به روستاهاي موردنظر اصابت مي كرد.

همه اين اعمال با حمايت قاطع و همه جانبه پرزيدنت بيل كلينتون روبه رو شد كه به خوبي دريافته بود چگونه بايد با قاطعيت و بدون هيچ گونه مدارا به عربوشيم ها فهماند از «قاعده بازي» پيروي كنند و اين بار نيز رابين در نقش قهرماني بزرگ و مرد صلح ظاهر شد كه فرسنگ ها با «جانوران دوپا»، «ملخ ها» و «سوسك هاي گيج و مسموم» تفاوت داشت. اينها فقط نمونه يي از خروارها واقعيت نهفته در اتهام منتسب به عماد مغنيه در حمله انتقامي تروريستي به بوئنوس آيرس است كه دنيا شايد بخواهد بداند. از اتهامات ديگر مغنيه اين است كه با فراهم ساختن ابزار و امكانات لازم، حزب الله را قادر ساخت در جريان هجوم همه جانبه اسرائيل به لبنان در سال 2006، به دفاع موثر پرداخته و در برابر اسرائيل ايستادگي كند، عملي كه در معيارهاي حاكم بر «دنيا»ي واشنگتن و متحدانش مسلماً گناهي نابخشودني و جنايتي تروريستي و تحمل ناپذير به شمار مي آيد؛ «دنيا»يي كه معتقد است امريكا و نوچه هايش در پيگيري و ارتكاب جنايات و تجاوزهاي موجه و منطقي شان با هيچ مانعي نبايد روبه رو شوند.

مدافعان عوام تر و جاهل تر جنايات ايالات متحده و اسرائيل با ژستي جدي اظهار مي دارند در حالي كه اعراب عمداً افراد را مي كشند، ايالات متحده و اسرائيل به دليل اينكه ذاتاً جوامعي پيشرفته و دموكراتيك هستند، عمدي در كشتن افراد بي گناه ندارند.

آنها مدعي اند كشته ها و تلفات اقدامات امريكا و اسرائيل، امري تصادفي و اجتناب ناپذير بوده و از اين رو در مقايسه با شرارت و تبهكاري و عدم پايبندي به اخلاقي كه از سوي دشمنان شان ديده مي شود، چندان ناپسند به نظر نمي رسد.

نمونه اخير اين نوع قضاوت و تلقي را مي توانيم در راي و موضع دادگاه عالي اسرائيل مشاهده كنيم كه اخيراً اجازه اعمال مجازات شديد دسته جمعي مردم غزه را از طريق محروم كردن آنان از برق(كه به نوبه خود آب، شبكه دفع فاضلاب و ديگر ضروريات ابتدايي و اصلي زندگي را نيز از فلسطيني ها دريغ مي كند) صادر كرد.

حتي از خطاهاي گذشته واشنگتن، مانند بمباران كارخانه داروسازي الشفا در سودان در سال 1998 نيز به همين شكل كوركورانه دفاع مي شود.

آنچه از ظواهر امر برمي آيد در آن حمله ده ها هزار نفر كشته شدند- كه البته چون عمدي در كشتن آنان وجود نداشته، قتل عمد به حساب نمي آيد- لااقل اين چيزي است كه آن دسته از اخلاق گراياني كه پيوسته پاسخ منطقي داده شده به اين گونه تلاش هاي ساده لوحانه براي توجيه و تبرئه خود را ناديده و نشنيده مي گيرند، از ما انتظار دارند بپذيريم.

شايد بهتر باشد تكرار كنيم ما در اينجا سه نوع جرم مشاهده مي كنيم؛ قتل عمد، قتل تصادفي و قتل با آگاهي قبلي اما بدون هدف خاص.

جنايات اسرائيل و ايالات متحده نوعاً در دسته سوم قرار مي گيرند بنابراين وقتي اسرائيل برق غزه را قطع مي كند يا با ايجاد موانع و پست هاي بازرسي متعدد، مانع آمد و شد عادي در كرانه باختري مي شود، قصد به خصوصي براي كشتن آن دسته از مردم- كه در اثر آلودگي آب يا درون آمبولانس هاي معطل در پست هاي بازرسي اسرائيل و ناتوان از رسيدن به بيمارستان، خواهند مرد- ندارد. يا وقتي كه بيل كلينتون دستور بمباران كارخانه الشفا را صادر كرد، كاملاً آشكار بود اقدام مذكور به فاجعه يي انساني خواهد انجاميد. ديده بان حقوق بشر بلافاصله با ارائه جزييات و دلايل كافي به او در اين مورد هشدار داد با اين حال او و مشاورانش قصد كشتن آن دسته از مردمي را كه در اثر نابودي نيمي از ذخاير دارويي يك كشور فقير آفريقايي- كه توان جبران چنين خسارتي را نداشت- به گونه يي غيرقابل اجتناب محكوم به مرگ بودند، نداشتند.

در واقع به بيان بهتر آنها و مدافعان سينه چاك شان، با آفريقايي ها همان برخوردي را كردند كه ما هنگام راه رفتن در خيابان با مورچه هايي كه احياناً در زير پايمان له مي شوند، مي كنيم. همه ما مي دانيم كه وقتي قدم مي زنيم بسيار احتمال دارد تعدادي مورچه نگون بخت زير پايمان له شوند (البته اگر به خودمان زحمت فكر كردن به چنين چيزي را بدهيم)، اما ما قصد كشتن آنها را نداريم زيرا اصلاً ارزش مورد توجه قرار گرفتن و به حساب آمدن را ندارند. نيازي به يادآوري نيست كه حملاتي مشابه كه توسط عربوشيم ها در مناطق محل سكونت «انسان ها» صورت مي گيرند، به گونه يي كاملاً متفاوت تلقي و نگريسته مي شوند.

اگر فقط براي چند لحظه از زاويه ديد دنياي واقعي به قضايا نگريسته شود، آنگاه خواهيم ديد كه كدام جنايتكاران «تحت تعقيب بين المللي» هستند.

* نويسنده مقالات و كتاب هاي پرفروش سياسي است. كتاب هاي اخير او عبارتند از؛«ايالات متحده ناكام؛ سوءاستفاده از قدرت و حمله به دموكراسي» و «حرف، حرف ما است» كه گفت وگويي با ديويد بارساميان است، هر دوي اين كتاب ها از سري پروژه امپراتوري امريكايي بوده و توسط انتشارات متروپوليتن به چاپ رسيده اند.

كتاب ديگر او «بهترين چامسكي» (با ويرايش آنتوني آرنوو )، گزيده يي از نوشته هايش در باب سياست و زبان شناسي از دهه 1950 تاكنون است كه به تازگي توسط انتشارات نو به چاپ رسيده است.

پي نوشت؛-------------------------

1- توسط نشر صمديه ترجمه و چاپ شده است.

منبع؛ آسيا تايمز
جمعه 28 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تابناک]

[مشاهده در: www.tabnak.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 250]