به مناسبت سالروز ولادت امام محمد تقي(ع)نهمين ستاره

واضح آرشیو وب فارسی:رسالت: به مناسبت سالروز ولادت امام محمد تقي(ع)نهمين ستاره
ابوجعفر محمد بن على نهمين امام از امامان دوازده گانه شيعيان و يازدهمين معصوم از چهارده معصوم است. مشهورترين لقب هاى آن حضرت جواد (بخشنده) و تقى (پرهيزگار) است. پدرش امام رضا (ع) و مادرش سبيكه يا ريحانه يا دره از مردم نوبى (شمال سودان) است. در سال 195 هـ.ق در مدينه به دنيا آمد. امام جواد (ع) در سال 203 هـ.ق پس از شهادت پدرش امام رضا (ع)، در سن هشت سالگي، به امامت رسيد. دوران هفده ساله امامت او با حكومت مامون و معتصم، خلفاى عباسي، همزمان بود. هنگامى كه امام رضا (ع) به دعوت مامون از مدينه به توس رفت، امام جواد (ع) كه كودك بود، مانند ديگر افراد خانواده حضرت رضا (ع) در مدينه ماند و در سال 202 هـ.ق براى ديدار پدر به مرو رفت و سپس به مدينه بازگشت.

پس از شهادت امام رضا (ع) مامون به بغداد رفت. او كه از كمالات علمى و معنوى امام جواد (ع) آگاه بود، ايشان را از مدينه به بغداد دعوت كرد. اما دولتمردان حكومت عباسى و اطرافيان مامون از اين اقدام ناخشنود بودند، بويژه آنكه مامون تصميم داشت دختر خود، ام الفضل را به همسرى امام جواد‌(ع) در آورد. مامون براى آنكه آنها را از مقام علمى و فضل آن حضرت آگاه كند، در بغداد مجلس بحثى ميان او و دانشمندان بزرگ آن روزگار، ترتيب داد. دراين مجلس، امام به پرسش هاى علما پاسخ گفت و ميزان دانش و هوش وى بر آنان آشكار شد. پس از آن مامون دختر خود را به همسرى امام درآورد. امام جواد (ع) پس از چندى به سفر حج رفت و از آنجا به مدينه بازگشت، و پايان خلافت مامون در آن شهر ساكن بود. پس از مرگ مامون به دستور معتصم عباسي، در سال 220 هـ.ق، به همراه همسرش ام الفضل، به بغداد رفت و بنابر بعضى روايت ها به دستور معتصم مسموم شد و به شهادت رسيد.

نوشته امام جواد (عليه السلام:)

امام جواد (ع) را همه مسلمانان عالمى بزرگ مى دانستند. ايشان انسانى بردبار، نيكو سخن، عابد و بسيار باهوش بود. حديث هاى بسيارى از آن امام، در كتاب هاى حديث، از جمله عيون اخبار الرضا، تحف العقول، مناقب، بحارالانوار و ........ نقل شده است.

حضرت جواد الائمه (عليه السلام) به خط خود نوشته است: جان و دارايى ما از بخشش هاى گواراى خداست و عاريه و سپرده اوست، هر آنچه را كه به ما ببخشد، مايه خوشى و شادى است و هر آنچه را بگيرد، اجر و ثوابش باقى است. پس هر كه جزعش بر صبرش غالب شود اجرش ضايع شده و از اين [صفت] به خدا پناه مى بريم.

كلام امام جواد (عليه السلام:)

- كسى كه در كارى حاضر باشد و آن را ناخوش دارد، مانند كسى است كه غايب بوده، و هر كه در كارى حاضر نباشد ولى بدان رضايت دهد، مانند كسى است كه خود در آن بوده است.

- خداوند به يكى از انبياء وحى كرد: زهد تو در دنيا شتاب در آسودگى است و اما رو كردن تو به من، مايه عزت توست، ولى آيا با دشمن من دشمني، و با دوست من دوستى كرده اي؟
پنجشنبه 20 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: رسالت]

[مشاهده در: www.resalat-news.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 209]