نويسنده: محمد نصيرى بركات وجودى حضرت ولى عصر(عج ) در عصر غيبت

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نويسنده: محمد نصيرى بركات وجودى حضرت ولى عصر(عج ) در عصر غيبت
خبرگزاري فارس: پـيـش نـيـاز فـهـمِ آثـار و بركات امام عصر(ع ) شناخت مقام ((امام )) و آثار وجودى آن ذوات شريف در هستى است . با اين شناخت ، درك بركات آنان در زمان حضور در بين مردم و يا در زمان خانه نشينى و يا حبس و سرانجام در زمان غيبت بر ما آسان خواهد شد.

چكيده

حضرت مهدى (ع) را غايب ناميده اند، چون ((ظاهر)) نيست ، نه آن كه ((حاضر)) نيست و آمدن آن حضرت نيز ظهور است نه حضور. از هـمـين رو دعاى شيعيان ، ((ظهور)) آن حضرت است . شيعيان بر اين باورند كـه امـام عـصـر(عـج) در بـيـن مـردم حـضـور دارد و از احـوال آنـان آگاه است ، اما كسى او را نمى شناسد. پرسش اصلى اين مقاله نيز آن است كه بـركـات و آثـار وجودى حضرت ولى عصر(عج) در دوران غيبت كدام اند و مردم جهان و نيز شيعيان چگونه از حضرت ايشان بهره مى برند. بررسى روايات شريف نشان مى دهد كه آن حـضـرت هـمـانـنـد ديـگر امامان معصوم (ع)، همچنان واسطه فيض الهى اند، منشاء خير و بركت اند و هدايت تكوينى مؤ منان را بر عهده دارند.

كليد واژه ها:امام مهدى (عج )، دوران غيبت ، بركات و آثار امام زمان ، واسطه فيض الهى .

مقدمه

امام زمان (عج) امام دوازدهم و آخرين امام از امامان شيعه اماميه ، مهدى موعود و يگانه فرزند امـام حـسـن عـسكرى (ع) است . شيعيان اماميه (اثنى عشرى ـ جعفرى) به اتفاق او را زنده ، حـاضـر، امـّا غـايب از انظار، نقطه اميد، پناه شيعيان در حوادث سخت و نجات بخش جهان مى دانـنـد و هـمـواره مـنـتـظـر فـرج و ظـهـورش هـسـتـنـد. آنـان از درگـاه الهى مى خواهند تا با تـعـجـيـل در ظـهـور آن حـضرت ، خلافت و امامت جهان در دست او افتد و بنا بر وعده خداوند، جـهـان را كـه آكـنـده از سـتـم و بـيـداد شـده ، سـرشـار از عـدل و داد و مـساوات كند و عظمت دين و شريعت را بدان بازگرداند و احكام الهى را در بين مردم جارى سازد.
آخـريـن بـارى كـه امـام دوازدهـم در جـمـع شـيـعيان ديده شد، به هنگام نماز بر پيكر پدر بـزرگـوارش ‍ (در ربـيـع الاول 260 ق ) بود كه غيبت صغرى از همان زمان آغاز شد و تا سـال 329 ق ادامـه يـافـت. در اين مدت آن حضرت از طريق نواب خاص با مردم در ارتباط بـود. پـس از آن غـيـبـت كـبـرى شـروع شد و تاكنون ادامه دارد. امام زمان (عج) در زمان غيبت كـبـرى نـايب خاص ندارد و مردم مى توانند بنا بر هدايت امام حسن عسكرى و امام مهدى (عج) بـا مـراجـعـه بـه فـقـيـهـان جـامع الشرايط، مسائل دينى خود را بپرسند و مشكلات خود را حل نمايند.
اعـتـقـاد شـيعه اماميه مبنى بر غايب بودن امام دوازدهم و زنده بودن او در طى قرون متمادى ، مـوجـب پيش آمدن پرسش ها و شبهات فراوانى از جانب دوستان و مخالفان شده و دانشمندان شيعه با پاسخگويى منطقى و مستدل به آنها، ضمن پديد آوردن آثار قلمى ارزشمند، بر اعـتـبـار و جـمـعيت شيعه افزوده اند. از جمله اين پرسش ها كه ممكن است براى شما نيز پيش آمـده ، آن اسـت كـه وجـود امـام غـايـب چـه آثـار و بركاتى براى جامعه شيعيان ، مسلمانان و براى جهانيان دارد؟ و شيعيان چگونه مى توانند از آن حضرت بهره ببرند؟
در ادامه اين نوشتار، برخى از پاسخهايى كه به اين پرسش داده شده ، بيان مى گردد.

