عجله نكنيد؛ تا آخر‌سال 87 اتوبوس‌هاي سال 85 را مي‌دهيم

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: عجله نكنيد؛ تا آخر‌سال 87 اتوبوس‌هاي سال 85 را مي‌دهيم

اتوبوس- سليمان محمدي:
مي‌گويد «ترافيك تهران ميدان جنگ است و تصميم گرفته‌اند كه به خط مقدم ترافيك در تهران مهمات ندهند، چون اسلحه‌شان را به در و ديوار شوت مي‌كنند.»

شايد اين صريح‌ترين توجيهي است كه سخنگوي ترافيكي دولت در دفاع از رفتار‌هاي چند ماهه دولت در برابر شهروندان تهراني دارد. مجتبي شفيعي شرط كرده بود كه حتي يك خط از گفت‌وگوي دو ساعته‌مان را حذف نكنيم و به خاطر همين قول، تمام گفت‌وگو را با همان ادبياتي كه در اتاق دبير شوراي‌عالي ترافيك رد و بدل شد، آورديم.

البته برايمان جالب بود كه به دور از هياهوهاي رسانه‌اي رو در رو با فردي قرار بگيريم كه از سوي دولت دستور يافته نبض ترافيك تهران را در دست داشته باشد؛ فردي كه خود مي‌پذيرد هر 10روز يك بار پيغام جديدي براي شهروندان مي‌آورد و شايد بدين ترتيب او هر بار شهر را از امكانات جديدي محروم كند. البته مي‌گويد براي هر كدام از تصميم هايش دليل دارد. نكته جالب در اين گفت‌وگو اين بود كه در لابه‌لاي گفته‌هايش پذيرفت بهانه‌اي كه براي محروم كردن تهران از اتوبوس به آن استناد مي‌كنند، ماه‌هاست رفع شده. وي همچنين گفت كه شهرداري تهران آمار داده اما چون آمارهاي دو روز مختلف با هم متفاوت بوده، اصرار دارند كه خودشان از اتوبوس‌ها بازرسي كنند.

مي‌گويد نمي‌پذيرد بازرسي، كار سازمان بازرسي است نه وزارت كشور؛ حتي عنوان مي‌كند گرچه مي‌داند آمار متفاوت به خاطر خرابي‌هاي اتوبوس‌هاست اما اين خرابي‌ها را ناشي از سوء مديريت مي داند. همچنان مصرّ است كه تهران اتوبوس كافي دارد.حتي با وجود آنكه از او مي‌پرسيم مردم هنوز در ازدحام اتوبوس له مي‌شوند، مي‌گويد تراكم مردم در اتوبوس‌ها ربطي به كمبود اتوبوس ندارد. او اصرار بر آمار دارد. البته به جاي شهروندان از او پرسيديم كه دادن يا ندادن آمار چقدر مهم است ؟ در‌نهايت مي‌گويد سهم اتوبوس‌هاي سال 85 تهران را تا پايان سال 87 مي‌دهد اما اين سؤال را بي‌جواب مي‌گذارد كه سهم دو سال بعد كه مجلس مصوب كرده و بودجه‌اش را به دولت داده، چه مي‌شود؟

* تاكنون هر اظهار نظر در مورد مسائل ترافيكي از سوي شما يا مهدي هاشمي سرپرست وزارت كشور تنها مربوط به مسائل پايتخت بوده است. چرا به گونه‌اي رفتار مي‌كنيد كه ساير كلانشهرها تصور مي‌كنند وزارت كشور، تنها وزارت كشور تهران است؟

تهران ويترين عملكرد نظام اجرايي كشور است. ما بايد كارايي مديريتي مان در بحث مديريت شهري را در تهران به نمايش بگذاريم. تهران شرايط ويژه‌اي دارد، نماد حكومت اسلامي است و طبيعي است كه حساسيت‌هاي خاص نسبت به تهران داشته باشيم. اما اين گونه هم نيست كه در مورد شهرستان‌هاي ديگر صحبت نكرده باشيم. خيلي از صحبت‌هايي كه مطرح مي‌كنيم نتيجه بازديدها، گزارش‌ها و آمار و ارقامي است كه از سطح كشور جمع‌آوري شده است.

