را تصادفي ساختم

واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: گفت‌وگوي اختصاصي ايسكانيوز با" فريدون حسن‌پور" با يك كوچه و دو بچه نمي‌شود براي بچه‌ها فيلم ساخت// «نشاني» را تصادفي ساختم

تهران- خبرگزاري ايسكانيوز: فريدون حسن پور فيلمساز رامسري با فيلم «نشاني» در بيست و دومين دوره جشنواره بين المللي فيلم كودك حاضر شد كه گفت گويي را با وي انجام داديم.

حسن پور در صحبت هاي خود با گلايه از شرايط كلي سينماي كودك آنرا محدود به يك كوچه و دو بچه ندانست و اظهار داشت كه لازمه پيشرفت سينماي كودك و نوجوان را نگاه جدي مسولين و فيلمسازان به اين عرصه دانست.
متن گفت و گوي خبرنگار سينمايي ايسكانيوز را با اين فيلمساز مي خوانيد:
آقاي حسن‌پور ايده‌ي اوليه‌ي نشاني از كجا شكل گرفت، در مورد روند ساخت فيلم توضيح دهيد؟
محمدعلي طالبي و محمود آيدين فيلم‌نامه‌اي را نوشته بودند كه مهدي دادگو قصد ساخت اين فيلم‌نامه را داشت كه پس از صحبت با من، از ايده‌ي اوليه‌ي كار بسيار خوشم آمد و كار را بازنويسي كردم و الآن هم براي نمايش در جشنواره‌ي كودك آماده است.

چه چيزي در نشاني وجود داشت كه شما را براي ساخت فيلم ترغيب كرد؟
موضوعي كه در نشاني وجود دارد و من از آن بسيار خوشم آمد اين است كه انسان براي به دست آوردن يك چيز نبايد نااميد شود و تا آخرين لحظه بايد تلاش كند.

در بين فيلم‌هايي كه در جشنواره حضور دارند، موضوع‌هاي خاصي نظير تلاش و اميد به آينده محوريت بسياري از فيلم‌هاست، خودتان به عنوان يك فيلم‌ساز كه تجربه‌ي كار در اين زمينه را قبلاً هم داشته‌ايد. اصول فيلم‌سازي براي كودكان بايد دغدغه‌ي يك كارگردان باشد و يا مي‌تواند به عنوان يك تجربه در مسير حرفه‌اي فيلم‌سازي تلقي شود؟
به اعتقاد من كسي كه دغدغه‌ي كار كودك نداشته باشد اصلاً نمي‌تواند كار كودك كند و ممكن است تصادفي يك فيلم كودك بسازد، اما مطمئناً ديگر اين مسير را ادامه نخواهد داد. به اين دليل كه فيلم‌سازي براي كودكان بسيار سخت است، اما يك شبهه‌اي كه وجود دارد اين است كه برخي فكر مي‌كنند فيلم‌سازي كودك موضوع آساني است، چرا كه فكر مي‌كنند با يك كوچه و دو بچه مي‌شود براي كودكان فيلم‌سازي كرد و به همين دليل برخي در شروع كار به سراغ ژانر كودك مي‌روند و اين موضوع يك مقدار فريبنده است، ولي اگر يك فيلم به معناي حداقل بخواهد براي كودكان ساخته شود هم هزينه‌هاي بالايي دارد و هم ساخت آن بسيار سخت است و مهم‌تر از همه اين است كه فيلم‌ساز بتواند اين مسير را ادامه دهد، ادامه دادن اين مسير يعني اين‌كه همه كارگردان‌هايي كه فيلم كودك مي‌سازند، همه داراي ويژگي‌هاي خاصي هستند كه توانايي اين‌ كار را دارند و واقعاً لازم است اين افراد ماندگار را كشف كنند.

در خبرها داشتيم كه نشاني قرار است در جشنواره‌ي خارجي هم شركت كند تا الآن مشخص شده در چه جشنواره‌اي فيلم شركت خواهد كرد؟
تاكنون فقط جشنواره‌ي زلين‌چك بود كه فيلم حضور پيدا كرد، چند جشنواره‌ي ديگر هم هستند كه با آن‌ها در حال گفت‌وگو هستيم كه پس از قطعي شدن اعلام خواهند شد.

با توجه به اين‌كه شما در مقاطعي در جشنواره‌هاي كودك خارج از كشور هم حاضر شده‌ايد، ديدگاه اين جشنواره‌ها نسبت به سينماي كودك ايران چگونه است؟
خارج از كشور در يك مقطعي به سينماي كودك ايران (البته نوع خوب و استاندارد آن) توجه نشان دادند، در حال حاضر كمابيش اين توجه نسبت به سينماي كودك ايران وجود دارد، زيرا موضوع‌هاي انساني را كه در فيلم‌هاي ايراني مشاهده مي‌شود، نمي‌توان در فيلم‌هاي آن‌ها مشاهده كرد. به اين دليل كه اين‌قدر فيلم اكشن و حادثه‌اي در تمام زمينه‌ها دارند كه موضوع‌هاي فيلم‌هاي ايراني براي‌شان جذاب است و اگر ما موضوع‌هاي خيلي خوب انساني را در فيلم‌هاي‌مان لحاظ كنيم، همچنان جشنواره‌هاي خارجي از سينماي ايران و به خصوص كودك استقبال مي‌كنند.
من شخصاً در چند جشنواره‌اي كه حضور يافتم متوجه شدم كه برخي از دوستان فكر مي‌كنند بايد مسايلي را عنوان كنند كه محيرالعقول باشد، طبيعتاً آن‌ها از اين فيلم‌ها استقبال مي‌كنند و مي‌گويند مگر مي‌شود كودكي در اين شرايط زندگي كند و من بارها هم به دوستان گفته‌ام فريب اين جريان را نخوريد و تصويري نازيبا از ايران ارايه ندهيد، بنابراين اگر موضوع‌هاي انساني را با لباس ايراني عرضه كنيم مسلماً كشورهاي ديگر هم از آن لذت خواهند برد.

