خون‌بهاي جمهوري اسلامي

واضح آرشیو وب فارسی:حيات: خون‌بهاي جمهوري اسلامي

تهران-حيات

جمهوري اسلامي ايران حتي پس از پيروزي خونبهاي سنگيني براي بر پا نگهداشتن ريشه هاي انقلاب پرداخت.تير ماه 1360 خاطرات تلخي براي مردان و زنان ميانسال امروز است.روزهايي كه دشمنان،بي هيچ منطقي مغزهاي متفكر اين نظام را به خاك و خون كشيدند تا به زعم خود ريشه هاي انقلاب را بخشكانند،غافل از اينكه اين خونهاي مقدس درخت نوپاي انقلاب را بارورتر كرد.
به گزارش حيات مجله "ديگران" در سومين شماره خود نگاهي گذرا به زندگي مردان امام انداخته است.
مرتضي مطهري
متولد 1299
فريمان
بيست و دو و بيست دقيقه، سه‌شنبه يازدهم ارديبهشت ماه سال 1358 در حالي كه كمتر از سه ماه از پيروزي انقلاب اسلامي مي‌گذشت، آيت‌الله مطهري كه با سخنراني‌هاي روشنگرش، نقشي اساسي در پيروزي انقلاب اسلامي و پي‌ريزي جمهوري اسلامي داشت، در حالي كه از جلسه‌اي در منزل دكتر سحابي خارج مي‌شد، با اصابت گلوله‌ي گروه‌ فرقان به مغزش، به شهادت رسيد. امام و امت در سوگ او نشستند. امام علاوه بر پيام در چندين سخنراني درباره‌ي جايگاه و نقش استاد مطهري مطالب مهمي بيان كرده و آثار ضهادت او را براي مردم و انديشمندان جامعه روشن كردند. ديگر دوستان و آشنايان استاد نيز آنچه از او ديده بودند را به تصوير كشيدند تا نام و ياد او و آثارش علي‌رغم ميل بدخواهان، ماندگار باشد.
«مرحوم شهيد مطهري از اول حساسيت عجيبي روي تفكر التقاطي داشت و آن وقت كه همه با تفكرات التقاطي برخوردهاي سطحي داشتند، او با كمال سختگيري روي جا به جاي اين تفكر مي‌ايستاد و آن را مردود مي‌شمرد كه در اين زمينه نمونه‌هاي بي‌شماري از ايشان به ياد دارم.
در همان جلسه‌اي كه گفتم قرار شده بود كه شركت‌كنندگان هر كدام كه آمادگي دارند، متني را به عنوان زمينه‌ي جهان‌بيني اسلام تهيه كنند. چند نفر متني تهيه كردند از جمله آن چند نفر يكي من بودم. در اين متن ويژگي‌هاي انديشه‌ي اسلامي را ذكر كرده بودم: انديشه‌ي اسلامي، ضداستعماري، ضداستبدادي و در آخر اضافه كرده بودم انديشه اسلامي ضدالحادي است. يادم نمي‌رود كه ايشان از اين قسمت خيلي خوششان آمده بود و بارها به خود من گفتند كه اين نكته‌ي ضدالحادي نكته‌ي دقيق و بسيار ظريفي بود كه شما مطرح كرديد؛ زيرا هر انديشه‌اي هر فصلي از فصول جهان‌بيني كه اندك گرايش به زمينه‌هاي تفكر الحادي داشته باشد، جزء جهان‌بيني اسلامي نيست.»
از مصاحبه‌ي آيت‌الله خامنه‌اي درباره‌ي استاد شهيد مرتضي مطهري در:
محمدصدوقي
متولد 1287
يزد
از چهره‌هاي برجسته‌ي ديني و اخلاقي يزد بود و در زمره‌ي نزديك‌ترين همراهان امام خميني از ابتداي نهضت اسلامي قرار داشت. او رهبري مبارزات انقلابي مردم استان يزد را بر عهده داشت و پس از پيروزي انقلاب، از جانب امام به نمايندگي ايشان در استان يزد و امامت جمعه شهر يزد منصوب شد.
