واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آمریکا - درست در روزهایی که ما به سیاه پوستی عصبانی و عصیان گر نیاز داشتیم ، یک سیاه پوست به تورمان خورد که البته هیچ کدام از این ها نبود. بلیک هانشلباراک اوباما هم با جورج بوش اندک تفاوتی ندارد. این جمله ای است که سیمور هرش روزنامه نگار جنجالی آمریکایی بر زبان می راند. وی در گپ و گفتگویی با این نشریه معتبر امریکایی از باراک اوبامایی سخن می گوید که قرار بود متفاوت باشد اما نبود،قرار بود صلح طلب باشد اما نبود و قرار بود دستگاه دیپلماسی را متحول کند اما نکرد. هرش محور سخنان خود را بر نارضایتی از سیاست خارجی دولت باراک اوباما متمرکز می کند و می گوید: درست در روزهایی که ما به سیاه پوستی عصبانی و عصیان گر نیاز داشتیم ، یک سیاه پوست به تورمان خورد که البته هیچ کدام از این ها نبود. هرش که با سخنان تند و تیز و افشاگری های خود در خصوص جنایت های جنگی ایالات متحده در ویتنام و عراق به شهرتی جهانی دست یافته ،اخیرا دست به نوشتن کتابی زده است با عنوان " سال های بوش- چنی " . وی به صراحت اعلام می کند که تفاوت چندانی میان سالهای ریاست جمهوری جورج بوش جمهوری خواه با باراک اوباما دموکرات وجود ندارد . هرش در این دو سال لیستی از سیاست های کاخ سفید را که همان گونه بود و همان گونه هم باقی ماند تهیه کرده است. از جمله این سیاست ها هم شکنجه مظنونان به فعالیت های تروریستی است که از زمان بوش اغاز شد و در زمان اوباما هم ادامه یافت . علاوه بر این هرش سیاست دولت در تحویل دادن مظنونان به کشورهای متحد را هم نادرست می داند: سیاست خارجی ایالات متحده را موجی از نئومحافظه کاران ربوده اند. محافظه کارانی که در زمان جورج بوش هم بر مسند قدرت تکیه داده بودند و در حال حاضر هم در جای دیگری، همان سیاست ها را در راس قرار داده و دنبال می کنند. هرش در ادامه با انتقاد به بی کفایتی اوباما می گوید: سوال من این است که چگونه هشت تا نه محافظه کار و یا همان رادیکال توانستند دولت باراک اوباما را به بازی بگیرند؟ مساله این نیست که این محافظه کاران زمام امور را در دست گرفته اند، سوال چگونگی رخ دادن این ماجرا است ؟چگونه آن کنگره با ترکیب اکثریت دموکرات از دست رفت؟ چگونه رسانه ها هم بخشی از همین جریان محافظه کاری شدند؟ چگونه افکار عمومی خلاف خواست و میل رئیس جمهور سیر کرد؟ هرش در ادامه این گفتگوی دوستانه به زنجیره ای از حوادثی اشاره می کند که بغداد را پس از سقوط صدام حسین در آغوش کشید: در مفازه مردی به نام دیک چنی ،تنها سوالاتی از این دست پرسیده می شد: این دیگر چه اوضاعی است؟چرا همه نگران هستند؟ این جنجال در رسانه ها و میان سیاستمداران از کجا ریشه می گیرد؟ آیا واقعا کسی نمی فهمد ما در عراق در حال انجام چه کاری هستیم؟ قرار است مساجد را به کلیسا تبدیل کنیم و البته روزی که نفت مورد نیاز خود را به دست آوریم یعنی دیگر کاری در عراق نداریم؟!هرش در ادامه با زبانی انتقادی می افزاید : می بینید دیدگاه کاخ سفید نشین ها در کجا ریشه دارد ؟ مساجد را خراب کنیم و کلیسا بسازیم. هرش در ادامه به ماجراهای تونس اشاره می کند و می گوید: اخیرا با یکی از منابع وابسته به دولت در حال گفت و گو در خصوص زین العابدین بن علی بودم. وی به راحتی در این خصوص گفت: خدای من! بن علی که آدم خوبی بود و البته متحد ما. هرش در ادامه می افزاید: تونسی ها بی شک قاعده بازی را تغییر خواهند داد. البته که اندک اندک حمامی از خون تونسی ها به راه خواهد افتاد. در خصوص بحث پاکستان، هرش از بی نظیر بوتو به عنوان دوست صمیمی خود نام می برد و مشکل پاکستان را در نگاه ناپسند اصف علی زرداری به هموطنانش می داند. وی در خاطره گویی در این خصوص می گوید: یک بار به دره سوات یعنی همان جایی که نظامیان پاکی آن را از شر طالبان پاک کرده بودند، سفر کردم. در میانه راه از اوضاع بد زندگی پاکی ها از زرداری سوال کردم. وی با بی خیالی گفت: آنها مستحق این اوضاع هستند. پرسیدم : چرا؟ زرداری در پاسخ گفت: چرا که از طالبان حمایت می کنند. هرش که تاکنون در خصوص فعالیت های سازمان اطلاعاتی سیا بسیار تحقیق کرده است ، در این خصوص می گوید: من دیگر از تحقیقت در خصوص سیا خسته شدم. چرا که کارمندان سیاه تمامی یک چیز را آموخته اند: دروغ گویی. آنها حتی به رئیس جمهور هم دروغ می گویند. به کنگره هم قطعا دروغ خواهند گفت. آنها به آمریکا هم دروغ خواهند گفت. فارین پالیسی هجدهم ژانویه / ترجمه : سارا معصومی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 440]