محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798312533
سرمقاله هاي روزنامه هاي صبح ايران
واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: سرمقاله هاي روزنامه هاي صبح ايران
تهران -خبرگزاري ايسكانيوز:"امنيت اجتماعي و تشخيص هاي فردي " ، "پيامدهاي پنهاني جنگ عراق " ، "تحليل سياسي هفته " ، "رزمايش ايران ،تغيير لحن آمريكا " ، "انسجام كامل ،كانديداي واحد " ، "زوال آخرين اميد" و "وقتي آخرين وزير اقتصاد معرفي نمي شود" از عناوين سرمقاله هاي روزنامه هاي صبح ايران است.
به گزارش روز پنج شنبه باشگاه خبرنگاران دانشجويي ايران "ايسكانيوز "در اين سرمقاله ها مي خوانيم:
**آفتاب يزد :امنيت اجتماعي و تشخيص‌هاي فردي
روزنامه آفتاب يزد امروز در سرمقاله خود مقوله امنيت اجتماعي را تحليل مي كند و مي نويسد:
در سالهاي اخير، موضوع امنيت اجتماعي مورد توجه اكثر مردم و صاحب‌نظران سياسي و اجتماعي بوده است. مسئولان حكومتي نيز دغدغه‌هاي روبه افزايش خود نسبت به اين موضوع را بارها اعلام كرده‌اند.
اما آنچه در تمام سالهاي گذشته، به صورت ثابت ولايتغير باقي مانده است برخوردهاي احساسي و بعضا غيركارشناسي و كشيده شدن اين موضوع اجتماعي به حوزه درگيري‌هاي سياسي است.
همين وضعيت، شرايطي ايجاد نموده است كه هيچ‌گاه فرصت كافي و شرايط مساعد فراهم نشده است تا اجماعي قابل قبول براي شناسايي مصاديق واقعي كه امنيت اجتماعي را به خطر مي‌اندازد به وجود آيد. لنگيدن در گام اول، تاثير خود را در گام‌هاي بعدي نيز آشكار ساخته است و در نتيجه، امروز درخصوص اولويت‌بندي امور ضد امنيت اجتماعي، وحدت نظر و حتي نزديكي ديدگاه ميان اركان حكومت وجود ندارد. اختلاف ديدگاههاي علني شده در اين خصوص، آنقدر واضح است كه نيازي به ذ كر نمونه نيست. در مهمترين مرحله يعني تشخيص بهترين راه مقابله با ناهنجاريها و به حداقل رساندن هزينه‌هاي مرتبط با آن نيز نه تنها هيچ نشانه‌اي از همگامي و همكاري اكثريت كارگزاران حكومتي با قاطبه كارشناسان، مشاهده نمي‌شود، بلكه مردم بارها شاهد ارسال سيگنالهاي متفاوت از دستگاههاي رسمي بوده‌اند.
در اين شرايط، خوش بينانه‌ترين فرض آن است كه هر دستگاهي با صدق نيت و با دلسوزي واقعي نسبت به مردم، آنچه را كه به تشخيص خود مهم‌تر مي‌داند در اولويت قرار مي‌دهد و روش بهينه – باز هم به تشخيص خود – براي مبارزه و مقابله را انتخاب و را‌ساً به اجراي آن مبادرت مي‌كند. اما براساس تجربه موجود، اشخاص حقيقي و حقوقي هم كه با اين روش‌ها مخالف هستند آرام نمي‌نشينند. يكي كه دستي به تريبون‌ها دارد مخالفت علني خود را اعلام مي‌كند و ديگري، با يادآوري ناهنجاريهايي كه عده بيشتري از مردم با آن دست به گريبان هستند تلاش مي‌كند افكار عمومي را در برابر نهادهايي قرار دهد كه روشهاي مورد نظر خود را با استفاده از قدرت حكومتي پيگيري مي‌كند. در اين ميان آنچه كه مغفول مي‌داند سرگرداني مردماز يكسو و انجام برخي اقدامات توسط نهادهاي رسمي است كه زيان‌هاي آن، به آساني قابل جبران نيست كه البته به نظر مي‌رسد بيشتر اين زيان‌ها، ناشي از فقدان برنامه منسجم و عدم تصميم‌گيري جمعي و برنامه‌ريزي كارشناسي در بعضي مقولات است. ترديدي وجود ندارد كه در سال هاي اخيرموضوع اراذل و اوباش و اقدامات غيرانساني بعضي از آنها، احساس ناامني را در بعضي مكان‌هاي عمومي و خصوصي حاكم كرده بود و مقابله با اين گروه ضد امنيت – البته به صورت علمي و موثر – يك مطالبه عمومي بود. اما برخي حواشي ظاهراً كم اهميت در اين مقابله- مانند انداختن آفتابه به گردن تعدادي از اين افراد– آنقدر حاشيه ايجاد كرد كه بسياري از افراد از اصل موضوع غافل شدند. در مورد روشهاي مبارزه با بدحجابي نيز، برخي بي‌دقتي‌ها موجب گرديد عده‌اي در داخل و خارج، نتوانند نتايج مثبت سالم‌سازي فضاي جامعه را به خوبي حس كنند؛ آخرين نمونه‌اي كه پيامدهاي منفي را به نمايش گذاشت شناسايي و تعطيل كردن چند عكاسي بود. براساس آنچه توسط برخي مراجع انتظامي اعلام شده است، تعدادي از عكاسي‌ها در تهران، با سوء استفاده از اعتماد مشتريان، تصاوير اختصاصي خانواده‌ها را به عنوان