آثار و بركات وجودى حضرت مهدى (عج) در زمان غيبت

پـرسـش از بـركـات وجـودى حـضـرت مـهـدى (ع) سـال هـا قـبـل از ولادت ايـشـان مـطرح بوده است . جابر بن عبداله انصارى مى گويد: پيامبر(ص) فـرمود: منظور از ((اولوالامر)) در آيه ((اَطيعُوا اللّهَ واَطيعُوا الرَّسولَ واُولِى الاَمرِ)) (نساء: 59) جـانـشينان من و پيشوايان امت بعد از من هستند. اولين آنها على بن ابى طالب و [آخرين شـان ] فرزند حسن ، همنام و هم كنيه من و حجت خدا در زمين و ذخيره خدا براى بندگان است . او هـمـان كـسـى اسـت كـه از شـيـعـيـان و دوسـتـانـش غـايـب مـى شـود.)) عـرض ‍ كـردم : يـا رسـول اللّه ! آيـا شـيـعـيـان در زمـان غـيـبـت از او بهره مى برند؟ حضرت فرمود: ((آرى ، سوگند به كسى كه مرا به نبوّت مبعوث داشته ، آنان از وجودش و از بركت ولايش بهره مـى بـرنـد، هـمـان طـور كـه از نـور خـورشـيـد بـهـره مـى بـرنـد آنـگـاه كـه در پـس ابر باشد.))
امـام زمـان (عـج) نـيـز همين تعبير را درباره خود دارند: ((چگونگى سود رسانى ام در زمان غـيـبـتـم ، بـه سـانِ سـودرسـانـى خـورشـيـد اسـت زمـانـى كـه ابـرهـا آن را از چشم پنهان نمايند.))
ايـن گـونـه احـاديث روشن مى كنند كه آن حضرت گرچه در زمان غيبت تصرّفى آشكار در زعـامـت سـيـاسـى و هـدايـت مـردم نـدارند، داراى بقيه شئون و اختيارات خود هستند و بركات وجودى شان به شيعيان ، كه به همه اهل زمين مى رسد.
راز غـيـبـتِ امـام دوازدهـم مـا، از اسـرار الهـى اسـت و جـز در زمـان پـس از ظـهـور آشـكار نمى شـود. اما درباره بركات و فوايدى كه از جـانـب آن حـضرت به مردم مى رسد، مطالبى چندى تاكنون بيان شده كه به اختصار به آنها اشاره مى گردد.
امـام خـمـيـنـى (ره )، ايـن عـالم و عـارف و فـقيه بزرگ اسلام كه به بيانِ عارفِ بزرگ ، حـضـرت آيـة اللّه بـهاء الدينى ، ((فهم معصوم را پيدا كرده بودند)) همه بركات را از اسلام و وجود حـضـرت ولى عـصـر(ع) مـى دانـسـتـند: ((هر چه هست از اسلام است و از بركات وجود مبارك حضرت بقية اللّه (عج).))