ما مي‌گوييم كلانشهرها از جمله تهران. منتها دوستان در روزنامه همشهري، حساسيت دارند و روي آن قسمت تمركز مي‌كنند؛ البته معتقديم ضعف تهران در بعد مسائل تخصصي در مقايسه با شهرهاي ديگر نمود بيشتري در كل كشور دارد و نمي‌توان چشم‌پوشي كرد.

* اما برخي مديران كلانشهرهاي ديگر معتقدند كه شما در وارد شدن به جزئي‌ترين مسائل اين شهر آن قدر جلو رفته‌ايد كه تنها دغدغه‌تان تهران شده و شهرهاي ديگر را فراموش كرده‌ايد؟

نه، اگر دقت كنيد هميشه تهران را با بقيه شهرها مقايسه كرديم. اما مي‌بينيم كه كارايي تهران نسبت به امكاناتي كه به اين شهر داده مي‌شود در مقايسه با شهرهاي ديگر خيلي پايين است.

* خودتان مي‌گوييد پايتخت است و 5/8 ميليون نفر جمعيت؛ اما آن را با شهرهاي كوچك مقايسه مي‌كنيد؟

قبول؛ مشكلات ديگر هم دارد، تراكم و... مشكلات خاصي كه موجب مي‌شود مديريت تهران خيلي پيچيده‌تر شود، اما جاهايي هم احساس مي‌كنيم كه عادلانه نيست؛ از توزيع اعتبارات و تسهيلات دولتي گرفته تا عملكرد مديران.

* معيار سنجش چيست؟

ما در حوزه مديريت ترافيك انتقاد داريم، از بحث‌هاي نرم‌افزاري تا سخت افزاري و سازماني. تهران ضعف دارد. ما منكر زحمات دوستانمان در شهرداري تهران نيستيم، كارشان مشكل است، اما جاهايي مي‌بينيم ضعف‌هايي وجود دارد كه به راحتي قابل حل است اما رفع نمي‌شود. فشار مي‌آوريم و تأكيد مي‌كنيم كه بايد اين كار انجام شود اما توجه نمي‌شود. دولت بابت تسهيلات و امكاناتي كه در اختيار شهرداري تهران قرار داده گزارش مي‌خواهد اما گزارش نمي‌دهند. خودشان را ملزم به گزارش دادن نمي‌دانند، اما دولت را مكلف به دادن تسهيلات مي‌دانند.

هيچ جاي كشور چنين مشكلي نداريم، هرجا گزارش، آمار و ارقام، عملكرد بخواهيم به ما مي‌دهند، تنها جايي كه مقاومت مي‌كند تهران است.

* يعني چون گزارش نمي‌دهند مي‌گوييد تهران ضعف دارد. اصلا فرض اينكه گزارش ندادند اما بايد معيارتان چند صفحه آمار بايد باشد يا افزايش كيفيت خدماتي كه به مردم داده مي‌شود؟

معيار سنجشمان قرار نيست حالت كيفي داشته باشد. يك سري مدل‌هاي رياضي است. مثلاً در اتوبوسراني و تاكسيراني يك سري به‌اصطلاح مدل‌ها و روابط مهندسي است. برخلاف آنچه مي‌گويند سياسي هم نيست. عدد و رقمي است كه بايد از بازديدها در بيايد.

* مدل‌هاي رياضي به شما مي‌گويند كه مردم نسبت به گذشته راضي‌تر هستند يا نيستند يا نظر خود شهروندان؟

نمي‌توان منكر نقش آمار در ارزيابي‌ها شد. متأسفانه هنوز اتوبوسراني تهران نمي‌داند چند اتوبوس فعال دارد، من مي‌توانم يك جدول مقايسه‌اي بياورم كه در فاصله يك مدير روز، آماري كه اعلام كردند رسماًهزار تا با هم فرق دارند، يك مدير گفته 7500 اتوبوس، روز بعد گفته 6500 اتوبوس.

