تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1866526080
یکسالونیم از ونزوئلا بنزین خریدیم
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: اقتصاد > اقتصاد سیاسی - بخش دوم گفت‌وگوی حجت‌الله غنیمی‌فرد که با بررسی امکان تحریم بنزین ایران شروع می‌شود و تا بررسی حضور چینیها در صنعت‌نفت طی سال‌های اخیر پیش می‌رود را می‌خوانید: رضا زندی: بخش اول گفت‌وگوی حجت‌الله غنیمی‌فرد را درباره «پشت‌پرده قرارداد صادرات گاز به پاکستان» چند روز پیش در خبر خواندید. اینک بخش دوم این مصاحبه را که با بررسی امکان تحریم بنزین ایران شروع می‌شود و تا بررسی حضور چینیها در صنعت‌نفت طی سال‌های اخیر پیش می‌رود می‌خوانید:از مرد کوچک‌اندام اما تأثیرگذار نفت درباره رابطه پروژه‌های نفتی به تأمین منافع ملی حداکثری می‌پرسیم تا به بررسی آخرین وضعیت امکان دبیر کلی‌اش بر مجمع کشورهای صادرکننده گاز می‌رسیم. بخشی از این مصاحبه در مورد نوباکو است؛ پروژه‌ای که غنیمی‌فرد برای حضور ایران در آن شرط می‌گذارد؛ تغییر مسیر خط لوله. غنیمی‌فرد در شرایط فعلی وظیفه‌ای را برای شرکت‌های نفتی آمریکایی معین می‌کند: «وظیفه شرکت‌های نفتی آمریکایی است که دولت این کشور را قانع کنند که می‌خواهند در صنعت‌نفت ایران سرمایه‌گذاری کنند.» آقای دکتر خوب است به بهانه مسئولیت گذشته‌تان وارد یکی از مباحث چالش برانگیز روز شویم. شما سال‌ها مسئول بخش بین‌الملل شرکت ملی نفت بوده‌اید. بحث تحریم فروش بنزین از سوی آمریکا به یک سوژه بین المللی تبدیل شده است. با توجه به تجربه طولانی‌تان در خرید بنزین فکر می‌کنید در دنیای فعلی، اساساً امکان تحریم بنزین برای ایران وجود دارد؟ لطفاً واقع‌بینانه و به دور از شعارزدگی پاسخ دهید.سعی می‌کنم. ببینید، وضعیت پالایش در دنیا به گونه‌ای است که همواره بخشی از ظرفیت پالایشی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. چرا که دنیا در وضعیت اقتصادی مناسبی قرار ندارد و امروزه به میزان گذشته، فرآورده‌های نفتی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. بنابراین بخشی از مجموعه‌هایی که میتواند با دریافت نفت سود بیشتر ایجاد کند بلااستفاده مانده است. این‌ها چیزهایی نیست که من بگویم: میتوانید از روی سایتهای نفتی پالایشگاه به پالایشگاه ببینید. پس چرا علی‌رغم این مسائلی که می‌گویید تقاضای نفت به گونه‌ای است که قیمت نفت را در محدوده 70 دلار نگه داشته است؟باید به آمار نفت خام‌هایی که به سمت ذخایر تجاری استراتژیک رفته است دقت کنید. قسمتی از این نفت خام‌های معامله شده به پالایشگاه‌ها نمی‌رود بلکه به سمت ذخایر می‌رود. حالا من از شما سؤال می‌کنم که وقتی پالایشگاهی با ظرفیت کامل کار نمی‌کند اگر امکان فروش به ایران را داشته باشد کار نمی‌کند! خب ممکن است این شرکت‌ها منافعی در آمریکا داشته باشند که بتوانند از کنار این سود بگذرند.آیا تمام تولیدکنندگان و صادرکنندگان بنزین در آمریکا منافع تجاری دارند یا به فرض فشار آمریکا، فروششان را به ایران کم یا متوقف می‌کنند! اصلاً فرض کنید عده‌ای تحت فشار به این نتیجه برسند که صادرات بنزین به ایران را کم یا متوقف کنند آیا به این معنی نخواهد بود که بنزین آنها به مناطق دیگری خواهد رفت و در نتیجه افراد دیگری که در آن بازارها حضور دارند بنزین اضافه روی دستشان می‌ماند که باید صادر کنند؟ می‌بینید که تحریم بنزین کاری عملی نیست. پس شما معتقدید بحث تحریم بنزین، یک حرکت شعارگونه و سیاسی است؟قطعاً همین‌طور است. پیش از این هم علیه صنعت انرژی ایران تحریم‌هایی انجام دادند که می‌بینید نتایج مثبتی نداده است. اخیراً بحث خرید بنزین از ونزوئلا داغ شده است. مایلم نظرتان را در این باره بدانم.