نمونه كار در اختيار ساير مشتريان مي‌گذاشته‌اند و تعدادي از آنها نيز به سوء استفاده‌هاي ديگر از اين تصاوير مي‌پرداخته‌اند. اما آنچه بعد از اين حادثه اتفاق افتاد و انتشار برخي از اين تصاوير توسط يك خبرگزاري مدعي اصولگرايي نشان داد كه متأسفانه بر بسياري از فعاليت‌هاي رسمي، حاكم مي‌باشد. البته در اين مورد نيز ظاهراً يك ابراز تأسف و هشدار كلي يك مقام قضايي، پايان بخش اين اقدام تأثر انگيز و شبهه‌ناك بود. در حالي كه قبل از اين، اگر يك عكاسي مبادرت به انتشار تصاوير خصوصي و خانوادگي مي‌كرد، شناسايي عامل اين اقدام و مجازات او بسيار آسان بود. اما با اقدام نسنجيده اخير، بسياري از اين تصاوير در دسترس سايت‌هاي مختلف خبري قرار گرفته است. شايد در اين موضوع نيز بتوان مانند بسياري از امور ديگر، هدف مجريان را مقدس شمرد و به صورت زباني، آنها را به خاطر اين اشتباه تقبيح كرد. اما اگر بدقت نگريسته شود اقدام اخير نيز ريشه در همان مسائلي دارد كه منجر به ايجاد برخي حواشي در ساير مراحل طرح امنيت اجتماعي گرديد. پس همه دستگاهها و افراد وظيفه دارند ضمن تأمين نيازها و فراهم سازي زمينه براي اجراي وظايف متوليان اين امر، پيامدهاي منفي اقدامات يكجانبه و بدون جلب ديدگاههاي كارشناسي را به آنها يادآوري نمايند. اين توصيه قرائت ديگري از نگراني ابراز شده توسط فرمانده نيروي انتظامي است كه
**جام جم : پيامدهاي پنهان جنگ عراق
روزنامه جام جم امروز در سرمقاله خود به پيامدهاي جنگ عراق به خصوص از هم پاشيدگي خانواده ها پرداخت و نوشت:
قبل از تهاجم ائتلاف تحت رهبري ايالات‌متحده به عراق در سال 2003 ميلادي و زماني كه روند طولاني و پردردسر اخذ مجوز طلاق و ميانجي‌گيري خانواده‌ها به مثابه ديواري محكم در برابر جدايي زوج‌ها بودند سالانه 22 هزار مورد طلاق در اين كشور رخ مي‌داد.
دلال ربيعي، از فعالان حقوق زنان در بغداد مي‌گويد حداقل نيمي از اين جدايي‌ها به دليل اختلافات مذهبي هستند در حالي كه شيوع بيكاري فشار اقتصادي بر زوج‌ها را دوچندان كرده و به عامل افزايش طلاق تبديل شده است. ديواري كه اكنون مناطق شيعه و سني‌نشين پايتخت را از هم جدا مي‌كند گويي به درون قلب مردم هم رسوخ كرده است.
تا پيش از اين معمولا مردان به اميد يافتن همسر از طبقه اجتماعي بالاتر براي طلاق پيشقدم مي‌شدند و تنها چيزي كه در پيوندهاي زناشويي مطرح نبود اعتقادات و گرايشات مذهبي بود. با اشغال عراق و سر برآوردن خصومت‌هاي مذهبي اكنون ازدواج‌هاي معتقدان به مذاهب مختلف بشدت كاهش يافته در حالي كه ازدواج‌هاي درون فرقه‌اي بشدت رواج يافته است.
**جمهوري اسلامي :تحليل سياسي هفته
روزنامه جمهوري اسلامي امروز در سرمقاله خود خود به حوادث سياسي اين هفته نقبي زد و نوشت :
هفته جاري در سايه حرمت ماه پيامبر سپري شد. در ماه رجب زندگي جلوه ديگري مي يابد و انسان دوباره متولد مي شود. اين ماه از بهترين ايام الهي است .
انسانهاي آگاه و هوشيار كه براي طي طريق بندگي و قرار گرفتن در مسير سعادت دنيوي و اخروي تلاش مي كنند از اين فرصت ارزشمند نهايت بهره برداري را مي نمايند. يكي از مناسبت هاي اين هفته سالروز شهادت دهمين خورشيد پرفروغ آسمان ولايت و اسوه هدايت حضرت امام هادي عليه السلام بود. اين امام همام در سخت ترين شرايط و اوج خفقان دوران عباسي همچون سرو سبز هدايت و معنويت به مقابله با انحرافات و برداشتهاي نادرست از اسلام پرداخت و در فضاي آكنده از شبهات پرچم پاسداري از انديشه هاي ناب ديني را بردوش كشيد.
اكنون نيز كه جامعه ما گرفتار تفكرات ناصواب عرفان زدگي عوامفريبانه است و صوفي مسلكان رياكار با حمايت محافل غربي به ترويج انديشه هاي نادرست خود مي پردازند حوزه هاي ديني و علماي رباني وظيفه دارند همچون امام هادي به روشنگري پرداخته و معارف حقه شيعه را آنگونه كه هست به جوانان بنمايانند.
در اين هفته مردم ايران و در آستانه سيزدهم ماه رجب آماده برگزاري جشنهاي ميلاد امام العارفين و اميرالمومنين علي بن ابيطالب مي شوند تا بار ديگر با قافله سالار ولايت پيمان ببندند كه در شناخت عمل و ترويج فرهنگ ناب امامت لحظه اي از پاي نايستند.