* شما داده‌هايتان را از كجا مي‌گيريد؛ از رسانه‌ها؟

دو راه بيشتر نداريم، برويم بازديد كنيم كه اجازه نمي‌دهند. يا اينكه دوستان بايد گزارش دهند، يا اينكه ما به مصاحبه‌ها و شنيده‌ها اكتفا كنيم.

* اما اين شيوه غيرقابل اعتماد است.

دو شيوه قبلي مسدود است، از كجا بايد اطلاعات داشته باشيم؟

* مديران شهري معتقدند كه شما گزارش نمي‌خواهيد حرفتان بازرسي است كه آن‌هم در قانون، وظيفه سازمان بازرسي است نه وزارت كشور.

سازمان بازرسي مسئول كنترل اجراي قوانين است و نظارت. اما طبق قانون دولت موظف است نسبت به امكاناتي كه در اختيار زير مجموعه مي‌گذارد نظارت داشته باشد. ما نمي‌توانيم بگوييم كه ما يك تعدادي اتوبوس مي‌دهيم و ديگر به ما ربطي ندارد ؟اگر اتوبوس به اندازه كافي دارند بايد تصميم بگيريم كه ديگر به تهران اتوبوس ندهيم و برويم كار ديگري بكنم. ما مكلف بر نظارت به شهرداري‌ها هستيم، حالا چه كار كنيم برخي مي‌گويند سازمان بازرسي بيايد.

* پس چرا برخي مي‌گويند شما دخالت مي‌كنيد نه نظارت، مرز نظارت و دخالت كجاست ؟

دخالت چيه؟ اجازه بازرسي به ما ندادند. تيم بازرسي‌مان از تمام كشور جمع شدند، از مشهد، كرج، تهران ( تهران منظورم سازمان شهرداري است نه شهرداري تهران ) با نامه و هماهنگي قبلي رفتند ولي اجازه بازديد به آنها ندادند، چه توجيهي داشتند؟

* پس مي‌خواستيد بازرسي كنيد نه نظارت، اين هم كه كار سازمان بازرسي است. شوراي شهر هم بر اين موضوع تأكيد كرده است.

اين توجيه اخيراً اعلام شده، از قبل نبوده است. اصلا هم منطقي نيست. مشاور حقوقي سازمان در حال تنظيم نامه‌اي است كه مسايل قانوني‌اش را برايشان بفرستد. منطقي نيست كه يك امكاناتي از دولت بگيرند بعد بگويند كه جوابگو نيستيد. عملاً گفتند، در مكاتبه گفتند، در مصاحبه گفتند، رسماً اعلام كردند كه تنها سازمان بازرسي صلاحيت نظارت دارد.

* از بحث منحرف نشويم. شما جلسه‌اي با مديران شهرداري داشتيد كه هر آمار و ارقامي كه خواستيد، دادند؛ پس چرا هيچگاه از آن جلسه و دادن آمار حرفي نمي‌زنيد. گويا به شما آمار دادند اما تاكيد كردند كه براي شفاف‌سازي آمار مقايسه‌اي دو روز متفاوت را مي‌دهند اما شما اين آمار را بهانه‌اي كرديد تا بگوييد چرا آمارتان با هم فرق دارد. قبول داريد همه صورت مسئله را براي افكار عمومي مطرح نمي‌كنيد.

نه آن آماري كه آنها مي‌دهند آمار جامع تهران است و مختص اتوبوسراني نيست و آمار كل مسافرهاي جابه‌جا شده را به ما مي‌دهند. اتوبوسراني تهران هنوز نمي‌داند چه اندازه مسافر جابه‌جا مي‌كند.

* پس به شما آمار مي‌دهند.

آمار دادند اما مشكل ما اين هست كه در بحث تعداد ناوگان يك روز مي‌گويند 6500 دستگاه اتوبوس در تهران فعال است و فردا مي‌گويند 7500 اتوبوس فعال دارند.

