من مست و جهان سرمست

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: من مست و جهان سرمست
گفتي مريم مادر عيسي عليه السلام در بيت المقدس معتكف بود. وقتي درد زايمان بر او عارض گشت، به وي گفتند بيرون شو! اينجا خانه عبادت است نه خانه ولادت. اما مادرم فاطمه بنت اسد همين كه خواست وضع حمل كند به كنار كعبه آمد و ديوار كعبه برايش شكافته شد و او را به درون خانه فراخواندند. مادرم به كعبه درآمد و مرا در خانه خدا به دنيا آورد. اين افتخار و فضيلت ويژه اي است كه نه پيش از من درباره كسي شنيده شده و نه پس از من براي كسي اتفاق خواهد افتاد.
عقل در چرايي چنين تكريمي سرگردان است. «به خدا سوگند علي بن ابيطالب عليه السلام تا روزي كه از اين دنيا رفت مال حرامي نخورد و هيچ گاه بر سر دوراهي كه هر دو خوشنودي خدا باشد، قرار نگرفت مگر اينكه پرزحمت ترين آنها را برگزيد و هر حادثه مهمي كه براي پيامبر خدا(ص) پيش مي آمد به خاطر اطمينان از او كمك مي گرفت و در ميان اين امت هيچ كس نتوانست همانند علي راه پيامبر را بي كم و كاست طي كند. و با اين همه تلاش و كوشش همواره چون بيمناكان كار مي كرد، چشمي به بهشت و چشم ديگر بر آتش داشت. از سويي اميدوار پاداش بهشت و از سويي ديگر هراسناك از كيفر آتش بود» (امام صادق عليه السلام)
تو مولاي متقياني كه درباره شان گفتي «ارادتهم الدنيا و لم يريدوها و اسرتهم ففدوا انفسهم منها. دنيا اراده آنها را كرد و آنان هرگز اراده دنيا را نكردند. به اسارتشان گرفت، پس جانهاشان را براي آزادي از اين اسارت فديه دادند و فدا كردند». و مگر نه اين كه پيامبر اعظم(ص) فرمود «پروردگار عالم بر من وحي كرد و مرا مأمور ساخت كه علي را اميرالمؤمنين بخوانم. پس قبل و بعد از او كسي به اين عنوان خوانده نشد». و نيز «اگر تمام هفت آسمان و زمين در يك كفه ترازو قرار بگيرند و ايمان علي در كفه ديگر، ايمان او سنگيني مي كند».
بگو، بگو رسول خدا! فراوان از فضايل ممتاز علي گفته و تشنگي را صدچندان ساخته اي. پس از آن همه تكريم و تجليل، جرعه اي در ساغر مومنان ريخته اي كه مستي آن تا قيام قيامت باقي است «سوگند به خدايي كه جان من در دست قدرت اوست، اگر نبود اين كه گروهي از امت من تو را مثل نصارا كه عيسي را به اشتباه به خدايي گرفتند، غلو كنند، درباره فضايل و مناقب تو سخناني مي گفتم كه تمام مسلمانان خاك زيرپاي تو را توتياي چشم خود سازند». بيخود نبود در آغوش علي چشم از جهان بستي و به رضوان خدا پيوستي؛ كه او اولين لبيك را به دعوت تو گفت و از آن پس بارها غم از سيماي مباركت زدود و شادي افزود.
و تو اي علي! اي تنيده در حق، اي تار و پود حقيقت كه حق به دور تو مي گردد هر جا كه بگردي! اي بصيرت هميشه كه فرمودي همواره بصيرتم با من است! اي فديه خداوندي براي نجات بشر! اي سينه پر راز و درد! اي پدر مهربان امت! مي دانيم راهي براي رها شدن جز فديه دادن و فدا شدن نيست. تو ما را انتخاب كن براي چنان زاده شدن و آزاد شدني، براي آزاده شدن.
سلام خدا بر تو روزي كه چشم به دنيا گشودي و ناگشوده، چشم از او ستاندي كه تا قيام قيامت شيداي فتوت و آزادگي تو باشد.
«من و علي پدران امتيم»...، رسول خدا(ص) فرمود....و هزار و چند صد سال بعد، در پي انقلابي كه خاستگاه آن اسلام ناب محمدي(ص) بود، سالروز ميلاد علي(ع) « روز پدر» نام گرفت.... ولادت مولود كعبه و روز پدر مبارك باد.
سه شنبه 25 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 156]