ما قبلاً هم از ونزوئلا بنزین خریده بودیم. بدیهی است که اگر برخی کشورها که الان به ما بنزین می‌فروشند بخواهند مشکلی ایجاد کنند ما نه تنها از کشور دوست، ونزوئلا، بنزین می‌خریم بلکه شرکت‌های دیگری هم هستند که متقاضی فروش بنزین به ایران بوده‌اند که ما به علت مسائل داخلی‌مان همواره قسمتی از لیست فروش بنزین را انتخاب می‌کردیم. یعنی پیش از این به صورت مرتب از ونزوئلا بنزین میخریدیم؟اگر اشتباه نکنم در مقطع یکسالونیم از ونزوئلا بنزین خریدیم. اگر فشار ایجاد شود ریسک صادرات بنزین به ایران بالا خواهد رفت. آیا این مسئله قیمت بنزین را گرانتر نخواهد کرد؟ریسک‌ها که بخواهد روی قیمت تأثیر بگذارد فقط ریسک جنگ است و به علت تحریم یک‌جانبه یک کشور علیه کشور دیگر ایجاد نمی‌شود. بنابراین قیمت بنزین افزایشی نخواهد داشت. بلکه ممکن است عکس آن اتفاق بیفتد. چون بنزینی که می‌خواستند به ما بفروشند در دنیا می‌ماند و باعث پایین آمدن قیمت بنزین می‌شود.اجازه بدهید به پروژه گازی نوباکو بپردازیم که این روزها بیشتر از آنکه افراد متخصص درباره‌اش اظهارنظر کنند به دهان سیاسیون افتاده است. توجیهم این است که از بحث‌های تکراری که مثلاً چرا ایران دعوت نشد یا نمی‌دانم اگر گاز ایران به نوباکو نرسد این پروژه شکست می‌خورد و... بگذریم. شما چند وقت پیش در مصاحبه‌ای نکته‌ای را درباره نوباکو مطرح کردید که خوب است کمی شفاف‌تر درباره‌اش توضیح دهید. جنابعالی اعلام کرده‌اید که ایران به دلیل آنکه ممکن است گاز نوباکو به سمت رژیم صهیونیستی هم برود در این طرح شرکت نمی‌کند. البته این سیاست جمهوری اسلامی است اما در همان مصاحبه گفته‌اید که ایران میتواند 35 میلیارد متر مکعب گاز در سال به نوباکو بفروشد. این دو مسئله چه‌جور باهم قابل جمع است. شما حتی اگر احتمال می‌دهید که ممکن است گاز نوباکو به سمت رژیم صهیونیستی برود نباید آمادگی فروش گاز به نوباکو را مطرح کنید.اگر نوباکو علاقه‌مند به گاز ایران باشد، ایران آمادگی دارد در محلی به خط لوله نوباکو بپیوندد که احتمال برگشت گاز به سمت رژیم صهیونیستی نباشد. اگر ایران بخواهد به نوباکو بپیوندد مگر راهی جز اتصال در مرز ترکیه دارد؟شما فکر می‌کنید که یک صادرکننده فقط باید جنسی را در کارخانه بفروشد: میتواند در مغازه به مشتری عرضه کند. آقای دکتر، این مقایسه با بحث خط لوله همخوان نیست.بحث من این است که زمانی که خط لوله‌ای طوری طراحی شده که احتمال رفتن گاز به سمت رژیم صهیونیستی هست آیا اگر دعوت شویم باید با مسیر فعلی وارد خط لوله شویم یا باید شرط بگذاریم که مسیر خط لوله نوباکو باید تغییر کند تا حتی احتمال رفتن یک متر مکعب گاز ایران به سمت رژیم صهیونیستی وجود نداشته باشد. می‌توانم بحث‌تان را اینطور جمع‌بندی کنم که شرط ایران برای حضور در نوباکو، تغییر مسیر خط لوله است. درست است؟بله، آن بخشی که ورود گاز ایران را به عهده دارد باید به جز خط فرضی باشد که در وضعیت کنونی وجود دارد. پس ایران با وضعیت کنونی هرگز به نوباکو نخواهد پیوست؟ما با وضعیت کنونی با شرط وصل شدن به خط لوله نوباکو، بعد از مسیری که احتمال برگشت گاز به رژیم اشغالگر قدس محال باشد می‌توانیم به نوباکو گاز بدهیم. یعنی از کجا به خط لوله نوباکو وصل شویم که این مشکل به وجود نیاید؟بالاتر از مسیری که فعلاً خط نوباکو به ترکیه می‌آید. پس با فرض خط فعلی، حتی اگر نوباکو از ایران دعوت کند ایران وارد این خط نخواهد شد؟ چون اخیراً رئیس‌جمهور ترکیه اظهار امیدواری کرده بود که ایران در طرح حضور یابد.