1. هدايت معنوى

وظـيـفه امام تنها بيان صورى معارف و راهنمايى مردم نيست . همان طور كه وظيفه راهنمايى ظـاهـرى مـردم را بـر عـهـده دارد، هـمـچـنـان ولايـت و رهـبـرى بـاطـنـى اعـمـال را هـم بـر عـهـده دارد و او اسـت كـه حـيـات مـعـنـوى مـردم را تـنـظـيـم مى كند و حقايق اعمال را به سوى خدا سوق مى دهد.
خـداونـد در قـرآن كـريـم مـى فـرمايد: ((وَجَعَلْنَاهُمْ اءَئِمَّةً يَهْدُونَ بِاءَمْرِنَا وَاءَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فـِعـْلَ الْخـَيـْرَاتِ)) (انبياء: 73)؛ يعنى آنان را امام قرار داديم كه به وسيله امر ما مردم را هـدايـت كنند و انجام كارهاى نيك را به آنها وحى كرديم . همچنين مى فرمايد: ((و جعلنا منهم ائمة يهدون باءمرنا لمّا صبروا)) (سجده : 34)؛ يعنى ما بعضى از آنان را امام قرار داديم تا مردم را به وسيله امر ما هدايت كنند، زيرا آنان صبر كردند.
از ايـن آيـات شـريـفـه اسـتفاده مى شود كه امام علاوه بر ارشاد و هدايت ظاهرى ، داراى يك نـوع هدايت و جذبه معنوى است كه از سنخ عالم امر و تجرّد مى باشد. و به وسيله حقيقت و نـورانـيـت و بـاطن ذاتش در قلوب شايسته مردم تاءثير و تصرف مى نمايد و آنها را به سـوى مـرتـبـه كـمـال و غـايـت ايـجـاد جـذب مـى كـند.
بـديـهى است كه حضور و غيبت جسمانى امام در اين باب تاءثيرى ندارد و امام از راه باطن بـه نفوس و ارواح مردم اشراف و اتصال دارد، اگر چه از چشم جسمانى ايشان مستور است .
هانرى كُربن ، مستشرق مشهور فرانسوى مى گويد: مذهب تشيّع تنها مذهبى است كه رابطه هـدايـت الهى را ميان خدا و خلق براى هميشه نگه داشته و به طور مستمر، پيوستگى ولايت را زنده و پابرجا مى دارد... تنها مذهب تشيع است كه معتقد است نبوّت با حضرت محمد(ص ) خـتـم مـى شـود، ولى ولايـت كـه هـمـان رابـطـه هـدايـت تـكميلى است براى هميشه زنده مى ماند.

2. امام ، واسطه فيض الهى

پـيـش نـيـاز فـهـمِ آثـار و بركات امام عصر(ع ) شناخت مقام ((امام )) و آثار وجودى آن ذوات شريف در هستى است . با اين شناخت ، درك بركات آنان در زمان حضور در بين مردم و يا در زمان خانه نشينى و يا حبس و سرانجام در زمان غيبت بر ما آسان خواهد شد.
بيان شد كه ائمه (ع ) پس از پيامبر، هدايت تشريعى و تكوينى مردم را بر عهده دارند و هر كس به فراخور آمادگى و ظرفيت وجودى خود، از آن بهره خواهد گرفت . علاوه بر آن ، شيعه باور دارد كه اركان ارض و هاديان امّت ، ائمه اند و به ميوه نشستنِ درختان ، جارى شـدن چـشـمـه هـا و نـهـرهـا، و بارشِ نزولات آسمانى به واسطه امامان معصوم است .
زيـارت جـامـعـه كـبـيـره ، كـه از احاديث بسيار معتبر بوده و شيخ طوسى آن را در ((تهذيب الاحـكـام )) آورده ، مراتب ، مقامات ، درجات و اوصاف امامان معصوم از زبان امام هادى بر مى شمارد.
زيـارت جـامعه ، درس امام شناسى است . در اين زيارت ، امامان ـ و از جمله امام مهدى ـ عليهم السلام ، وارثان پيامبران ، هاديان امّت بعد از پيامبر، چراغهاى روشن مسير الهى ، واسطه هـاى فـرود بـركـات الهـى خوانده شده اند كه خداوند، هستى را به نام (و پيامبر اكرم و) آنان آغاز كرد و با آنان به پايان مى برد:
((السـلام عـلى ائمـة الهـدى و مـصـابـيح الدّجى و... و كهف الورى و... ورثة الانبياء و حُجَجَ اللّه على اهل الدنيا... بِكُم فَتَحَ اللّه و بِكُم يَخْتِم ... .))
فـرازى از ايـن حـديـث شـريـف ، رسـتگارى را از طريق هدايت امامان (ع ) ممكن مى داند و حتى عـبـادات واجـب و فـرايـض مـردم هـمـه بـايـد بـه واسـطـه آن بـزرگواران در درگاه الهى پذيرفته شود:
((... فاز الفائزونَ بِوِلايَتكُم ... وَ بِمُوالاتِكم تُقْبلُ الطاعَة المَفروضَة .))
در دعاى ندبه نيز از خداوند مسئلت مى كنيم كه به واسطه وجود امام زمان (عج ) نماز ما را قبول گرداند؛ ((وَ اجْعُل صَلوتِنا بِهِ مَقبُولة ))
در روايـتـى ديـگـر، امـام صـادق (ع )، از امـام سـجـاد(ع ) چـنـيـن نقل مى كند:
... مـا كـسـانـى هـسـتـيـم كـه خـدا بـه واسـطـه مـا آسـمـان را بـر فـراز زمـين نگاه داشته و اهـل زمين را از هلاكت نجات بخشيده است . به واسطه ما باران مى بارد و رحمت خدا منتشر مى شـود و زمـيـن بـركـاتـش را بـيـرون مـى آورد و اگـر نـبود در هر عصر و زمانى امامى از ما اهل بيت در روى زمين ، زمين اهلش را فرو مى برد و هلاك مى كرد... از هنگام خلقت آدم تا قيامت ، زمـيـن از حـجـّت خـدا خـالى نـبوده و نخواهد بود؛ خواه حجّتش در ميان مردم آشكار و معروف بـاشـد يـا غـايـب و نـاپـيـدا. بـدون حـجـّت ، خـدا عـبـادت نـمـى گـرديـد. مال الدين و تمام النعمه ، ص 207.

