خصوصي‌سازي روز به روز پر رنگ تر مي‌شود

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: خصوصي‌سازي روز به روز پر رنگ تر مي‌شود

روزنامه- اين روزها مباحث مربوط به تحول اقتصادي در كشور كه دولت از مدت‌ها پيش وعده آن را داده داغ‌تر شده است.

در اين ميان موضوع خصوصي‌سازي به عنوان يكي از محور‌هاي اين بحث اولويت بيشتري دارد.

تير خلاص براي اسرائيل

روزنامه جمهوري اسلامي مي‌نويسد:تهديدات لفظي و تحركات رژيم صهيونيستي با هدف دامن زدن به يك جنگ رواني عليه ايران اين روزها در صدر ماموريت‌هاي تبليغاتي آمريكا و رسانه‌هاي صهيونيستي قرار گرفته است.

با وجود آنكه صهيونيستها در موقعيت اقدام نيستند و كاملا آگاهند كه هرگونه تحرك آنها با واكنش‌هاي سخت گسترده و غافلگير كننده‌اي مواجه خواهد شد سؤال اينست كه جوسازي اخير با چه اهداف و انگيزه‌هايي صورت گرفته و مي‌گيرد .

روزنامه جمهوري اسلامي مي‌افزايد: با در نظر گرفتن آشفتگي سياسي درون كابينه و احتمال بركناري قريب الوقوع ايهود اولمرت به خاطر فساد مالي و جنسي نخستين هدف اين تبليغات اينست كه رژيم تل آويو را در موضع تصميم‌گيري و اقدام جلوه دهد و بر وضعيت نابسامان كابينه و موقعيت انفعالي حزب « كاديما » سرپوش گذاشته شود. موضوع مهم‌تر در اين مقوله ايجاد اين شبهه است كه گويا اسرائيل توانسته است ماشين جنگي خود را كه پس از شكست در جنگ 33 روزه به كلي خسارت ديده و نيروهايش منفعل شده اند تا حدودي ترميم كند و آثار و تبعات شكست در جنگ 33 روزه را جبران نمايد.

اين نكته از آن جهت اهميت دارد كه « ايهود باراك » وزير جنگ اسرائيل نيز بارها براي بازسازي روحيه‌ها در ارتش و حتي نزد مقامات ارشد نظامي ادعا كرده است كه گويا اسرائيل بار ديگر در موقعيتي است كه مي‌تواند از موضع تهاجمي وارد عمل شود. با اين همه بلافاصله برخي صاحب‌نظران و چهره‌هاي كليدي رژيم صهيونيستي ضمن رد چنين ادعايي يادآور شده‌اند كه يك اقدام تهاجمي جديد به منزله « تير خلاص » به اسرائيل خواهد بود.

تهديدهاي توخالي

روزنامه قدس با اشاره به جنجال‌هاي رسانه‌اي اخير از طرف اسرائيل نوشته است: اين جنجال‌هاي خبري را مي‌توان متغير تابعي از اتخاذ استراتژي‌هاي ايالات متحده عنوان كرد كه در ارتباط با موضع‌گيري‌هاي اين كشور در مقابل ايران قابل ارزيابي است.

«شائول موفاز» وزير حمل‌ونقل اسرائيل چندي پيش خواستار حمله به تأسيسات هسته‌اي ايران شده بود كه اين تهديدها، نه تنها در داخل سرزمين‌هاي اشغالي با واكنش مثبت روبه‌رو نشد، بلكه در سطوح منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي نيز از حمايت ديگر كشورهاي همسو و حامي برخوردار نگرديد.

اگرچه مقام‌هاي اين رژيم تلاش كردند با زير سؤال بردن سخنان «موفاز»، اظهارات وي را شخصي تلقي نموده و اعلام كنند كه موضوع حمله به ايران در دستور كار مقام‌هاي رژيم صهيونيستي نمي‌باشد، ولي با وجود مخدوش جلوه دادن سخنان «موفاز» مفروض اين ادعا توانمندي تل‌آويو را به نمايش مي‌گذارد كه هركدام از مهره‌هاي سياسي بايد با ايفاي نقش جداگانه‌اي در عين اتخاذ مواضع متناقض، به برتري و توانمندي رژيم مذكور اذعان كنند.