از رويدادهاي سياسي اين هفته بايد به سفر رئيس جمهوري اسلامي ايران به مالزي براي شركت در ششمين اجلاس هشت كشور اسلامي درحال توسعه موسوم به « دي ـ 8 » اشاره كرد . رئيس جمهور در اين سفر علاوه بر تبيين مواضع كشورمان براي توسعه همكاريهاي اقتصادي ميان كشورهاي عضو با برخي سران و مقامات شركت كننده درخصوص موضوعات مورد علاقه دوجانبه و منطقه اي گفتگو كرد. در اين اجلاس تصميماتي پيرامون همكاريهاي كشاورزي غذايي گردشگري بازرگاني خدمات مهندسي و انرژي تنظيمات پولي و مالي در جهت تامين منافع كشورهاي اسلامي اتخاذ شد.
از موضوعات مطرح در اين هفته روي موج قرار گرفتن لفاظي ها و ياوه گوئيهاي مقامات رژيم صهيونيستي و برخي محافل تندروي جنگ طلب در آمريكا عليه ايران بود كه با پاسخ محكم و قاطع مسئولين سياسي و نظامي كشورمان روبرو شد كه سران كاخ سفيد و تل آويو را فاقد توان لازم براي مديريت يك جنگ ديگر در خليج فارس توصيف كرده و تصريح كردند تنگه هرمز را به قتلگاه متجاوزان تبديل خواهند كرد.
در اين هفته همچنين با تحويل پاسخ ايران به بسته پيشنهادي كشورهاي 1 +5 و اعلام آمادگي طرفين براي ادامه مذاكرات فضاي مثبتي در موضوع فعاليت هسته اي ايران كه آمريكائيها در تلاش براي به بن بست كشاندن روند مذاكره و ارائه تصويري غيرمنطقي از كشورمان است بوجود آمد كه بنظر مي رسد با ديدار هفته آتي جليلي و سولانا بتوان ماهيت صلح آميز بودن برنامه هاي هسته اي ايران را براي كشورهاي متخلف و داراي سلاحهاي اتمي اثبات كرد.
هفته جاري در صحنه خارجي نيز شاهد رخدادهاي تازه اي بوديم . برگزاري اجلاس هشت كشور صنعتي جهان در ژاپن تحولات سياسي لبنان و همچنين وقوع حادثه خونين انفجار بمب در كابل از جمله اين رويدادها بود.
اجلاس سه روزه هشت كشور صنعتي متشكل از آمريكا روسيه ژاپن فرانسه ايتاليا انگليس كانادا و آلمان از روز دوشنبه گذشته در حالي آغاز شد كه اعتراضات گسترده اي عليه آن در محل برگزاري اجلاس صورت گرفت و روز گذشته در حالي اين اجلاس پايان يافت كه بسياري از مسائل مورد بحث اين اجلاس بي نتيجه ماند و شركت كنندگان دستاورد قابل ذكري ارائه ندادند. از چند روز قبل از برگزاري اجلاس شمار زيادي از معترضين با برپايي تظاهرات متعدد و گسترده سياستهاي كشورهاي عضو اين تشكيلات را مسبب بسياري از معضلات جهان امروز دانسته و محكوم كردند.
محورهاي اساسي بحث در نشست « گروه هشت » گرمايش جهاني و تغييرات آب و هوايي توسعه اقتصادي آفريقا افزايش بهاي موادغذايي و گران شدن قيمت نفت بود. كشورهاي صنعتي در نشست مشترك با پنج كشور در حال توسعه يعني چين برزيل هند مكزيك و آفريقاي جنوبي كه به عنوان نماد كشورهاي در حال توسعه جهان در اجلاس گروه 8 شركت كرده بودند از كشورهاي در حال توسعه خواستند كه سهم 50 درصدي در كاستن از گازهاي آلاينده را برعهده بگيرند كه با مخالفت سريع پنج كشور مذكور مواجه شده و اعلام گرديد در حاليكه مسئول اصلي آلودگي هوا و تخريب لايه هاي محافظ زمين كشورهاي صنعتي هستند چرا ديگران بايد تاوان آن را بدهند.
در بخش كمك به توسعه آفريقا نيز گروه هشت همچون گذشته وعده داد و نشانه اي از اقدام عملي مشاهده نشد. در اين باره رئيس جمهور سنگال كه به عنوان عضو اتحاديه آفريقا در اجلاس حضور داشت در اعتراض به اين وعده هاي محقق نشده و تبليغاتي گفت آفريقا وعده هاي جديد كه به آن عمل نمي شود نمي خواهد. در قبال انتقاد كشورهاي آفريقايي كشورهاي صنعتي حاضر به پذيرفتن اجراي تعهدات معوقه خود نشدند و اعلام كردند فعلا و علي الحساب تعدادي « پشه بند » در اختيار كشورهاي آفريقايي قرار مي دهد تا از گزيده شدن مردم آفريقا و ابتلاي آنها به بيماري مالاريا جلوگيري شود!
اجلاس اخير گروه هشت علاوه بر اينكه در مواجهه با مشكلات جهاني كه عمده آنها زاييده سياستها و عملكرد خود اين كشورهاست ناتوان و بي كفايت بود مشخصه منفي ديگري داشت و آن عدم مقبوليت مردمي شديد سران حاضر در اجلاس بود. براساس تازه ترين نظرسنجي ها نخست وزير ژاپن تنها 26 درصد مقبوليت داخلي دارد و از زمان به قدرت رسيدنش با يك پارلمان مخالف و دچار مشكل مواجه بوده است . نيكلا ساركوزي رئيس جمهور فرانسه نيز تنها مورد قبول 30 درصد فرانسوي هاست . بوش نيز وضعيتش همانند همتاي فرانسويش مي باشد . گوردون براون با 17 درصد مقبوليت در قعر جدول قرار دارد . تنها مورد استثنا « ديميتري مدودوف » رئيس جمهور روسيه است كه وي نيز فعلا سوار بر موج مقبوليت پوتين است .