ما در ادبيات و تاريخ سرزمين‌مان شخصيت‌ها و اسطوره‌هايي داريم كه بعضاً در مقاطعي سينماي بزرگسال‌هاي ما به سراغ آن‌ها رفته است، اما آيا سينماي ما امكانات اين را دارد كه بتواند براي كودكان اين اسطوره‌ها را به شيوه‌ي فانتزي به تصوير بكشد؟
به عقيده‌ي من سينما و قصه‌نويسي بايد هنرش در اين باشد كه اسطوره‌سازي كنيم به جاي اين‌كه از اسطوره‌هاي قبلي خرج كنيم، در سينماي غرب شما مي‌بينيد «اي‌.تي» توليد مي‌شود و به طور كلي شخصيت‌هاي جديد خلق مي‌كنند، در اين شرايط ما هم مي‌توانيم شخصيت‌هاي جديد خلق كنيم و نگران اين نباشيم كه فكر كنيم ايراني بودن يعني حتماً از تاريخ ايران استفاده كردن، هر شخصي كه از آب و خاك و غذاي اين مملكت استفاده كند و از پدر و مادري ايراني به دنيا آمده باشد به خودي خود نگاهش ايراني است، بنابراين هر قصه‌اي كه بنويسد ايراني است، فكر اين‌كه از نوشته‌هاي خارجي تقليد كند بيشترين مشكل ما هم در اين‌جاست، ما اگر تحت‌تأثير سينماي ديگر كشورها نباشيم طبيعتاً فيلمي هم كه مي‌سازيم ايراني خواهد بود و قهرمان ما هم ايراني خواهد بود.

سينماي ما در حال حاضر توانايي اين اسطوره‌سازي را دارد؟
صددرصد مي‌توانيم اين كار را انجام بدهيم، اما بايد همت عالي از طرف ارگان‌هاي سرمايه‌گذار و تصميم‌گيرنده لازم است، نبايد توقع داشته باشيم كه سينماي كودك را بخش خصوصي سرمايه‌گذاري كند، به دليل اين‌كه به هيچ‌وجه معلوم نيست، بازگشت سرمايه‌اي وجود داشته باشد. موضوع بعدي اين است كه با توجه به اين‌كه آسيب‌پذيرترين قشر جامعه‌ي ما كودكان و نوجوانان هستند، بايد خوراك تصويري براي آن‌ها فراهم كنيم. خوراك فرهنگي در حال حاضر براي اين قشر از جامعه توليد نمي‌شود. بنابراين، دولت و ارگان‌هاي مختلف با سرمايه‌گذاري بايد به طور متوسط در سال در حدود پانزده فيلم كودك مناسب و استاندارد توليد كنند. فيلم كودك تنها به يك كودك و دو بچه محدود نمي‌شود و احتياج به سرمايه‌گذاري كلان دارد تا دوباره جرياني به نام سينماي كودك راه بيفتد وگرنه با حرف زدن در مورد سينماي كودك اتفاقي نمي‌افتد، براي اين‌كه مسأله‌ي سينماي كودك بايد براي ما مهم شود، اهميت سينماي كودك از آب و نان برايم ما واجب‌تر است، اما متأسفانه در طي سال‌هاي گذشته كسي به آن اهميت نداده است و چند فيلم‌ساز كودك موفق هم ديگر از اين عرصه خارج شده‌اند و من هم تنها بر حسب تصادف «نشاني» را ساختم.
من سال گذشته هم جزو هيأت داوران جشنواره‌ي فيلم كودك و نوجوان بودم و در بيانيه‌ي پاياني اين مسأله را قيد كرديم كه بهتر است سينماي كودك و نوجوان مانند بسياري از جشنواره‌هاي ديگر كه دارند مستقل مي‌شوند، در كشور ما هم مستقل شوند، به دليل اين‌كه مشكلات كودكان و نوجوانان سينما با هم فرق مي‌كنند و به اعتقاد من ماجراي سينماي كودك هنوز به تمام معنا براي متوليان كشور درك نشده است.

يكي از جذابيت‌هاي «نشاني» حضور رضا عطاران در نقشي جدي است، چه شد كه ايشان براي نقش «دايي» انتخاب شدند؟
زماني كه قصه را نوشتم از عطاران خواستم كه بيايد و در اين فيلم بازي كند، اما خطري كه وجود داشت استفاده از يك هنرپيشه‌ي كمدي در نقشي كاملاً جدي بود، اما به اعتقاد من عطاران در بازي و چهره‌اش ويژگي‌هايي دارد كه مي‌تواند نقش جدي را هم به خوبي بازي مي‌كند و ما هم اين ريسك را پذيرفتيم.
چهارشنبه 5 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسکانیوز]

[مشاهده در: www.iscanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 226]