تور لحظه آخری
امروز : شنبه ، 8 اردیبهشت 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):فريب نماز و روزه مردم را نخوريد، زيرا آدمى گاه چنان به نماز و روزه خو مى كند كه اگر ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

بلومبارد

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

خرید اکانت اسپاتیفای

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

تعمیر گیربکس اتوماتیک

دیزل ژنراتور موتور سازان

سرور اختصاصی ایران

سایت ایمالز

تور دبی

سایبان ماشین

جملات زیبا

دزدگیر منزل

ماربل شیت

تشریفات روناک

آموزش آرایشگری رایگان

طراحی سایت تهران سایت

آموزشگاه زبان

اجاره سند در شیراز

ترازوی آزمایشگاهی

رنگ استخری

فروش اقساطی کوییک

راهبند تبریز

ترازوی آزمایشگاهی

قطعات لیفتراک

وکیل تبریز

خرید اجاق گاز رومیزی

آموزش ارز دیجیتال در تهران

شاپیفای چیست

فروش اقساطی ایران خودرو

واردات از چین

قیمت نردبان تاشو

وکیل کرج

تعمیرات مک بوک

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

سیسمونی نوزاد

پراپ تریدینگ معتبر ایرانی

نهال گردو

صنعت نواز

پیچ و مهره

خرید اکانت اسپاتیفای

صنعت نواز

لوله پلی اتیلن

کرم ضد آفتاب لاکچری کوین SPF50

دانلود آهنگ

طراحی کاتالوگ فوری

واردات از چین

اجاره کولر

دفتر شکرگزاری

تسکین فوری درد بواسیر

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

قیمت فرش

خرید سی پی ارزان

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1798428125




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

نا‌گفته​های سیف‌الله صمدیان از جشن تصویر سال / بعضی مسائل دست ما نبود


واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تجسمی  - دبیر جشن تصویر سال می‌گوید پارسال برگزاری این جشن با مشکلات بسیار همراه بود، اما در سال 1390 با اختصاص فضای ویژه‌​ می‌توان اجرای حرفه​ا‌ی‌تری از این رویداد داشت. سما بابایی:‌ دیگر راهی نمانده تا جشن تصویر سال به عنوان مهمترین رخداد هنری در بخش تصویر 10 ساله شود. این ماجرا به اندازه‌ای اهمیت دارد که تمام مسائل دیگر را تحت تاثیر خود قرار می​دهد. اینکه بخش خصوصی بدون حمایت هیچ ارگانی به تنهایی اتفاقی را هر ساله رقم می​زند که در نوع خود یکی از مهم​ترین اتفاقات هنری کشور است. سیف‌الله صمدیان‌ دبیر این جشن هر ساله با مشکلات و موانع متعددی دست و پنجه نرم می​کند تا جشن‌ تصویر را پربارتر از قبل برگزار کند. به همین بهانه با او به گفت‌و‌گو نشستیم. اگر موافق باشید، بحث را با بخش​هایی که در جشن تصویر سال گذشته به اجرا در نیامد و عملی نشد، آغاز کنیم. اکسپوی نور و نمایشگاه هنر تبلیغات. مهم نیست، اما مثل این می​ماند که یک عروسی برپا شده باشد و شما به اصل عروسی کاری نداشته باشید و آن وقت بگویید چرا دو تا از مهمان​ها نیامده​اند. دقیقا، اما به هر حال دو تا از مهمان​های مهم نیامدند...ببینید ما برای جشن تصویر سال هشتم برنامه‌ریزی​های بسیار زیادی انجام داده بودیم و در نظر داشتیم دو بخش جدید به آن اضافه کنیم. کارهای مقدماتی آن نیز انجام شد و برای اجرای نهایی برنامه​هایی که در ذهنمان بود، طرح‌های جدیدی هم داشتیم، اما هجوم بیش از انتظار شرکت‌کننده​ها، بسیاری از برنامه​ها را از جهت زمان​بندی و نه اجرا دچار اختلال کرد. چرا می​گویید از نظر اجرایی دچار اختلال نشد​، آن هم وقتی به هر علتی این برنامه​ها انجام نشد؟