درخواست مقاله در مورد wins , dns server

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: sazman112-05-2008, 12:30 AMدر مورد wins , dns server مقاله به فارسي ميخواستم ,همچنين در مورد workstation :19: majid-ar12-05-2008, 11:30 AMDNS SERVER چگونه کار ميکند؟ فرض کنيد مي خواهيد با دوستانتان تماس بگيريد. تلفن چندتا از آنها را به خاطر مي آوريد؟ احتمالا 10 تا از نزديکترين آنها را بعد از آن چه؟ مجبوريد به کتابچه تلفن تان مراجعه کنيد. به دلايل عديده اي اسامي بهتر از اعداد به خاطر سپرده مي شوند. در اينترنت آدرس سايتهاي مختلف با اعداد مشخص مي شوند که به هر آدرس يک IP ADDRESS گفته مي شود. هر آدرس IP شامل 4 عدد 3 رقمي است. براي مثال آدرس سايت شرکت ميکروسافت (www.microsoft.com) با اعداد 198.105.232.4 داده مي شود. * اولين عدد از سمت چپ مشخص کننده ي ناحيه جغرافيايي مي باشد. * دومين عدد نمايانگر سازمان يا ارگان مربوطه است. * سومين عدد مشخص کننده گروهي از کامپيوترها. * چهارمين عدد خود ماشين واقعي مورد نظر ما است. پس هرگاه شما آدرس domaiاي در Telnet,FTP,Finger,gopher,...مشخص کنيد، ارتباطي برقرار نخواهد شد مگر اينکه آن آدرس به IP ADDRESS مناسب تفسير گردد. عمل تبديل و تفسير IP ADDRESS از وظايف سرور يا سرورهاي DNS موجود مي باشد. چنانچه شما داده اي را ارسال و يا تقاضا کنيد که شامل نام domainاي باشد، DNS وارد عمل شده و شما از درگير شدن با آدرس هاي IP رهايي پيدا مي کنيد. چنانچه اسم domainاي تغيير پيدا کند جداول مربوط DNS SERVER بلافاصله بروزآورده مي شوند. در هر خط اين جداول "فايلها" اسامي ميزبان هاي اينترنت و آدرسهاي IP مربوط به هر يک موجود مي باشد. با رشد اينترنت اين فايها "جداول" نيز بزرگتر و بزرگتر مي شوند. صد البته براي هر ميزبان host در اينترنت مقدور نيست که اين فايها را مرتبا بروز آورده و در اختيار کاربران خود قرار دهد. برخلاف جداول ميزبان ها ، DNS "Domain Name System" بر روي اينگونه فايلها کار نمي کند، بلکه تنها شامل اطلاعات محدودي مي باشد چرا که مي داند در نقطه اي با اظلاعات دقيق تر مواجه خواهد شد. DNS هر وقت با درخواستي مواجه شد که در حافظه cache خود هيچگونه اطلاعاتي در مورد ميزبان مربوطه نداشته باشد به راحتي از سرويس دهنده معتبري سوال مي کند که مي داند. پس از خاتمه سرويس دهي، ميزباني که عمل درخواست را سيگنال کرده بود، آدرس ميزبان نهايي را براي درخواست هاي بعدي، بدون مواجه به ساير سرويس دهنده ها، ذخيره مي نمايد. مشهورترين نرم افزار سرويس DNS نرم افزار "Berkely Internet Name Domain"(BIND) است که اصلا متعلق به U.C.Berkeley مي باشد ولي اکنون زير نظر کنسرسيوم نرم افزاري اينترنت قرار دارد. BIND شامل 2 نرم افزار Resolver و Name Server مي باشد. با نرم افزار Resolver عمل جستجو انجام مي گيرد و توسط Name Server پاسخگويي خودِ Name Server به 3 دسته تقسيم مي شود: * Primary Server : شامل تمام اطلاعات مربوط به Domain مي باشد. * Secoundary Server : يک کپي از بانک اطلاعات DNS Primary Server مي باشد. * Caching-Only Server : يک بانک اطلاعاتي منحصرا براي مخفي نگاه