بنگاه‌هاي زود بازده، تورم‌زا يا اشتغال‌زا؟

روزنامه پول نوشته است: 70درصد امر اشتغال‌ از طريق بنگاه‌هاي زودبازده اقتصادي قابل تحقق است و از 35 درصد طرح‌هايي كه تاكنون از طريق بانك‌ها اعتبار دريافت كرده‌اند، 90درصدشان به ثمر رسيده است. پس سرمايه‌گذاري در بنگاه‌هاي اقتصادي زودبازده توليد را در كشور افزايش مي‌دهد و تورم‌زا نيست چرا كه توليد ملي تنها راهكار حل مشكل بيكاري در كشور است و فقط از اين طريق مي‌توان ماندگاري در اقتصاد را براي خود رقم زد. البته در اين عرصه، نظارت نيز بايد با حمايت همراه گردد تا توليد در بنگاه‌هاي اقتصادي زودبازده تداوم داشته باشد از سوي ديگر توسعه بنگاه‌هاي بزرگ اقتصادي نيز سهم بسزايي در اشتغالزايي دارد اما ايجاد اين بنگا‌ه‌ها نمي‌تواند در كوتاه‌مدت مشكلات بيكاري را در جامعه كاهش دهد زيرا ايجاد بنگاه‌هاي بزرگ بسيار هزينه‌بر و زمان‌بر است با اين اوصاف برخي بانك‌ها در پرداخت تسهيلات و اعتبارات همكاري لازم را با بنگاه‌هاي اقتصادي زودبازده ندارند و اين ناشي از نگرش غلط و تعريف نادرست سياستگذاران آنها از نقش پول در راه‌اندازي و توسعه اقتصاد كشور است.

اين مقاله مي‌افزايد: نگاهي به امكانات داخلي در كشور نشان مي‌دهد كه خوشبختانه در ايران منابع غني، نيروي انساني كارآمد و بازار خوبي براي توسعه بنگاه‌هاي زود بازده وجود دارد اما متاسفانه در امر آموزش و تربيت نيروي انساني عملكرد ضعيفي را شاهد هستيم به عنوان مثال برخي علومي كه در كشور تدريس مي‌شوند مربوط به 50سال گذشته كشورهاي پيشرفته‌اند و همخواني با نياز كنوني بازار كار كشور ما ندارند و از اين‌رو در حوزه آموزش به روز رساني ضرورت دارد. نكته پاياني اينكه كمك دولت در اقتصاد تنها بايد به صورت معنوي و ارشادي باشد و راهبري توسعه اقتصادي بر عهده بخش خصوصي گذاشته شود زيرا بهبود وضعيت اقتصادي كشور تنها با مشاركت مردم قابل حصول است اميد آنكه با ارتقاي فرهنگ كار در جامعه دانش‌آموختگان درصدد خوداشتغالي در جامعه برآيند و ديگر متكي به دولت نباشند.

خصوصى سازى سياه در دولت‌هاي قبل

روزنامه ايران مي‌نويسد:تورقى به صفحات اقتصادى روزنامه‌هاى نيمه اول دهه ۷۰ همه چيز را در مورد خصوصى‌سازى سياه و تار نشان مى‌دهد. تلخى آن دوره آن قدر به كام مسئولان كشور سخت آمد كه حدود ۸ سال خصوصى‌سازى را متوقف كرد. حتى در سال ۸۰ كه مقرر شد خصوصى‌سازي مجدداً آغاز شود مقامات اقتصادى با ترس و لرز دست به اين اقدام زدند.در واقع پس از پايان جنگ و به‌دنبال توصيه‌هاى بانك جهانى و صندوق بين‌المللى پول، واگذارى شركت‌هاي دولتى به بخش خصوصى در دستور كار مسئولان قرار گرفت.
ايران مي‌افزايد: موارد فساد در خصوصى سازى سال ۷۰ تا ۷۳ آنقدر آشكار بود كه بسيارى از كارشناسان آن را خصوصى سازى تلخ مى‌نامند. دليل آن هم شتابزدگى، بى تجربگى و تفكرات اشتباه نسبت به اقتصاد آزاد بود. به هر حال اين خصوصى‌سازى پشت دست خيلى از مسئولان را داغ كرد كه بى محابا اموال عمومى را حراج نكنند.