3. پاسدارى از دين خدا

امـام عـلى (ع ) مـى فـرمـايـد: ((زمـيـن هـيـچ گـاه از قـيـام كـنـنـده بـا حـجـّت و دليـل خـالى نـمـى مـانـد، خـواه ظـاهـر و آشـكـار بـاشـد يـا مـخـفـى و پـنـهـان ، تـا دلايـل و اسـنـاد روشـن الهـى ضـايـع نـگـردد و بـه فـرامـوشـى نـگرايد و مسخ و تحريف نشود.
در طـى زمـان ، كـتـاب هـاى ديـنـى و فـرامـيـن الهـى دسـت خـوشِ تـحـريفاتِ افراد سودجو، جـاهل و مغرض مى گردد و از مسير اصلى خود خارج مى شود، چنان كه كتاب هاى اديان پيش از اسـلام دچـار چـنـيـن آفـتى شده اند. اما دين مبين اسلام و دين ناب محمدى كه در مذهب تشيّع جلوه كرده ، به دليل وجود امامى كه روح بلند و سينه گشاده اش مخزن اسرار الهى و آيين مـحـمـدى (ص ) اسـت ، حـفظ مى گردد. پويايى و به روز بودن و گسترش مذهب تشيّع در بين افراد تحصيلكرده و روشنفكر جهان ، نشانى از هدايت هاى امام عصر(عج ) و نيز توجه ايـشـان بـه حـفـظ اصـالت تـشـيـّع اسـت . حـضـرت ولى عـصـر(عـج ) خـود فـرمود: ((ما از سرپرستى و رسيدگى به شما كوتاهى نمى كنيم .))
از جـمله اقدامات حضرت ولى عصر(عج ) در حفاظت از دين ، يارى عالمان و فقيهان شيعه در اسـتـنـبـاط احكام شرعى و بيان مسائل شرع مقدس است . از جمله اين دستگيرى هاى از عالمان ديـنـى ، داسـتـان مربوط به شيخ مفيد(ره ) (336 ـ 413 ق ) است . روزى فردى به شيخ مـراجعه مى كند و مى پرسد: زنى حامله از دنيا رفته ، ولى بچه در شكمش زنده است . آيا او را با بچه دفن كنيم يا پهلوى او را بشكافيم و بچه را بيرون آوريم ؟ شيخ در جواب مـى گـويد: ((با بچه دفن كنيد.)) آن شخص بر مى گردد امّا در بين راه سوارى را مشاهده كـرد كه به او نزديك مى شود. وقتى به او رسيد، گفت : شيخ مفيد فرمود: پهلوى زن را بشكافيد و بچه را بيرون آوريد. آن شخص چنين كرد. پس از مدّتى جريان را براى شيخ مـفـيـد نقل كردند. شيخ گفت : ((من كسى را نفرستاده بودم ! معلوم مى شود آن سوار حضرت صاحب الامر بوده است . اكنون كه من در فتوا اشتباه مى كنم ، خوب است ديگر فتوا ندهم .)) و چـنـيـن كرد. پس از چندى از طرف امام زمان (عج ) توقيعى به محضر شيخ رسيد كه ((اى شـيـخ ، بـراى مـردم فـتـوا بـده ، مـا آن را تـكميل خواهيم كرد و نمى گذاريم كه در خطا و اشـتـبـاه بـمـانـى !)) آنـگـاه شـيـخ دوبـاره بـر مسند فتوا نشست .
در اينجا مصداق سخن امام صادق (ع ) مشخص مى شود كه فرمود:
((زمـين از امام خالى نمى ماند تا اگر مؤ منان چيزى (به دين ) افزودند، آن را برگرداند و اگـر چـيـزى فـرو كـاسـتـنـد، آن را بـراى آنـهـا بـه اتـمـام بـرسـانـد.))
پـاسـخ بـه پـرسـش هـاى عـالمـان ديـنـى بـه صـورت مـكـتـوب ، حـل مـشكلات مرحوم مقدس اردبيلى به صورت شفاهى و راهنمايى مستقيم ، كـمـك بـه عـالمـان بـحـريـن در حل مشكلى كه حاكم وقت بحرين براى شيعيان آن ديار پيش آورده بود و مانند آن ، ضمانت هايى است كه نشان مى دهد امام عصر(عج ) از انحراف در دين جلوگيرى مى كند.