از رخدادهاي مهم سياسي هفته جاري مسائل مربوط به لبنان بود كه حول دو محور تبادل اسرا و تلاش براي تشكيل دولت وحدت ملي دور مي زد. مسئله تبادل اسيران اسرائيل و لبنان اگرچه با سنگ اندازي هاي تازه اي از سوي صهيونيستها مواجه شده و مقامات اين رژيم شرط جديدي پيش كشيده اند ولي به اذعان مقامات ذيربط لبناني اوايل هفته آينده مبادله اسرا صورت خواهد گرفت . آنچه كه مهم است گردن نهادن صهيونيستها به آزادي اسيران لبناني است كه با هر توجيهي همراه باشد يك عقب نشيني براي رژيم صهيونيستي و پيروزي ديگر براي مقاومت اسلامي لبنان محسوب مي شود. . در قضيه تبادل اسرا نيز همين قاعده حكمفرماست . از اينرو اين تحول را نيز بايد دستاوردي براي مبارزان ضدصهيونيستي بخصوص رزمندگان مقاومت اسلامي لبنان به حساب آورد. شرط تازه اي كه صهيونيستها براي اجراي تبادل اسرا به ميان كشيده اند درخواست اطلاعات درباره « رون آراد » خلبان اسرائيلي است كه جنگنده اش در سال 1364 در لبنان سقوط كرد .
تلاش هاي پشت صحنه براي تشكيل دولت وحدت ملي هفته جاري نيز بطور فشرده در جريان بود كه اين تلاش ها تا پايان هفته نتيجه اي دربرنداشت . آنچنانكه منابع لبناني مي گويند گره كار اكنون به اختلافات دروني جناح حاكم موسوم به « چهارده مارس » منحصر شده است و جناح مخالف دولت در تنظيم تركيب وزرا به توافق رسيده است . در اين ميان تازه ترين گزارش ها حكايت از آن دارد كه اگر رخداد غيرمنتظره اي از جمله سفر مقامات كشورهاي مداخله گر خارجي به لبنان صورت نگيرد به احتمال زياد تا سه روز آينده دولت جديد تشكيل خواهد شد.
انفجار مهيب در كابل ديگر رخداد مهم هفته جاري بود. حمله انتحاري روز دوشنبه كه در مجاورت سفارت هند در كابل رخ داد خونين ترين حمله در افغانستان در سال جاري عنوان شد . در اين حمله دست كم 44 نفر كشته و 150 نفر ديگر زخمي شدند . بنا به گزارش ها انفجار لحظاتي پس از عبور سفير هند از محل صورت گرفت كه به وي آسيبي نرسيد ولي 4 تبعه هندي در اين حادثه كشته شدند. اينكه چرا گروههاي شورشي افغان به سراغ هندي ها رفته اند بازمي گردد به نقشي كه هند درتحولات سالهاي اخير افغانستان ايفا كرده است . هند يكي از حاميان پروپاقرص حامد كرزاي رئيس جمهور افغانستان است ضمن اينكه هندي ها در سالهاي اخير به طور مستقيم و گسترده در طرح هاي عمراني و اقتصادي افغانستان مشاركت داشته و از ديد شورشيان متحد نزديك دولت كابل تلقي مي شوند. گفتني است كرزاي در سالهاي تبعيد مدتي را در هند به سر برده است . به نظر مي رسد شورشيان قصد داشتند با اين حمله و نشان دادن ضربه شست به هندي ها آنها را در مناسباتشان با دولت كرزاي به تجديدنظر وادارند.
با اينحال نكته مسلم اين است كه ريشه بحران افغانستان همچون عراق در حضور اشغالگران و بيگانگان است كه با لشكركشي نظامي به اين كشور درپي منافع نامشروع هستند و همين امر موجب شده فضا براي رشد و تاخت و تاز گروههاي افراطي و تروريست همچون طالبان و القاعده فراهم شود . اكنون آمريكائيها پس از گذشت 7 سال از تهاجم نظامي به افغانستان نه تنها نتوانسته اند ملاعمر و بن لادن را دستگير كنند بلكه حضور آنها باعث شده بحران داخلي افغانستان روز به روز اوج بگيرد.
**قدس :رزمايش ايران ، تغيير لحن آمريكا
روزنامه قدس امروز در سرمقاله خود به رزمايش دريايي -هوايي پيامبر اعظم پرداخت و نوشت:
اقدامهاي دفاعي يك ملت در برابر دشمناني كه جز واژه هاي «استيلا»، «جنگ» و «ويراني» را نمي شناسند، بديهي تر از آن است كه به توضيح نيازمند باشند.
حدود 21 ماه پيش- 15 آبان 1385- مانور ايراني پيامبر اعظم(ص) 2 در آبهاي درياي عمان برگزار شد. در آن هنگام پايگاه اينترنتي شبكه آمريكايي «سي ان ان» به نقل از يك فرمانده ارشد نيروي دريايي آمريكا كه در خليج فارس مستقر بود، نوشت:«ايراني ها مي توانند همان گونه كه ما رزمايش هاي نظامي برگزار مي كنيم، در هر زماني كه بخواهند، تمرينات نظامي خود را انجام دهند.»