* مدير عامل اتوبوسراني بارها اعلام كرده كه در حال حاضر 6500 اتوبوس در تهران فعال است اما هر روز تعدادي از اين اتوبوس‌ها به خاطر مشكلات فني در تعميرگاه‌ها هستند. اين را كه شما بايد بهتر بدانيد.

حالا به قول شما مي‌گويند 6500 دستگاه اما موقع توزيع يارانه هم كه شده بود مي‌گفتند 8500دستگاه چون هر چه تعداد اتوبوس بيشتر باشد يارانه بيشتري مي‌گيرند.

* در نامه شهردار تهران به وزير وقت كشور كه ريز اين آمارها به‌صورت دقيق آمده است.

نه چنين گزارش و نامه‌اي نداريم. از آقاي هاشمي هم سؤال كنيد چنين چيزي نداريم، نامه آقاي قاليباف هم الان در كمد من است چنين چيزي در آن نيست.

* اما نامه كه منتشر شد اين آمار را داشت. حتي مديرعامل اتوبوسراني اعلام آمادگي كرده كه در يك مناظره با حضور رسانه‌ها تمام آمار را بار ديگر ارائه كند.

آماري كه روزانه هزارتايي تغيير مي‌كند قابل برنامه‌ريزي نيست. آمار متوسط و امضا شده‌اي كه از آقايان دارم 7500‌دستگاه فعال است. خوب اگر 7500 تا فعال دارند كه دارند. پس با استانداردهاي موجود، نياز تهران را در بحث اتوبوسراني اكتفا مي‌كند.

* شما متناقض صحبت مي‌كنيد. يك بار مي‌گوييد آمار ندادند. يك بار مي‌گوييد آمار دادند اما متناقض بود. بعد هم وقتي مي‌گويند كه تفاوت در آمار به خاطر خرابي‌هاي اتوبوس است، سكوت مي‌كنيد. حالا فرض كنيد آمار را گرفتيد، مي‌خواهيد با آن چكار كنيد؟

تمام برنا مه ريزي ما براساس آمار است، سليقه‌اي كه نيست. توزيع يارانه بليت را چطور انجام دهيم؟ آمار مي‌خواهيم. اعتباري كه تحت عنوان اعتبار يارانه بليت اتوبوس در اختيار دولت قرار گرفته، 50 ميليارد تومان مصوب بوده كه تا كنون 42 يا 43 ميليارد تومانش پرداخت شده، اين بر چه اساسي بايد بين شهرهاي مختلف كشور تقسيم شود؟ براساس 12 پارامتر ترافيكي. در دولت‌هاي قبلي براساس يك پارامتر جمعيت صورت مي‌گرفت كه كاملا هم غلط بود. اينها مدل است و بايد عدد در آنها قرار بگيرد، اين اعداد از كجا بايد بيايد؟ ما آمار تمام كشور را داريم، تهران را نداريم چون آمار درست را به ما نمي‌دهند.

* يعني نگرانيد اعتباري بدهيد كه متناسب با نيازهاي شهر نباشد اما الان كه همان اعتبار اندك را هم ديگر نمي‌دهيد.

چه كسي گفته ؟ما همين الان براي تخصيص اعتبار بهترين وضعيت را در نظر گرفته‌ايم و براساس گزارش‌هاي شهرداري دوران قبل و با يك رشد منطقي اعتبارات تهران را مي‌دهيم. اما اگر دوستان همكاري مي‌كردند خوب اين تخصيص‌ها منطقي‌تر بود.

* اما مردم با محروم كردن تهران از 300 اتوبوس سهم پايتخت چنين تصوري ندارند. اگر واقعا به فكر رفع مشكل شهروندان هستيد، چرا از همين آماري كه به شما دادند، استفاده نمي‌كنيد و بر بازرسي اصرار داريد.