داشتن جستجوها مي باشد. براي فهم چگونگي عملکرد سرويس دهنده هاي DNS، بايد آنرا از نظر سلسله مراتبي شناخت. بالاترين و اولين سطح Root مي باشد. در زير سطح Root بالاترين سطح Domain ظاهر مي گردد که همان کد کشورها و کد سازمانها مي باشد. مثلا IR براي ايران، SG براي سنگاپور، US براي آمريکا و يا براي سازمانها؛ Com به نشانه Gov .commeracial به نشانه Net . government به نشانه Networking و غيره مي باشد. در زير اين سطح، سطح دوم قلمرو Domain قرار دارد و زير آن سومين و الي آخر. چنانچه مايل باشيد در ايالات متحده يک Domain ايجاد نماييد با مرکز اطلاعات شبکه يا (Network Information Center (NIC تماس بگيريد. قبل از اينکه NIC تقاضاي شما را تأييد نمايد، مطمئن مي گردد که قبلا نام مورد تقاضاي شما ثبت نشده و ثانيا حداقل 2 سرور براي پذيرش اسم Domain موجود مي باشد. پس از آن مجوز سطح دوم Domain صادر و اشاره گرهايي به آن نظير مي گردد. فرض کنيد شما Domainاي به اسم mybit.com نياز داريد. ابتدا بايد 2 سرور جهت ذخيره اطلاعات اينترنت فراهم نماييد، سپس domain ، NIC مورد تقاضاي شما را "mybit.com" به وسيله اشاره گرهايي به اين دو نظير مي نمايد. حال شما هر تعداد زير دامنه "subdomain" مي توانيد به اين مجموعه اضافه نماييد. مثلا مي توانيد ماشين هاي خود را sales.mybit.com و ديگري techsupport.mybit.com بگذاريد و براي اين کار نيازي به تأييديه NIC نداريد. البته برراي دستيابي به اين ماشين ها بايد آدرس آنها را در mybit.com قرار دهيد تا سايرين نيز بتوانند به اين ماشين ها دستيابي داشته باشند. هر سرور در اين مجموعه شامل بانک اطلاعاتي DNS مي باشد که شامل رکوردهايي به نام Name server" NS" مي باشد. هريک از اين رکوردها شامل اسم دامنه ويا زير دامنه ها به علاوه اسم ميزبان عملگر آنها مي باشد. به عنوان مثال ما به سرور root خواهيم گفت که مي تواند اطلاعاتي درباره دامنه mybit.com و تمام زير دامنه هايش بر روي سرويس دهنده DNS بيابد. اين اطلاعات بر روي ماشين details.mybit.com قرار دارد. اجازه دهيد مروري کنيم. شخصي در دانشگاهي در آنسوي کشور، شاهد يک صفحه webpage مي باشد که اشاره گري به زيردامنه جديد techsupport.mybit.com دارد، و سرويس دهنده DNS محلي، که احتمالا در محل دانشگاه هم قرار دارد اطلاعي راجع به آن ندارد. ابتدا اين ماشين بانک اطلاعاتي مربوط به خود را جستجو مي کند ولي چون قبلا به اين دامنه برنخورده است آدرسي از آن در اختيار ندارد از اين رو به سرور root در دامنه com به دنبال آدرس مذکور مي گردد و نهايتا متوجه مي گردد که در رکوردي "NS" اطلاعات مربوط details.mybit.com در دامنه mybit.com موجود مي باشد. به اين طريق آدرس IP مربوط به techsupport.mybit.com به دست مي آيد.