چون انجام آن​ها هنوز منتفی نشده​ و درصددیم در سال جاری به اجرا دربیایند. حتی برنامه​ای در ذهنمان است که چنانچه فضای مناسبی پیدا کردیم، طی آن بتوانیم بخش نمایشگاه هنر تبلیغات را زودتر از جشن تصویر سال 90 انجام دهیم. چنانچه می‌دانید قرار بود در سال 89 در کنار نمایشگاه همیشگی تصویر سال که شامل آثار انتخابی ارسال‌شده از طرف عکاسان، گرافیست​ها و فیلمسازان است و بخش اصلی را تشکیل می​دهد، دو رویداد ویژه هم داشته باشیم که بخش هنر تبلیغات یکی از آن‌ها بود. بخشی که جشن تصویر سال تا به حال ورودی به آن نداشته است. دقیقا. البته نمایشگاه هنر تبلیغات ایده​ای بود که من سال​ها به دنبالش بودم و می​خواستم به جشن تصویر سال اضافه شود، به خصوص این​که ما امروزه چه بخواهیم و چه نخواهیم، مدام در معرض تبلیغات فراوان هستیم. از رسانه​های مکتوب گرفته تا بیلبوردها و تیزرهای تلویزیونی .تصاویر فراوانی از طریق همین آگهی‌های تبلیغاتی به ما تحمیل می‌شود. بنابراین دوست داشتم پروسه تبلیغات در کشور ما منطقی​تر و به استانداردهای جهانی نزدیک‌تر باشد. به همین خاطر با همدلی و همراهی دوستان دست‌اندرکار تصمیم گرفتم با اضافه کردن آن به جشن تصویر سال، وضعیت تصویر تبلیغاتی - به خصوص تیزرهای تلویزیونی که هم اکنون در وضعیت اسفناکی هستند-  سر و سامان جدی‌تر به خود بگیرد. لازمه این کار این بود که یک ارزیابی جدی و حرفه​ای روی تمام تولیدات در طول سال داشته باشیم. برای همین در دی​ماه 89 جلسه​ای برگزار کردیم که در نگاه اول کاملا غیرعملی به نظر می​رسید. یعنی کلیه مدیران شرکت​های شاخص تبلیغاتی را در خانه هنرمندان گرد هم آوردیم که این اتفاق شیرین حتی برای خودشان هم باورنکردنی بود. این ماجرا دلیل خاصی داشت؟این جمع نشدن به دلایل غیر حرفه​ای یا حتی حرفه​ای و همچنین استقلالی بود که برخی​ها به دنبالش بودند و نمی​خواستند وارد حرکت‌های زیر کنترل یا زیر نظر رسانه‌های دولتی شوند، اما به این درخواست ما صمیمانه جواب مثبت دادند و آمدند. ما خیلی رک و پوست‌کنده به آن​ها گفتیم که قبول دارید وضعیت تصویرهای تبلیغاتی به خصوص تلویزیون در سطح و لیاقت و اندازه​های فرهنگ ملت ایران نیست و در اکثر موارد آدم را یاد برخی از تبلیغات دهه 60 کشورهای عقب‌مانده و نه حتی ایران می​اندازد؟ همه با صراحت قبول داشتند این کیفیت در مقایسه با سطح جهانی بسیار پایین است. به خصوص با امکاناتی که امروزه انقلاب دیجیتال، ماهواره و اینترنت در اختیار مردم گذاشته، انتظار آنان از این ماجرا بالا رفته است. بنابراین قرار شد هم‌زمان با جشن تصویر سال فضای مناسبی برای هنر تبلیغات راه بیاندازیم و طی آن حدود 20 شرکت شاخص، فعال و با تجربه در گالری انتظامی طبقه سوم حضور داشته باشند. نحوه حضورشان به همان شکلی بود که ما بخش عکاسان و گرافیست ها را می​بینیم یا امکان ویژه​ای برایشان در نظر گرفته شده بود؟ نه. فضاسازی​ که ما در نظر گرفته بودیم، به این شکل بود که از طریق 20 ال‌سی‌دی 50 اینچی و با یک برنامه​ریزی حساب‌شده تصاویر مربوط به فعالیت یک ساله شرکت​ها به همراه تیزرهای منتخبشان نشان داده می‌شد، یعنی در هر نوبت نمایش، یک شرکت دو یا سه دقیقه زمان پخش در اختیار داشت تا فیلمی را که از فعالیت​های خود تهیه کرده، نمایش دهد. از تیزرهای تلویزیونی گرفته تا آگهی‌ها، بیلبوردها و... در این مدت، صدای بقیه ال‌سی‌دی‌ها پخش نمی‌شد و این شیوه‌ ارایه تولیدات تبلیغاتی فضاسازی خاصی در سالن ایجاد می‌کرد. در سالنی که فضای میانی آن برای سمپلینگ و هدایای تبلیغاتی شرکت‌ها نیز فضا و برنامه روزانه خاصی را درنظر گرفته بودیم. همچنین این امکان  برای شرکت​ها وجود داشت که محصولات خود را به مردم معرفی کرده و علاوه بر آن در راهرو استندهایی در نظر گرفته بودیم که شرکت‌ها می‌توانستند مشتری‌های طلایی خود را انتخاب و آنان را در این بخش معرفی کنند. و چه اتفاقی افتاد که هیچ کدام از این برنامه‌ها به اجرا درنیامد؟متاسفانه وقتی روزهای پایانی اجرایی تصویر سال رسید، ما با ارسال اثر توسط دو هزار و 500 نفر مواجه شدیم که این تعداد تقریبا دو برابر سال گذشته بود و کار را برای ما سخت‌تر کرد. از طرفی پارسال تصمیم داشتیم چاپ آثار به شکل کاملا حرفه​ای یعنی با دستگاه «اپسون» چاپ فتو‌آرت باشد. این اتفاق علیرغم بالا بردن کیفیت چاپ، وقت بسیاری را از ما گرفت. از طرفی برخلاف قولی که این شرکت​ها داده بودند، همه​ نتوانستند فیلم​های خود را در مدت زمان تعیین شده آماده کنند و ما با خودمان فکر کردیم اگر به آنها فشار بیاوریم، نمی​توانند کار با کیفیتی ارایه دهند و از طرف دیگر ما هم امکان انجام کار حرفه​ای نخواهیم داشت. اجرای بد این پروژه می​توانست آن را برای همیشه متوقف کند، در حالی که در سال 90 با اختصاص فضای ویژه‌ای​ می‌توانیم اجرای حرفه​ا‌ی‌تری را از این رویداد داشته باشیم. این شرکت​ها که می​گویید به سختی کنار هم جمع می​شوند، با تعطیلی این پروژه در جشن تصویر گذشته امسال هم همراهی​تان خواهند کرد، یعنی کار را ادامه می‌دهند؟ اگر ادامه ندهند، طبیعتا به ضرر کیفی تولیدات و موقعیت اقتصادی خودشان است. اولین سود این طرحی که ما در ذهن داریم، چه از لحاظ اقتصادی و چه به لحاظ گسترده شدن اتاق فکرشان. به خصوص اینکه این روزها ایده​های تبلیغاتی بسیار محدود شده‌اند و با این اقدام می​توان اتاق فکری به وسعت یک کشور و تمام جوانان خلاقی که در شهرستان​های مختلف وجود دارند، تشکیل داد. این اتفاق در تمام 30 سال گذشته رخ نداده است. ضمن اینکه ما تقریبا دوسوم کار را انجام داده و تنها بخشی از آن متوقف مانده است. از سوی دیگر ما تازه قدم اول را برداشته​ایم و در سال​های آتی این بخش به شکل رقابتی خواهد بود. یعنی کار این شرکت‌ها توسط داوران حرفه​ای که سابقه زیادی در‌این‌باره دارند، ارزیابی می​شود. مثلا چه کسانی‌؟افرادی مثل آقای کاتوزیان و یا کیارستمی که سابقه کاری طولانی و بسیار مهمی در این زمینه دارند. به گمان من هیچ رویدادی مثل جشن تصویر سال نمی​تواند محل مناسب‌تری برای ارزیابی تصویری عرصه تبلیغات باشد، به خصوص این​که در حال حاضر که بالا رفتن کیفیت تولیدات تبلیغاتی با حفظ استقلال فرهنگی و اقتصادی اهمیت غیر قابل کتمان یافته است. من باز تاکید می​کنم این بخش در اولین فرصت اجرا می​شود؛ چون واقعا حیف است طرحی که هم اکنون به اینجا رسیده و همه با رضایت آمده​اند، در اینجا متوقف شود. تصویر سال این همه فرصت برای تبلیغات و معرفی این شرکت ها فراهم می کرد، در عوض چه چیزی دریافت می کرد؟