سيف‌الله صمديان: با ورود ديجيتال هيچ استعدادي جوانمرگ سينما نمي‌شود

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: سيف‌الله صمديان: با ورود ديجيتال هيچ استعدادي جوانمرگ سينما نمي‌شود

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و هنر - سينما

سيف‌الله صمديان معتقد است: سينما هنوز متولد نشده است و آن‌چه امروزه در سراسر جهان شاهد آن هستيم، براساس تجربه‌هايي است كه افراد براساس نگاه خود خلق مي‌كنند.

به گزارش خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، شامگاه گذشته ـ سيزدهم تيرماه ـ در آخرين شب از هفته‌ي فرهنگي باغ فردوس بعد از نمايش برگزيده‌اي از آثار سيف‌الله صمديان و پيروزي كلانتري اين دو مستندساز به گفت‌وگو درباره‌ي آثار خود پرداختند.

سيف‌الله صمديان عكاس و مستندساز در اين مراسم فيلم‌هاي به نمايش‌ درآمده‌اش را شيطنت‌هاي دوربيني خود دانست و گفت: در ساخت اين فيلم‌ها علي‌رغم موضوعات متفاوت آن‌ها همواره حس و حال يكساني داشتم و ارزش تمامي اين موضوعات را در آن مي‌ديدم كه گوشه‌هايي از جهان كه ارزش ديدن دارد را به تصوير مي‌كشند و همواره در هر فيلمي از ابتدا تا انتها خود را در اختيار كار قرار مي‌دادم.

او در ادامه با بيان اين‌كه ارزش اين آثار در برقراري ارتباط با مخاطب است در رابطه با ساختار ساده و ديجيتال اين آثار هم متذكر شد: معتقدم فيلم‌هاي ديجيتال نيز نوعي از سينما محسوب مي‌شوند.

اين مستندساز در ادامه در پاسخ به تعاريفي كه در كتاب هفته‌ي فرهنگي باغ فردوس درباره‌ي خصوصيات فيلم‌ها و سبك كار او ارايه شده است، خاطرنشان كرد: عده‌اي فيلم‌هاي مرا Riady meal (غذاي آماده) مي‌دانند؛ اما خود من نمي‌دانم كه چه نامي مي‌توان بر كارهايم گذاشت در مورد تحقيق هم معتقدم اين نوع مستند به تحقيق آن‌چناني نياز ندارد و معمولا ساخت فيلم از يك اتفاق را بدون برنامه‌ريزي قبلي شروع مي‌كنم.

او در رابطه با مستند «تهران، ساعت 25» نيز گفت: در اين مستند فوتبال بهانه‌اي شد تا در برابر غربي‌هايي كه تنها به برخي جنبه‌هاي خاص ايران تكيه دارند و به طور آگاهانه تصويري تيره و تار و غيرفرهنگي از ايران ارايه مي‌كنند، مطرح كنم اين فيلم سندي است كه جنبه‌هاي ديگر ايران را به‌تصوير مي‌كشد.

صمديان در مورد تعريف سينماي ديجيتال نيز عنوان كرد: اصولا نمي‌دانم بناي درست سينماي ديجيتال و يا حتا خود سينما چيست و معتقدم سينما هنوز متولد نشده است و آن‌چه امروزه در سراسر جهان شاهد آنيم تجربه‌هايي است كه افراد براساس نگاه خود خلق كردند و از آن‌جا كه هنوز تماميت سينما مشخص نشده است؛ مي‌توان سينماي ديجيتال را نيز ورودي ديگر سينما دانست.

او در ادامه با اشاره به سهولت ساخت فيلم و دوربين ديجيتال گفت: در گذشته به دليل پاره‌اي مشكلات كه برسر راه ساخت فيلم‌هاي 35 ميليمتري وجود دارد، بسياري از فيلم‌سازان بزرگ به دليل عدم دسترسي به ديجيتال جوانمرگ شدند اما اكنون با ورود ديجيتال به سينما شرايط به گونه‌اي است كه هيچ استعدادي جوانمرگ سينما نمي‌شود.