4. كسب شايستگى مردم جهان

غـيـبـت ، هـمـان ((عـدم قـابـليـّت )) اسـت و ظـهـور، نشانه رسيدن مردم به وادى شايستگى . فـاصـله بـيـن اين دو را ((انتظار)) ناميده اند و انتظار زمان رويش و بالندگى مردمى است كـه در التـهـاب ظـهـور بـى تـاب انـد. زمانى ـ به اذن خدا ـ ظهور فرا مى رسد كه مردم بـيـشـتـرين و بهترين آمادگى را كسب كرده باشند. از اين رو انتظار تعبير ديگرى است از تـلاش بـراى كـسـب آمـادگـى . ايـن مـهـيـا شدن و شايستگى يافتن مى تواند در زمينه هاى گوناگون باشد.
1 ـ 4. رشد اعتقادى : از جمله اسرار و بركات غيبت امام (ع ) آن است كه در دوران غيبت ، مردم جـهـان بـه تـدريـج بـراى ظـهور آن مصلح حقيقى آماده شوند؛ چرا كه پذيرش حاكمى كه تـقـيه را ترك مى گويد و به واقعيات حكم مى كند و در قضاوت ، همچون داوود نبى (ع ) نيازى به شاهد و مدرك ندارد، نيازمند رشد فكرى و اعتقادى و معنوى بسيار بالايى است و ايـن رشـد بـايـد در دوران غيبت به حدّ مطلوبى رسيده باشد.
2 ـ 4. رشـد عـلمـى : در جـامـعـه جـهـانـى پـس از ظـهـور، دانـش بـشـر بـه كـمـال مـى رسـد و زمين گنجينه هاى خود را آشكار مى سازد و همه زمين آباد خواهد شد. بـديـهـى اسـت بـراى ورود به چنين عـرصـه اى ، بـايـد مردم خود را به كمال علمى لازم برسانند. از ديگر سو اعتقاد به امامِ حىّ قائم و انتظار ظهور او و ((نيابت فقها))، از نظر سياسى و روحانى و فرهنگى نتايج مـهـمـّى در تـاريـخ شـيـعـه داشـتـه است . اين مسئله موجب گرديده كه هميشه عده اى در صدد تـحـصيل علم و وصول به مقام اجتهاد برآيند، مدارس بزرگ علمى در ايران و عـراق و هـنـد و سـايـر بـلاد آسـيـا و آفـريـقـا، مـعـارف پـربـار تـشـيـّع را آفـريـده و مشعل دانش و خرد را در تاريك ترين ادوار تاريخ روشن نگه داشته است .
3 ـ 4. رشـد مـعـنـوى و اخـلاقـى : همچنين اعتقاد به امام حاضر و زنده كه روزى ظهور خواهد كـرد و تـباهى ها را برخواهد انداخت و با نور الهى خود ظلمت ها را به نيستى خواهد سپرد، بهترين زمينه و انگيزه براى شيعيان و همه جهانيان است تا با دور كردن خود از زشتى ها و آلودگـى هـاى دنـيـايـى و دورى گـزيـدن از نـافرمانى و سركشى از دستورات خداوند مـتـعـال ، بـه عـبـادات و اعـمال صالح و تهذيب نفس روى آورند و بدين ترتيب خود را لايق حـضـور در حـكـومـت جهانى اش نمايند. امام خمينى (ره ) در اين باره مى فرمايد: ((سلام بر ملت بزرگ ايران كه با فداكارى و ايثار و شهادت ، راه ظهورش را هموار مى كنند.))
و مـقـام مـعظم رهبرى نيز بر اين آمادگى تاءكيد مى ورزند: ((شيعيان و پيروان آن حضرت بـايـد كـسـب آمـادگـى مـعـنـوى ، روحـى و ايمانى را جزو وظايف خود بدانند.))
ـ آمـادگـى نـظـامـى : از ديـگـر مـواردى كـه شيعيان بايد در آن زمينه آمادگى كسب نمايند، آمادگى نظامى و همراهى با آن حضرت در قيام جهانى است . هر شيعه در زمان غيبت ، خود را مـوظـّف مـى دانـد كـه فـنـون رزمـى را بياموزد و بدن و روح خود را آماده نگاه دارد كه به فـرمـان آن حـضـرت و يـا بـه فـرمـان نـايـب عـام آن حـضـرت (ولى فـقـيـه )، بـا جـان و دل و بـا ايـثـار وفداكارى ، زمينه ظهور را فراهم آورد و يا جزو ياران آن حضرت در تمام حـوادث و سـختى هاى احتمالى باشد. طبق روايات رسيده ، عدّه اى با آن حضرت به مقابله بـرخـواهـنـد خـاسـت و حـضـرت مـجـبـور بـه جـنـگ بـا آنـان مـى شـود.