سازمان مجاهدين طرح ترور ايشان را به وسيله‌ي يكي از هواداران خود به نام «محمدرضا ابراهيم‌زاده» به اجرا درآورد و مسؤوليت اين عمليات را در شماره‌هاي 396 و 446 نشريه‌ي مجاهد، برعهده گرفت.
ولي‌الله قرني
متولد 1292
تهران
در سال‌هاي جواني به استخدام ارتش درآمد. او نسبت به مسائل سياسي جامعه شناخت كاملي داشت؛ بنابراين در سال 1337 به همراه همكاران خود طرح كودتا عليه رژيم را ارائه داد اما به دليل آشكار شدن اين موضوع به سه سال زندان محكوم شد.
قرني بعد از ماجراي 15 خرداد سال 1342 با آيت‌الله ميلاني ملاقات كرد اما به واسطه اين ديدار، به سه سال زندان محكوم گرديد. با پيروي انقلاب، سپهبد قرني به عنوان اولين رييس ستاد مشترك ارتش به فعاليت پرداخت. او در اين زمان تمام همت خود را صرف بازسازي ارتش نمود و با گروهك‌ها و منافقين، سرسختانه مبارزه كرد. از جمله اقدامات وي در اين زمينه، مقابله با توطئه‌ي تصرف پادگان سنندج بود كه سربازان ارتش به دستور او به صورت جدي با منافقين مقابله كردند.
سپهبد، ششم فروردين ماه سال 1358 از سوي دولت موقت انقلاب، از كار بركنار شد و كمتر از يك ماه بعد- سوم ارديبهشت و در 66 سالگي- توسط گروه فرقان به شهادت رسيد.
علي قدوسي
متولد 1306
نهاوند
از شاگردان مشترك امام خميني و آيت‌الله طباطبايي بود. از استادان تحول‌خواه و نوآور حوزه‌ي علميه‌ي قم به شمار مي‌رفت قم بود و با تأسيس مدرسه‌ي شهيد حقاني به ياري شهيد بهشتي، آيت‌الله جنتي و... نقش مؤثري در تربيت طلاب انقلابي و آشنا به مسائل روز ايفا نمود.
ايشان پس از پيروزي انقلاب اسلامي با حكم امام، به سمت دادستان كل انقلاب منصوب شد و در اين منصب با همراهي شهيد بهشتي رئيس ديوان عالي كشور به ساماندهي دستگاه قضائي جديد كشور پس از انقلاب پرداخت. برخورد با نيروهاي برانداز و تروريست از برنامه‌هاي او بود؛ و در 14 شهريور 60 بر اثر انفجار بمب كار گذاشته شده در دفتر كارش- در دادستاني انقلاب مركز- به شهادت رسيد.
نشريه‌ي مجاهد ارگان سازمان منافقين، در شماره 236 مسؤوليت اين عمليات تروريستي را بر عهده گرفته است.
عطاالله اشرفي اصفهاني
متولد 1281
خميني‌شهر
از جمله ياران ديرين امام به شمار مي‌رفت كه هدايت و هماهنگي نيروهاي مبارز در منطقه‌ي غرب كشور و كرمانشاه را بر عهده داشت. او پس از پيروزي انقلاب، با حكم امام به نمايندگي ايشان در استان باختران (كرمانشاه كنوني) و امامت جمعه‌ي آن شهر منصوب شد.
طرح ترور آيت‌الله اشرفي اصفهاني در روز جمعه 23/7/1361، توسط يكي از اعضاي سازمان منافقين به نام «محمدحسين خداكرمي» به اجرا درآمد. سازمان در نشريه‌ي مجاهد- شماره‌ي 409- مسؤوليت اين عمليات تروريستي را بر عهده گرفت.