این خط فعلی، فعلاً خطی فرضی است. وقتی ما به عنوان تأمین کننده گاز می‌خواهیم وارد طرح نوباکو شویم ما هستیم که تعیین می‌کنیم در کجا گاز می‌‌دهیم. اروپا هزینه گزافی متحمل شده است تا به انتقال گاز نوباکو جلوی فشار روسیه بایستد. شاید بعید باشد که اجازه دهد ذره‌ای از این گاز به جایی غیر از اروپا برسد. آیا فکر نمی‌کنید جنابعالی بحث فوق را به لیل تحت‌الشعاع قرار دادن عدم دعوت ایران در طرح نوباکو مطرح کرده‌اید؟بنده با این نیت این حرف‌ها را نزدم. وقتی ما از صحنه داخلی خارج شده و در عرصه بین‌المللی وارد می‌شویم ساده‌اندیشی است که بدون در نظر گرفتن رویدادهای سیاسی از اطراف منطقه تجارت، بخواهیم تصمیم تجاری بگیریم. آیا ما می‌توانیم به نوباکو توجه کنیم اما توجه نداشته باشیم که مسیر خط لوله از کجا می‌گذرد. مثلاً آیا نباید توجه کنیم که با ورود به نوباکو به دنبال تجارت با روسیه نیستیم. به نظر شما نوباکو بدون حضور ایران میتواند موفق باشد؟ لطفاً در پاسخ‌تان طرح سابق باکو - جیهان را هم در نظر بگیرید.نوباکو میتواند به عنوان یک خط لوله، ظرفیت کمی از گاز را به بخشی از اروپا ببرد. اما نوباکو به معنای آنچه تعویفش کرده‌اند بدون حضور ایران مطلقاً امکان‌پذیر نیست. حالا به یک سؤال ریشه‌ای‌تر می‌رسیم اساساً فکر می‌کنید ایران مایل است به کشورهای عضو نوباکو گاز بفروشد؟ایران آماده است تا به کشورهای متقاضی گاز در اروپا بفروشد. از طرفی دیگر هیچ اصراری ندارد که در خط لوله‌ای که به هر دلیل ممکن است حضورش با استقبال مواجه نشود شرکت کند. به نظر شما چرا موقع امضای قرارداد نوباکو از ایران دعوت نشد؟آن جلسه اهمیت خاصی نداشت. به نظرم برخلاف خبرهایی که سعی شد در اطراف جلسه ساخته شود آن جلسه فقط برای این بود که تصمیم بگیرند این خط را بسازند. بعد از آن باید سازندگان خط لوله مشخص شوند. سرمایه‌گذاران روشن شوند و مهم‌تر از همه منابع گازش مشخص شود. برخی کشورهایی که از آنان به عنوان تأمین‌کننده گاز نام برده می‌شود و در وضعیت کنونی گاز تولید می‌کنند در برنامه‌های آتی خود آورده‌اند که به شرط تأمین مالی و وجود طرف‌های قراردادی، میادین نفتی و گازی خودشان را توسعه می‌دهند. به شرط حضور ایران در نوباکو، چه مقدار گاز میتوانید به این پروژه بدهید؟براساس تفاهم‌نامه‌ای که دو سال پیش با ترکیه امضا شد ایران آماده است سالانه 35 میلیارد متر مکعب گاز به این خط تزریق کند. از چه زمانی؟زمانش را هنوز مشخص نکرده‌ایم. نیاز نیست از همان سال اول این میزان را تأمین کنیم. فکر می‌کنید در فاز اول چقدر بتوانید به نوباکو گاز بدهید؟اجازه بدهید من صحبتی در این باره نکنم. چون در این زمینه هنوز رقم‌های دقیقی برنامه‌ریزی نشده است. اگر ایران وارد نوباکو شود رابطه‌اش با روس‌ها تحت‌تأثیر قرار نخواهد گرفت؟به هیج وجه. به خاطر اینکه رفتار ایران در تجارت انرژی حداقل برای رقبای بزرگی که در نفت داریم بعد از انقلاب کاملاً مشخص است. به عنوان مثال ایران با عربستان هیچ وقت چه در آسیا و چه در اروپا به رقابت نمی‌پردازد. برخی این تحلیل را مطرح می‌کنند که علت اینکه روسیه با تشکیل مجمع صادرکنندگان گاز موافقت کرده این بوده است که این کشورها بازار روسیه در اروپا را تهدید نکنند.فکر نمی‌کنم که این مطلب حتی در جلسات خصوصی کسانی که می‌خواستند این مجمع را تشکیل دهند مطرح شده باشد. اولین نیاز به حضور در سازمان‌های چندجانبه تفاهم بر سر اصول است. در اساسنامه‌ای که دسامبر 2007 مورد توافق اعضا قرار گرفت هیچ جا، چنین مسائلی استنباط نمی‌شود. میزان گازی که ایران در آینده قابل پیش‌بینی آماده است به اروپا بدهد تأمین بخشی از افزایش تقاضای اروپاست. در حقیقت با حضور ایران، اروپا بی‌نیاز از گار روسیه نخواهد شد. خط لوله پارس چطور؟ به نظر شما این طرح اجرایی می‌شود یا فقط طرحی است ایذایی در مقابل نوباکو؟اگر مذاکرات با شرکت‌های معتبر برای بررسی فنی این خط لوله را ببینید خواهید پذیرفت که این طرح فقط یک نقشه کشیده شده یا چند صفحه تایپی نیست. پرداخت‌های هنگفتی برای بررسی آن صورت گرفته است. چه شرکت‌هایی روی احداث خط لوله پارس کار کرده‌اند؟متأسفانه نامشان را نمی‌توانم بگویم. مسیرهای متعددی بررسی شده است. حتی عبور نکردن از برخی کشورهای همسایه نظیر ترکیه در نظر گرفته شده و عبور کردن از بستر دریای مدیترانه نیز مدنظر بوده است. ضمن اینکه عبور از ترکیه هم بررسی شده است. اما بررسی اقتصادی زمانی صورت می‌گیرد که قیمت گاز را هم در نظر بگیریم . با توجه به قیمت‌های فعلی گاز، طرح خط لوله پارس اقتصادی است؟با توجه به شرایط بازار نیاز داریم که در امکان‌سنجی اقتصادی تجدیدنظر صورت گیرد تا منافع کشور در آینده نیز تأمین شود. به نظرتان ترکیه اجازه خواهد داد تا خط لوله پارس در کنار نوباکو از آن کشور عبور کند؟ بدیهی است هر خط لوله‌ای که از آن کشور عبور کند باید ترانزیت پرداخت کند. زمانی که عبور خط لوله از کشوری استقلال آن کشور را به خطر نیندازد قطعآً مشکلی نخواهد داشت چون ایجاد درآمد می‌کند.اجازه می‌خواهم کمی هم به مسئولیت فعلی‌تان به عنوان معاون سرمایه‌گذاری شرکت ملی نفت بپردازیم. در چهار سال گذشته چه میزان قرارداد با شرکت‌های چینی به امضا رسیده است؟همانطور که میدانید در قراردادهای بیع متقابل بندی هست که در زمان امضا به رقم قطعی قرارداد نمی‌رسیم. در این نوع قرارداد دو طرف تجهیزات و تاسیسات قرارداد را به مناقصه می‌برند. بنابراین گاهی یک سال طول می‌کشد تا قیمت نهایی قرارداد به دست آید. بنابراین تا روشن شدن ارقام نمی‌شود رقمی قطعی گفت. حدوداً چقدر با چینیها بسته‌اید؟رقمی به غیر از آنکه وزیر محترم وقت نفت و مدیرعامل شرکت ملی نفت اعلام کرده‌اند ندارم. بالاخره آقای وزیر یا مدیرعامل شرکت نفت براساس ارقام اعلامی شما اظهارنظر می‌کنند. بالاخره جنابعالی معاون سرمایه‌گذاری نفت هستید؟اجازه بدهید بعدآً رقمش را خواهم گفت. آنچه واضح است عمده قراردادهای توسعه‌ای در این سال‌ها با شرکت‌های چینی منعقد شده است. غیرچینی‌ها کم بوده‌اند. از پروژه آزادگان جنوبی گرفته تا پارس شمالی و میادین نفتی و پالایشگاه‌ها. چرا در سال‌های اخیر بیشتر با چینیها قرارداد بسته‌ایم؟این مسئله یک بحث درونی دارد و یک بحث بیرونی. زمانی که برخی کشورها سعی می‌کنند به صورت یک‌طرفه جو نامتعارفی را علیه صنعت نفت و گاز ایجاد کنند شما بیکار نمی‌نشینید. در نتیجه سراغ کشورها و شرکت‌های دیگر می‌رویم و از آنها می‌خواهیم تا شرایط حضور و سرمایه‌گذاری در صنعت نفت ایران را بررسی کنند. در نتیجه یکی از علل این بوده است که شرکت‌های غربی از موقعیت ایران به عنوان دومین دارنده ذخایر نفت و گاز دنیا، نتوانستند درست استفاده کنند. در نتیجه به سمت آسیا آمدیم. در آسیا هم فقط چین نیست. با برخی از کشورهای دیگر آسیایی قرارداد در حال اجرا داریم و با برخی از آنها در مرحله جمع‌آوری اطلاعات هستیم. با کدام کشورهای آسیایی در حال مذاکره هستید؟اگر اطلاعاتی که در اختیار عموم قرار می‌دهید توسط کسانی که علاقه‌ای به کشور ندارند و در خارج از کشور علیه صنعت نفت استفاده شود دادن این اطلاعات کار درستی نیست. تحریم شرایط خصمانه‌ای است و در این شرایط نباید اطلاعاتی را که ممکن است از طرف آنها مورد سوءاستفاده قرار گیرد ارائه داد. به نظر شما، چینیها قابلیت فنی انجام پروژه‌های نفتی ایران را دارند؟