5. وجود امام ، مايه آرامش مؤ منان و اميدبخشى به آنان

((هر فرد مسلمان بايد اين حقيقت را نصب العين خود قرار دهد و مانند روز روشن در آن ترديد نـكـنـد كـه جـامـعـه اسـلامـى كـه او در آن زنـدگى مى كند، چنان كه در باطن جز نورانيت و طـهـارت صـفـتـى نـدارد، روزى خـواهـد رسـيـد كـه در ظـاهـر نـيـز چـنـيـن شـده و تبديل به جامعه بهشتى گردد و هر عيب و نقيصه اى كه فعلا دارد، هر پليدى و تيرگى كـه در گـوشـه و كـنـارش يـافـت مـى شـود، تـدريـجـا يـا دفـعـتـا از بـيـن رفته ، روزى تبديل به نورانيّت و طهارت خالص و سعادت و روحانيّت محض خواهد شد... اين ايمان يك نـيروى معنوى به انسان مى بخشد، كه با وجود وى پيوسته خود را خوشبخت و كامروا مى بـيـنـد و هـرگـز با تراكم ناملايمات و فشار روزگار و شكنجه گرفتاريهاى مرگبار، اميد نجات و رستگارى را از دست نداده و روحيه اسلامى خود را نخواهد باخت .))
هـنـوز طنين صداى رزمندگان اسلام در دشتهاى جنوب و در كوه هاى غرب كشور به گوش ‍ مـى رسـد كـه براى مقابله با دشمن و براى بيرون راندن آنها از ميهن اسلامى ، در دعاهاى فردى و جمعى نام مباركش را بر زبان جارى مى ساختند و خود را مستظهر به حضور يارى امـام زمـان خـود مـى دانـسـتـنـد و بـديـن وسـيـله شـعـله امـيـد را در دل خود فروزان نگاه مى داشتند. دعاى هر روزه مؤ منان در نماز و پس از آن به حضرت حجت (ع )، حضور پرشور مردم در مراسم دعاى ندبه ، در خواندن زيارت جامعه كبيره ، حضور در مـكـان هـايـى كـه يـادى و نـامى از مولاى ما امام زمان دارد، همچون مساجد سهله و كوفه و جـمـكران و نيز در مكه ، بويژه در موسم حجّ، نشان از توجّه و اميد آنان به آينده اى روشن دارد.
امـروزه بـى عـدالتى در غالب نقاط جهان گسترده شده و جاى پاى ظلم را در همه جاى كره زمـيـن مـى تـوان ديد. كشورهاى بزرگ و قدرتمند و نيز سازمان هاى بين المللىِ يكسويه نـگـر، خـواسـت هـاى دنـيـايـى و غـيـر عـادلانـه خـود را بـر جـهـان تـحـمـيـل مـى كـنـند و قدرتى براى مقابله با آنان وجود ندارد. به راستى اگر اعتقاد به مـصـلحـى بـزرگ كـه حتما خواهد آمد و جهان را پس از آن كه از جور و ستم آكنده شده ، به عطرِ عدل و اعتدال معطر سازد، هيچ گونه اميدى براى بشر باقى نخواهد ماند و تلاشهاى فـردى و جـمـعى در مسير برپايى قسط و عدل ، متوقف خواهد شد. مقام معظم رهبرى منتظران صاحب الزمان (عج ) را اميدوار به آينده جهان مى داند و مى فرمايد: ((منتظران صاحب الزمان (عـج ) بـه مـنـور شـدن چـشـم انداز زندگى بشر و پايان دوران ظلم و تجاوز اميدوارند و جنايات و ستم و تزوير سردمداران استكبار جهانى نمى تواند چشمه اميد را در دلهاى آنان خاموش ‍ كند.))
ايـشـان دربـاره تـاءثـيـر انـتـظار در زندگى مى فرمايد: ((نفسِ انتظار و اميد، به انسان جراءت اقدام و حركت و نيرو مى بخشد.))