از حالا به بعد اين آدرس در ماشين DNS مبدأ به شکل يک رکورد "NS" جهت استفاده هاي بعدي ذخيره مي گردد. چنانچه از اين پس شخص دوباره مبادرت به اين عمل کند، ديگر احتياجي به انجام عمليات قبل نمي باشد چرا که به صورت محلي آدرس هاي IP، دامنه هاي mybit.com، و techsupport.mybit.com و details.mybit.com موجود مي باشند و مستقيمما به ماشين مقصد لينک Link مي گردند. ------------------------------------- سرویس های ویندوز سرویس Name Resolution سرویس Name Resolution ، در هر نوع شبکه دارای اهمیت و جایگاهی خاص است. کامپیوترها برای آدرس دهی یکدیگر علاقه مند به استفاده از آدرس های IP می باشند ولی ما ، با اسامی معنی دار بهتر کار می کنیم ( مثلا" ServerA ) . سرویس name Resolution ، این امکان را در اختیار کاربران قرار خواهد داد که همچنان از اسامی معنی دار برای سرویس دهندگان و سایر منابع شبکه استفاده نمایند. در چنین مواردی می بایست از امکاناتی بمنظور ترجمه (Resolve ) اسامی به آدرس های IP استفاده تا در ادامه زمینه ارتباطات در شبکه فراهم گردد . ویندوز در این رابطه دو سرویس را ارائه نموده است : DNS)Domain Name System) و WINS)Windows Internet Naming Service) . ● DNS سرویس DNS ، توسط کامپیوترهائی که بر روی آنان یک سرویس دهنده DNS اجراء شده است ، ارائه می گردد. سیستم های عامل ویندوز تقریبا" با هر نوع سرویس دهنده DNS ، استاندارد سازگار می باشند . ( مثلا" سرویس دهندگانی که بر روی سیستم عامل یونیکس اجراء می گردند) . ویندوز دارای نسخه اختصاصی خود در رابطه با سرویس دهنده DNS بوده که می توان آن را بر روی هر نوع سیستم عامل ویندوز ( ۲۰۰۰ و یا دات نت ) ، نصب نمود. تفاوت بین DNS و WINS چیست ؟ WINS ، بمنظور ترجمه اسامی کامپیوترها به آدرس های IP ، استفاده می گردد.اسامی استفاده شده ، نوع خاصی از نام های مبتنی بر ویندوز می باشند. DNS ، بمراتب متداول تر بوده و از آن بمنظور ترجمه اسامی میزبان استفاده می شود . در محیط ویندوز ، تفاوت زیادی بین دو نوع نام ( اسامی خاص مبتنی بر ویندوز و اسامی میزبان ) وجود نداشته و هر دو نوع ، معادل می باشند. از نسخه ویندوز ۲۰۰۰ به بعد ، تاکید مضاعف بر استفاده از DNS در دستور کار قرار گرفته و ماکروسافت ، استفاده محدود و کم رنگ WINS در ویندوز را بعنوان یک سیاست محوری در ویندوز دنبال می نماید. بمنظور پیکربندی IP هریک از کامپیوترهای موجود درشبکه ، می بایست آدرس IP و حداقل یک سرویس دهنده DNS را مشخص کرد. در این رابطه نمی توان از نام سرویس دهنده DNS در مقابل آدرس IP ، استفاده نمود.(روشی بمنظور ترجمه اسامی به آدرس IP بدون یک سرویس دهنده DNS وجود ندارد). پس از پیکربندی آدرس IP سرویس دهنده DNS ، ویندوز ۲۰۰۰ و نسخه های بعد از آن ، قادر به استفاده از سرویس دهنده DNS بمنظورترجمه نام به آدرس IP معادل ، خواهند بود. سیستم DNS اینترنت ، بصورت سلسله مراتبی است . در بالاترین سطح ، domain های سطح بالا و یا TLDs)Top-level Domains) ، قرار دارند. استفاده کنندگان متعددی از سرویس دهندگان DNS مربوط به TLD اینترنت استفاده می نمایند . این سرویس دهندگان شامل مرجع کاملی در ارتباط با سایر سرویس دهندگان در ساختار سلسله مراتبی، می باشند. فرض کنید که شما قصد ارتباط با http://www.test.com را داشته باشید و سرویس دهنده DNS سازمان شما ، دارای یک entry برای http://www.test.com نمی باشد . در این حالت با یک سرویس دهنده DNS تائید شده دیگر درTLD ، ارتباط برقرار می گردد.