ببينيد بازديد فني با بازرسي فرق مي‌كند، ما يك طرحي داشتيم در سطح كشور، طرح بازرسي سازمان اتوبوسراني كشور كه از 93 سازمان موجود 5-4 شهر باقي مانده‌اند كه آنها هم در دست انجام هستند. اتوبوسراني تهران طبق برنامه قبلي نوبتش شد. موضوع اصلا مچ گيري و تخلف يابي نيست، يك هماهنگي مي‌خواهد شكل بگيرد تا نقطه ضعف‌ها و قوت‌ها مشخص شود. تا رسيديم به شهرداري تهران، آقا اصلا اجازه بازديد ندادند، انگار هدف ما تخلف يابي است، مگر در اين شركت چه مي‌گذرد كه از بازديد مي‌ترسند، اگر اتوبوس زياد خوابيده خوب ببخشيد بي‌عرضگي آنهاست، بايد راه بياندازند.

* به‌عنوان يك شهروند مي‌گويم به فرض اجازه بازديد هم به شما ندادند، آيا آمارهايي كه مي‌دهند كفايت نمي‌كند؟

آمار درستي نمي‌دهند، وقتي آمار در يك روز 100تا تغيير مي‌كند قابل اتكا نيست. حرف ما را نمي‌فهمند و فكر مي‌كنند وقتي مي‌پرسيم چند آدم جابه‌جا مي‌كنند به آنها توهين مي‌كنيم.

* يعني با آمار دهي مشكل ترافيك ما حل مي‌شود؟

كاملا حل مي‌شود، اين مشكلي است كه تمام دنيا دارند و مي‌آيند، آماربرداري مي‌كنند و براساس يك فرايند مهندسي زمانبندي تعيين مي‌شود. نه اينكه مردم يكبار نيم‌ساعت در ايستگاه معطل شوند و يك بار 2 دقيقه.

* اين موضوع چه ربطي به بازرسي كردن شما دارد. مديران ترافيكي تهران بارها گفتند تا زماني كه مشكل تقاطع‌ها و چراغ قرمز براي تردد اتوبوس‌ها حل نشود، نمي‌توان تردد اتوبوس را زمان بندي كرد.

نه اين‌طوري نيست، همه جا مربوط به تقاطعات نيست، ما جاهايي داريم كه تقاطعاتش بسيار محدود است اما اين بي‌نظمي باز هم وجود دارد. سيستم مديريت ترافيك وابسته به چراغ نيست، حتي اگر چراغ‌ها هم قابليت اولويت دهي به اتوبوس را نداشته باشد قابل برنامه ريزي است.

* پس وابسته به چيست؟

وابسته به اين است كه شما مديريت مهندسي اعمال كنيد والسلام. يعني يك آماربرداري مي‌كنيم كه در فلان ساعت فلان ايستگاه چقدر مسافر داريم و براساس آن زمانبندي اتوبوس‌ها را اعلام مي‌كنيم.

* در مورد BRT كه خواستند اين كار را انجام دهند اما دولت نگذاشت. از طرفي بايد اتوبوس كافي داشته باشيد كه بتوانيد براي ترددش زمان بندي كنيد.

اينقدر اتوبوس دارند كه طبق استاندارد كفايت مي‌كند. اينكه من مي‌گويم اتوبوس ديگري نياز ندارند در سال موجود را مي‌گويم. يعني با توجه به جمعيت امروز. اين آقاياني كه مي‌گويند 10500 دستگاه اتوبوس نياز است براي 5 سال ديگر حرف مي‌زنند اما امروز 7500 اتوبوس با آمارهايي كه داريم كاملا كافي است.

* كافي از نظر شما يعني چي ؟ به اين معني است كه مردم از ميله‌هاي اتوبوس آويزان باشند؟

اين دليل بر كمبود اتوبوس نيست.

* به‌عنوان شهروند به اين اختلافات كاري نداريم. تهراني‌ها از دولت انتظار دارند سهم شهرشان را بدهد تا مجبور نباشند در ازدحام اتوبوس له شوند.

نه! كمبودي نداريم، بد مديريت مي‌شود، برخي اتوبوس‌ها جاهايي استفاده مي‌شود كه اصلا نيازي نيست و يك عده اتوبوس هم به دلايل واهي خوابيده است، ربطي هم به تعمير و اينجور مسائل ندارد. تنها به‌دليل سوء مديريت است.