6. مشتاق شدن مردم جهان به حكومت عدل جهانى

بـشـر تـاكنون حكومت هاى بسيارى را تجربه كرده و ناتوانى آن ها را هم در ايجاد جامعه اى آرمـانـى و مـطـلوب ، كه همه انسان ها بتوانند در سايه آن ، از نعمت هاى خداوندى بهره ببرند و به كمال خويش برسند، به چشم ديده است . از اين رو چشم به افق هاى دورترى دوخته است تا حكومتى آسمانى بر جهان سايه گسترد و يكباره بساط ظالمان را برچيند و آرامـش و امـنـيـّتـى حـقـيـقـى را حكمفرما كند، به دانش و كوشش مردم جهت دهد و رفاه حقيقى را براى مردم به ارمغان آورد، معنويت بر همه جا نور بيفشاند و دلهاى آدميان از محبّت به خدا و خـلق خـدا آكـنـده گردد. تشكيل سازمانهاى بين المللى و جهانى و مجموعه هاى منطقه اى و فـرامـنـطـقـه اى مؤ يّد اين حقيقت است كه انسانها به تدريج به سمت منافع دسته جمعى و جهانى روى آورده اند كه خود پيشرفت مهمّى در رشد عقلانى آنان محسوب مى گردد.
در روايات آمده است : دولت حضرت مهدى (عج ) آخرين دولت است . هيچ گروه (ملّت ، قبيله و طـايـفـه اى ) نـمـى مـانـد مـگر آن كه حكومت را به دست مى گيرد. اين براى آن است كه با تشكيل حكومتِ جهانى آخرالزمان كسى نباشد كه بگويد اگر حكومت به دست ما مى افتاد مى تـوانـسـتـيم عدالت را همانند حكومت حضرت مهدى (عج ) برقرار نماييم .
بـديـهـى است با ماءيوس شدن مردم از رژيم ها و مكتب هاى گوناگون فكرى و سياسى ، دعـوت الهـى حـضـرت ولى عـصـر(عـج ) را بـا جـان و دل مى پذيرند و مستضعفان جهان به يارى اش ‍ مى شتابند.
بنابراين از ديگر بركات حضرت مهدى (ع ) در زمان غيبت ، رشد فكرى و سياسى مردم و ايـجـاد اشـتـيـاق در آنـان بـراى حـضـور در كـنـار حـضـرت مـهـدى در بـرپـايـى حـكـومـت عدل جهانى است .