سرویس دهده TLD ، از آدرس سرویس دهنده معتبری که شامل آدرس Test.com ، آگاهی داشته و سرویس دهنده قادر به ارائه یک آدرس برای کامپیوتری با نام http://www ، خواهد بود . فرآیند فوق ، دارای انعطاف و کارآئی بالا در رابطه با یافتن آدرس IP مربوط به domain name ، است . ویندوز از یک ویژگی خاص DNS با نام Dynamic DNS)DDNS) ، استفاده می نماید. زمانیکه یک کامپیوتر مبتنی برویندوز ۲۰۰۰ ( و یا نسخه های بعد از آن ) فعالیت خود را آغاز می نماید ، با سرویس دهنده DNS مربوطه ، مرتبط و نام کامپیوتر و آدرس IP موجود خود را در اختیار آن قرار خواهد داد .سرویس دهنده DNS ، بانک اطلاعاتی خود را بهنگام تا متاثر ازآخرین تغییرات گردد. DDNS ، امکان بهنگام سازی پویای سرویس دهنده DNS را برای کامپیوترها فراهم می نماید. بدین ترتیب ، بانک اطلاعاتی DNS شامل آخرین اطلاعات مرتبط با آدرس های IP شده و سرویس دهنده DNS ، قادر به ارائه سرویس خود بصورت پویا و متاثر از آخرین تغییرات انجام شده در شبکه ، خواهد بود . بمنظور کاهش حجم عملیات مربوط به name resolution در یک محیط عملیاتی بزرگ ، می توان از یک سرویس دهنده ثانویه و یا سرویس دهندگان Caching ، استفاده کرد. سرویس دهنده ثانویه ، دارای بانک اطلاعاتی اختصاصی خود نبوده و از بانک اطلاعاتی DNS موجود بر روی یک سرویس دهنده DNS اولیه ، استفاده می نماید. سرویس دهندگان ثانویه ، گزینه ای مناسب برای ارائه خدمات مربوط به name resolution بوده ولی قادر به بهنگام سازی پویای DNS نخواهند بود. ( برخی از انواع سرویس دهندگان ثانویه قادر به دریافت اطلاعات بهنگام شده و ارسال آنان برای سرویس دهنده اولیه ، می باشند ) . سرویس دهندگان Caching DNS ، زمانیکه یک درخواست name resolution را دریافت می نمایند ، با یک سرویس دهده DNS بمنظور اتمام عملیات خود ، ارتباط برقرار خواهد کرد. سرویس دهنده Caching ، درادامه آدرس IP را استفاده و آن را بمنظور پاسخ به درخواستی مشابه ، ذخیره می نماید. نرم افزار سرویس دهنده DNS ویندوز، امکان ذخیره داده های DNS را در یک فایل متن و یا در اکتیو دایرکتوری ، فراهم می نماید. با انتخاب اکتیو دایرکتوری ، دارای گزینه ای مبنی بر نصب DNS بر روی هر domain controller خواهیم بود. در چنین مواردی در صورت بروز اشکال دراکتیو دایرکتوری ، امکان بازیابی سریع اطلاعات وجود خواهد داشت ( می توان DNS را بر روی یک domain controller دیگر نصب تا زمینه استفاده از اطلاعات DNS موجود در اکتیو دایرکتوری ، فراهم گردد.) . ● WINS سرویس WINS ، دارای عملکردی نسبتا" مشابه DNS با تفاوت هائی اندک است . قبل از ویندوز ۲۰۰۰ ، کامپیوترهای موجود در شبکه از پروتکلی با نام NetBIOS استفاده می کردند. در چنین حالتی ، هر کامپیوتر دارای یک نام منحصر بفرد بوده و سرویس دهنده WINS ، مسئول ارائه سرویس name resolution بمنظور ترجمه اسامی NetBIOS ، به آدرس های IP معادل است. DNS ، نیز نیازمند یک نام منحصر بفرد است ( صرفا" در یک domain خاص). مثلا" DNS ، امکان تعریف نام Client۱ را برای یک کامپیوتر موجود در حوزه Test.com و Microsoft.com ، فراهم می نماید.WINS ، از یک سیستم نامگذاری مسطح تبعیت نموده و می بایست تمامی کامپیوترهای موجود در شبکه دارای اسامی منحصر بفردی باشند .