به نظرم برداشت غیرکارشناسانه‌ای در برخی محافل در مورد توانمندی‌های شرکت‌های چینی وجود دارد. چه کسی گفته است که یک شرکت اروپایی به صرف اروپایی بودنش از نظر سابقه، بزرگی و داشتن تکنولوژی از یک شرکت آسیایی یا چینی جلوتر است. آیا به نظر شما کشور چین در حال حاضر کشور چین 20 سال قبل است! آقای دکتر، همه مردم سال‌هاست کالاهای بی‌کیفیت چینی را دیده‌اند؟!کالاهای چینی مصرفی که به کشور ایران می‌آید با کالاهای چینی که به کشورهای دیگر می‌رود فرق دارند. کیفیت کالا بستگی به مصرف‌کننده دارد که میتواند قیمت بالاتری بپردازد یا خیر. وقتی ما درباره پروژه‌های نفت و گاز صحبت می‌کنیم درست مانند کشورهای مصرف‌کننده با استانداردهای بالا هستیم. ما هر استانداری را قبول نمی‌کنیم. پس چرا در برخی مذاکرات قرارداد با چینیها تأکید شده است که حتماً باید شریک بزرگ فنی هم در کنار خود داشته باشند؟شاید در مواردی استثناء باشد. ولی در مورد همه شرکت‌ها صدق نمی‌کند. آیا روند چینی شدن صنعت نفت ما همچنان ادامه خواهد داشت؟لزوماً بحث چینی شدن نیست. صنعت نفت در جهان صنعتی بین‌المللی است. وقتی ما استانداردهای بین‌المللی داریم و آن را قبول کرده‌ایم دیگر خیلی مهم نیست که چه شرکتی آن را انجام دهد. تا زمانی که استانداردها برایمان مشخص است و براساس آن خدمات دریافت می‌کنیم نگرانی ندارد، چه آن را خود شما انجام دهید. چه شرکت هندی، ژاپنی، نروژی، آلمانی، انگلیسی، کانادایی، آمریکایی و یا شرکت‌های چینی انجام دهند. ما باید آن استانداردها را از طراحی تا اجرا نگه داریم. در حال حاضر پروژه‌ای را در حال مذاکره با چینیها دارید؟حداقل در یک مورد می‌توانم بگویم که یکی از پروژه‌های بخش فلات قاره هست که توسعه یکی از میادین است. کدام میدان؟اجازه بدهید فعلاً در موردش صحبت نکنیم. غیر از آن پروژه چطور، پروژه دیگری با چینیها دارید؟پروژه دیگری را با یک شرکت دوملیتی چینی و خارجی در حال مذاکره داریم که در مورد یکی از میادین گازی است. غیر از این پروژه چطور، باز هم پروژه‌ای با چینیها دارید؟حداقل در بالادستی من اطلاع ندارم. برای انعقاد قراردادهای توسعه‌ای در نفت، شرایط بین‌المللی چه میزان تاثیرگذار بوده است؟دو مسئله در حال حاضر در بازار وجود دارد که به شکل‌های مختلف بر اقتصاد ایران تأثیر می‌گذارد. یکی تحریم‌های یک‌طرفه آمریکا و تحریم‌های نگفته و ننوشته برخی کشورهای اروپایی که باعث شده شرکت‌هایشان مانند قبل در ایران فعال نباشند و یا برخی مذاکراتشان را با تعلل انجام دهند و دیگری که مهم‌تر از علت اول است وضعیت بسیار بد اقتصاد جهانی است. این مطلب فقط در مورد ایران نیست- بحران جهانی اولویت‌های سرمایه‌گذاری بانک‌های تأمین‌کننده منابع مالی را تغییر داده است- ولی جالب است بدانید اولویت‌های ایران به دلیل داشتن ذخایر عظیم نفت و گاز تغییری نکرده است. آیا بهتر نبود اول اجازه میدادیم تا چینیها یک پروژه نفتی را تا انتها خوب انجام دهند بعداً پروژه‌های دیگر را به آنها میدادیم؟قبلاً این کار را کرده‌ایم. در کدام پروژه‌ها چینیها را تست کرده‌اید؟خود شما قبلاً گزارش‌هایی را نوشته‌اید. همکاری نفتی با کشورهای دیگر را چه؟، بررسی می‌کنید؟ما با هر کشوری که حاضر باشد در شرایط منصفانه با ایران کار کند حاضریم کار کنیم. به شرطی که استانداردهای ما را رعایت کنند و به قوانین ما نظیر ساخت داخل احترام بگذارند. حتی با شرکت‌های انگلیسی و آمریکایی؟