اين روزنامه سپس با زير سؤال بردن اصل خصوصي سازي مي‌نويسد:خصوصى سازى بايد براساس قابليت‌ها و ظرفيت‌ها انجام پذيرد. اقتصاد ايران شديداً دولتى و فربه است و به بيان برخى دست اندركاران بيش از ۱۰۰ هزار ميليارد تومان شركت بايد واگذار شود. سؤال اين است كه آيا بخش خصوصى و تعاونى قادر است چنين ظرفيتى را جذب كنند. آيا بورس و ساير ابزارهاى ديگر واگذارى، مى‌توانند چنين حجمى از واگذارى‌ها را انجام دهند كه منجر به تجربيات گذشته نشود؟ بايد قبول كرد كه در هنگام واگذارى‌ها بايد توانمندسازى هم صورت گيرد تا دچار معضلات پيشين نشويم. اقتصاد ايران احتياج به آرامش، اطمينان و آينده‌بينى دارد و خصوصى‌سازى سالم يكى از ابزارهايى است كه اين موهبت را به اقتصاد كشور مى‌بخشد. به‌نظر شتاب، زمانى مناسب است كه بسترها فراهم باشد. در غير اين صورت مجدداً خصوصى‌سازى شكست مى‌خورد.

«نه» اقليت مجلس به نافرماني

روزنامه جوان نوشته است: نمايندگان اصلاح‌طلب مجلس با اشاره به پيشنهادهاي غيررسمي اخير برخي اصلاح‌طلبان كه از آنان خواسته بودند پروژه نافرماني پارلماني را در مجلس آغاز كنند و همچنين پيشنهاد رسمي محمدعلي ابطحي، معاون و رئيس دفتر خاتمي كه از اقليت مجلس خواسته بود با اصولگرايان در مجلس همكاري نكنند، مي‌گويند كه تحت فشار برخي جريانات خارج از مجلس هستند ولي عملكردشان منطقي است. محمدرضا خباز، در اين مورد گفت: آقاي ابطحي و برخي كه اخيراً به صورت رسمي و غيررسمي چنين پيشنهاد مي‌دهند هيچ‌گونه آگاهي از درون مجلس ندارند و بعد مي‌گويند نمايندگان بايد چنين و چنان كنند، ما مصلحت خودمان را خود در داخل مجلس تشخيص مي‌دهيم. همچنين مجيد نصيرپور نماينده مردم سراب، عضو ديگر فراكسيون اقليت مجلس با تأكيد بر اينكه هدف كلي نمايندگان، چه اصلاح‌طلب و چه اصولگرا در مجلس، توسعه كشور است، گفت: ما با كسي يا جرياني مشكل شخصي نداريم كه بخواهيم از ابزار نمايندگي عليه آن استفاده كنيم.

محمدعلي كريمي، نماينده اصلاح‌طلب مردم كرمان در مجلس نيز ضمن تأييد اين مطلب كه اقليت مجلس از بيرون تحت فشار قرار دارد، خاطرنشان كرد: هميشه مخالفت كردن با جريان اكثريت نمي‌تواند يك استراتژي باشد و بايد منافع ملي را هم در نظر گرفت.

تحليل‌هاي غيرواقعي

روزنامه رسالت با اشاره به سخنان عباس عبدي و سعيدحجاريان نوشته است: عباس عبدي هر چند چون هميشه صريح و رك‌تر از مابقي دوم خردادي‌ها خود را در اين بحث (حداقل در حد منتشر شده) به نمايش گذاشته است اما شيفتگي در علاقه زياد او به سعيد حجاريان اجازه نداده است كه بحثي جدي را به راه اندازد. از سوي ديگر سعيد حجاريان كه مدل‌هاي تحليل را خوب مي‌شناسد نمي‌دانم از چه‌رو شديدا غلوآميز در مورد شرايط سخن مي‌گويد و احساسات در كلامش موج مي‌زند. گويي كه قصد او بيشتر از بيان تحليل تبليغ ضد احمدي‌نژاد در جمعي از دوم‌خرداديان است.