اين در حالي است كه با آغاز رزمايش دريايي- هوايي پيامبر اعظم(ص) 3 كه ديروز آغاز شد، دولت جرج بوش در بيانيه اي كه از محل اجلاس سران گروه G8 در ژاپن صادر كرد رزمايش ايران را ناقض مصوبات شوراي امنيت سازمان ملل خواند و خواستار توقف آن شد!
رزمايش سنگين ايران در آبهاي ساحلي بندرعباس در زماني برگزار مي شود كه به گفته آمريكايي ها آنها در هفته هاي گذشته يك مانور حساس اعلام نشده در آبهاي جنوب مجمع الجزاير فيليپين برگزار كرده اند و رژيم صهيونيستي نيز دو هفته پيش با مشاركت بعضي از كشورهاي جنوب اروپا به برگزاري يك مانور حساس در جزيره كرت يونان اقدام كرده اند.
يوناني ها معتقدند رژيم صهيونيستي بر خلاف تأكيد اوليه مبني بر محرمانه بودن مانور، خود با اهداف خاص، اخبار آن را به گونه اي كه با سياستهاي اسرائيل انطباق داشته باشد به بيرون درز داده است.
برگزاري مانور ايران در اين فضا كه آمريكايي ها تلاش مي كنند هاله اي از وحشت را بر منطقه مستولي كنند و به جمع كردن آراي ديگران براي اعمال فشار بر ايران دست يابند، از ارزش بالايي برخوردار است و اهداف ميليتاريستي و يكجانبه گرايانه تل آويو و واشنگتن را به بن بست مي كشاند، زيرا وقتي ايران به جاي آنكه دنبال يك نقطه امن براي دور شدن از تهديد فزاينده- و به ظاهر- عملياتي بگردد، وسط ميدان آمده است تا به دشمنان خود يادآور شود براي دفاع ازمردم خود از خطر و هزينه استقبال مي كند واين صد البته آمريكايي ها را دچار وحشت مي كند،
زمان برگزاري مانور ايران نيز با هوشمندي انتخاب شده، زيرا زمان آن به سالگرد آغاز جنگ 33 روزه رژيم صهيونيستي عليه لبنان نزديك است.
در جنگ 33 روزه، حزب ا... لبنان با تكيه بر روشهاي بومي بر دشمن قدرتمند غلبه كرد. پس از آن هر وقت آمريكايي ها از جنگ عليه ايران سخن گفتند، در پس ذهن خود از خاطره شكست متحد خود-اسرائيل- رنج مي بردند.
آمريكايي ها در اين مقطع در حالي شاهد مانور حساس ايران هستند كه اروپايي ها-بخصوص آلمان- بر مذاكرات ديپلماتيك با ايران بدون آنكه پيش شرطي داشته باشد- تأكيد مي ورزند و آشكارا ميان مواضع آمريكا با اروپا شكاف افتاده است، از اين رو تحمل مانور موشكي ايران در شرايطي كه متحدان غربي آمريكا از مذاكره حرف مي زنند براي واشنگتن بسيار دشوار است.
آمريكايي ها در آستانه انتخاب خود به اعلام اينكه در موضوع ايران نرمش احساس مي شود، بشدت نياز دارند و بدين جهت آنان روي جوابيه منوچهر متكي به رئيس سياست خارجي اتحاديه اروپا- سولانا- بسيار مانور كرده و آن را در حالي كه صرفاً پاسخ نامه وزراي خارجه 5 كشور از شش كشور 1+5 بود، به پاسخ سريع ايران به بسته پيشنهادي اين گروه تعبير كردند و روي آن مانور نمودند.
در عين حال مقامهاي نظامي آمريكا از موضع تحكم آميز به عباراتي كه بوي التماس مي داد، تغيير لحن دادند.
دو هفته پس از برگزاري مانور آمريكا در جنوب فيليپين و مانور رژيم صهيونيستي در آبهاي اطراف جزيره كرت مشخص شد اختلافهاي 1+5 نيز بر سر ايران همچنان پا بر جاست، دراين شرايط مانور ايران به منزله آخرين ضربه بر حيثيت طرحهاي ضد ايراني آمريكا شمرده مي شود. پس حساسيت نشان دادن و در عين حال به التماس افتادن آمريكا قابل درك است.