در بخش ديگري از اين نشست صمديان درباره «از كرخه تا كن» كه مستندي است درباره‌ي حضور مسعود ده‌نمكي در كن عنوان كرد: در اين فيلم تنها سعي داشتم فردي كه مقابلم قرار دارد را صادقانه به‌تصوير كشم و به هيچ عنوان قصد تطهير يا زيرسوال‌بردن او را نداشتم و تا پيش از كن نيز با او برخوردي نداشتم.

او در ادامه خاطرنشان كرد: به دليل ورود ديجيتال به عرصه‌ي سينما سالانه با حجم بالايي از توليدات مستند و كوتاه مواجه‌ايم اما به دليل امكانات كم در اكران، تنها تعداد كمي از اين فيلم‌ها به نمايش درمي‌آيند و اميدوارم در آينده سينماها، سالن‌ها و درآمدهاي خاصي براي اين سينما در نظر گرفته شود.

اين مستندساز ادامه داد: درحال حاضر به نظر مي‌رسد سينماي مستند ايران در تلويزيون محدود به مستندهاي حيات وحش شده است درحالي‌كه اگر فيلم‌هاي مستند گسترش پيدا كنند، متوجه تأثيرات آن‌ها خواهيم شد و رسانه‌ي ملي نيز مي‌تواند روزانه تعداد متعددي از مستندهاي خوب و معنادار را به نمايش گذارد.

صمديان در ادامه افزود: جهان پيرامون ما سرشار از معجزاتي است كه به آن‌ها عادت كرده‌ايم و اگر فردي درك درستي از اين معجزات داشته باشد، مي‌تواند با به تصويركشيدن همين موارد ساده، لذت و جذابيت آن را برروي مخاطب آشكار كند و عباس كيارستمي به عنوان يكي از هنرمندان، موفق به انجام اين كار شده است.

او در پاسخ به سوالي كه مبني بر دنباله‌روي او از كيارستمي مطرح شد نيز گفت: در سينما دنباله‌روي هيچ‌كس نيستم و سينماي مستند من با كيارستمي كاملا متفاوت است و همواره از بازسازي هراس دارم؛ چراكه صحبت‌كردن از جانب ديگران شهامت بسيار مي‌خواهد و بازسازي درست امري بسيار مشكل است.

پيروزي كلانتري مستندساز و ديگر سخنران اين برنامه بود نيز اظهار كرد: گرچه سعي مي‌كنم حرف‌هايم را در قالب آثارم مطرح كنم، اما با اين‌حال سينماي مستند براي من صرفا وسيله‌اي براي بيان خود نيست، بلكه ابزار درجه اولي است كه به واسطه‌ي آن مي‌توانم با اطرافيان خود ارتباط جذاب‌تري برقرار كنم و سينماي مستند را زيان گفت‌وگو مي‌دانم.

او اين ارتباط را لطف سينماي مستند و يكي از تفاوت‌هاي آن با سينماي داستاني برشمرد و افزود: در سينماي داستاني ارتباط فيلم‌ساز با جامعه پس از ديده‌شدن فيلم صورت مي‌گيرد؛ اما در سينماي مستند فيلم‌ساز از ابتدا با اطرافيان و جامعه‌ي خود ارتباط برقرار مي‌كند و اين يكي از زيبايي‌هاي كار مستند است.

اين مستندساز در ادامه در رابطه با استمرارش در ساخت فيلم خاطرنشان كرد: ترجيح مي‌دهد فيلم‌هاي متوسطي بسازم، اما همواره و به صورت دايم فيلم بسازم، چراكه حواشي موضوعات برايم جذاب‌تر از اصل آن‌ها و معتقدم حواشي فرصتي ايجاد مي‌كند تا صحبت‌هاي درگوشي بيشتري داشته باشيم.