* مي‌گوييد اتوبوس نو و سالم را مي‌خوابانند؟

نه، مي‌گويم اتوبوس‌هايي دارند كه با هزينه بسيار‌بسيار كم مي‌تواند درست شود.

* اين هزينه را كه بايد شما يا كارخانه خودروساز بدهيد نه از جيب مردم داده شود.

ببخشيد هزينه جزئي تعويض روغن اتوبوس را كه ما نمي‌دهيم. مديريت مي‌خواهد، همين.

* عجيب نيست كه تصور مي‌كنيد يك اتوبوس را براي روغن موتورش مي‌خوابانند.

شما فكر كنيد ما يك جبهه جنگ داريم كه يك عده قرار است مهمات برسانند و يك عده آن مهمات را مصرف كنند، اما وقتي خط مقدم درست عمل نكند هر چقدر هم مهمات بدهيم بي‌فايده است البته الان هم نمي‌گويم مديريت خيلي غلط است.

* خوب وقتي مي‌دانيد خط مقدم نياز به مهمات دارد چرا مهماتشان را تامين نمي‌كنيد؟

چون مي‌بينم كه اسلحه دارند منتها اسلحه‌شان را به در و ديوار شوت مي‌كنند به جاي اينكه به دشمن بزنند. دارند به جاي خدمت‌رساني كارهاي ديگر مي‌كنند. بهترين اتوبوس‌ها را به واحد گشت مي‌دهند، شيك‌ترين اتوبوس‌ها را براي سرويس‌هاي ويژه مي‌گذارند و آن وقت اتوبوس‌هاي درب و داغان روغن گرفته را به خطوط پر جمعيت مي‌برند.

* اين حرف شما كلي‌گويي است، مگر آمار داريد؟

چرا اگر آمار درست بدهند متوجه مي‌شويد كه اتوبوس‌هايي كه به واحد گشت مي‌دهند همان اتوبوس‌هايي است كه از دولت مي‌گيرند.

* خوب چون طرف مقابل اينجا نيست فرض مي‌كنيم درست مي‌گوييد.

همه‌اش را بايد فرض كنيد درست مي‌گويم، چون آماري وجود ندارد.

* دولت طبق قانون موظف شده طبق تبصره 13 مصوب مجلس هر سال به تهران و ساير شهرها اتوبوس بدهد. اما به اين تعهد هم عمل نمي‌كنيد.

وحي منزل كه نيست. تبصره 13پيشنهاد دولت است نه تكليف دولت. يادتان نرود سال‌هاي قبل حداكثر اتوبوسي كه در كشور توزيع شده 1800 تا بود. آن هم به خاطر كم‌كاري دولت قبل. من مي‌خواهم يكساله 7هزار اتوبوس بدهم. خودرو سازها توان ندارند. پس رفتيم خودرو ساز ايجاد كرديم. در نهايت هم 5500 اتوبوس به كشور داده شد و هزار دستگاه هم باقي مانده كه بخشي از آن سهم تهران است.

* اين كه يعني از سهميه‌اي كه بايد دو سال پيش مي‌داديد هنوز هزار دستگاه مانده و دولت از برنامه دو سال عقب است.

نه! يك تعدادي تعهد از قبل داديم كه هنوز عملياتي نشده است. در كل قرار بود از سال 85 به بعد 6500 دستگاه اتوبوس داده شود. خوب خودروساز به تعهدش عمل نكرده و به تاخير افتاده است. ديگر اينها اهميت ندارد.

* اهميت ندارد؟ يا بايد قبول كنيم دولت نهم تشخيص داده از طرف مجلس موظف است سالانه اين تعداد اتوبوس بدهد، يا اينكه بگوييد قانون را اجرا نمي‌كنيد و معيار تشخيص خودتان است.

ما فرض كنيم كه همكاري متقابل وجود دارد. دولت وقتي 1700 اتوبوس را در شهر تزريق مي‌كند، توقع بازخورد دارد. وقتي مي‌بيند بازخوردي نداشته، قطع مي‌كنيم؛ اين طبيعي است.