**كارگزاران : انسجام كامل، كانديداي واحد
روزنامه كارگزاران امروز در سرمقاله خود انتخابات رياست جمهوري دهم را مورد تحليل قرار داد و نوشت: انتخابات رياست‌جمهوري دهم در راه است، در حاليكه جريان‌هاي سياسي رايزني خود را در خصوص چگونگي ورود به عرصه انتخابات آغاز كرده‌اند و هريك از زواياي مختلف فضاي انتخابات را رصد مي‌كنند، سرپرست محترم وزارت كشور هم از ورود زودهنگام احزاب به بحث انتخابات اظهار نگراني مي‌كند كه البته كمي طبيعي است، زيرا بيم اينكه در فضاي ملتهب سياسي موقعيت لرزان سرپرستي دچار آسيب شود دور از ذهن نيست اما اصلاح‌طلبان كه در انتخابات مجلس هشتم به‌دليل جفاي فاحش جريان حاكم نتوانستند حداقل سهم خود را از كرسي‌هاي پارلمان به‌دست آورند و در سه مرحله، حذف، تخريب و راي‌گيري آشكار از صحنه كنار گذاشته شدند مجددا براي ورود به عرصه جديد بدون تامين حداقل شرايط لازم در خصوص حفظ شأن و جايگاه خود و خيل عظيم طرفداران در سراسر كشور، بيقراري نشان مي‌دهند و تجارب گذشته با همان شرايط در حال تكرار است. رهبران اصلاحات امروز بايد پاسخگوي عملكرد خود در برابر توده طرفداران وفادار باشند و از آنان نظرخواهي كنند كه آيا آمادگي دارند يك‌بار ديگر راه رفته را بپيمايند بي‌آنكه از نتيجه اطمينان كافي داشته باشند؟ طبيعتا شكست‌هاي پياپي اصلاح‌طلبان از شوراي اسلامي دوم شهر تهران تاكنون كه عمدتا محصول تفرق جريانات مختلف اصلاح‌طلب بوده فضايي را ايجاد نموده كه استمرار اين روند بدون ارائه يك استراتژي مشخص و كارساز از ناحيه رهبران اصلاحات بسيار مبهم به‌نظر مي‌رسد، بنابراين تدوين اين استراتژي كه با محوريت انسجام كامل كانديداي واحد و انتخابات سالم قابل شكل‌گيري است زمينه‌ساز حضور بانشاط اصلاح‌طلبان در عرصه انتخابات است، در غير اين صورت هر گونه تحرك سياسي بدون توجه به اين خواسته مشروع طرفداران اصلاحات در گستره ايران اسلامي عبث و موجب سرخوردگي بيشتر اين سرمايه عظيم ملي خواهد شد. بديهي است پس از حصول اين هدف مذاكره با مسوولان ذيربط در امر انتخابات اعم از نظارت و اجرا و همچنين جلوگيري از تبليغات مسموم رسانه‌هاي عمومي اعم از ديداري و شنيداري و مطبوعات دولتي يك ضرورت قطعي و حتمي است. اصلاح‌طلبان عنايت داشته باشند كه رسيدن به وحدت كامل از مسير دموكراتيك و احترام به حقوق و حدود همه جريان‌هاي اصلاح‌طلب كمترين معونه را دارد و هرگونه تكروي و تنگ‌نظري آفت رسيدن به اين هدف مهم و اساسي است. در صورتي كه اصلاح‌طلبان بتوانند از پس اين آزمون بزرگ معنوي و سياسي به شايستگي برآيند ظرفيت چانه‌زني خود را بالا برده و مي‌توانند موانع مسير يك انتخابات باشكوه و خداپسند را هموار ساخته و موجبات حضور گسترده مردم در پاي صندوق‌هاي راي و انتخاب رياست‌جمهوري با آراي بالاي مردم را فراهم سازند و شايد اين حركت بهترين خدمت به ايران و انقلاب اسلامي ايران در اين برهه از تاريخ كشور باشد. در عين حال نبايد غافل شد كه آقاي احمدي‌نژاد محصول نزديك به دو دهه برنامه‌ريزي اصولگرايان براي اداره كشور است و هجمه‌هاي متعدد مسوولان دولتي به دولت‌هاي سازندگي و اصلاحات بيانگر همين واقعيت است، لذا بايد مردم به اين عملكرد در پاي صندوق‌هاي راي پاسخ دهند. مبادا با طرح مباحث انحرافي شرايط به گونه‌اي ايجاد شود كه اصلاح‌طلبان هزينه عملكرد دولت را بپردازند و عامل جابه‌جايي قدرت در درون جريان حاكم شوند. طرح مباحثي چون همگرايي براي نجات كشور از ناحيه بعضي از اصولگرايان كه اخيرا در بعضي از محافل سياسي مطرح مي‌شود نوعي فرار از مسووليت است كه بايد با تامل مورد مطالعه قرار گيرد و چنانچه اصلاح‌طلبان نتوانند به وحدت كلمه و استراتژي واحد دست يابند بايد شاهد جدا شدن فوج‌فوج طرفداران خود از بدنه اصلاحات و پيوستن آنان به جريانات معتدل اصولگرا يا خيل بي‌تفاوت‌ها باشند كه اين رخداد احتمالي لطمات جبران‌ناپذيري بر جنبش اصلاح‌طلبي ايران وارد خواهد كرد و مسووليت آن طبعا متوجه رهبران اصلاحات خواهد بود.
** كيهان : زوال آخرين اميد
روزنامه كيهان امروز در سرمقاله خود به جايگاه سياسي ايران اشاره كرد و نوشت :
پاشنه آشيل ايران كجاست؟
مدت ها غربي ها تصور مي كردند-و برخي از آنها هنوز هم مي كنند- كه با ايران نبايد به مثابه يك «مورد ويژه» برخورد كرد؛ ايران با اندكي اضافه و كم كشوري است معمولي چون ساير كشورها كه تصميمات خود را بر الگوي متعارف هزينه-فايده استوار مي كند و نهايتاً به شرطي كه فشار بر روي آن «به حد كافي» توليد شود، مي توان موضع آن را درباره هر امري شكست ولو در بادي امر به شدت مستحكم و معامله ناپذير جلوه كند.