بدین ترتیب نباید انتظار داشته باشیم که از سرویس WINS ، در شبکه اینترنت ، استفاده گردد ( در اینترنت از سرویس DNS ، استفاده می گردد) . استفاده ازسرویس WINS درصورت لزوم فقط برای شبکه های محلی خصوصی، پیشنهاد می گردد. ویندوز ۲۰۰۰ و نسخه های بعد از آن ، همچنان از اسامی NetBIOS بمنظور سازگاری با نسخه های قبل از خود استفاده می نمایند . در ویندوز ۲۰۰۰ و ویندوز دات نت ، سرویس دهنده WINS ، نیز ارائه گردیده تا زمینه حمایت و سازگاری برای سرویس گیرندگان قدیمی که همچنان مرتبط با WINS ، می باشند ، فراهم گردد. ماکروسافت بتدریج استفاده از NetBIOS را حذف و از DNS برای ترجمه نام به آدرس ، در مقابل سرویس WINS استفاده می نماید. یکی از ویژگی های منحصربفرد سرویس WINS ، قابلیت تکرارپذیری( Replicate ) آن بین سرویس دهندگان متعدد WINS در یک شبکه است .بدین ترتیب ، می توان از چندین سرویس دهنده WINS بر روی شبکه بهمراه یک بانک اطلاعاتی مشترک بین آنها ، استفاده گردد. سرویس دهنده WINS ، قادر به ارتباط با سایر سرویس دهندگان بمنظور مبادله اطلاعات جدید و آدرس های بهنگام شده IP ، خواهد بود. ● پیکربندی IP بر روی یک شبکه کوچک ، پیکربندی آدرس های IP ، Subnet mask , default gatway ,DNS و WINS برای هریک از کامپیوترهای موجود درشبکه کار مشکلی نخواهد بود . در شبکه های بزرگ که شامل صدها و یا هزاران کامپیوتر می باشند ، پیکربندی دستی مصیبتی است بس بزرگ ! و زمان زیادی را بخود اختصاص خواهد داد. پروتکل TCP/IP شامل پروتکلی با نام DHCP)Dynamic Host Configuration Protocol) بوده که می توان از آن بمنظور درخواست پویای پیکربندی IP ، از یک سرویس دهنده DHCP ،استفاده نمود. پیکربندی سرویس دهنده DHCP ، می تواند بگونه ای صورت پذیرد که شامل اطلاعات ضروری مرتبط با پیکربندی IP ، باشد . سرویس دهنده فوق ، وضعیت آدرس های IP تخصیص یافته را ثبت تا این اطمینان بوجود آید که هرگز از دو آدرس مشابه درشبکه استفاده نخواهد شد. سرویس دهنده DHCP ، همچنین قادر به ارائه آدرس سرویس دهندگان DNS، WINS و gateway پیش فرض مرتبط با سگمنت مربوطه، خواهد بود. ● سرویس روتینگ و دستیابی از راه دور ( RRAS) ویندوز ، شامل سرویس RRAS)Routing and Remote Access Service) است. سرویس فوق ، این امکان را برای یک سرویس دهنده ویندوز فراهم می نماید که بعنوان یک روتر نرم افزاری ، یک سرویس دهنده ---)Virtual private network) و یک سرویس دهنده Dial-up مطرح گردد. نرم افزار RRAS ، بصورت پیش فرض برروی ویندوز نصب می گردد ولی بمنظور انجام عملیات خاصی ، پیکربندی نشده است. اکثر مدیران شبکه از RRAS بعنوان یک سرویس دهنده --- استفاده و از آن بمنظور ارتباط دو شبکه موجود در ادارات یک سازمان از طریق اتصال اینترنت استفاده می نمایند. مدیران شبکه می توانند ، پیکربندی لازم در خصوص استفاده از سرویس RRAS بمنظور دستیابی از طریق تلفن به شبکه را برای پرسنل سازمان خود، فراهم نمایند. ● امنیت شاید مهمترین عملیاتی که یک سیستم عامل شبکه ای می بایست انجام دهد ، پرداختن و بهاء دادن به مقوله امنیت است . سیستم عامل ویندوز شامل تکنولوژی های متعددی بمنظور افزایش امنیت است : سیستم فایل NTFS ، پتانسیل های لازم بمنظور اختصاص مجوزهای دستیابی لازم را برای کاربران و یا گروه ها ، فراهم می نماید . ویندوز، پروتکل IPSec را حمایت می نماید . IPSec ، پروتکلی است که امنیت را در سطح پروتکل های حمل شبکه ، اعمال می نماید . IPSec می تواند بمنظور رمزنمودن نوع خاصی از ترافیک ، رمزنگاری ترافیک بین کامپیوترهائی خاص و سایر موارد مشابه استفاده گردد. مثلا" اگر سازمانی دارای یک سرویس دهنده فایل حاوی اطلاعات محرمانه است ، می توان IPSec را بر روی سرویس دهنده فوق ، پیکربندی نمود. بدین ترتیب، سرویس دهنده صرفا" ارتباطاتی را از سرویس گیرندگانی می پذیرد که قادر به حمایـت از یک ارتباط رمز شده ، باشند . کامپیوترهای مبتنی بر سیستم عامل ویندوز را می توان بمنظور استفاده از رمزهای عبور پیچیده و طولانی در ارتباط با account های مربوط به کاربران ، پیکربندی کرد. تشخیص و حدس چنین رمزهای عبوری ، کار مشکلی خواهد بود. با استفاده از سایر سیاست های امنییتی رمز عبور، می توان کاربران را ملزم به تغییر رمز عبور در محدوده های زمانی مشخص ، استفاده از رمز عبور منحصر بفرد و متفاوت با دفعات قبل و قفل نمودن یک account در مواردیکه افرادی قصد تشخیص آن را بصورت سعی و خطاء دارند ، نمود. کامپیوترهای ویندوز ۲۰۰۰ و بعد از آن ، بصورت ذاتی از پروتکل تائید Kerberos ، استفاده می نمایند. بدین ترتیب سرویس دهنده تضمین لازم در خصوص شناسائی و تائید کاربر را انجام و کاربران نیز اطمینان لازم در خصوص ارتباط با یک سرویس دهنده مطمئن را بدست خواهند آورد. ویندوز دارای یک API)Appliaction Programming Interface) لازم، بمنظور رمزنگاری داده ها با نام CryptoAPI است . اینترفیس فوق ، تسهیلات لازم در خصوص ایجاد نرم افزارهائی که نیازمند استفاده از روش های رمزنگاری بمنظور حفاظت از اطلاعات می باشند را فراهم می نماید. سیستم فایل NTFS ، امکانات حمایتی لازم در خصوص Encrypted File System)EFS) را ارائه می نماید . بدین ترتیب ، کاربران قادر به رمز نمودن فایل ها بوده و در ادامه می توانند براحتی به فایل های رمز شده دستیابی نمایند ( نظیر فایل هائی که رمز شده نیستند ) . سایر کاربران قادر به دستیابی به فایل های رمز شده نخواهند بود. بمنظور حفاظت از اطلاعات در یک سازمان، EFS ، پتانسیل های لازم در خصوص بازیافت داده ها را برای مدیران تائید شده که نیازمند داده های رمز شده می باشند، فراهم می نماید. پیکربندی پیش فرض، سیستم عامل ویندوز نسبتا" غیر ایمن است .ظاهرا" هدف ماکروسافت دراین رابطه تسهیل در نصب و مدیریت سیستم عامل بوده است . همین موضوع می تواند منشاء برخی از تهاجمات اطلاعاتی در رابطه با سیستم هائی باشد که پذیرای حکومت سیستم عامل ویندوز شده اند. ماکروسافت در نسخه های ویندوز دات نت ، از سیاست فوق ، عدول و سعی نموده است امکانات گسترده ای را بمنظور ایمن سازی پیکربندی پیش فرض، ارائه نماید. بمنظور انتخاب تعداد زیادی از ویژگی های Windows .NET Server ۲۰۰۳ ، می بایست پیکربندی و نصب اضافه ای انجام شود. بسیاری از ویژگی های اختیاری ( نظیر IIS ) بصورت پیش فرض غیر فعال می باشند. --------------------------------------------------------- workstation