به شرطی که به طور مساوی پشت میز مذاکره بنشینند و با حفظ منافع ملی و رعایت قوانین و استانداردهای کشور و به شرطی که نتایج مذاکره به نفع صنعت نفت باشد آماده‌ایم قرارداد ببندیم. ضمن اینکه دولت آمریکا، شرکت‌های نفتی آمریکایی را محدود کرده است و وظیفه این شرکت‌هاست که دولت این کشور را قانع کنند که می‌خواهند در صنعت ایران سرمایه‌گذاری کنند.بحث دیگرم درباره تأمین امنیت ملی با استفاده از پروژه‌های نفتی است. به نظرم باید در بحث مشارکت کشورها در پروژه‌های نفتی‌مان پازلی بچینیم تا منافع ملی و امنیت ملی‌مان به شکل حداکثری تامین شود. به عبارت دیگر نباید تخم‌مرغ‌هایمان را در یک سبد بگذاریم. شما انعقاد قراردادهای نفتی با شرکت‌های غیرچینی و اروپایی را طی سی سال بعد از انقلاب و به خصوص بعد از جنگ تحمیلی بررسی کنید. ببینید نسبت به وضع اقتصادی چین در وضعیت کنونی جهان، آیا اقتضا نمی‌کند در حال حاضر بخواهیم قراردادهای بیشتری با چین داشته باشیم؟ آیا شما چین را فقط به عنوان یک کشور معادل کشوری دیگر در اروپا می‌بینید! چین از بهار سال گذشته اقتصاد دوم جهان بوده است. آیا این کشور باید جایگاهی معادل جایگاه 20 سال گذشته در اقتصاد ایران داشته باشد! خواهید گفت که چرا کشور آمریکا این جایگاه را ندارد. آمریکا با داشتن اقتصاد اول دنیا، خودش نخواسته است که ارتباطات مساوی مورد قبول دو طرف داشته باشد. ما نمی‌توانیم به صرف اینکه ممکن است با یک کشور در آینده مشکلی پیش بیاید در حال حاضر قراردادی که به نفع کشور است را نبندیم و دستمان را جلوی کشورهایی دراز کنیم که حاضر نیستند دست ما را بفشارند. چه بسا آمادگی دارند دست ما را مورد آسیب قرار دهند. لذا به نظر می‌رسد با توجه به دوره ساخت قراردادهای نفتی که 5/3 تا 4 ساله است و بعد از آن طرف خارجی است که به ایران پول آورده و باید بازپرداختش را بگیرد، در آن شرایط نمی‌تواند ایران را مورد فشار قرار دهد. اتفاقاً منظورم این است که اگر به جای یک کشور، 10 کشور بخواهند پولشان را از ایران بگیرند، امنیت ما بیشتر تأمین می‌شود. امنیت ما وقتی تأمین می‌شود که با کسانی قرارداد ببندیم که نفع متقابل را در قراردادها در نظر بگیرند. اگر فقط به دنبال افزایش تعداد کشورها باشیم بدون توجه به اینکه طرف مقابل به چه قیمتی با ما قرارداد می‌بندد، با همین خطری مواجه می‌شویم که شما فرمودید. آیا این احتمال وجود ندارد که گروهی از شرکت‌ها که کشورهایشان عضو یک اتحادیه هستند، به دلیل تصمیم سیاسی وسط یک پروژه یک‌باره ما را ترک کنند و به ما ضربه بزنند؟ اتفاقاً به نکته خوبی اشاره کردید. آیا فکر نمی‌کنید بعد از انعقاد قرارداد صادرات گاز به پاکستان وقت آن رسیده است تا تکلیف مذاکرات دیگر با توتال و شل و... در پارس جنوبی مشخص شود؟در مورد فاز 11 همانطور که میدانید تصمیم در قسمت بالادستی گرفته شده است. در صحنه تجارت بین‌الملل ما با طرف مقابل تخاصم نداریم. در نتیجه اگر طرف فرانسوی نمی‌تواند در مرحله‌ای از پارس جنوبی فعالیت کند، به این معنا نیست که آن شرکت را برای همیشه فراموش کنیم و اگر بخواهد در پروژه دیگر فعالیت کند، استقبال نمی‌کنیم. حضور توتال در قسمت پایین‌دستی فاز 11 منتفی است؟ خیر، هر زمان که طرف فرانسوی آمادگی داشته باشد بیاید ما استقبال می‌کنیم. زمانی که در بالادستی دیدیم توتال تعلل می‌کند، آن را به کشور دیگری واگذار کردیم. در حال حاضر گاز فاز 11 را برای مصارفی غیر از LNG استفاده می‌کنیم مگر اینکه طرف فرانسوی نظر خودش را تغییر دهد. ما تصمیم گرفته‌ایم فاز 11 را در داخل مصرف کنیم. مگر اینکه طرف فرانسوی تصمیم بگیرد به صورت عملی وارد اجرا شود که در آن صورت آماده هستیم برای تأمین گاز آنها اقدام کنیم. در مورد رسپول و رپول و فاز 13 و 14 چطور؟