پشتوانه نظري استراتژي فشار و در كنار آن اعلام آمادگي براي مذاكره و ارائه مشوق دقيقاً همين فرض تسليم پذيري ايران به شرط عبور مقدار فشارها از حد نصابي معين است. از فوريه 2006 به اين سو، يعني از زماني كه پرونده هسته اي ايران به شوراي امنيت ارجاع شده، آمريكايي ها با اين استدلال كه «ايران بالاخره زماني كوتاه خواهد آمد» اعضاي گروه 6 را متقاعد كردند كه بايد به تدريج بر شدت فشارها عليه ايران افزود و منتظر ماند تا اثرات آن در درون ايران و نهايتاً الگوي رفتار ايران در مسائل مربوط به سياست خارجي نمايان شود. متحدان هميشه مردد آمريكا- «ترديد مزمن» در گروه 1+5 چيزي است كه آمريكا همواره تلاش كرده آن را بپوشاند- با اين تصور كه دليلي ندارد رفتار ايران از الگوهاي متعارف تبعيت نكند، اين استدلال را پذيرفتند و محصول آن 4 قطعنامه اي است كه اكنون روي ميز شوراي امنيت قرار دارد به اضافه تلاش هايي در خارج از شوراي امنيت براي تحميل محدوديت هاي مالي و مشكلات امنيتي به ايران و همچنين مقادير معتنابهي سر و صدا و جنگ رواني و جنجال. در اين مدت، درون گروه 6 بسياري اتفاقات ممكن است رخ داده باشد اما در اين سوي معركه يعني در ايران، از هرچه بگذريم اين مقدار بي شبهه مسلم است كه مجموعه اين فشارها ايران را حتي به قدر ذره اي از جاي نجنبانده است. كاملا برعكس، ايران درست به اين دليل كه احساس مي كرد هيچ اقدامي از ناحيه غرب نبايد بي پاسخ بماند، به ازاي هر يك گام از جانب آنها قدم متقابلي طراحي كرد و اكنون كار به اينجا رسيده كه ايراني كه در فوريه 2006 تعدادي بيش از عدد انگشتان دو دست ماشين سانتريفيوژ نصب شده نداشت، جاي خود را به قدرتي غيرقابل چشم پوشي با توانمندي غني سازي در ابعاد صنعتي داده است.
طراحي «استراتژي گام هاي متقابل» از جانب ايران لااقل دو خاصيت عمده داشت. نخست اين كه خلل ناپذير بودن اراده آن را اين بار در صحنه عمل به طرف هاي غربي نشان داد (حذف پيش شرط تعليق محصول اين فرايند است) و دوم با رشد دادن تدريجي توان فني ايران، قدرت آن را براي چانه زني پاي ميز مذاكره تا حد بسيار زيادي افزايش داد به گونه اي كه اكنون مي توان ديد غربي ها خود نيز به اين حقيقت كه بايد امتيازهاي بسيار بزرگتري به ايران واگذار كنند واقف شده اند و به همين دليل محتواي پيشنهادهاي آنها به ايران اساساً دگرگون شده است.
بي نتيجه بودن اين روند - و بلكه منجر شدن آن به نتيجه عكس- امري نبود كه از ديدگان متحدان چرتكه به دست آمريكا پنهان بماند. درست در لحظه اي كه آنها در آستانه سوا كردن خرج خود از آمريكا بودند، برگ جديدي رو شد و آمريكايي ها با انتشار برآورد اطلاعات ملي خود در سال 2007 اعلام كردند ديپلماسي فشار و مذاكره همزمان نتيجه داده و ايران برنامه خود براي ساخت سلاح هسته اي را متوقف كرده است. به اين ترتيب آمريكا فقط به دليل حفظ ساختار گروه 6 مهم ترين برگ خود عليه ايران را به دست خويش سوزاند و گروه 6 اگرچه به حيات خود ادامه داد اما قدرت چانه زني آمريكا درون آن تا حد بسيار زيادي كاهش يافت و عملاً آمريكايي ها در مقابل اين سؤال كه اگر برنامه ايران نظامي نيست چرا بايد با آن به عنوان يك تهديد برخورد كرد، جز مختصري رفوكاري و توجيهات پاسخي براي عرضه نيافتند.
نمايان شدن تدريجي اين امر قبل از هر چيز اين نتيجه گيري را تقويت مي كند كه مسئله ايران راه حل خارجي ندارد. غربي ها هم كه ظاهراً پس از پرداخت هزينه هاي فراوان به اين نكته واقف شده اند، اكنون چند ماهي است كه تمام ظرفيت خود را براي پيدا كردن آنچه به زعم آنها مي تواند نوعي «راه حل داخلي» باشد بسيج كرده اند. اين نظرگاهي است كه با نگريستن از آن مي توان تمام تحولات حدود 6 ماه گذشته را تبيين كرد.
وقتي بسته پيشنهادي جديد غربي ها به ايران عرضه شد، با اطمينان مي توان گفت مهم ترين اميد غرب اين بود كه به محض گشوده شدن اين بسته در ايران در سطح اول تصميم سازي استراتژيك نظام درباره هزينه هاي اصرار بر حق غني سازي و حفظ برتري منطقه اي اختلاف تحليل ايجاد شود و نهايتاً آنها بتوانند اين اختلاف در بين مسئولان را با استفاده از برخي ماموران داخلي شان به روابط دولت - ملت هم تسري بدهند و از دل اين اختلافات تو در تو راهي براي تضعيف و تعطيل اراده ايران براي پيمودن راهي كه آن را به قدرتي بي بديل تبديل مي كند بيابند. سرمايه گذاري روي اختلافات داخلي به وضوح مهم ترين نقطه اميد غربي ها در چند ماه گذشته بوده و مي توان با اطمينان حدس زد كه در ماه هاي آينده تا زمان انتخابات رياست جمهوري دهم خواهد بود. شواهدي كه اين امر را تاييد كند آنقدر فراوان است كه در اينجا حتي فهرستي مختصر هم از آنها نمي توان به دست داد. . اين نوع از تحليل كه نمونه هاي فراوان دارد علامتي از جدي شدن يك پروژه جديد است كه مي توان آن را آخرين اميد غرب به يافتن پاشنه آشيل ايران دانست. حقيقت اين است كه اين آخرين پروژه هم جز برخي سوءتفاهم ها و اطلاعات غيرواقعي برپايه ديگري استوار نيست. علائمي در دست است كه نشان مي دهد هدف غربي ها از پررنگ تر كردن بحث حمله نظامي هم جز اين نيست كه با مبهم كردن فضاي آينده و بزرگ جلوه دادن هزينه ايستادگي، حتي برخي دلسوزان را درباره معقوليت راه آينده به ترديد بيندازند. با اين حال، اگر از معدودي افراد كه مجاني يا با مواجب اندك سالياني است به كپي ناشيانه تحليل هاي غربي مشغولند بگذريم، اين پروژه چيزي بيش از يك ناكامي جديد نيست. در هفته هاي گذشته رسانه هاي غربي و بعضي دنباله هاي داخلي آنها سعي كردند اظهارنظرهاي طبيعي برخي مقام هاي ايراني از جمله مشاور رهبر انقلاب در امور بين الملل و رئيس سازمان انرژي اتمي را به معناي علائمي از بروز اختلاف در داخل جلوه دهند، اما وجود انبوه نشانه هاي معارض ثابت كرد كه اين قبيل تحليل هاي ناشيانه راه به جايي نمي برد. اكنون همه مسئولان نظام اتفاق نظر دارند كه مي توان بدون پيش شرط مذاكرات را آغاز كرد (همانطور كه رئيس جمهور روز سه شنبه در گفت وگو با روزنامه يوميوري بر اين نكته تاكيد كرد) در درون مذاكرات هيچ سخني درباره تعليق مسموع نيست (همانطور كه در مقاله دكتر ولايتي آمده است) و نهايتاً تهديدهاي غربي ها را هم چندان نبايد وقعي نهاد (همانطور كه آيت الله هاشمي رفسنجاني به صراحت گفت اسرائيل كوچكتر از آن است كه ايران را تهديد كند).