* برنامه شما با نياز شهر تنظيم مي‌شود يا با رفتار طرف مقابل؟ تعهداتتان را با معيار قانون و وظيفه‌اي كه مجلس به دوشتان گذشته انجام مي‌دهيد يا ماجراي تلافي؟

رفتار طرف چيه؟ من هر چه مي‌گويم مهندسي است، به رفتار طرف چه‌كار دارم، من اگر نفهمم اين اتوبوس‌هايي كه همين طور تزريق مي‌كنم چه مي‌شود، نمي‌توانم ادامه بدهم. اطلاعات بايد بدهند آقا. 1800 اتوبوس دادم چه اتفاقي افتاد؟ هيچي.

* قرار است شما اجرا‌كننده باشيد. نماينده‌هاي مجلس تصميم گرفتند براي بهبود حمل و نقل اتوبوس بدهيد. بودجه‌اش را هم دادند. مگر آنها شرط گذاشتند؟

ما همين‌طوري اتوبوس نمي‌دهيم. بايد قانع شويم كه اتوبوس نياز دارند. الان هم براساس آمار قبل فكر مي‌كنيم اتوبوس‌هاي تهران كافي است. همين.

* اين جواب افكار عمومي نيست، يك شهروند فكر مي‌كند كه دولت با آگاهي سهميه‌اي را به تهران اختصاص داده اما بعد از دوسال مي‌گوييد همان كافي است، چه اتفاقي افتاده، شهر كوچك شده، جمعيت كم شده يا...

اينجوري بگويم، ما يك روندي در مديريت خودمان در شهرداري تهران داشتيم، يك سابقه مديريتي كه براساس آن پيش‌بيني كرديم در اين سال نياز به اين مقدار اتوبوس داريم ولي وقتي كه عملكرد به اين صورت بوده مي‌گوييم تنها به اين تعداد نياز هست.

* جمعيت كم شده؟

سوء مديريت.

* بالاخره جمعيت كه كم نشده، همان نياز موجود است.

باشد. ولي با سوء مديريت نمي‌شود كار كرد. شما تضمين مي‌كنيد من اگر 10هزار دستگاه اتوبوس دادم درست مديريت مي‌كنند و مردم در صف نمي‌مانند، من كه تضمين نمي‌كنم.

* به‌طور مثال مي‌گويم اگر از آن 10 هزار دستگاه 3 هزار دستگاه هم به فرض محال سوء مديريت داشت، بالاخره نفع 7 هزار اتوبوس ديگر كه به مردم مي‌رسد؟

نه، تضمين نمي‌دهم به درد بخورد. البته ما روند تحويل اتوبوس را متوقف نكرديم. با وجود اينكه گفتيم متوقف مي‌كنيم. ولي اين مشكل سوء مديريت اگر حل نشود دادن اتوبوس هيچ فايده‌اي ندارد. يعني دور ريختن. ما بنايمان بر همكاري است. آقاي بيژني ـ مديرعامل سازمان اتوبوسراني تهران ـ نامه‌اي داده بودند و يك سري مشكلاتي را مطرح كرده بودند. پيرو اين نامه، جلسه‌اي گذاشتيم و از آقاي بيژني و مسئولان شهرداري خواستيم بيايند و مشكلاتمان را سر ميز حل كنيم. نامه نوشتند كه با هماهنگي قبلي جلسه بگذاريد، ما بازديد داريم. حالا من چكار كنم. بازديد را اجازه نمي‌دهند، گزارش نمي‌دهند، جلسه نمي‌آيند، شما بگوييد چكار كنيم.

* دوباره يادتان رفت كه آمار دادند. ! ماجراي صورتجلسه در بهمن ماه چه بود. گويا شهرداري آماري مي‌دهد و شما هم درصورتجلسه متعهد مي‌شويد كه آمار را بررسي مي‌كنيد و اگر پذيرفتيد تعهدات بعدي را انجام مي‌دهيد. پس تعهدات قبلي كه انجام نداديد، چه مي‌شود؟

مگر گفتيم قبلش را انجام نمي‌دهيم؟ كسي نگفته قبلش را انجام نمي‌دهيم، گفتيم براي برنامه جديد طرح‌هايتان را بدهيد.