این اتفاق یک کار اقتصادی حداقلی بود که بتواند ما را تا اندازه​ای از این موقعیت اسفناک اقتصادی رها کند. ما گمان کردیم به جای اینکه به فکر اسپانسرهای متنوع باشیم، این طرح را عملی کنیم. البته این به معنای کمک گرفتن از آن​ها نبود و تنها قرار بود شرکت​هایی که در این بخش حضور دارند، از مشتری​های ویژه خود ورودیه دریافت کنند. همین هم می​توانست بخشی از هزینه​های ما را تامین کند. به هر روی عملی نشدن این ایده لطمه اقتصادی بسیار شدیدی به ما وارد کرد، چون ما وقتی را که باید می​گذاشتیم تا اسپانسر جذب کنیم، از دست دادیم. خب، جشن تصویر سال هیچ زمانی درآمدزا نبوده است. با این وضع چه اتفاقی رخ می​دهد. اینها ادامه کار را با مشکل مواجه نمی کند؟ما به خاطر استقلالی که بسیار برای​مان جدی است، از بودجه دولتی استفاده نمی​کنیم، در حالی که بدون اغراق برگزاری جشنی با این وسعت احتیاج به امکانات دو وزارتخانه با بودجه دولتی دارد. ما جشن را به شکل خصوصی انجام می​دهیم و هزینه​های کمرشکن آن را نیز بر عهده می​گیریم، اما این درآمد بالاخره باید یک جوری تامین شود که همین مهمترین مشکل ماست، به خصوص اینکه روش‌های منطقی در جامعه ما به لحاظ عدالتی که لازمه اختصاص درست، منطقی و حتی انسانی بودجه فرهنگی در جامعه است، اجرا نمی‌شود. بودجه دولتی که به صدها میلیارد تومان می‌رسد، متاسفانه در اکثر موارد بیشتر خرج فرهنگ سیاست‌زده می​شود تا فرهنگ واقعی جامعه و هنر. به همین خاطر است که هنرمندان مستقل هیچ وقت از این بودجه​ها سهمی ندارند. در حالی که این بودجه متعلق به خود آنان است و مسئولان باید به این مساله توجه داشته باشند که در اختصاص بودجه​های خود به هنرمندانی که نمی​خواهند وارد سیاست بازی​های فرهنگی شوند توجه کنند. این به طور قطع هم به نفع مملکت است و هم به نفع نسل​های آینده که فرزندان همین مسئولان نیز جزوی از آنان هستند. ضمن این​که تنها از این راه است که می​توان حضوری بدون وابستگی در برابر با هجوم وحشتناک ماهواره‌ها و امکانات نامحدود تصویری آن سوی مرزها داشت. به خصوص اینکه سواد واقعی و روز ما در این عرصه از واقعیت امروز جهان بسیار دور است.   اما این استقلال قطعا هزینه​های بسیاری برای شما داشته است، این طور نیست؟ در عوض این سلامت باعث شده اعتماد به ما به شکلی مسرت‌بخش رشد پیدا کند، آن هم در حالی که مسئولان حتی از انجام این پروژه هم خبر ندارند و در این سال​ها خیلی‌هایشان حتی برای یک بار هم پایشان را به بزرگ​ترین گردهمایی هنرمندان ایرانی نگذاشته‌اند، اما ما به آن​ها می​گوییم که شما کجایید و ما کجا؟ چرا نمی​خواهید واقعیت​های جامعه را مشاهده کنید؟ چرا نمی​خواهید این عدالتی را که شما شعارش را می​دهید و ما آرزویش را داریم، محقق کنید؟ عدالت در ایجاد فضایی برای ارایه آثار هنری برای همه آنهایی که استعداد و استحقاق این را دارند و می‌خواهند در فضای سالم و متعالی فرهنگی امکان رشد داشته باشند. برسیم به اکسپوی نور که آن هم اجرا نشد. تا جایی که تعهد اخلاقی نمایشگاه بود، این بخش را انجام دادیم. شرکت نور پیشنهادی به ما کرد که یک مسابقه با موضوع نور برگزار کنیم. من خودم پیشنهاد کردم به‌جز ارائه آثار هنرمندان، امکان فروش هم در این بخش به وجود بیاید. برای همین خواستیم اگر بشود اکسپوی نور را در بخش عکس و نقاشی برگزار کنیم. طبق انتظارمان در بخش عکس کارهای خوبی به ما رسید که هیئت انتخاب متشکل از محمود کلاری، نادر داوودی و بنده 80 اثر را برگزید و با داوری محمود کلاری، میترا