واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: صرع، بـيـمـاري قـابـل پـيـشـگيـري
تخمين زده ميشود كه تقريباً 50 ميليون نفر در جهان مبتلا به صرع هستند. نيمي از اين تعداد يا درمان نشده و يا ناقص درمان ميشوند.
در كشور ما حدس زده ميشود كه بيش از يك ميليون نفر بيمار مبتلا به صرع باشند.
پيشگيري
اكثر علل صرع قابل پيشگيري هستند. سازمان جهاني بهداشت، 5 گام اساسي براي پيشگيري از ابتلا به صرع را بيان كرده است:
1) مراقبتهاي پيش از تولد
2) زايمان بيخطر
3) كنترل تب در كودكان
4) كنترل بيماريهاي عفوني و انگلي
5) مشاوره ژنتيك
آموزش و مراقبت
بيماري صرع به خودي خود خطري ندارد، اما اگر آموزش و مراقبت دقيقي در مورد حملههاي تشنجي صورت نگيرد، ميتواند خطرناك باشد. فردي كه ناگهان ميافتد و يا بيهوش ميشود، ممكن است دچار جراحت، شكستگي، ضربه مغزي و يا خفگي در آب و سوختگي با آتش شود. حملات تشنجي اگر درست معالجه نشود، ميتواند موجب صدمات جسمي، اجتماعي و رواني شود.
چه بايد كرد؟
اگر بيمار در شرف افتادن است، سعي كنيد او را آرام بنشانيد. اطراف او را خالي كنيد. در صورت امكان، لبه پيراهن و ديگر البسه را در ناحيه دور گردن شل كنيد. چيزي نرم زير سر او بگذاريد. وقتي تشنج قطع شد، او را در حالتي بگذاريد كه سرحال بيايد. (يعني حالتي كه در آن، مجراي تنفسي كاملاً باز باشد تا زبان به پشت گلو نچرخد و سر و گردن كاملاً راست باشد تا راه گذر هوا هموار شود و هرگونه ماده ناشي از تهوع يا هر مايع ديگر به راحتي تخليه شود.)
شخص را حركت ندهيد يا بلند نكنيد، مگر اينكه احساس خطر كنيد. چيزي در دهانش نگذاريد، با زور دهانش را باز نكنيد و سعي كنيد او را از آن حالت خارج كنيد. سريعاً پزشك را خبر كنيد.
پس به طور كلي بايد:
1) آرام باشيد، نگران نشويد، دنبال كمك ندويد و داد و فرياد نكنيد.
2) بيمار را از مكانها و اشياء خطرناك دور كنيد.
3) با باز كردن يقه لباس، آزاد كردن گردن و چرخانيدن سر يا شانه به يك طرف راه تنفس را آزاد كنيد.
4) از ريختن آب روي شخص، ريختن چيزي در دهانش و يا گرفتن دست و پاي او خودداري كنيد.
5) پس از تمام شدن حمله صرع به او بگوييد كه دليل تشنج، درست مصرف نكردن داروست و لازم است فوري با پزشك معالج خود تماس بگيرد.
6) اگر حمله بيش از 5 دقيقه طول كشيد يا دوباره تكرار شد، ممكن است صرع مداوم باشد كه بسيار خطرناك است، بنابراين او را فوراً به پزشك برسانيد.
7) اگر تشنج همراه با تب است، بيماري فرد صرع نيست اما احتمالاً بايد تب او را با پاشويه پايين آورد و بلافاصله وي را به پزشك رسانيد تا اگر حملات طولاني و نوار مغزي غيرطبيعي بود تحت درمان قرار گيرد.
ورزش و صرع
تحركهاي ورزشي براي بيشتر افراد مفيد و ضروري است. اين افراد در كنار به دست آوردن مقاومت بدني و هماهنگي فعاليتهاي تحركي، ميتوانند با انجام ورزشهاي گوناگون، قدرت و تواناييهاي جسمي و رواني خود را تقويت كنند و آنها را بهبود بخشند.
ورزش كمك ميكند تا شخص، رفتار اجتماعي خود را تصحيح كند، آن را براساس قواعدي منظم كرده و به تدريج خود را در جمع حس كند.
ورزش كمك ميكند تا فرد هدفي را كه در زندگي دارد، دنبال كند و ياد بگيرد تا ملاحظات لازم را نسبت به ديگران داشته باشد.
رابطه با ديگران از طريق عضو شدن در گروههاي مختلف ورزشي، باعث دور شدن و فاصله گرفتن از تنهايي ميشود. شخص از طريق ورزش، مورد احترام و توجه ديگران قرار ميگيرد.
تمام نكات ذكر شده ميتواند براي شخص مبتلا به صرع هم مفيد باشد، علاوه بر آن ورزش باعث كمتر شدن ضعف و عارضه در بيمار هم ميشود. از همه مهمتر اينست كه شخص براي ديگران الگو شده و فرزندان و نزديكان او به سوي ورزش كشيده ميشوند.
همه اينها اعتماد به نفس و شخصيت فرد مصروع را بهبود ميبخشد.
