توانمندي شيميايي عراق مديون چه كساني بود؟

واضح آرشیو وب فارسی:حيات: توانمندي شيميايي عراق مديون چه كساني بود؟
تهران - حيات

پس از جنگ جهاني اول، وسيع ترين حملات شيميايي، در طول جنگ 8 ساله عراق عليه ايران رخ داده است. اولين گزارش استفاده از سلاح شيميايي در جنگ ايران و عراق به تاريخ 23 آبان 1359 در منطقه هلاله و ني خزر ( حوالي ميمك) مربوط مي شود كه در جريان اين حمله رژيم عراق از گاز تهوع آور استفاده كرد. پس از آن در مرداد 1362 در منطقه عملياتي والفجر 2 (پيرانشهر و حاج عمران) و در آبان همين سال در منطقه عملياتي والفجر 4 (پنجوين) رژيم عراق از سلاح هاي شيميايي استفاده كرد.
اولين حملات گسترده شيميايي رژيم عراق در اسفندماه 1362 در منطقه عملياتي خيبر و جزيره مجنون با استفاده از گاز خردل و عوامل اعصاب انجام شد. پس از آن در اسفند 1363 در منطقه عملياتي بدر حملات وسيع شيميايي دشمن منجر به تلفات وسيع رزمندگان ايراني گرديد. در عمليات هاي والفجر 8 در سال 1364 (فاو)، كربلاي 4 و 5 در زمستان 1365 (شلمچه – آبادان)، كردستان عراقي (بهار 1366)، در جريان بازپسگيري فاو (در فروردين 1367) در جريان حملات عراق در پايان جنگ در خرداد و تيرماه 1367 (جبهه اي مياني و جنوبي) رژيم بعث عراق حملات وسيع شيميايي انجام داد.

در طول جنگ تحميلي، رژيم عراق نه تنها عليه اهداف نظامي و رزمندگان اسلام از سلاح شيميايي استفاده كرد، بلكه بارها اقدام به استفاده از سلاح شيمياي عليه مناطق مسكوني و اهداف غيرنظامي در شهرها و روستاهاي مرزي ايران نمود. در مجموع بيش از مورد بيش از 30 مورد حمله شيميايي به مناطق مسكوني ايران و برخي مناطق كردنشين شمال عراق در طول جنگ تحميلي رخ داد كه عمده ترين آنها عبارتند از: فاجعه بمباران شيميايي سردشت با استفاده از گاز خردل، فاجعه بمباران شيميايي روستاهاي اطراف سرپل ذهاب و گيلانغرب و شهر اشنويه.

براساس اطلاعات استخراج شده از ليست هاي تخليه مجروحين و مراكز درماني، در طول جنگ تحميلي، حدود 100 هزار نفر از افراد نظامي و غيرنظامي ايراني در معرض عوامل شيميايي قرار گرفته اند كه تعداد قابل توجهي از اين افراد به دليل نوع عامل (عمدتاً عوامل اعصاب) و قابل توجه نبودن شدت آلودگي در حال حاضر فاقد علائم و عوارض ناشي از مصدوميت شيميايي هستند و تعدادي نيز با وجود احتمال ابتلا به برخي عوارض ديررس ناشي از عوامل شيميايي به دلايل مختلف تاكنون تحت پوشش در نيامده اند.

در طول جنگ 8 ساله عراق عليه ايران عوامل شيميايي مختلفي مورد استفاده قرار گرفت. براساس گزارش هايي مستند، بيشترين عوامل شيميايي استفاده شده در طول جنگ تحميلي، عوامل اعصاب (سارين، سومان و تابون) بود و پس از آن گاز خردل (تاول زا).

سارين، گاز اعصاب بي رنگ و بو است كه در آمريكا، روسيه و عراق توليد شده و به راحتي حل نمي شود. بسيار بي ثبات است و از سمي ترين نوع تسليحات شيميايي است. گاز سومان نيز از تركيب سارين و ماده شيميايي ديگري به نام LEWISITE، تهيه مي شود كه ماده اي تاول زا است و در روسيه ساخته شده است.

تابون كه سازنده آن يك شيميدان آلماني به نام «گرهاردشردر» است ساختاري فسفاتي دارد و جزو دسته آسان ترين گازهاي اعصاب از نظر توليد است.