به اين ترتيب ظاهرا آفتاب لب بام كاخ سفيد مجبور است حسرت ناكامي در مقابل ايران را تا پايان عمر در دل تحمل كند در همان حال كه مي داند جانشينش راهي جز تمرين زندگي با يك ايران پيروز نخواهد داشت.
**مردم سالاري:وقتي وزير اقتصاد معرفي نمي شود
روزنامه مردم سالاري امروز در سرمقاله خود به حواشي معرفي نشدن وزير اقتصاد پرداخت و نوشت:
معلوم نيست، مشاوران دولت روزهاي خود را چگونه مي گذرانند كه گاه بايد براي يك مساله ساده، دولت با حواشي فراوان روبه رو شود. اين روزها، معرفي وزير اقتصاد و دارايي به يكي از موضوعاتي تبديل شده كه به دليل تاخير بيش از حد دولت براي معرفي وزير پيشنهادي اش، عملا مجلس را به اعتراض شديد واداشته است.
در حالي كه بر اساس اصل 135 قانون اساسي، رئيس جمهور مي تواند براي وزارتخانه هايي كه وزير ندارند، حداكثر براي مدت 3 ماه سرپرست تعيين نمايد و طبق تفسير شوراي نگهبان، مدت 3 ماه حداكثر مهلتي است كه يك وزارتخانه مي تواند توسط سرپرست اداره شود.
يعني اگر در دقيقه 90 شخصي كه از سوي دولت معرفي شده، نتواند راي اعتماد بياورد، بايد سرپرست جديدي معرفي شود تا امور وزارتخانه را مديريت كند.
ديروز، در حالي مجلس به تعطيلا ت تابستاني رفت كه تا لحظات آخر نيز، رئيس جمهور نامه اي در خصوص معرفي وزير اقتصاد و امور دارايي به رئيس مجلس نفرستاد. بي توجهي دولت سبب شد، تا واكنش نمايندگان اصولگرا و اصلا ح طلب را در پي داشته باشد. بر اين اساس بيان چند نكته در اين خصوص لا زم است:
اولا اين كه، كشور در شرايط حساسي به سر مي برد و وزارتخانه مهمي چون اقتصاد و دارايي قطعا نبايد در بلا تكليفي به سر برد. مديريت امور يك وزارتخانه توسط سرپرست، نمي تواند راندمان بالا يي داشته باشد چون نمي تواند استراتژي ميان مدت و بلند مدت تدوين كرد، لذا بهتر است دولت در يك تعامل دو طرفه با مجلس، تكليف وزارت اقتصاد را مشخص كند.
ثانيا اين كه، دولتي كه در ابتداي كار مجلس هشتم، چندين بار براي عرض تبريك به بهارستان رفت و سخن از تعامل به ميان آورد، اينك با تاخير در معرفي وزير اقتصاد، عملا اين تعامل دو طرفه را زير سوال برده است.
ثالثا اين كه، بهتر است مشاوران رئيس جمهور بدانند كه اگر معرفي وزير براي وزارتخانه هاي بي وزير در يك تعامل مثبت با نمايندگان و در فرصتي غير از دقيقه 90 يا حتي وقت اضافه، صورت مي گرفت، عملا حواشي كار نيز كاهش يا حتي به صفر مي رسيد و در مجلس شاهد تذكرات و اظهارات نمايندگان در خصوص عملكرد دولت نمي بوديم. افزايش اصطكاك بين مجلس و دولت در اموري كه با يك تدبير ساده قابل حل است، قطعا به نفع هيچ كس نيست.
و بالاخره اين كه، اگر دولت در اين فكر است كه با معرفي وزير در دقيقه 90، مي تواند راي مصلحتي براي وزارتخانه هايش بگيرد، عملا اصول شايستگي براي كرسي هاي مديريتي را زير سوال برده است./115/120
پنجشنبه 20 تير 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسکانیوز]
[مشاهده در: www.iscanews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 591]
-
گوناگون
پربازدیدترینها