ترس از تصادفات
والدين و وابستگان افراد مبتلا به صرع همواره از اينكه هنگام ورزش، تصادف و حادثهاي پيش بيايد در ترس و اضطراب به سر ميبرند.
ميدانيم كه هيچ ورزشي بدون تصادف و اتفاق نيست، در نتيجه اين خطر هميشه و براي همه وجود دارد، اما بسيار نادر است و هيچوقت موجب ترك ورزش نشده است. تجربه نيز نشان داده است كه تعداد اتفاقات و تصادفات در مورد افراد بيمار بيشتر از افراد سالم نيست. حادثهاي كه در افراد مبتلا به صرع پيش ميآيد به ندرت به دليل بروز حمله است. گاهي نفس نفس زدن زياد در حين انجام عمليات ورزشي، از دست دادن آب و نمك بدن در هنگام ورزش به دليل عرق كردن زياد و فعاليت زياد ماهيچهها، ممكن است فرد را آماده بروز حمله صرع كند. حركات بدني زياد خستهكننده، فشارهاي هيجاني و رواني شديد همراه ورزش، ورزش در محيطهاي خطرناك مانند آب و بلندي ميتواند براي فرد مصروع خطرزا باشد.
زمان ورزش
افراد مصروع چه زماني ميتوانند ورزش كنند تا از آسيب دور بمانند؟ به طور كلي زمانهاي زير براي ورزش مناسب است:
1) در مواردي كه فاصله حملهها زياد است.
2) حمله از نظر زماني، قابل پيشبيني و تشخيص است. مثلاً قبل از مصرف دارو يا زمان بيخوابي است.
3) حمله به مدت طولاني پيش نيامده است.
4) حمله، بيشتر در شبها اتفاق ميافتد.
5) وقوع حملهها بيشتر در صبح زود و يا زمان استراحت است. توصيه ميشود اين افراد، ورزشهاي موردعلاقه خود را با مراقبت و نظر پزشك معالج انجام دهند.
ورزش در مبتلايان به حملههاي متوالي
در مورد فرد مبتلا به حملههاي متوالي بايد ديد حملهها چگونهاند و چه ورزشهايي براي او خوب است، ولي ورزش نبايد ترك شود.
همچنين بايد توجه كرد هر ورزشي چقدر دفعات حمله را بيشتر ميكند، كدام ورزش حملات را شديد يا براي فرد خطر ايجاد ميكند؟
در چنين مواردي توصيه ميشود كه از ورزش در بلندي و با اشياي خطرزا پرهيز شود.
با توجه به اينكه موارد زيادي ديده شده كه حملههاي تشنجي در آب و حين شنا كردن اتفاق افتاده است، بايد در اين موارد احتياط جدي صورت گيرد و ضوابطي براي كنترل شنا در آب براي اين افراد تنظيم كرد.
هرگاه يكي از ورزشهاي موردعلاقه، باعث بروز يا تشديد حملات شود، به آن معني نيست كه شخص مبتلا مجبور به ترك يا انجام ندادن آن ورزش است. بلكه بايد تلاش شود تا تمرينات در رابطه با اين ورزش را تغيير داد يا از نظر زماني آن را تنظيم كرد.
نكته مهم اينكه در بسياري از موارد، دليل بروز حمله در حين ورزش، درمان نادرست بيماري و يا ميزان كم داروست.
بنابراين ميتوان در بسياري از موارد كه ورزش موجب بروز حمله يا خطر ميشود با نظر پزشك معالج نسبت به تغيير دارو و يا ميزان آن اقدام كرد و ورزش را ادامه داد.
انواع ورزشها
انواعي از ورزشها وجود دارند كه فرد بايد مراقبتهاي لازم را در انجام آن، موردنظر قرار دهد. اين موارد در مبتلايان به صرع هم بايد مراعات شود. مثل استفاده از كلاه ايمني در دوچرخه سواري و اسبسواري.
خلاصه اينكه بيشتر ورزشها مثل راهپيمايي، دو، نرمش، بدنسازي، واليبال و پينگپنگ بدون خطر است و توصيه ميشود كه ژيميناستيك، اسبسواري، اسكي و دوچرخهسواري با كلاه ايمني انجام گيرد.
صرع و زنان
بعضي از زنان دريافتهاند كه حملاتشان درست قبل يا در دوران قاعدگيشان رخ ميدهد. اكثر زناني كه متوجه تأثير دوره قاعدگي در حملاتشان هستند، ميدانند كه در هر زمان ديگري نيز ممكن است دچار حمله شوند، اما ميزان بروز اين حملات در حوالي زمان عادت ماهانه بيشتر است.
دليل اين مسأله هنوز به طور كامل روشن نيست، اين حالت ممكن است ناشي از تغييرات هورمونهاي جنسي (استروژن و پروژسترون) در زمان قاعدگي و يا در اثر افزايش مايعات بدن در اين زمان باشد.
براي بعضي از اين افراد، افزودن برخي از داروها در هفته قبل از دوران قاعدگي ميتواند مفيد باشد كه در هر حال، انجام اين كار بايد طبق دستور پزشك صورت گيرد.
زهرا كرمي
پنجشنبه 13 تير 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 380]