مذاکره با این دو شرکت به شکل مثبت پیش می‌رود. حتی در بخش قراردادی مذاکراتی در آینده نزدیک در مورد متن نهایی که با هم تبادل کردیم، انجام خواهیم داد. در مورد بالادستی فازهای 13 و 14 چطور؟ با پایین‌دستی‌اش یکی خواهد بود یا مثل فاز 11 جدا خواهید کرد؟نظر همه طرف‌ها این است که ما مجموعه را درنظر بگیریم . ضمن اینکه نظر این است قسمتی از بالادستی 13 و 14 به توسعه زودرس برسد. پس مذاکراتتان با شل و رسپول به قرارداد رسیده و در حال تبادل متن‌ها هستید؟ بله، همین‌طور است.ایده تشکیل مجمع صادرکنندگان گاز از طرف ایران عرضه شده است. از خبرها اینطور برمی‌آید که در اجلاس آذرماه وزرای مجمع و دبیرکل آن هم انتخاب خواهند شد. فکر می‌کنید جنابعالی به عنوان کاندیدای ایران، چقدر شانس دبیرکل شدن دارید؟همه این موارد را باید به صورت منطقی ارزیابی کرد. در این مجمع کشورهای زیادی عضو هستند. ایران در موعد مقرر نماینده خودش را معرفی کرده است. بدیهی است اگر فرصت بیشتری بود، کشورهای دیگر هم نمایندگانشان را معرفی می‌کردند. ایران هم موافقت کرده است تا اجلاس بعدی کشورها نمایندگانشان را معرفی کنند. رئوس برنامه‌هایتان برای کسب دبیرکلی مجمع کشورهای صادرکننده گاز چیست؟برنامه‌هایم را در پرسش و پاسخی که در مجمع برگزار شد، عرض کردم. اجازه بفرمایید چون مطلب محرمانه است، همانجا حفظ شود. استراتژی مشخصی را برای پیوند بین اعضا ارائه کرده‌اید؟سؤال و جواب‌هایی که توسط اعضا انجام شد، در همین راستا بود. بیشترین توقع کشورها از شما چه بود؟ قاعدتاً دبیر کل باید بین همه کشورهای صادرکننده و مصرف‌کننده گاز هماهنگی ایجاد کند و تلاش کند تا هیچ‌گونه ذهنیت منفی به‌خاطر به‌وجود آمدن مجمع کشورهای صادرکننده گاز در بازار به‌وجود نیاید. به نظر شما وزن کشور روسیه در این مجمع بیشتر است یا قطر؟وقتی که از مؤسسات و سازمان‌های چندجانبه صحبت می‌کنیم، قدمت هر کدام از اعضا باید دیده شود. روسیه طولانی‌ترین قدمت را در زمینه گاز دارد. اگر منظورتان مقدار تولید گاز است، باز هم روسیه در مکان نخست قرار دارد. اما اگر منظورتان تولید LNG (گاز مایع) است باید قطر را در رتبه اول دید. لذا بستگی دارد چه پارامتری را برای وزن‌کشی کشورها در نظر می‌گیرید. همانطور که مطلع هستید رأی ایران باعث شد تا میزبانی دبیرخانه مجمع کشورهای صادرکننده گاز به قطر برسد. روسیه تقریباً مطمئن بود که میتواند دبیرخانه را در این کشور تأسیس کند اما با لابی که وزیر انرژی قطر با آقای نوذری (وزیر نفت وقت) انجام داد، شانس میزبانی دبیرخانه به قطر رسید. آیا آن موقع امتیازی از قطر برای حمایت از دبیرکلی ایران نگرفتید؟برداشتم از همکاری در سازمان چندجانبه لغت امتیاز نیست. در سازمان‌های چندجانبه اعضا باید قادر باشند تا ضمن حفظ منافع خودشان زمینه‌های مشترک همکاری را پیدا کنند. آقای دکتر، اینجا مصاحبه است نه اجلاس دیپلماتیک. سؤال من واضح بود؛ آیا توانستید موافقت قطر را با دبیرکلی ایران کسب کنید؟ آیا قطر از شما حمایت کرده است؟هنوز تصمیمی در این باره اتخاذ نشده است. به صورت غیررسمی چه، حمایت کرده‌اند؟این را باید از جانب آقای خطیبی، نماینده ایران در مجمع بپرسید. چقدر فکر می‌کنید دبیر کل شوید؟جز انجام وظیفه فکر دیگری نمی‌کنم. چه باشم چه نباشم. یک میلیارد یورو اوراق مشارکتی که دولت اجازه داده است تا از طریق شرکت نفت و گاز پارس منتشر شود،از طریق بانک‌های خارجی توزیع می‌شود یا داخلی؟ زمان آن چه وقت است؟