مطرح كردن بخشي از دغدغه هاي سينماگران

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: مطرح كردن بخشي از دغدغه هاي سينماگران
محمد رسول افدرست در آستانه انتخاب اعضاي هيات مديره جديد خانه سينما، نامه 72 سينماگر كه اغلب آنها (به نظر نگارنده) از غيرمنفعل ترين افراد جامعه اصناف سينماي ايران محسوب مي شوند منتشر شد؛ نامه يي كه در آن با زباني ململي ( كه تنها ادبيات ممكن براي طرح تقاضاهايي از اين گونه است) بخشي از مهم ترين دغدغه هاي صنفي سينماگران مطرح شده است. تقاضا براي قانونمند شدن جريان توليد و عرضه آثار فرهنگي- هنري با رويكرد مسووليت پذيري قانونگذار در برابر مجوزهاي اعطايي، به نوعي گوياي وجود عدم امنيت حرفه يي در فضاي فرهنگي خصوصاً سينما است. براساس تعاريف رايج، مهم ترين كاركرد يك تشكل صنفي حمايت از حقوق اعضاي صنف است. پس از پيگيري هاي مكرر و مسوولانه كادر تهيه فيلم سينمايي سنتوري و عده يي از ناشرين كه در برابر چاپ مجدد آثاري كه از قبل داراي مجوز بوده اند ولي در دوره جديد با مشكل روبه رو شده اند، بالاخره رياست ديوان عدالت اداري در اظهارنظر رسانه يي نحوه عملكرد مجري قانون را در ارتباط با بي تفاوتي نسبت به جبران حقوق صاحبان آثار فرهنگي- هنري كه سرنوشت آنها پس از صدور مجوز و توليد در ابهام فرو رفته است را منطبق بر قانون ندانست. اين اظهارنظر فرصت درخشاني بود تا نمايندگان جامعه اصناف سينماي ايران (هيات مديره محترم ) در اقدامي صنفي نسبت به ايجاد چالش هاي نظري به منظور دستيابي به راهكارهاي اجرايي جهت رفع يكي از مهم ترين نقاط مبهم و تاريك موجود در جريان توليد و عرضه آثار سينمايي تلاشي چشمگير از خود نشان دهد. اما كافي است با نگاهي گذرا به ليست اسامي 72 نفر از امضاكنندگان نامه يي كه دغدغه هاي صنفي سينماگران را مطالبه مي كند بنگريد تا رازي كه همه مي دانند را دوباره به ياد آوريد، از ميان 72 امضاكننده اين نامه، تنها يك نفر از اعضاي هيات مديره خانه سينما (هيات مديره جديد يا قديم فرقي نمي كند،) در اين ليست حضور دارد. از اين آمار حيرت انگيز مي توان برداشت هاي مختلفي كرد؛1- ممكن است برخي دوستان حاضر در هيات مديره با هدف اصلي نامه كه تقاضايي جمعي براي ايجاد شرايطي كه منجر به امنيت حرفه يي شود موافق باشند اما نيازي به رسانه يي شدن اين تقاضا نديده و مايل باشند اين گونه مشكلات را از طريق مجاري اداري و مرسوم همانگونه كه از سال ها پيش در پشت در اتاق هاي بسته در تعامل با تصميم گيرندگان حل شده است، به نتيجه برسانند، اما مي ماند كه چرا ديگر هيات مديره ها در طول تاريخ حيات خانه سينما پشت در اتاق هاي بسته موفق به گره گشايي از اين مشكلات نشده اند.2- شايد برخي از اعضا مايل به امضا كردن اين نامه باشند اما با آگاهي از اينكه چنين حركت هايي مخالف مصالح سينماگران (اعم از فردي و غيرفردي، خودشان و ديگران) بوده و تنها منجر به اعمال محدوديت هاي بيشتر از سوي مجري قانون خواهد شد، ترجيح مي دهند همه چيز در جريان يك تحول تاريخي و نامحسوس در بعد زمان تا سال هاي سال بعد و آرام آرام درست شود،3- شايد گروهي آگاهند و مي دانند كه همگي در جامعه يي در حال توسعه (خودماني اش جهان سومي است ) زندگي مي كنيم و فعاليت هاي صنفي در چنين جوامعي تنها در صورتي كه به تحكيم نهادهاي قدرت منجر شود ممكن است.حتماً شنيده ايد كه بزرگي در تعريف جهان سوم گفته است؛ «جهان سوم عبارت از جغرافيايي است كه در آنجا اگر بخواهي ميهنت را آباد كني بايد خانه ات را ويران كني و اگر بخواهي خانه ات را آباد كني بايد ميهنت را ويران كني.» تا زماني كه شرايط به گونه يي است كه منافع افراد و منافع جامعه در تضاد است، هرگز نمي توان از هيچ صنف يا گروهي انتظار داشت در جست وجوي منافع صنفي چيزي جز تجربه تاريخي كه بر ما گذشته است را تكراركند. با اين حال نامه 72 سينماگر بار سنگين وظيفه منتخبان جامعه اصناف سينماي ايران را بر دوش هاي نازك خود حمل مي كند اما هرگز نمي تواند جاي اقدامي صنفي از سوي تشكل رسمي خانه سينما را بگيرد.
شنبه 15 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 117]