* پس تعهدات 86 سر جايش هست و اتوبوس‌ها را مي‌دهيد؟

نه، اين مسئله ارتباطي به‌صورتجلسه ندارد.

* شهروندان ديگر نبايد منتظر اتوبوس‌هاي سال 86 و قبل از آن باشند. مجلس مصوب كرده كه آنها را بدهيد و نداده‌ايد.

ما درصورتجلسه در مورد تعهدات قبل حرف نزديم.

* الان كه تاكيد كرديد نگفتيد تعهدات قبلي را نمي‌دهيد.

در مورد قبل از سال 87 حرفي نزديم. وقتي اتوبوس نمي‌آيد مردم طلبكار هستند كه چرا اتوبوس نمي‌آيد. اما نمي‌گويند كه چرا دولت اينقدر اتوبوس نداده است.

* قبول داريد تهران در دو سال گذشته از بودجه سهميه اتوبوسراني و تاكسيراني سهمي نبرده است.

ببينيد ما سال 86 برنامه‌اي براي تحويل اتوبوس جديد به تهران اعمال نكرديم، گفتيم همان 2700 دستگاهي كه مصوب سال‌هاي قبل بوده را مي‌دهيم.

* شما شايد اين طور گفته باشيد. اما مجلس براي سال 86 هم به شما بودجه داد. پس آن بودجه چه شد؟

قبول. ولي نيازهاي ديگري هم داريم در كشور. همه حمل‌ونقل كشور كه اتوبوس تهران نيست.

* در سال 86 تهران را از ليست خط زديد؟

نه خط نزديم، اما طبق برنامه، روند قبلي را ادامه داديم تهران فعلا سهم سال‌هاي قبل‌تر را بگيرد.

* مي‌پذيريد عملا از اعتبارات تخصيصي مجلس سهمي به تهران نداديد.

دور از انصاف است. دولت انقلابي در حمل‌ونقل ايجاد كرده و اعتباراتي از مجلس گرفته است اما در همان نقطه قوت، دولت مورد هجمه واقع شده كه چرا كم كاري مي‌كند الان 5500 تا 6500 اتوبوس داديم؛ نداديم؟

* آمار تهران را بگوييد

آمار تهران را نگاه كنيد ببينيد در كدام يك از سال‌ها 1700 تا اتوبوس گرفته است.

* در سه سال اين رقم را داده‌ايد.

اميدواريم تا آخر سال 87 سهميه 85 را بدهيم.

* گلايه تهراني‌ها هم همين است كه چرا سهم 85 را تا آخر 87 مي‌دهيد. پس سهم دو سال بعد چه مي‌شود؟

گفتم تمام نيازهاي كشور اتوبوسراني تهران نيست. هزار چيز ديگر را هم داريم و دليل نمي‌شود كه به اتوبوسراني تهران چيزي نداده باشيم. به اتوبوسراني داديم به هزار چيز ديگر هم داديم چرا اين همه روي اتوبوس حساس هستيد. به تاكسي‌ها و مترو هم اعتبار داديم.

* يك آمار بدهيد كه از بودجه سال 86 تبصره 13 چه سهمي به تاكسيراني و متروي تهران رسيده؟

مي شود گزارش تهيه كرد و پاسخ داد. مسلما بوده. اما دادن آمار به اين سادگي‌ها نيست.

* روشن جواب نمي‌دهيد.

اتوبوس نداديم. ولي به تاكسي، مترو و ون يارانه داديم.

* البته در مترو هم بدهكاريد.

نه، بحث اين است كه ما عادت كرده‌ايم به يك سري كلي گويي.

* ما هم گفتيم آمارها را بياوريد كه كلي گويي نشود.

تنها آمار سالانه ناوگان كل كشور را داريم.

تاريخ درج: 18 تير 1387 ساعت 14:16 تاريخ تاييد: 18 تير 1387 ساعت 14:52 تاريخ به روز رساني: 18 تير 1387 ساعت 14:50
سه شنبه 18 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 204]