7. حفظ شيعيان از شرّ دشمنان

در توقيع مبارك آن حضرت براى شيخ مفيد آمده است : ((ما در رسيدگى و سرپرستى شما كوتاهى نكرده و شما را از ياد نبرده ايم ، كه اگر جز اين بود، دشواريها و مصيبت ها بر شـمـا فـرود مـى آمـد و دشـمنان شما را ريشه كن مى كردند.)) در اين روايت ، هم به حفظ خود شيعيان و هم به حفظ مذهب تشيع اشاره شده است .
امـام صـادق (ع ) در تـفـسـيـر آيـه ((ولَولا دَفـعُ اللّهِ النـّاسَ بـَعـضـَهُم بِبَعضٍ لَفَسَدَتِ الاَرضُ)) (بـقـره : 251) مـى فـرمـايـد: خـداونـد به واسطه نمازگزاران شيعه بلا را از كسانى كه نماز نمى خوانند دفع مى كند، زيرا اگر همه شيعيان نماز را ترك كنند، هلاك مـى گـردنـد.
بـديـهـى اسـت وقـتـى افـراد مؤ من در اجتماع چنين بركتى داشته باشند، بركات وجود امام مـعـصـوم كـه ولىّ و حـجـّت خدا بر مردم است ، به مراتب بيشتر خواهد بود. وجود امام غايب موجب نزول خيرات بسيار بر امت اسلامى و دفع شرور فراوان از آنان خواهد بود.
در دوران غـيـبـت ، عـالمـان بـسـيـارى بـه حـضـورش شـرفـيـات شـده و پـاسـخ مسائل خود را گرفته اند.
بـسـيـارى از دردمـنـدان بـا تـوسـل بـديـشـان شـفـاى خود را از آن حضرت خواسته و بدان رسيده اند، و گرفتارانِ فراوانى گشايش گره كار خود را از نفس مولا و آقايشان امام زمان (عج ) مى دانند. " > مان .+ " >
دربـاره بـركـات وجـود حـضـرت مـهـدى بـسـيـار مـى تـوان سـخـن گـفـت ، امـا بـه دليل حجم نوشتار، سخن را با كلامى از امام خمينى كه همه شيعيان ايشان را با عنوان نايب بـر حـق امـام مـنـتـظـر مـى شـنـاختند و يارى امام زمان به ايشان را بارها با تمام وجود خود احساس كرده بودند، به پايان مى بريم :
((رهـبـر هـمـه شما و همه ما وجود مبارك بقية اللّه است و بايد ماها و شما طورى رفتار كنيم كه رضايت آن بزرگوار را كه رضايت خداست ، به دست آوريم .)) ((سلام بر او و سلام بر منتظران واقعى او.... سلام بـر آنـان كـه ظـهـورش را بـا حـقـيـقـت درك مـى كـنند و از جام هدايت و معرفت او لبريز مى شوند!))

جمع بندى

بـر مـبـنـاى عـقـل و نـقل ، جهان از حجّت خالى نمى ماند و حجت خدا يا آشكار است و يا غايب ، هـمـچـنان كه درباره موساى كليم ، خضر نبىّ، يوسفِ يعقوب و مانند آن اتفاق افتاد. آنچه مـهـم اسـت ايـن كـه بـدانـيم آثار وجودى و بركات حجج خدا بر روى زمين همواره پايدار و بـاقـى اسـت . دربـاره حـضرت مهدى (ع )، امام دوازدهم شيعيان نيز چنين است و ايشان شئون مـعـنـوى و بـاطـنـى خـود را دارا بـوده ، مـلائكـه در شـبـهـاى قـدر بـر ايـشـان نـازل مـى شـونـد و آن حضرت مجراى رساندن فيض و بركات الهى به مردم است و هدايت بـاطـنـى آنـهـا را بـر عـهـده دارد، از شـيـعـيـان و از ديـن اسـلام اصـيـل و ناب محمدى (تشيّع ) پاسدارى مى كنند تا آن كه زمينه ظهور ايشان آماده گردد و آشـكـارا زعـامـت مـردم را در دسـت گـيرند و به اجراى احكام الهى بر روى زمين بپردازند و جـامـعـه جهانى مهدويّت را تشكيل دهند.
...........................................................................................
منبع: فصلنامه حصون
شنبه 8 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 306]