او در پاسخ به سوالي كه آثار او را آثار اجتماعي مي‌دانست نيز گفت: عنوان سينماي اجتماعي به فيلم‌هايي اطلاق مي‌شود كه در مورد جامعه ساخته مي‌شوند و اين نوع مستند بسيار هدف‌مند و موثر است و افرادي مانند رخشان بني‌اعتماد، ابراهيم مختاري، محمدرضا اصلاني و غيره در اين باب آثار ارزنده‌اي ارايه كرده‌اند، اما براي من سينماي مستند راه و وسيله‌اي است براي برقراري ارتباط و انتقاد بخشي از اين اطلاعات است و فيلم‌هايم گرچه در متن جامعه صورت مي‌گيرد اما درباره‌ي جامعه نيست.

كلانتري در ادامه درباره‌ي مستند «تنها در تهران» كه درباره‌ي زندگي بهناز جعفري بازيگر سينما و تلويزيون ساخته شده افزود: اين فيلم براساس فيلم‌نامه ساخته شده و شايد 70 الي 80 درصد از آن بر مبناي نوشته‌هاي فيلم‌نامه باشد. به نظر من اين امكان وجود دارد كه در مورد فيلمي مستند به فضاي داستاني نزديك شد، كليت اين فيلم نيز برگرفته از زندگي و ذهنيت بهناز جعفري است و فيلم‌نامه نيز براساس او نگارش شده است.

او در بخشي ديگري از اين مراسم در مورد فيلم‌هاي صمديان و سبك خاص او در مستندسازي خاطرنشان كرد: فيلم‌هاي صمديان متعلق به نوعي از سينما است كه قصد دارد از چينش‌ها و نگاه‌هايي كه متعلق به سينماي مستند كلاسيك است رها شود.

امروزه دنيا متحول شده است و صمديان هم دوست دارد به شيوه‌اي متفاوت فيلم بسازد.

كلانتري در ادامه با بيان اين‌كه در 10 الي 12 سال گذشته در سينماي مستند تفاوت‌هاي چشم‌گيري به وجود آمده است، سينماي مستند را داراي دوفضاي حرفه‌اي و فضاي دوربين به دستان جوان دانست و گفت: گرچه ممكن است اين جوانان از لحاظ فني تسلط كمتري داشته باشند، اما مي‌توانند بسيار بي‌واسطه‌تر و رهاتر از فيلم‌سازان حرفه‌اي كار كنند، البته آميزش همه‌ي اين افراد براي ورود به عرصه‌ي فيلم‌سازي نيز كار درستي نيست چراكه سينماي مستند به هردوي اين فضاها نيازمند است و در مورد آثار صمديان نيز آن‌چه موجب جذابيت آن‌ها شده تسلط و اطلاعات او از هردوي اين فضاهاست.

كلانتري در پايان در پاسخ به سوالي كه در رابطه با مستند «زندگي همين است» كه فيلمي از درباره‌ي زندگي چند دانشجو خاطرنشان كرد: در ساخت اين فيلم ديدگاه و نگاه خاصي نسبت به موضوع 18 تير نداشتم و چنددقيقه‌اي هم كه به اين موضوع پرداخته‌ام براي ذهنيت‌دادن به پايان فيلم است.

به گزارش ايسنا، نمايش بخش‌هايي از فيلم «روزي روزگاري در مراكش» و پخش قسمت‌هايي از صحبت‌هاي مارتين اسكورسيزي درباره‌ي عباس كيارستمي و فيلم ABC آفريقا عباس كيارستمي در اين برنامه به نمايش درآمد.

گفتني است: در ابتداي اين مراسم حاضران در جلسه به احترام برادر سيف‌الله صمديان كه طي هفته‌هاي گذشته درگذشت، يك دقيقه سكوت كردند و در پايان مراسم نيز دسته‌گلي با روبان سياه به او اهدا كردند.

انتهاي پيام
جمعه 14 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 246]