به عبارات اين دو نفر، در توصيف وضعيت دولت كنوني دقت كنيد؛
- اكنون «سيستم غارت» وجود دارد.
- دولت كنوني نه توان تامين امنيت را دارد و نه توان كنترل تورم را، وضعيت كنوني ما حاكم شدن نوعي هرج و مرج است. اوضاع، حسين‌قليخاني است.
- من نديدم كه مردم اين‌قدر مستاصل باشند.
- اكنون دولت دارد متلاشي مي‌شود. كابينه از هم پاشيده است. به قول همايون كاتوزيان دولت كلنگي شده است.
- اصلا چشم‌اندازي برآينده وجود ندارد. در اين شرايط ديگر سنگ روي سنگ بند نمي‌شود. اين از علائم آخر‌الزمان است گويي در هاويه افتاده‌ايم.
- چشم‌انداز تاريك است... دچار نوعي بي‌آيندگي شده‌ايم.
- دولت گفته كه سال سختي را در پيش داريم، مشخص نيست كه وضعيت در آخر سال چگونه خواهد بود شايد آن زمان مطالبات گسترده‌اي مطرح شود.
- اوضاع امروز ما شبيه شرايط بعد از انقلاب 1905 روسيه است.
- آنها معتقدند كه آمريكا در نهايت به ايران ضربه خواهد زد. مثلا ممكن است در داخل حادثه‌اي شبيه 18تير يا دوم خرداد اتفاق بيفتد و يا در منطقه متحدان آمريكا به ايران ضربه بزنند. پس اعتقاد دارند كه بايد براي حفظ خود منابع را تخصيص دهيم حال اگر صنعت نابود شد هم مهم نيست.

رسالت ادامه داده است: نگارنده نمي‌گويد كه نسبت به دولت نهم انتقاداتي در جامعه يا در ميان نخبگان نيست زيرا در مورد كدام دولت انتقاد نبوده است؟ اما تفاوتي ژرف ميان تحليل نخبگان سياسي و نگاه و كلام توده‌ها بايد وجود داشته باشد و آن وزن استدلالي آن و دور بودن از احساس‌گرايي محض است.

يك تحليلگر نبايد آرزوي خود را به عنوان تحليل ارائه كند و يا كينه و خشم خود را در لفافه تحليل، بزرگنمايي كرده و تفاوت ميان عرصه تحليل و تريبون تبليغات را ناديده انگارد.
اين نقد نه از آن‌روست كه قصد خرده‌گيري بر رقيب و كاستن از شأن آنان را داريم بلكه از آن‌روست كه چون سعيد حجاريان در بخشي از بحث خود در بيان دليل عدم ارائه ديدگاهي گفته است: نگويم بهتر است چون حزب نظر علني و شخصي را ممنوع كرده است يا تاكيد كرده است: عضو حزب هستم و تصميم بر اين بوده كه نظر شخصي ندهيم.پس مي‌توانيم دريابيم كه اين تحليل‌ها در مورد دولت نه تحليل حجاريان بلكه نظر حزبي مهم از طيف دوم‌خرداديان يعني حزب مشاركت است.اكنون پرسش آن است كه اگر تحليل جبهه مشاركت آن‌گونه است كه حجاريان روايت كرده است آيا نبايد از انجماد تحليلي يك حزب آن هم حزبي كه از رده اول احزاب اصلاح‌طلب به دليل همين‌گونه تحليل‌ها حداقل به رده سوم سقوط كرده است، نگران باشيم؟

تاريخ درج: 4 تير 1387 ساعت 11:28 تاريخ تاييد: 4 تير 1387 ساعت 12:07 تاريخ به روز رساني: 4 تير 1387 ساعت 11:55
سه شنبه 4 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 288]