یک بانک داخلی کارگزار خواهد بود و اگر نیاز باشد، از بانک‌های خارجی هم به عنوان کارگزار استفاده می‌شود. هم بانک داخلی مشخص شده و هم چند بانک خارجی مشخص شده‌اند. زمانی هم در اختیار شرکت نفت و گاز پارس است. آیا خارجی‌ها در خرید این اوراق محدودیت دارند؟خیر، اوراق بی‌نام است. فقط کسانی نمی‌توانند این اوراق را بخرند که بر اساس قوانین ایران نمی‌توانند سرمایه‌گذاری کنند. ممکن است بخشی از این یک میلیارد یورو به صورت ریالی عرضه شود؟بله، ممکن است بخشی از آن هم ریالی باشد. تا پایان سال جذب چه میزان منابع مالی را در برنامه دارید؟اولویت ما در میادین مشترک گازی و بعد نفتی است. سرمایه‌گذاری‌هایی که ما را در تولید نفت و گاز جلو بیندازد. فقط هم به پارس‌جنوبی بسنده نمی‌کنیم، همزمان سعی می‌کنیم در مورد میادین مستقل گازی و نفتی چه در خشکی و چه در دریا قرارداد ببندیم. آیا در مورد منابع نفتی خزر سرمایه‌گذاری ویژه‌ای در نظر نگرفته‌اید؟با یک طرف آسیایی در حال پیشبرد اقدامات هستیم تا ببینیم می‌توانیم به قرارداد برسیم. مذاکره در خصوص تعداد چاه‌ها یا میزان سرمایه‌گذاری در حال انجام است. با موضوع صادرات گاز ایران به پاکستان مصاحبه را شروع کردیم. مایلم با چند سؤال در این باره صحبت‌مان را به پایان ببریم. برخی معتقدند که قرارداد گازی ایران و پاکستان باید توسط مجلس بررسی شود چرا که دو رئیس جمهور این قرارداد را تأیید کرده‌اند. البته وافقم که قرارداد بین دو شرکت به لحاظ قانونی نیاز به مصوبه مجلس ندارد.متنی را که دو رئیس‌جمهور امضا کرده‌اند، بیانیه همکاری بین اولی ایران و پاکستان بود. این بیانیه خاصه درباره فروش گاز به پاکستان و خرید گاز از جانب این کشور و اجازه عبور گاز به کشور هندوستان بوده است. در عین حال مراعات همه قوانین دو کشور و رعایت ضوابط اجرایی در صنعت گاز در حد بین‌المللی نظیر استانداردهای محیط‌زیست را شامل می‌شود. به نظر شما قرارداد گازی با پاکستان باید به تأیید مجلس برسد یا خیر؟تا آنجا که از قوانین اطلاع دارم و از بخش حقوقی نفت مطلعم، این قرارداد بین دو شرکت امضا شده است و اجازه‌های لازم از مجاری قانونی به طرف ایرانی داده شده است. مقامات امنیتی پاکستان اخیراً وارد گود شده‌اند و اظهار نظر کرده‌اند که این قرارداد را خوب نمی‌دانند. به نظر شما این حرف‌ها در حال حاضر محلی از اعراب دارد؟با احترامی که برای رسانه‌ها قائلم اما باید توجه کرد که رسانه‌ها ممکن است نقل قول‌های رسمی را نقل به مفهوم کنند و اشتباهی در فهم قول‌ها داشته باشند. برخلاف این نقل‌ها اخیراً گزارشی دریافت کرده‌ام که خط لوله آماده شده و حتی با حضور سروزیر بلوچستان، وزیر دارایی، نفت و شرکت‌های مربوطه تصمیم‌گیری شده است. نماینده ویژه آمریکا در پاکستان اخیراً تلاش کرده است تا اسلام‌آباد را از این قرارداد منصرف کند. آیا اساساً آمریکا قادر به چنین کاری هست؟تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا و برخی کشورها علیه ما و کشورهای طرف قرارداد با ما بیشتر ژست سیاسی است. طرف پاکستانی بعد از ابراز مخالفت آمریکا شما را مطمئن کرده است که به این مخالفت‌ها اعتنا نخواهد کرد؟ پاکستانی‌ها همواره در مذاکرات به ما می‌گفتند که هیچ کشوری نمی‌تواند که روابط پاکستان و ایران دخالت کند. دو کشور در همه زمینه‌ها از جمله قرارداد گازی، بر اساس منافع ملی دو کشور عمل خواهند کرد. چند وقت پیش در خبرها آمده بود وزیر انرژی هند به‌زودی به تهران خواهد آمد. این سفر چه وقت ممکن است انجام شود؟برنامه‌ریزی این سفر با معاونت بین‌الملل است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 458]
-
گوناگون
پربازدیدترینها