مهدي عراقي
متولد 1309
تهران
سال 1324 مهدي عراقي 15 ساله كه اهل پاچنار تهران بود، به عضويت شوراي مركزي فداييان اسلام در آمد و تا زمان شهادت سيدمجتبي نواب صفوي در اين گروه ماند.
در سال 1342 هيئت‌هاي مؤتلفه را بنيان گذاري كرد و در جريان 15 خرداد و مقابله با كاپيتولاسيون آمريكايي‌ها، چهره‌ي مؤثر پخش اعلاميه‌هاي امام و اعدام انقلابي حسن‌علي منصور بود.
عراقي بعد از هلاكت منصور، نخست وزير شاه، به حبس ابد محكوم شده بود اما در سال 1355 از زندان آزاد شد و مبارزه‌ي خود را از سر گرفت.
او در پاريس مسؤوليت حفاظت و تداركات اقامتگاه امام در نوفل لوشاتو را به عهده داشت. پس از بازگشت امام به ايران و پيروزي انقلاب مديريت انتظامات مدرسه‌‌هاي علوي و رفاه، سرپرستي زندان قصر، رياست واحد اجرايي بنياد مستضعفان، مديريت مالي مؤسسه كيهان، و عضويت در هيأت تحريريه‌ي كيهان، عضويت در شوراي مركزي حزب جمهوري اسلامي از مسؤوليت‌هاي او بود.
ساعت 7:15 روز يكشنبه چهارم شهريورماه سال 1358 او كه همراه فرزندش حسام، عازم محل كار بود، به وسيله‌ي 3 موتورسوار از اعضاي گروه فرقان در خيابان زمرد (پشت حسينيه ارشاد) مورد حمله قرار گرفت و در 48 به شهادت رسيد.
پيكر اين دو شهيد به قم منتقل شد و با حضور امام(ره) كه شخصاً از ميدان سعيدي قم تا صحن حضرت معصومه(ع) پيكر آن‌ها را تشييع كردند، به خاك سپرده شد.

سيدمحمود قاضي طباطبايي
متولد 1333 قمري
تبريز
پدرش حاج ميرزا باقر و عمويش ميرزا اسدالله از علماي به‌نام تبريز بودند و او تحصيلات مقدماتي علوم ديني را در مدرسه‌ي طالبيه نزد آن‌ها فرا گرفت.
از جواني اهل سياست بود و در 24 سالگي در بحبوحه‌ي مبارزات تبريز به همراه پدرش به تهران تبعيد شد؛ گرچه پس از چند ماه توقف در تهران و ري به تبريز مراجعه نمود.
براي تحصيل به حوزه‌ي علميه قم آمد و از استادان به ‌نامي مانند آيت‌الله سيدمحمد خوانساري، آيت‌الله سيد محمد حجت كوه‌كمره‌اي، آيت‌الله صدر و همچنين مرحوم آيت الله بروجردي و آيت‌الله گلپايگاني استفاده كرد. در اين مدت از محضر امام خميني نيز بهره برد و از شاگردان و علاقمه‌ندان امام به‌شمار مي‌رفت.
او سپس به نجف عزيمت كرد و نزد علماي برجسته‌اي چون آيت‌الله حكيم عبدالحسين رشتي، ميرزا باقر زنجاني و بجنوردي به كسب علوم ديني پرداخت.
پس از انقلاب اولين امام جمعه‌ي تبريزي‌ها شد و راهنمايي‌هايش در مسائل سياسي و انقلابي زبانزد خاص و عام بود.
شب دهم آبان 1358 كه شام عيد قربان بود، آيت‌الله قاضي طباطبايي بعد از اداي نماز مغرب و عشاء در حالي كه از مسجد به منزل مي‌رفت، مورد هجوم عوامل گروه فرقان قرار گرفت و به شهادت رسيد. از وي به‌عنوان اولين شهيد محراب، ياد مي‌شود.