محاسنی و نادر داوودی برگزیدگان شناخته شدند و تندیس و جوایز دیگر در روز اختتامیه تصویر سال اهدا شد. تنها بخش اکسپو ماند که می​خواستیم فروش آثار برندگان این بخش به همراه هنرمندان صاحب سبک را در دو بخش عکاسی و نقاشی داشته باشند که متاسفانه گالری پردیس ملت در زمانی که ما می​خواستیم، اشغال بود و زمان پیشنهادی پردیس برای نمایشگاه حدود نیمه‌ دوم اسفند بود که زمان مناسبی برای اکسپو نبود. از طرفی این کارها باید در قطع بزرگ چاپ می​شد که در این فرصت کم امکان‌پذیر نبود و از طرفی برای برگزیدگان هزینه‌ای ایجاد می​کرد و ما هم نمی​توانستیم به آن​ها کمک مالی برای چاپ عکس‌‌ها بکنیم. به همین خاطر تصمیم گرفتیم بخش مسابقه نور را برگزار کنیم و فضایی را که قبلا در گالری انتظامی برای هنر تبلیغات انجام داده بودیم، به عکس​های برگزیده اختصاص دادیم. تکلیف بخش نقاشی چه می​شود؟نقاشی نیز قرار بود برای اولین بار در جشن تصویر سال و در بخش اکسپو حضور داشته باشد که به همان دلیلی که گفتم اجرای آن نیز به تعویق افتاد. جالب است یک تیم حرفه​ای با هنرمندان شاخص این عرصه صحبت کرده بودند و قرار بود تقریبا بالای 90 درصد هنرمندان پیشگام و صاحب‌سبک در این رخداد حضور داشته باشند. یعنی اکسپو در سال جاری هم برگزار نمی​شود؟ بالاخره همان هزینه را در بر می​گیرد و جشن تصویر سال هم که درآمد ویژه‌ای ندارد.حتما اجرا می​شود، ما تنها به خاطر نداشتن اسپانسر مناسب به این طرف سال موکول کردیم، یعنی ما آن بخشی را که تعهد داشتیم برای عکاسی انجام دادیم و  آن بخشی را که به خود عکاسان مربوط است یعنی مسئله فروش را عملی نکردیم که این هم در صورت یافتن اسپانسر در سال جاری انجام می‌شود. با این وجود اصلا ارزیابی خودتان از هشتمین جشن تصویر سال چیست؟همین که این جشن برگزار می​شود، کار مهمی به انجام می​رسد. به خصوص این​که همان طور که می​دانید پارسال جشن با مشکلات بسیاری همراه شد. مثلا خانه هنرمندان سالن‌ها را بسیار دیر به ما داد. از طرفی اصلا قرار نیست ما به تمام آرزوهای خودمان دست پیدا کنیم، اما با این حال نمی‌توانم این مسئله را نادیده بگیرم که با وجود اینکه 1700 نفر از  2500 نفر شرکت‌کننده حذف شده بودند، اما باز تعداد کارها بسیار بالا بود و من تنها در این بخش نارضایتی دارم. یعنی به نظرم می​رسد که می​شد تعداد بیشتری کار را حذف کرد.هر چند به نظر من حذف 1700 اثر از هنرمندان کار بسیار تلخ و حتی زشتی است، اما ظاهرا به خاطر واقعیت هنر کارمان درست است. حذف 1700 نفر کار دردآوری برای روحمان است، اما من بعد از دیدن نمایشگاه به این نکته رسیدم که می‌توانست یک سوم این کارها هم نباشد، اما به هزار و یک دلیل از جمله تنوعات موضوعی ما و همچنین محدوده یک ساله جشن، برای وسعتی به اندازه‌ یک کشور این آثار انتخاب شدند. با این حال من مطمئنم امسال سخت‌گیرانه‌تر عمل خواهیم کرد. جشن تصویر سال گذشته با اتفاقات متعددی همراه بود، خانه هنرمندان چند روزی سالن​ها را دیر به شما تحویل داد، تضمینی وجود دارد که این اتفاق امسال رخ ندهد؟ قرار شده خانه هنرمندان ایران از اول اسفند تا 20 اسفند در اختیار ما باشد. هر سال این قول را به ما می​دهند، ولی به علت همزمانی این جشن با جشنواره هنرهای تجسمی فجر این کار همیشه چند روزی از وقت تصویر سال را می گیرد. متاسفانه نگاه​های دولتی همواره جای حرکت​های خصوصی را تنگ می​کند. به هر حال می​شد، جشنواره هنرهای تجسمی که فضاهای فراوانی از جمله گالری صبا، موزه هنرهای معاصر، فرهنگسرای نیاوران، آزادی و... در اختیار دارد، خانه هنرمندان را برای این حرکت خصوصی رها می​کرد، به خصوص این​که این چند روز بار روانی بسیاری را به برگزار‌کنندگان و شرکت‌کنندگان وارد می​کند. برای مثال در جشن تصویر سال گذشته به علت کمبود وقت ناشی از این امر، ما نتوانستیم نیمی از فیلم​های خود را به نمایش بگذاریم. با این شرایط چه اصراری به برگزار شدن جشن در اسفند ماه است؟ نمی​شد مانند سال​های گذشته یک سال تصویری در نظر گرفته شود؟ ما قبلا این کار را انجام می​دادیم، اما به علت تداخل سال میلادی و شمسی به مشکلاتی برخوردیم. برای چاپ کتاب تصویر سال - که می​خواهد اتفاقات یک سال را نشان دهد - و همچنین جشن تصویر اسفند ماه بهترین زمان است. البته برنامه ما این است که در دهمین سالگرد جشن تصویر، به یک فضای حرفه​ای و فرامرزی برسد. یعنی می​خواهیم ابتدا آن را در سطح منطقه و در گام​های بعدی در سطح بین المللی به اجرا درآوریم. البته این​ها همه جزو آرزوهای ما به حساب می آید و تحقق آنها نیازمند این است که توان فیزیکی و مالی‌مان اجازه دهد. اتفاقی که البته تحققش بعید است. ببینید، به نظر من باید یک انقلاب اقتصادی معقول در جشن تصویر ایجاد شود. ایده‌ای در ذهن​مان است که جشن تصویر را از این پس در شهرستان​ها و خارج از کشور برگزار کنیم. یعنی نمایشگاهی از برگزیدگان هشت دوره پیش راه بیاندازیم. با توجه به اینکه می‌گویید قرار است بخش هنر تبلیغات و اکسپوی نور در سال جاری برگزار شود،خطر دو تکه شدن جشن تصویر وجود ندارد؟به هیچ وجه. جشن تصویر سال سر جای خودش است و تلاش می​کند هر سال با کیفیت بالاتری به اجرا درآید. ما تلاش می​کنیم این شوقی که جوانان ایرانی دارند، زنده نگهداریم، اما نمایشگاه هنر تبلیغت و اکسپو هم برگزار خواهد شد و اصلا شکل طبیعی کار این است که جدا از یکدیگر اجرا شوند، گرچه در ابتدا گمان​مان بر این بود از هجوم بینندگان تصویر سال برای آشناسازی دوستداران هنر با هنر- تبلیغات بهره بگیریم. به احتمال فراوان این بخش به صورت مجزا برگزار می​شود و البته ترفندها و ظرافت​هایی را به کار خواهیم برد تا کار جذابیت داشته باشد. همچنین در خانه هنرمندن هر کاری بیننده خواهد داشت. پارسال حضور چهره‌های عکاسی نسبت به گذشته کمتر نبود؟ اگر منظورتان چهره​هایی هستند که در حال حاضر در ایران نیستند، دیگر ربطی به ما ندارد و یا عزیزانی مثل بهمن جلالی، راز دشت یا کوروش امام که در سال های گذشته از دستشان دادیم، اما اکثریت قریب به اتفاق  چهره‌ها بودند. ضمن این​که وقتی در یک رخداد دو هزار و 500 نفر حضور دارند، دیگر حضور یکی - دو نفر نقش چندانی ندارد. ما این حق را برای عکاسان و سایر هنرمندان قایل هستیم که هر زمانی از ما و حرکتمان خوششان بیاید و با آن همراه شوند و هر زمانی هم این نظر را نداشته باشند، جور دیگری عمل کنند. ولی بدون اغراق و از سر صدق می‌گویم که بزرگترین و زیباترین انگیزه گروه اجرایی تصویر در این بوده​ که جامعه هنری ایران به​ویژه از نوع سالم‌اش در تمامی هشت دوره گذشته تکیه‌گاه روحی و روانی ما در ادامه راه بوده‌اند. 58




این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 591]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن