واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی:
irib.ir : براي متوقف کردن گسترش HIV/AIDS يک راه وجود دارد . ما بايد جوانان را در کانون توجه خود قرار دهيم . موفقيت جهاني در مبارزه با HIV/AIDS را بايد با توجه به تأثير آن بر کودکان و جوانان مورد سنجش قرار داد . آيا جوانان اطلاعات مورد نياز براي محافظت از خود در برابر خطر ابتلا به عفونت HIV را دريافت ميکنند ؟ آيا دختران توانايي تجزيه و تحليل و تصميم گيري درباره مسائل جنسي خود را بدست آورده اند ؟ آيا نوزادان در مقابل اين بيماري مصون هستند ؟ و آيا کودکاني که در اثر بيماري ايدز بي سرپرست شده اند ، در محيط هاي پرمهر و محبت و حمايت کننده پرورش مي يابند ؟ اينها همان سئوالات دشواري هستند که بايد مطرح سازيم . اين سئوالات معيارهايي براي ارزيابي عملکرد مسئوولان ميباشند . ما نميتوانيم اجازه دهيم بيماري ايدز ، نسل ديگري را نيز تباه سازد . جوانان کانون اصلي همه گيري جهاني عفونت HIV و بيماري ايدز هستند . اينان در مبارزه عليه اين بيماري مهلک نيز ، بزرگترين اميد جهان به شمار مي روند . جوانان امروز وارث بيماري مرگباري هستند که خود ، دوستان ، برادران و خواهران ، والدين ، آموزگاران و نيز الگوهاي اخلاقيشان را به کام مرگ مي کشاند . تخمين زده شده که حدود ۸/۱۱ ميليون نفر از جوانان ۱۵ تا ۲۴ سال با HIV/AIDS زندگي مي کنند . هر روز ، قريب به ۶۰۰۰ جوان ۱۵ تا ۲۴ سال به عفونت HIV آلوده مي شوند . اين در حالي است که تنها تعداد اندکي از آنها از آلوده بودن خود به اين ويروس آگاه هستند . عليرغم گذشت بيش از دو دهه از شيوع اين بيماري ، گروهي عظيم از جوانان درباره مسائل جنسي و عفونتهاي منتقله از طريق تماس جنسي STIsهمچنان بي اطلاع هستند . با اينکه اکثريت آنان درباره بيماري ايدز چيزهايي شنيده اند ،بسياري از ايشان نمي دانند اين بيماري چگونه شيوع مي يابد و هرگز باور ندارند که خودشان هم در معرض خطر هستند . آن عده از جوانان نيز که درباره عفونت HIV چيزهايي مي دانند بدليل عدم مهارت ، نبود حمايت و فقدان امکانات لازم براي اعمال رفتارهاي صحيح ، اکثراً از خود در مقابل عفونت HIV مراقبت نمي کنند . ما به اين نکته بسيار مهم واقف هستيم که بايد به جوانان آسيب پذير و نيز جواناني که در معرض سطح بالايي از خطر قرار دارند توجهي خاص مبذول شود . مي دانيم که اگر قرار است برنامه هاي مراقبت و پيشگيري از HIV/AIDS مؤثر باشند ، جوانان بايد الزاماً در طرح و اجراي اين برنامه ها شرکت داشته باشند . همچنين ، ميدانيم که ادامه تحصيل و ماندن کودکان در مدارس عاملي براي پيشگيري از ابتلا به عفونت HIV مي باشد . ما ميدانيم که آغاز دوران نوجواني يعني از سنين ۱۰تا ۱۴ سالگي ، دوراني است که الگوهاي پايدار رفتار سالم - از جمله به تعويق انداختن آغاز فعاليت جنسي که مي تواند گسترش عفونت HIV يا بيماري ايدز را فرو نشاند - شکل مي گيرد . شکل دادن الگوهاي سالم از آغاز دوران نوجواني ، بسيار آسانتر از تغيير دادن الگوهاي رفتاري مخاطره آميزي است که پيش از اين شکل گرفته است . اگر جوانان به طور خاص در اولويت قرار گيرند ، در آينده مسير اين بيماري همه گير تغيير خواهد يافت . تغيير دادن انتظارات و الگوهاي رفتاري ، نتايج و منافعي ماندگار ، خواه در پيشگيري از ابتلا به عفونت HIV ،خواه در غلبه بر ننگ ناشي از ابتلا به اين ويروس در بر خواهد داشت . چالشي که در پيش روي ماست عبارتست از ترويج دادن برنامه هايي ثمربخش که بتواند جوانان را در کليه جنبه هاي واکنش نشان دادن به HIV/AIDS درگير نمايند ... در تمامي ممالکی که انتقال عفونت HIV کاهش يافته است ، چشمگيرترين کاهش در گروه سني نوجوانان و جوانان ديده مي شود . والدين ، خويشاوندان ، اهل محله ، مدارس و همسالان در هدايت و حمايت از جوانان به منظور امکان انتخاب بي خطر در جهت حفظ سلامتي و رفاه خود نقشي بسيار مهم ايفا مي کنند . مطالعات نشان داده اند که ارتباط مداوم ، مثبت و عاطفي با يک فرد بزرگسال مهربان ، به جوانان احساس امنيت و اطمينان مي بخشد ، و بدين ترتيب آنان قادر مي گردند براي کنترل چالش ها در زندگي خود ، انعطاف پذيري لازم را در خود پرورش دهند . جوامع ودولت ها ، بايد عواملي که باعث افزايش آسيب پذيري جوانان در مقابل عفونت HIV ميشود را بشناسند ؛ بايد از طريق نهضت هاي اطلاع رساني عمومي ، جوانان را چه در داخل و چه در خارج از مدرسه ، مورد پشتيباني قرار داد تا سطح آگاهي آنان افزايش يابد و با ننگ ناشي از ابتلا به اين بيماري مبارزه شود . تمامي اين امور نيازمند يک رهبري قوي است . مسائل پيرامون بيماري ايدز و ويروس آن ، در بطن عملکردها و باورهاي اجتماعي و فرهنگي نهفته است که بسياري از آنها دروني ، شخصي و خصوصي ميباشند . رهبري به معناي داشتن جرأت براي تأمين نيازهاي جوانان در زمينه بهداشت جنسي و باروري است . رهبري به معناي آن است که با جوانان همواره براي فراهم ساختن محيطي کار شود که در آن بيماري ايدز نه با شرم و در خفا ، بلکه بدون پرده پوشي و با دلسوزي مورد بحث قرار گيرد . رهبري به معناي تحقق بخشيدن به اين هدف است که هر جوان در هر جامعه اي به حقايق مربوط به عفونت HIV يا بيماري ايدز و نحوه پيشگيري از آن آگاه باشد و از همان ابتدا به کليه خدمات ، مهارت ها و حمايت هاي لازم براي توسعه رفتارهاي مطمئن و گسترش آگاهي ها ، دسترسي داشته باشد . آخر اينکه ، رهبري به معناي خلق فرهنگي است که آزار جنسي ، سوء استفاده و خشونت در قبال کودکان و نوجوانان را به هيچ عنوان نپذيرد .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 595]