سيدعبدالحسين دستغيب
متولد 1292
شيراز
از مشهورترين چهره‌هاي مبارز با رژيم پهلوي و از ياران ديرينه امام خميني در جنوب كشور و استان فارس محسوب مي‌شد. وي پس از پيروزي انقلاب اسلامي،‌ از سوي امام به نمايندگي امام در استان فارس و امامت جمعه شيراز منصوب شد.
ايشان ظهر روز جمعه 20 آذر ماه 1360، به دست تروريستي از عوامل سازمان مجاهدين به نام «گوهر ادب‌آواز» به شهادت رسيد. نشريه‌ي مجاهد در شماره‌ي فوق‌العاده‌ي مورخه يكشنبه 7/9/78، 418 و 130 به معرفي گوهر ادب‌آواز و شرح عمليات تروريستي او پرداخته است.
سيداسدالله مدني
متولد 1293
آذرشهر
از جمله شاگردان مبرز حضرت امام و از چهره‌هاي درجه‌ي اول مبارزه در نهضت اسلامي مردم ايران بود و هدايت مردم مسلمان تبريز، همدان و خرم‌آباد را در طول سال‌هاي نهضت بر عهده داشت. بعد از ترور شهيد قاضي طباطبايي به دست گروه «فرقان» او نمايندگي امام در آذربايجان شرقي را عهده‌دار شد و از سوي امام به امامت جمعه تبريز برگزيده شد.
روز جمعه 20/6/1360 بعد از اقامه‌ي نماز جمعه و قبل از نماز عصر، يكي از اعضاي سازمان منافقين به نام «مجيد نيكو» آيت‌الله مدني را به شهادت رساند. نشريه مجاهد ارگان اين سازمان تروريستي در چند شماره از جمله شماره 406 خود، ضمن درج نام و مشخصات قاتل شهيد مدني، مسؤوليت اين عمليات تروريستي را بر عهده گرفت.
محمدعلي رجايي
متولد 1312
قزوين
تحصيلات ابتدايي خود را تا اخذ گواهينامه‌ي ششم ابتدايي در همان شهرستان به انجام رساند و در 1327 در حالي كه از نعمت داشتن پدر محروم شده بود، به تهران مهاجرت كرد و سال بعد، وارد نيروي هوايي شد.
در مدت خدمت در نيروي هوايي، شبانه تحصيل كرد تا بعد از 5 سال، دوره‌ي متوسطه را به پايان رساند و با ورود به دانشسراي عالي در سال 1338 دوره‌ي ليسانس را در رشته‌ي رياضي به پايان برد. از اين به بعد او دبير رياضي بود و در استخدام وزارت فرهنگ.
فعاليت‌هاي رجايي باعث شد بارها از سوي ساواك دستگير شده و تحت شكنجه قرار بگيرد. او كه مجموعاً چهارسال در زندان بود، در سال 1357 با اوج گيري انقلاب اسلامي همراه ديگر زندانيان سياسي آزاد و بلا فاصله وارد مبارزات سياسي و فرهنگي و سامان‌دهي تظاهرات ضد رژيم شاه شد.
محمدجواد باهنر
متولد 1312
كرمان
خواندن و نوشتن و قرائت قرآن را در مكتب آموخته بود و بعد به تحصيل علوم ديني در مدرسه‌ي معصوميه كرمان پرداخته بود.
همزمان با دروس حوزوي، او تحصيلات ابتدايي و متوسطه را هم ادامه داد و بعد از گرفتن ديپلم در سال 1332 به قم رفت. او سطوح عالي علوم اسلامي را درحوزه‌ي علميه قم طي كرد. فقه را در محضر آيت‌الله بروجردي، و اصول را در محضر امام خميني(ره)، تفسير و فلسفه را نزد علامه طباطبايي فرا گرفت.
باهنر به اين مدارج بسنده نكرد و به تحصيلات دانشگاهي رو آورد. حدود سال 1337 موفق به اخذ ليسانس در رشته‌ي الهيات و بعد موفق به اخذ فوق ليسانس در رشته‌ي علوم تربيتي شد و دكتراي الهياتش را از دانشگاه تهران گرفت.
او از 1341 ، همكاري خود را با نهضت سياسي روحانيت به رهبري امام خميني آغاز كرد و در اسفند 1342 به خاطر ايراد سخنراني‌هايي در مساجد "هدايت" ، "الجواد" و "حسينيه‌ي ارشاد" به مناسبت سالگرد حادثه‌ي "فيضيه"، دستگير شد. بعد از آن متناوباً شش‌بار به زندان‌هاي كوتاه مدت محكوم شد و از سال1350 تا پيروزي انقلاب اسلامي ممنوع‌المنبر بود.
رجايي بعد از پيروزي انقلاب، در سال 1358 مسؤوليت وزارت آموزش و پرورش را به عهده گرفت و در زمان وزارت خود موفق به دولتي كردن كليه‌ي مدارس شد. بعد از ورود به مجلس به عنوان نماينده‌ي مردم تهران و به دنبال تمايل مجلس در تاريخ 18/5/1359 با رأي قاطع به عنوان اولين نخست‌وزير جمهوري اسلامي ايران به نخست‌وزيري انتخاب شد. او در كابينه‌ي خود دكتر باهنر را كه به سرنوشت آيندگان انقلاب، بي‌اندازه توجه داشت و در مدت كم‌تر از سه سال، مسؤوليت‌هاي كليدي چون عضويت در شوراي انقلاب با حكم امام، مديريت نهضت سوادآموزي، نمايندگي مردم كرمان در مجلس خبرگان، نمايندگي شوراي انقلاب در وزارت آموزش و پرورش، نمايندگي مردم تهران در مجلس شوراي اسلامي را بر عهده داشت، به سمت وزير آموزش و پرورش منصوب كرد.
به دنبال عزل بني‌صدر از رياست‌جمهوري، محمدعلي رجايي با رأي اكثريت مردم كه شاهد تلاش‌هاي صادقانه‌ و موفق او بوده و او را مقلد امام خميني مي‌دانستند، به رياست جمهوري انتخاب شد. پس از فاجعه‌ي بمب‌گذاري در دفتر حزب جمهوري اسلامي و شهادت دكتر بهشتي، دكتر باهنر به عنوان دبير كل حزب جمهوري اسلامي انتخاب شد و رجايي كه اكنون رئيس‌جمهور بود، يار ديرين خود را به عنوان نخست وزير به مجلس معرفي كرد. باهنر با كسب رأي قاطع مجلس به تشكيل كابينه خود پرداخت.
سرانجام اين دو همراه قديمي در حادثه‌ي 8 شهريور انفجار دفتر نخست‌وزيري با هم به شهادت رسيدند.
سيدمحمد حسيني بهشتي
متولد ۲ آبان ۱۳۰۷
اصفهان
سيدفضل الله «پدرش» مردي روحاني و از مدرسان حوزه‌ي علميه‌ي اصفهان بود. سيدمحمد حسين دروس عالي حوزوي و تحصيلات تكميلي دانشگاهي‌اش را ۱۳۳۵ به اتمام رساند و دورهٔ دكتري خود را در رشته‌ي فلسفه آغاز كرد. فعاليت‌هاي او در قم، مبارزات و سفر به آلمان نگذاشت او به موقع دوره را به پايان برساند. سال ۱۳۵۳ بود كه او آماده‌ي دفاع از پايان‌نامه‌ي دكتري خود با عنوان «مسائل ما بعدالطبيعه در قرآن» شد.
بهشتي كه در سال‌هاي ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۱ در اعتصابات، اجتماعات و نشست‌هاي سياسي نهضت ملي شدن صنعت نفت در تهران و اصفهان شركت مي‌كرد، اقدامات سياسي خود به رهبري امام خميني را در سال ۱۳۴۱ و با تشكيل كانون دانش‌آموزان قم، همراه با شهيد مفتح، آغاز كرد.
او پيش از پيروزي انقلاب مدتي در مركز اسلامي هامبورگ به عنوان نماينده‌ي مرجعيت ايران مشغول به كار بود و توليت آن‌جا را بر عهده داشت. همچنين ارتباطاتي را با گروه‌هاي مبارز در داخل و خارج كشور برقرار كرده بود و براي هماهنگي و همكاري ميان آن‌ها تلاش مي‌كرد. همين امر باعث شد تا بارها از سوي ساواك دستگير شده و در نهايت ممنوع‌الخروج گردد.
در روزهاي نزديك پيروزي انقلاب او از سوي امام به عنوان يكي از اعضاي اصلي شوراي انقلاب منصوب شد و رياست آن را بر عهده گرفت. پس از پيروزي انقلاب نيز در ۲۹ اسفند ۱۳۵۷ حزب جمهوري اسلامي را به همراه آيت‌الله خامنه‌اي، اكبر هاشمي رفسنجاني، سيد عبدالكريم موسوي اردبيلي و محمدجواد باهنر تأسيس كرد و دبير كلي حزب را بر عهده گرفت.
در جريان مجلس خبرگان قانون اساسي او نماينده‌ي مردم بود. در ۴ اسفند ۱۳۵۸ با حكمي از امام، رياست ديوان عالي كشور را بر عهده گرفت. دكتر بهشتي همچنين ۲ تير ماه ۱۳۶۰، پس از بركناري بني‌صدر به همراه محمدعلي رجايي و هاشمي رفسنجاني در شوراي موقت رياست جمهوري عضويت داشت.
آيت‌الله بهشتي كه از سوي گروه‌هاي معاند و دوستان جاهل، با انواع تهمت‌ و تخريب شخصيت‌ رو به رو بود، در جريان بمب‌گذاري هفتم تير ۱۳۶۰ در دفتر حزب جمهوري اسلامي توسط سازمان مجاهدين خلق ايران به همراه 72 تن از اعضاي حزب جمهوري اسلامي به شهادت رسيد.
سيدحسن آيت
متولد سوم تيرماه سال 1317
نجف آباد اصفهان
در مبارزات نهضت ملي شدن صنعت نفت حضور پرتلاشي داشت. بعد از كودتا هم مصمم‌تر به مبارزه‌اش ادامه داد. سال 1340 با كمك دوستانش تشكيلات سياسي- نظامي‌ راه انداخت كه با نفوذ در ارگان‌هاي رژيم، به ويژه گارد جاويدان و ارتش مخصوصاً دريايي، شاخه‌هاي مخفي تشكيل مي‌داد. اين گروه در پيروزي انقلاب اسلامي هم‌ خدمات ارزند‌ه‌اي ارايه كردند.
بعد از پيروزي انقلاب دكتر آيت علاوه بر كار تدريس، نماينده‌ي مردم نجف آباد در مجلس خبرگان قانون اساسي شد و با عضويت در هيأت رييسه، نقش مهمي در تصويب اصل ولايت فقيه ايفا كرد. همچنين آيت كه از ابتدا عضو شوراي مركزي حزب جمهوري اسلامي‌ ايران بود، از طرف مردم تهران به نمايندگي مجلس شوراي اسلامي‌ انتخاب شد.
فعاليت‌هاي سياسي دكتر آيت تنها به نمايندگي مردم در مجلس منحصر نماند؛ او در جريان انتخابات اولين دوره‌ي رياست‌جمهوري كانديداتوري خود را اعلام كرد و هنگامي كه جلال‌الدين فارسي انصراف داد، توسط گروهي از اعضاي حزب جمهوري اسلامي حمايت شد.
صبح چهاردهم مرداد 1360، فقط چهل روز از فجعه‌ي هفتم تير و شهادت دوستان آيت در حزب جمهوري مي‌گذشت كه او در جلوي منزلش توسط منافقين ترور شد.
محمد مفتح
متولد 1307
همدان
دوره‌ي ابتدايي را كه گذراند، براي آشنايي با معارف اسلامي به مدرسه‌ي «آخوند ملاعلي» وارد شد و بعد، براي استفاده از اساتيد بزرگ حوزه، به حوزه‌ي قم رفت. مهاجرت كرد و در مدرسه‌ي «دارالشفاء» شاهد جديت فراوان او در كسب علوم و معارف از محضر بزرگاني چون آيات سيدمحمد حجت كوه‌كمره‌اي، بروجردي، سيدمحمد محقق داماد، علاّمه‌ي طباطبايي صاحب الميزان و امام خميني بود.
در دوراني كه از ديد متحجران، «تحصيل علوم جديد» و «رفتن به دانشگاه» را براي عالم ديني ننگ بود، مفتح با درجه‌ي اجتهاد، به دانشگاه وارد شد و از رساله‌ي دكتراي خود با عنوان «تحقيقي درباره‌ي نهج‌البلاغه» دفاع كرد كه مورد پذيرش دانشگاه قرار گرفت.
او كه جدا نگه داشتن دانشگاهي و روحاني را توطئه‌ي استعمار مي‌ديد، ايجاد وحدت و انسجام ميان اين دو گروه را در رأس فهرست برنامه‌هاي خود قرار داد تا براي هميشه به اين نام و كوشش در اين راه شناخته شود. او همواره در كلاس‌هاي درس خود بر اين پيوند تأكيد مي‌كرد و در اين راه با همياري شهيد بهشتي به تأسيس انجمن اسلامي دانش‌آموزان همت كرد.
در مبارزات مردم ايران عليه رژيم شاه هم دكتر مفتح نقش ويژه‌اي داشت. او كه امام جماعت مسجد جاويد بود، در سال 1353 پس از سخنراني آيت‌الله خامنه‌اي در اين مسجد، توسط ساواك دستگير شد. ساواك مسجد جاويد را هم تعطيل كرد.
در روزهاي بهمن 1357 او از تشكيل دهندگان كميته‌ي استقبال از امام بود، تاجشن ورود رهبر انقلاب با شكوه و شايسته برگزار شود. او بالفاصله پس از تشكيل شوراي انقلاب از طرف امام به عضويت اين شورا درآمد. دكتر مفتح بعد از پيروزي انقلاب براي تشكيل كميته‌هاي انقلاب اسلامي فعاليت‌هاي پيگيرانه و چشمگيري كرد و مدتي سرپرستي كميته‌ي منطقه‌ي 4 تهران را به عهده داشت. اما فعاليت‌هاي علمي و دانشگاهي بيشتر با روحيات او سازگاري داشت و آخرين مسؤوليت او سرپرستي دانشكده‌ي الهيات و عضويت در شوراي گسترش آموزش عالي كشور بود. همچنين مسؤوليت امامت جماعت مسجد قبا را در خيابان شريعتي بر عهده داشت.
9 صبح 27 آذر 1358 آيت‌الله محمد مفتح، هنگام ورود به دانشكده‌ي الهيات، توسط عناصر گروهك فرقان هدف گلوله قرار گرفت و به شهادت رسيد. پيكر او با برپايي باشكوه مراسم تشييع در صحن مطهر حضرت معصومه عليهاالسلام در قم به خاك سپرده شد و روز شهادتش «روز وحدت حوزه و دانشگاه» نامگذاري شد.
پايان پيام
شنبه 8 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حيات]

[مشاهده در: www.hayat.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 169]