گاز خردل نيز باعث سخت شدن چشم و مشكلات ريوي مي شود. تاول زا است و بويي شبيه پياز دارد و آمريكا، آلمان، روسيه و عراق در قرن 20 آن را توليد كرده اند. در طل سال هاي جنگ كشورهاي متعددي براي تجهيز ماشين جنگي صدام به ياري او شتافتند و براساس تحقيقات به عمل آمده 445 شركت غربي در زمينه هاي مختلف به ويژه سلاح هاي شيميايي نقش داشته اند.

نكته مهمي كه در اين ميان وجود دارد آن است كه برخي از شركت هاي ياري كننده صدام جنبه صوري داشته و بعد از اجراي اهداف مورد نظر خود از ميان رفته اند. بعضاً نيز دولت هاي شركت هاي تابعه از فعاليت آنها اطلاع نداشته و پس از كسب آگاهي از كمك هاي اين شركت ها به رژيم مخلوع صدام، آنها را تحت پيگرد قرار داده و يا از كنار اين مسئله گذشته اند.

يك سوم از مجموع 445 شركت غربي را شركت هاي آلماني تشكيل مي دهند در گزارش 12 هزار صفحه اي عراق درباره تسليحات اين كشور، به تفصيل بيان شده كه بين شركت هاي نظامي آلمان و عراق چه معاملاتي در زمينه تسليحات انجام شده است.

يك روزنامه وابسته به جناح چپ برلين به نام «تاگس زايتونگ» در ماه دسامبر 2002 به انتشار بخش هايي از گزارش 12 هزار صفحه اي عراق به سازمان ملل درباره برنامه تسليحاتي اش پرداخت.

در اين گزارش محرمانه ترين قسمت ها به چاپ رسيد كه از آلمان به عنوان تجهيز كننده درجه اول انبارهاي تسليحاتي صدام نام برده شده است. البته نام 80 شركت آلماني موجود در گزارش 12 هزار صفحه اي عراق به سازمان ملل از اين گزارش حذف شده است اما در ميان نام شركت هاي باقيمانده مي توان نام شركت هاي معروفي همچون «زيمنس» و «بنز» را مشاهده كرد.

در اين گزارش 12 هزار صفحه اي، عليرغم اينكه نام شركت هاي غربي در آن درج شده بود، شوراي امنيت سازمان ملل در آن زمان 800 صفحه از جمله بخش هايي از نام مراكز تجاري غرب را كه به برنامه تسليحات كشتار جمعي عراق كمك كرده بودند، سانسور كرد. در ميان اسناد باقيمانده نام 24 شركت انگليسي را كه در تجهيز صدام به تكنولوژي هسته اي و شيميايي نقش داشته اند، مي توان يافت. بيش از 17 شركت آمريكايي نيز كه بعضاً در تعامل با شركت هاي انگليسي بودند، به ارسال تسليحات لازم به عراق شركت داشتند.

براساس گزارش كميته سناي آمريكا در 25 مه و 7 اكتبر سال 1994 با عنوان «صادرات دو منظوره ادوات جنگي و شيميايي آمريكا و تأثير آنها بر پيامدهاي سلامتي جگ خليج فارس»، از سال 1985 تا 1989 محموله هاي بسياري از مواد ميكروبي را شركت هاي آمريكايي مخفيانه به درخواست و بيمه نامه اداره بازرگاني آمريكا به عراق ارسال كرده اند.

روزنامه آمريكايي واشنگتن پست در 30 دسامبر 2002 اعلام كرد اسناد پراكنده بيانگر آن است كه دونالد رامسفلد، وزير دفاع كنوني آمريكا، زماني كه عراق عليرغم كنوانسيون هاي بين المللي، تقريباً هر روزه، از سلاح هاي شيميايي استفاده مي كرد، به عنوان مأمور سياسي به بغداد سفر كرد. در ادامه اين گزارش تصريح شده است ارتباط آمريكا با صدام در طول سال هاي قبل از حمله اش به كويت در سال 1990 شامل تبادل اطلاعات در سطح وسيع، فراهم كردن بمب هاي خوشه اي از طريق يك شركت قديمي به نام «چي لين» و سهولت دستيابي عراق به مواد شيميايي و ميكروبي از سياست هاي سري آمريكاست.

تعداد قابل توجهي از شركت هاي ژاپني، هلندي، سوئدي، بلژيكي، اسپانيايي و فرانسوي سهم عمده اي در توانايي تسليحاتي رژيم بعث به ويژه سلاح هاي شيميايي داشته اند

منبع : سايت جامع دفاع مقدس
پايان پيام
شنبه 8 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حيات]

[مشاهده در: www.hayat.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 371]