تعریف واژه ی ایستگاه کاری "workstation" اغلب به رایانه‌ی همه کاره ای اطلاق می شود که برای استفاده یک نفره طراحی شده و نسبت به رایانه‌های خانگی عملکرد بالا تری، به خصوص در رابطه با گرافیک، قدرت پردازش و توانایی اجرای چند برنامه در آن واحد ارایه می دهد. 3 Station، طرح شرکت 3com از نمونه های اولیه بود. با برسی تعاریف قدیمی محاسبه می توان ایستگاه کاری را معادل مینی کامپیوتری دانست که یک کاربر از آن استفاده می کند و یا شاید فقط یک ریز رایانه‌ی مدل بالا و گران قیمت. در اوایل دهه1980 پیشگامان این رشته Apollo Computer وSun)) Microsystems)) بودند که ایستگاه های کاری مبتنی بر سیستم عامل یونیکس با پردازنده یMotorola 68000 را طراحی می کردند. ایستگاه های کاریی گران قیمت هستند مثلاً تا چند برابر قیمت یک رایانه ی استاندارد خانگی و گاهی یک اتوموبیل نو قیمت دارند. قیمت بالا معمولاً به خاطراستفاده از قطعه های گران قیمتی است که انتظار می رود از قطعاتی که در فروشگاه های محلی رایانه یافت می شود سریعتر و بهتر کار کند. سازندگان سعی می کنند راهی متعادل برای طراحی سیستم بیابند، با این تضمین که داده ها بتوانند بدون مانع بین زیر سیستم های بسیار رایانه منتقل شود.علاوه بر این، سازندگان ایستگاه های کاریی تلاش می کنند به منظور تهیه ی بودجه ی احتیاطی بیشتر نسبت به سازندگان رایانه های معمولی سیستم های خود را با قیمت بالا تری به فروش برسانند. سیستم هایی که توسط شرکت های سازنده ی ایستگاه های کاری تولید می شوند، اغلب از سیستم ذخیره ی دیسک Fibre Chanell یا SCSI ،آخرین مدل شتاب دهنده های 3D، پردازنده‌های 64 بیتی یک یا چند، حافظه ی RAM بالا و سیستم خنک کننده ی مناسب استفاده می کنند. علاوه بر این شرکت های سازنده، طرح های تعمیر یا جایگزینی مناسبی را ارایه می دهند. به هر حال با حرکت به سوی یکپارچه سازی«consolidation» و کاهش هزینه که باعث شده سازندگان ایستگاه های کاری از اجزا رایانه های خانگی با تو لید انبوه و راه کار های گرافیکی استفاده کنند (هر چند این ضد فن آوری توسعه یافته درون خانگی اختصاصی است) تفاوت بین ایستگاه های کاری و رایانه های شخصی با روندی فزاینده در حال کاهش است. تلاش هایی برای تولید ایستگاه های کاری ارزان ( که هنوز طبق استاندارد های رایانه های شخصی گران هستند) انجام گرفته اما اغلب به کاهش قدرت اجرا منجر شده است. این واقعیت که تولیدات مصرف کننده ی رایانه های شخصی و کنسول های بازی، خود بر لبه برنده ی فن آوری قرار گرفته است تصمیم گیری برای خرید یک ایستگاه کاری را برای یک موسسه دشوار ساخته می کند.گاهی با وجود نیاز به این سیستم ها، بسیاری جاها به دنبال سخت افزار های رایانه های شخصی ارزان تر هستند حتی اگر بیشتر عیب پذیر باشند. لیست ایستگاه های کاری و سازندگان آنها 3Station Apollo Computer Atari Transputer Workstation Datamax UV-1 Digital Equipment Corporation Hewlett Packard Intergraph Lilith NeXT Silicon Graphics Sun Microsystems Unisys ICON Xerox Star http://majid-ar.parsaspace.ir/img/tak/majid-ar.GIF سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 3117]